Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας

Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ - (είδος εν ανεπαρκεία)

 

Γράφει ο Γιώργος Κυριακόπουλος

συνταξιούχος Ιπτάμενος Φροντιστής Ο.Α

 

Δυστυχώς λόγω του ανεπαρκούς εκπαιδευτικού μας συστήματος -για να μην πούμε του σκοπίμως διαβρωμένου από τα γνωστά ημεδαπά και ξένα κέντρα εξουσίας- τα Ελληνόπουλα στερούνται  Κλασσικής  και  γενικώς  Παιδείας,  με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πλατύνουν την διάνοιά τους, να οξύνουν την αντίληψη τους, να δυναμώσουν την αυτοπεποίθηση τους, να πραΰνουν και να ημερέψουν την ψυχή τους και να γιγαντώσουν το φρόνημα και την αυτογνωσία τους. 

 

Αυτό το λέμε γιατί  έχουμε  παρατηρήσει  ότι  οι  λαοί που έχουν βασίσει την παιδεία τους στην Αρχαία  Ελληνική  Σκέψη  προχώρησαν προς τον ορθολογισμό και αποκολλήθηκαν  από  τις  σκοταδιστικές  και  αναχρονιστικές αντιλήψεις και τα δόγματα.

 

Αντίθετα  το  Νεοελληνικό  γένος  και ιδιαίτερα το κομμάτι εκείνο που κατοικεί στην Ελλάδα, ζει ακόμη στο μισοσκόταδο, καθόσον η Ελλάδα δεν μπόρεσε να συμβαδίσει  με  την  Ευρωπαϊκή  Αναγέννηση, όντας  υπόδουλο  στον  Τούρκο  δυνάστη επί 400 περίπου χρόνια.

 

Θα  ήταν  παράληψη  αν  δεν  αναφερθώ στο Ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο, η πραγματική εκπαίδευση αρχίζει από την Τετάρτη Δημοτικού. Τα προηγούμενα χρόνια διδάσκεται Παιδεία,  δηλαδή,  πώς  να  συμπεριφέρονται,  πώς  να  σέβονται  τους  ανθρώπους, πώς να διατηρούν καθαρό και να σέβονται  το  Περιβάλλον,  πώς  να  έχουν  τάξη στα πράγματά τους και λοιπά συναφή.

 

Από το facebook, διάβασα ένα κείμενο που το υπογράφει η κ. Βιργινία Μακρή, σχετικά με  την  Παιδεία  και  σας  το  παρουσιάζω, αυτούσιο.

 

«Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε,  φλερτάρουμε,  περπατάμε στο  δρόμο,  κρατάμε  την  πόρτα  να  περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ. Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητα μας, η ελευθερία μας, τα όρια της ελευθερίας μας,  η  μουσική  που  ακούμε,  η  γλώσσα του  σώματός  μας,  το  πόσο  αγαπάμε  να μαθαίνουμε,  να  αλλάζουμε,  να  διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά. 

 

Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επίμονη στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε  βόλτα  το  σκύλο  μας,  την  κοπέλα στο ταμείο. 

 

Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας,  το  να  ποτίσουμε  μια  άγνωστη  γλάστρα,  το  να  φροντίζουμε  την  πίσω  όψη του σπιτιού μας. Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουνε με το θηρίο. 

 

Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και στους συστημικούς. Παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη. Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται το μέσα σου για το κοινό καλό, για το ωραίο και τη σωτηρία του". 

 

Παιδεία είναι να πρωτοστατεί στην σκέψη σου Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ να είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση.

 

Αυτά δημοσίευσε η κ. Βιργινία Μακρή, την οποία δεν έτυχε να γνωρίζω. Οτιδήποτε προσθέσω, εγώ, θα είναι πλεονασμός

 

Τα δικά μας φτερα τ. 175/2018