Ο
δίσκος της Φαιστού και το μυστικό αλφάβητο
Ο δίσκος της Φαιστού
βρέθηκε το 1908 στα ερείπια του παλαιού Μινωϊκού ανακτόρου της Φαιστού στην
Κρήτη. Χρονολογείται γύρω στο 1700 π.Χ. περίπου. Είναι φτιαγμένος από πηλό, η
μέση του διάμετρος είναι 16 εκ. και το πάχος του 2.1 εκ. Η μυστηριώδης του
επιγραφή αποτελείται από 241 σύμβολα, 122 στην πλευρά A και 119 στην πλευρά B,
σε σπειροειδή διάταξη. Τα 45 διαφορετικά σύμβολα τυπώθηκαν στον πηλό και μετά ο
δίσκος ψήθηκε στη φωτιά. Γι αυτό το λόγο ο δίσκος της Φαιστού αποτελεί το
αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας.
Αναρίθμητες προσπάθειες
έχουν γίνει για την αποκρυπτογράφηση του δίσκου της Φαιστού, χρησιμοποιώντας
τελείως διαφορετικές μεθόδους και καταλήγοντας σε εντελώς διαφορετικά
συμπεράσματα για το σκοπό, το περιεχόμενο του και τους δημιουργούς του
Το
μυστικό «αλφάβητο» της Φαιστού
Πόσο κοντά βρισκόμαστε
στην εξήγηση των συμβόλων που κοσμούν τον Δίσκο της Φαιστού; Έλληνες ερευνητές
με τη βοήθεια της πληροφορικής προσπαθούν να ρίξουν φως στον γρίφο
Του Τάσου Καφαντάρη
Oμολογώ ότι από τα εφετινά
Θεοφάνια (2009) είχα καταγράψει μόνο σκοτεινούς οιωνούς για το νέο έτος.
Σίγουρα με είχε επηρεάσει η «αγάπη του πλησίον» που τύλιξε σαν γάζα τη Λωρίδα
της Γάζας... Ήταν πια Πέμπτη, όταν προσάραξε στο γραφείο μου ένα ιδιόμορφο
ημερολόγιο για το 2009-2010. Το άνοιξα και πληροφορήθηκα ότι η εν λόγω Πέμπτη
ήταν η «Ιβ΄ Διός Γαμηλιώνος». Αρχισα να ξεφυλλίζω χαμογελώντας το ιδιαίτερο
αυτό πόνημα, αλλά σταμάτησα στην 26η σελίδα από έναν τίτλο-βόμβα: «Η
χαρτογράφηση της Κρήτης πριν από 37 αιώνες»!
Περιττόν να πω ότι πήρα
αμέσως στο τηλέφωνο τον συγγραφέα- τον καθηγητή Πληροφορικής και ερευνητή των
μινωικών γραφών, κ. Μηνά Τσικριτσή- και, από τότε ως σήμερα, δεν έπαψα να
διαβάζω περί του Δίσκου της Φαιστού. Το τι προέκυψε παραθέτω συλλήβδην στη
συνέχεια, με την ενδόμυχη βεβαιότητα ότι «όταν δεν μπορείς να φωτίσεις τα
εμπρός σου, καλό είναι να φωτίζεις τα πίσω σου»...
Ενα
CD ζητεί player
Το πόσες άγνωστες πτυχές
έχει ακόμη για εμάς ο πολιτισμός των Μινωιτών το είχαμε εξετάσει σε εκτεταμένο
αφιέρωμα του «ΒΗΜΑscience» στις 12 Αυγούστου 2007. Το πιο καλά φυλαγμένο
μυστικό του, όμως, είναι και αυτό που παραμένει ο γόρδιος δεσμός της
Αρχαιολογίας: Ο Δίσκος της Φαιστού.
Για τους περισσότερους από
εμάς είναι απλώς ένας πήλινος δίσκος διαμέτρου 16 εκατοστών που βρίσκεται στο
Μουσείο Ηρακλείου. Ανασύρθηκε το 1908 από τα ερείπια του παλαιού μινωικού
ανακτόρου της Φαιστού. Στον ψημένο πηλό του, πάχους 2,1 εκατοστών, βρίσκεται
τυπωμένη μια μυστηριώδης σπειροειδής επιγραφή με 122 σύμβολα στη μία πλευρά και
119 στην άλλη. «Τυπωμένη» διότι, πολύ απλά, το υλικό αυτό είναι το πρώτο
παγκοσμίως που γράφτηκε από τυπογραφικά στοιχεία (σφραγίδες). Οπως επίσης και
το πρώτο... CD: Ο Δίσκος της Φαιστού φτιάχτηκε με σκοπό την απομνημόνευση
πληροφοριών - και αντεπεξήλθε εξαίρετα στο καθήκον του, καθώς τις διατηρεί εδώ
και 3.700 χρόνια! Το κακό είναι ότι τις διατηρεί κρυπτογραφημένες, με έναν
κώδικα που κάνει τους ερευνητές του να «σαλέψουν» εδώ και έναν αιώνα.
