Θεοφάνης Γραικιώτης : Ο άγνωστος φίλος

Ο άγνωστος φίλος

Γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης

Ρε που τον ξέρω, πού τον ξέρω

Τον κοίταζα

Με κοίταζε κι αυτός

Δηλαδή εκείνο το βλέμμα

Γνώριμο

Κι εκείνα τα μάτια

Που ταχω ξαναδεί, που ταχω ξαναδεί;;;;;;;;

Έσπαγα το μυαλό μου

Δεν μπορούσα να θυμηθώ

Έτσι που με κοίταζε.....

Σαν να μου ‘λεγε.

-Για θυμήσου ντε

Πού με ξέρεις;;;;;;;;;;

Τον κοίταζα

Το χαμόγελό του. Ναι ναι

Αυτό το πικρό χαμόγελό του

Ναι τόξερα καλά

Δεν μου ήταν άγνωστο

Αλλά τούτος εδώ. Αγνώριστος

Πλησίασα πιο κοντά

Πλησίασε κι αυτός

Στο στέρνο μία περίεργη κοκκινίλα

Δεν είμαστε στα καλά μας

Μία τριγωνική κοκκινίλα

-Το ‘κανε ο ήλιος

Έτσι μου ‘πε

Φορώντας πουκάμισο στον καυτό ήλιο

το μέρος εκείνο είναι γυμνό

Το ροδοκοκκίνισε ο ήλιος

Ύστερα χαμογέλασε.

-Καυτός ο ήλιος του Ιούλη

αφήνει το σημάδι του

Νάτο πάλι το χαμόγελο

Κι όμως αυτόν τον τύπο τον ξέρω καλά

Πολύ καλά

Βέβαια. Ο τύπος έχει τα χάλια του

Κοντό μαλλί

Γουλί θα έλεγα

Τον κοιτάζω που με κοιτάζει

Ξύνω το κεφάλι μου, να τον θυμηθώ

Κάνει το ίδιο

Κρύος ιδρώτας

Τον βλέπω που αισθάνεται το ίδιο

-Τα μαλλιά μου μωρέ

Που πήγαν τα μαλλιά μου;;;;;;;;;;

Απλώνω το χέρι να τον αγγίξω

Κάνει κι αυτός την ίδια κίνηση

Κάποιος μας σκουντάει

-Τι θα γίνει ρε σειρά

Τον ακούω να μας φωνάζει

-Θα ξεκολλήσεις απ’ τον καθρέπτη

ή από δω θα πάρεις......απολυτήριο;;;;;;;;;;;

Συνέρχομαι

Είναι και άγρια χαράματα

Είμαι και αγουροξυπνημένος

Με τις σαγιονάρες

Ούτε τα’ άρβυλά μου δεν έχω βάλει

-Άντε στο διάολο, λέω στο είδωλο μου

Εσύ είσαι ρε;;;;;;;;;;

Τρόμαξα να σε γνωρίσω

έτσι που σ’ έχουν κάνει.........αγνώριστο