Το ότι τους έχει «σαλέψει»
είναι προφανώς χαρακτηρισμός καθ΄ υπερβολήν, που πηγάζει από το ότι έχουμε
καταγράψει ως σήμερα τουλάχιστον 24 εντελώς διαφορετικές γλωσσολογικές
ερμηνείες του και μία που το θεωρεί... επιτραπέζιο παιχνίδι. Αλλά ο
χαρακτηρισμός δεν ακούγεται πλέον υπερβολικός όταν αναλογιστούμε ότι εφέτος,
στην επέτειο 100 ετών από την εύρεσή του, τέθηκε το ζήτημα αν ο δίσκος είναι
αυθεντικός ή πλαστός!
Τη «βέβηλη αιτίαση»
διατύπωσε με κύριο άρθρο του ο εκδότης του περιοδικού συλλεκτών αρχαίας τέχνης
«Μinerva» Ζερόμ Αϊζενμπεργκ (Jerome Εisenberg). Ο εν λόγω κύριος είναι ο ίδιος
έμπορος έργων τέχνης και προκαλεί... αλλεργία στους ελληνικούς αρχαιολογικούς κύκλους,
καθώς φέρεται εμπλεκόμενος στην υπόθεση κλοπής εκθεμάτων από το Μουσείο της
Κορίνθου το 1990. Το FΒΙ βρήκε 250 από τα κλεμμένα σε μια αποθήκη αλιευμάτων
της Φλόριδας, αλλά και τρεις αμφορείς στα χέρια του κ. Αϊζενμπεργκ που
προσπαθούσε να πουλήσει μολονότι το περιοδικό του είχε δημοσιεύσει φωτογραφίες
των κλαπέντων! (Είναι ίσως άσχετο,αλλά ακόμη αγνοείται η τύχη τριών μαρμάρινων
προτομών,του Ερωτα,του Σεράπιδος και του Ιουλίου Καίσαρα.) Παρά την «ατυχή»
αυτή σύμπτωση, το άρθρο του κ. Αϊζενμπεργκ περί του Δίσκου της Φαιστού είχε
αρκετά επιχειρήματα και προξένησε πολλές συζητήσεις- ιδιαίτερα μετά την
αναδημοσίευση του σκεπτικού του από τους «Νew Υork Τimes » στις 30.7.2008.
Η
«προσβολή»
Το σενάριο που προβάλλει
ως πιθανό ο Ζερόμ Αϊζενμπεργκ συνιστά μια μεταθανάτια προσβολή ολκής στον
αρχαιολόγο ο οποίος βρήκε τον δίσκο, τον Ιταλό Λουίτζι Περνιέρ (Luigi Ρernier).
Ο Αϊζενμπεργκ εικάζει ότι ο Περνιέρ έπλασε ο ίδιος τον δίσκο από αντιζηλία προς
τον ανασκαφέα της Κνωσού Αρθουρ Εβανς και ότι εμπνεύστηκε τη σπειροειδή
επιγραφή από τον παραπλήσιο σε μορφή ετρουσκικό Δίσκο του Μagliano. Τo θέμα
απέκτησε προεκτάσεις, καθώς ο Αϊζενμπεργκ φρόντισε να δείξει την «επιστημονική
ακεραιότητά του» με το να προσκαλέσει όλους τους μελετητές του Δίσκου της
Φαιστού σε διεθνές συνέδριο όπου θα συζητούσαν τα πειστήρια πλαστότητας ή την
αυθεντικότητα και την πιθανότερη ερμηνεία της επιγραφής. Το θέμα όμως συνιστά
πρόκληση και για το δικό μας υπουργείο Πολιτισμού, διότι ο κ. Αϊζενμπεργκ
δημοσίευσε τόσο την αίτησή του στο Μουσείο Ηρακλείου να διακριβωθεί η ηλικία
του δίσκου μέσω θερμοφωταύγειας (που απαιτεί μόνο τη διάνοιξη μια μικρής οπής
σε αυτόν) όσο και την απάντηση της εφόρου του μουσείου κυρίας Νότας
Δημοπούλου-Ρεθεμιωτάκη: «Αγαπητέ δρα Αϊζενμπεργκ,σε απάντηση του ηλεκτρονικού
σας μηνύματος της 25ης Ιουλίου 2007θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι δυστυχώς
αδυνατούμε να ικανοποιήσουμε το αίτημά σας να εξετάσετε τον Δίσκο της Φαιστού
και τον εγχάρακτο Πέλεκυ του Αρκαλοχωρίου.Συγκεκριμένα,ο πέλεκυς βρίσκεται
εγκιβωτισμένος και αποθηκευμένος,ενώ ο Δίσκος της Φαιστού,λόγω της
μοναδικότητάς του,κρίνεται μη μετακινήσιμος».
Η δημοσίευση της απάντησης
έδωσε τροφή σε διεθνή σχόλια ότι το μουσείο υποθάλπει μια κολοσσιαία απάτη,
προκειμένου να μη χάσει τον πόλο έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών. Οι «δυστυχείς
κουτόφραγκοι» αγνοούσαν το νεοελληνικό δράμα που εκτυλισσόταν από καιρό στους
διαδρόμους του μουσείου. Την κατάληξή του μάθαμε και εμείς οι αυτόχθονες από
δημοσίευμα της κρητικής εφημερίδας «Πατρίς» της 13ης Οκτωβρίου 2008 με τίτλο «Ο
Λιάπης κλείνει το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου». Ο λόγος περί χρημάτων,
βέβαια, καθώς η ανάδοχος των έργων παραμένει απλήρωτη και δεν πρόκειται να
παραδώσει το μουσείο στους επισκέπτες του ούτε το καλοκαίρι του 2009! Πού
καρδιά για αλισβερίσια με αμφισβητίες του δίσκου...
Ετσι, το συνέδριο της
αμφισβήτησης έλαβε χώρα ερήμην των προσβαλλόμενων στη Society of Αntiquaries
του Λονδίνου μεταξύ 31ης Οκτωβρίου και 1ης Νοεμβρίου 2008. Διαβάζοντας τα
πρακτικά του αντιλαμβανόμαστε ότι το σενάριο πλαστογραφίας του Αϊζενμπεργκ δεν
πήρε ψήφο εμπιστοσύνης. Αν και η πρόκληση προς την Ελλάδα αιωρείται αναμένοντας
ουσιαστική απάντηση, εμείς θα εστιάσουμε στη συνέχεια στην αναζήτηση του
πραγματικού νοήματος του δίσκου.
Η
κρυπτογραφία του Δαιδάλου
Η Γραμμική Β
αποκρυπτογραφήθηκε το 1952 από τον Μάικλ Βέντρις (Μichael Ventris) και διεύρυνε
την ιστορία της ελληνικής γλώσσας κατά περίπου επτά αιώνες. Αλλά η Γραμμική Α
και η γραφή του Δίσκου της Φαιστού συνεχίζουν ως σήμερα να θεωρούνται επισήμως
μη αποκρυπτογραφημένες γραφές. «Επίσημο αδιέξοδο» δεν σημαίνει βέβαια ότι
έπαψαν να αναδύονται πιθανές ερμηνείες. Από το 1911 ο Τζορτζ Χεμπλ είχε
υποστηρίξει ότι τα σύμβολα έκρυβαν ιωνική γλώσσα, ότι το κείμενο ήταν ιερατικό
και περιέγραφε θυσία. Την ίδια χρονιά η Φλόρενς Στάγουελ είπε ότι ήταν ομηρικά
ελληνικά. Το 1914 o Αλμπέρ Κουνί πρότεινε ότι είναι ένα είδος αιγυπτιακών
ιερογλυφικών. Το 1931 ο Φ. Γκόρντον τα ερμήνευσε ως βασκικά. Ο Βούλγαρος
Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ το 1976 τα ερμήνευσε ως χιτιτικά, που διηγούνταν μια
εμφύλια διαμάχη Τρώων. Τέλος, το 1992 ο Κιέλ Ααρτούν είπε ότι ήταν η συλλαβική
γραφή μιας σημιτικής γλώσσας. Το ίδιο είπαν αργότερα και άλλοι δύο ερευνητές, ο
Κύρος Χερτσλ Γκόρντον και ο Ζαν Μπεστ. Ολα αυτά, όμως, ήταν γλωσσολογικές
θεωρήσεις χωρίς αποδείξεις, καθώς το κείμενο του δίσκου είναι «ανάδελφο», χωρίς
ούτε ένα στον κόσμο που να περιέχει τα ίδια σύμβολα.
Τη νιρβάνα του
αναπόδεικτου των επιγραφολόγων τάραξε το 1975 η εισβολή των Μαθηματικών και της
Πληροφορικής στη γλωσσολογική έρευνα. Εκείνη τη χρονιά ένας μαθηματικός από το
Λουξεμβούργο, ο Ζαν Φοκουνό (Jean Faucounau), ισχυρίστηκε ότι είχε λύσει μέσω
στατιστικής αντιπαραβολής τον γρίφο και ότι το κείμενο του δίσκου δεν ήταν παρά
πρωτοϊωνικά, μια γλώσσα που μιλούσαν και οι απόγονοι των Πελασγών στον αιγαιακό
χώρο. Ως αρχή, μάλιστα, του κειμένου έδινε τη φράση: «Ο Αρίων, ο γιος του
Αργου, είναι απαράμιλλος. Μοίρασε τα λάφυρα της μάχης».
Η ερμηνεία του Φοκουνό
αντιμετωπίστηκε από τους περισσότερους μινωιτολόγους ως ερασιτεχνική
φαντασίωση, αλλά τουλάχιστον ο Πολ Φορ (Ρaul Faure) βρήκε στην πρωτοϊωνική
θεωρία πολλά θετικά σημεία. Ο Φοκουνό πείσμωσε και αποδύθηκε σε εκτεταμένη
ιστορικοαρχαιολογική έρευνα για πειστήρια η οποία τον οδήγησε στην έκδοση δύο
βιβλίων. Σε αυτά ισχυρίζεται ότι Πρωτοΐωνες δεν ήταν μόνο οι Πελασγοί και οι
Μινωίτες, αλλά και οι Τρώες, οι Λούβιοι, οι Κάρες, οι Φιλισταίοι... ακόμη και
οι υπερδουνάβιοι Θράκες.
Αρχαίο
κτηματολόγιο;
Το σοκ διπλασιάστηκε όταν
το 1998 ο Μηνάς Τσικριτσής ανακοίνωσε ότι η δική του έρευνα μέσω υπολογιστή τον
οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η Γραμμική Α ήταν η γραφή μια αιολικής διαλέκτου,
όπως αυτή που μιλούσαν οι Λούβιοι, απέναντι από τη Λέσβο. Είχε τροφοδοτήσει με
όλα τα σύμβολα της Γραμμικής Α ένα πρόγραμμα υπολογιστή και είχε κωδικοποιήσει
τη γραφή με ένα σύστημα παρόμοιο με εκείνο που χρησιμοποιήθηκε για τον «Θησαυρό
της Ελληνικής Γλώσσας». Για να μην επεκταθούμε, με τη μέθοδο αυτή κατόρθωσε να
αντιπαραβάλει τις δύο γραφές μεταξύ τους και να βρει τις φωνητικές
αντιστοιχήσεις τους. Ετσι, οι λέξεις άρχισαν να παίρνουν νόημα, χωρίς ωστόσο να
ερμηνεύονται όλες. Πάντως λέξεις όπως οι pa-i-to, su-ki-ri-ta και a-karu
βρέθηκαν να αντιστοιχούν σε κρητικά τοπωνύμια, όπως Φαιστός, Σύβρητα και
Αρκαλο. Τοπωνύμια; Μα αν ο Δίσκος της Φαιστού περιέχει τοπωνύμια, μήπως
είναι... αρχαίο κτηματολόγιο; Η υποψία ενισχύθηκε το 2004, όταν μια ομάδα
ερευνητών υπό τον Αχτενμπεργκ (Αchtenberg) ερμήνευσε το κείμενο του δίσκου ως
τίτλο ιδιοκτησίας της νήσου, γραμμένο στα Λουβιανά. Κατ΄ αυτούς, το κείμενο
αρχίζει με την πρόταση: «Στη Μεσαρά είναι η Φαιστός. (Αυτή ανήκει) στον
Νέστορα,τον μέγα άνδρα των Αχαιών».
Δηλαδή... ενδέχεται ο
Δίσκος της Φαιστού να είναι ο καταστατικός χάρτης κατάληψης της Κρήτης από τους
Μυκηναίους!
Κείμενο
ή χάρτης;
Έπειτα και από το πρόσφατα
δημοσιευμένο κείμενό του στο ημερολόγιο, ζήτησα από τον Μηνά Τσικριτσή να μου
εξηγήσει το πώς έφθασε στο να θεωρεί ότι ο Δίσκος της Φαιστού είναι ο «πρώτος
χάρτης». Παραθέτω τη σύνοψη όσων μου είπε: «Κάποια στιγμή από την πολύχρονη
ενασχόλησή μου με τον δίσκο κόλλησα στην ιδιαιτερότητα της περιοχής Β9,στη
δεύτερη πλευρά του δίσκου, όπου το μινωικό πλοίο συνυπάρχει με ένα μοναδικά
εμφανιζόμενο στον δίσκο σύμβολο το οποίο ο επιγραφολόγος L.Godart- στο βιβλίο
του “Ο Δίσκος της Φαιστού”, σελ.116- αποκαλεί “τρίφτη”, από την εντύπωση που
δημιουργεί λόγω των κουκκίδων που εμφανίζει στην επιφάνειά του.
Παρατηρώντας το σύμβολο
αυτό, θυμήθηκα απεικονίσεις παλαιών χαρτών που είχα δει στην έκδοση “Κρήτης
νήσου θέσις” του Χρ.Ζαχαράκη (Μικρός Ναυτίλος- Ηράκλειο,2004, σελ.62-63).Η
Κρήτη, όντας σημαντικότατος κόμβος εμπορικού δικτύου της Ανατολικής Μεσογείου,
κατέστη κύριο θέμα της ναυτικής χαρτογραφίας από την αρχή του 15ου αιώνα. Αλλά
κυρίως οι χαρτογραφήσεις της, που ακολούθησαν το πρότυπο των πρώιμων
πτολεμαϊκών χαρτών, την απεικόνιζαν με μορφή ιδιαίτερα συμβατή με την εικόνα
του “τρίφτη” στον Δίσκο της Φαιστού. Αν όντως το σύμβολο αυτό απεικονίζει την
Κρήτη,θα πρέπει να αναλογιστούμε με δέος την ανωτερότητα της μινωικής
απεικόνισης σε σύγκριση με τους χάρτες του 16ου αι. μ.Χ.:Μέσα σε επιφάνεια
μόλις ενός εκατοστού χαρτογράφησαν την Κρήτη, σημειώνοντας με κουκκίδες τα
μεγάλα θρησκευτικά κέντρα της. Συνειδητοποιώντας το αυτό, το πρώτο πράγμα που
μου ήλθε στον νου ήταν οι ρήσεις του Ομήρου για τις πολλές πόλεις της Κρήτης
και το Δαχτυλίδι του Μίνωα με τις 27 κουκκίδες για τα θρησκευτικά κέντρα της.
Πού καταλήγουμε; Στο ότι η
συνύπαρξη του πλοίου και του νησιού είναι ένα πιθανό κλειδί στην
αποκρυπτογράφηση του δίσκου. Η γειτνιάζουσα λέξη f W είναι πιθανόν να δηλώνει
την άφιξη ή αναχώρηση πλοίων από το νησί. Κάπως έτσι θα γίνουμε και εμείς τώρα
“αναχωρητές” για την οριστική αποκρυπτογράφηση αυτού του μέγιστου γρίφου!».
a.kafantaris@gmail.com
Με
τη φαντασία ελεύθερη
Το πλεονέκτημα που έχουν
οι τρίτοι παρατηρητές όπως εσείς και εγώ- απέναντι στους προσηλωμένους
ερευνητές είναι ότι έχουν την ελευθεριότητα να μαγειρεύουν στη σκέψη τους
στοιχεία φαινομενικά ασύνδετα, με απόσταση ασφαλείας από την επιστημονική
απόρριψη. Έτσι, και ενώ θα περιμένω με αγωνία το τι θα βγάλει η επιστημονική
έρευνα, δεν δίστασα να συνδυάσω πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα με τα όσα
ειπώθηκαν παραπάνω.
Αφετηρία μου ήταν η
παραδοχή ότι έχουμε να κάνουμε με γραφή ενός λαού που κυριαρχούσε στο Αιγαίο
ακόμη και πριν από τον Μίνωα. Έπειτα, πρόσεξα τη σύμπτωση μεταξύ των γλωσσών
που κατά καιρούς είχαν διεκδικήσει τη γραφή του δίσκου και θυμήθηκα την έκταση
της θαλασσοκρατορίας των Μινωιτών. Είναι απίθανο η αρχαία εκείνη γλώσσα να είχε
επηρεάσει δραστικά τη διαμόρφωση των γλωσσών σε εκείνους τους τόπους;
Την εικασία μου δυνάμωσε
στη συνέχεια η ανάγνωση της εισήγησης που έκανε στο πρόσφατο συνέδριο του
Αϊζενμπεργκ, ο Γεωργιανός Γκία Κβασιλάβα (Gia Κvashilava): Εκκινώντας από την
προ δεκαετίας έρευνα του γερμανού καθηγητή Χέρμαν Τσέμπις (Ηermann Ζebisch) για
τις «πελασγικές γλώσσες» και τη σχέση αυτών με τα σύγχρονα γεωργιανά,
χρησιμοποίησε τον υπολογιστή του για μια συγκριτική ανάλυση της Γραμμικής Α με
τα αρχαία κολχικά. Κατέληξε ότι όχι μόνο το κείμενο είναι κολχικό, αλλά και ότι
το έφεραν στην Κρήτη οι ιερείς τους- οι Cyrbis ή... Κορύβαντες- που σχετίζονταν
με τους Καβείρους της Λήμνου και της Σαμοθράκης. Τη γλώσσα αυτή μιλούσαν και η
σύζυγος του Μίνωα Πασιφάη από την Κολχίδα, όπως βέβαια και ο βασιλιάς Αιήτης
της Κολχίδας και η κόρη του Μήδεια, αλλά και η μάγισσα Κίρκη της Οδύσσειας...
Έπειτα διάβασα τη μοναδική
ερμηνεία ότι ο δίσκος περιγράφει την ιστορία του Θησέα και των Αργοναυτών από
την Κλερ Γουάτσον (Claire Grace Watson): Έδειχνε το πώς η συνένωση με γραμμές
των όμοιων συμβόλων πάνω στον δίσκο έδιναν την απεικόνιση των γνωστότερων
αστερισμών. Και τότε θυμήθηκα τι συνέδεε τον Δίσκο της Φαιστού με τους
υπερδουνάβιους Θράκες που ανέφερε ο Φοκουνό: Το 2002 βρέθηκε στη Νebra της
Σαξονίας ένας χάλκινος δίσκος διαμέτρου 30 εκατοστών με χρυσές αστρολογικές
παραστάσεις ηλικίας 3.600 ετών. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι επάνω σε αυτό το
αστρικό ημερολόγιο γίνεται η αναπαράσταση των Πλειάδων με επτά κουκκίδες, με
τρόπο όμοιο με αυτόν που συναντούμε και σε ένα από τα σύμβολα του Δίσκου της
Φαιστού! Όπως αποφάνθηκαν οι αναλύσεις φωταύγειας με ακτίνες Χ, ο χαλκός
προερχόταν από την Αυστρία, ο χρυσός από τα Καρπάθια και η τεχνική κατεργασίας
από... τους Μυκηναίους. Κατόπιν αυτών, αφήστε τη φαντασία σας να καλπάσει.
Βάσει ενδείξεων και ελλείψει- ακόμη- επιστημονικών αποδείξεων, οι Κρητικοί
δικαιούνται να ονειρεύονται πώς ήταν κάποτε, όταν ήταν... πλανητάρχες!
Πηγή: Νέο Αντίβαρο και
εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
(σημ. kgrek. Για το θέμα του Δίσκου της Φαιστού
θα επανέλθουμε και με νεώτερες πληροφορίες)
The Phaistos disk
Phaistos disk was found in 1908 at the ruins of the
earlier Minoan palace of Phaistos in Crete (Greece). It is dated to 1700 BC,
approximately. It was made of clay, its average diameter is 16 cm, and it is
2.1 cm thick. Its mysterious inscription constitute 241 symbols, 122 on side A
and 119 on side B, in spiral order. The 45 different symbols were actually
printed on the clay and then the disk was fire-hardened. For that the Phaistos
disk constitutes the most ancient piece of typography.
Numberless attempts have been made so far to decipher
the Phaistos disk, using the most diverse methods of study, leading to the most
diverge conclusions about the purpose, the contents of its inscription and its
creators.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου