Δημήτρης Βέργος : Ομαλή προσγείωση

Ομαλή προσγείωση

Γράφει ο Δημήτρης Βέργος

Έπειτα από ένα ταξίδι 10 ωρών με Jumbo της Ολυμπιακής από τη Νέα Υόρκη φτάσαμε στην Αθήνα. ο καιρός ήταν κλειστός από χαμηλή νέφωση με πολλές αναταράξεις, πράγμα σπάνιο για τον Αττικό ουρανό. Λόγω του traffic κάναμε μερικές βόλτες πάνω από το λεκανοπέδιο των Αθηνών, τελικά πήραμε την άδεια για προσγείωση και πιάσαμε στο διάδρομο. Η επαφή μας με το έδαφος ήταν ένα μεταξένιο θρόισμα, ούτε στρίγκλισμα τροχών δεν ακούστηκε.

 Η ριβέρσα ακινητοποίησε το αεροπλάνο ομαλότατα και σε λίγο η φωνή του καπετάνιου ανήγγειλε: «ο κυβερνήτης κύριος Κατσιλέρος και το πλήρωμά του σας αποχαιρετούν ελπίζοντας ότι μείνατε ευχαριστημένοι από το ταξίδι. Ελπίζουμε ότι θα έχουμε την χαρά να σας υποδεχθούμε και πάλι στις πτήσεις μας κλπ, κλπ.». Ακολούθησε ένα θερμό χειροκρότημα από τους επιβάτες σαν επιβράβευση αυτών που είπε ο καπετάνιος.

Ο διπλανός συνεπιβάτης μου ένας ώριμος άντρας με ευγενική φυσιογνωμία που φαινόταν πολυταξιδεμένος γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε «οταν χειροκρότησα είχα υπόψη μου όλους όσους σε μόχθησαν να γίνει το ταξίδι αυτό ασφαλές και ευχάριστο. Βλέπεις για να γίνει το μέλι όλο το μελίσσι εργάστηκε... άοκνα και μεθοδικά». Τα λόγια του με έβαλαν σε στοχασμούς, γιατί σπάνιοι είναι αυτοί που κάνουν τόσο ώριμες σκέψεις όσο ο διπλανός μου συνεπιβάτης. Θυμήθηκα το δικό μας μελίσσι που εργαζόταν νυχθημερόν στα υπόστεγα και έξω από αυτά με υπευθυνότητα.

Μηχανικοί σκαφαδόροι, ηλεκτρολόγοι ηλεκτρονικοί, υλικονόμοι αλλά και επιμελητές πτήσεων, τροφοδότες, αχθοφόροι και τόσοι άλλοι. Όμως και τι μακροχρόνια εκπαίδευση είχαν υποστεί αυτοί οι άνθρωποι για να κάνουν τη δουλειά που τους είχαν εμπιστευθεί γρήγορα και σωστά!  Οι σκέψεις μου δεν σταμάτησαν στο παρόν, πέταξαν και πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω, τότε που η Πολιτική Αεροπορία έκανε τα πρώτα δειλά βήματα χωρίς εκπαίδευση χωρίς ειδικευμένα άτομα και χωρίς συντονισμό.

Οι ελάχιστοι αυτοί που έκαναν όλες τις δουλειές ήταν επώνυμοι και δακτυλοδεικτούμενοι ο μαστρο-Γιάννης ο μαστρο-Μανώλης και άλλοι. Όταν αυτοί απουσίαζαν μπορούσε να μείνει το αεροπλάνο στο έδαφος.

Και εμείς τα τσιράκια τους τότε λέγαμε ο μαστρο-Γιάννης ο Γαλανός «Θεός σχωρέστον» φτιάχνει αγγέλους. Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Η εταιρεία οργανώθηκε άριστα, έφτασε και ξεπέρασε σε οργάνωση μεγάλες εταιρείες.

 Απόδειξη τούτου είναι ότι είχε το μεγαλύτερο δείκτη ασφάλειας πτήσεων. Όμως δεν ξεχνιούνται και οι παλιότεροι τεχνίτες, που με την ξεχωριστή δουλειά τους άφησαν μικρό ή μεγάλο έργο πίσω τους που ακόμα υπάρχει όπως τα υπόστεγα που σήμερα στεγάζουν τα αεροπλάνα της Αεροπλοΐας που συναρμολογήθηκαν από το Σάββα τον Τσιμέτα καλή του ώρα αλλά και ειδικά βοηθητικά κατασκευάσματα για τις Γενικές Επισκευές από το Στέλιο Λεβεντάκη και τόσους άλλους. Με αυτές μου τις σκέψεις όμως έμεινα ο τελευταίος επιβάτης στο Jumbo. Άρπαξα τις χειραποσκευές μου και έτρεξα στην αίθουσα αφίξεων όπου με χαρά είδα τους δικούς μου να με περιμένουν με αδημονία.

«Τα δικά μας φτερά» τ.175

https://boraeinai.blogspot.com/2018/11/blog-post_30.html

 

Δρ Πέτρου Λόη : Η δύναμη της ελληνικής ναυτιλίας

Η δύναμη της ελληνικής ναυτιλίας

Του Δρ Πέτρου Λόη

MSc, PhD, MIMarEST

Αναπληρωτής Καθηγητής

Πανεπιστήμιο Λευκωσίας

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας αντιμετώπισε πολλές και μεγάλες δυσκολίες και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια η Ελλάδα βρισκόταν μακριά από την πορεία της προόδου, της εξέλιξης και της ανάπτυξης σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Ένας οικονομικός κλάδος, όμως,  που έμεινε ανεπηρέαστος ήταν η ελληνική ναυτιλία. Ο κλάδος αυτός δεν επηρεαζόταν από τα τότε γεγονότα αλλά εξελισσόταν με γρήγορους ρυθμούς. Αυτό φυσικά οφειλόταν, κατά  κύριο λόγο στην αδυναμία των Τούρκων να αναπτύξουν  ναυτιλιακές δραστηριότητες και στο γεγονός ότι μεγάλες ελληνικές οικογένειες που ασχολούνταν με τη ναυτιλία ζούσαν σε άλλες χώρες.

Δεν άργησε αυτή η μέρα που, άρχισαν στον ορίζοντα να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της ισχυροποίησης και πρωτοπορίας της ελληνικής ναυτιλίας. Αυτά τα σημάδια έκαναν την εμφάνιση τους λίγο πριν από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Με τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου, η ελληνική ναυτιλία συνεχίζει τον καλπασμό της, δημιουργώντας έναν πολύ σημαντικό εμπορικό στόλο, έχοντας στην πρώτη γραμμή τους πολύ ικανούς ναυτικούς αλλά και τους πανέξυπνους εφοπλιστές της. Να αναφέρουμε ότι η πλειοψηφία τίων ναυτικών και εφοπλιστών προέρχονταν από το νησί της Χίου.

Φυσικά, η ναυτική ιστορία της Χίου δεν ξεκινά από την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, αλλά πολύ πιο πριν και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι ο βασιλιάς Οινοποίων, αδελφός του Μίνωα από την Κνωσό, καταφτάνοντας στις ακτές της Χίου, γοητεύτηκε από τις πλούσιες ομορφιές του νησιού και τελικά αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί. Σκοπός του βασιλιά ήταν να φτιάξει το αρχηγείο απ' όπου θα άρχιζε τη μεγάλη εμπορική και θαλάσσια περιπέτεια. Την περίοδο εκείνη, ο Οινοποίων ήταν υποχρεωμένος ν' αντιμετωπίσει τους Θράκες και τους Φοίνικες, οι οποίοι ήταν πολύ ισχυροί.

Εκτός από τη Χίο, άλλα δύο μεγάλα ελληνικά νησιά, η Ρόδος και η Κέρκυρα, διατηρούσαν ισχυρή αυτονομία και παρουσία στο Αιγαίο. Η Ρόδος, λόγω της πολύ καλής γεωγραφικής της θέσης (βρισκόταν στο μέσο ακριβώς των αρχαίων εμπορικών δρόμων, μεταξύ Βορρά - Νότου και Ανατολής - Δύσης), κατόρθωσε να δημιουργήσει μιαν «αυτοκρατορία» χωρίς αξιόλογο αντίπαλο δέος στα παράλια της Μικράς Ασίας. Οι ναυτικοί αυτού του νησιού, ταξιδεύοντας σ' ολόκληρη τη Μεσόγειο, συνάπτανε εμπορικές σχέσεις με την Αίγυπτο και τα γύρω παράλια της Βόρειας Αφρικής, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή του νησιού σε σημαντικό εμπορικό και τραπεζικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτή η εξέλιξη δημιούργησε τα εχέγγυα για μια τεράστια πολιτισμική και πνευματική ανάπτυξη τού νησιού.

Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, όπου άλλοι κλάδοι της οικονομίας δεν μπορούσαν ν' αναπτυχθούν, τα νησιά Ύδρα και Σπέτσες καθώς και το Γαλαξίδι συγκέντρωναν το μεγαλύτερο ναυτικό πλούτο της Ελλάδας. Κατά το 18ο αιώνα, το Γαλαξίδι διατηρούσε ναυπηγεία στα οποία κατασκευάζονταν μερικά από τα διασημότερα ιστιοφόρα της Μεσογείου.

Οι Σπετσιώτες εφάρμοσαν άλλη τακτική, έχοντας τα πλοία τους κάτω από τη ρωσική σημαία. Αυτό τους έφερε σε πολύ πλεονεκτική θέση, αφού μπορούσαν, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, να χρησιμοποιούν όλες τις θάλασσες και να αποκτούν τεράστια πλούτη. 

Αναφορικά με την Ύδρα, οι ναυτικοί του νησιού κράτησαν ουδέτερη στάση ανάμεσα στην αντιπαλότητα της Τουρκίας και της Ρωσίας, με αποτέλεσμα ν' αναπτύξουν ναυτικές  δραστηριότητες και να αποκτήσουν μια μεγάλη ναυτική δύναμη, γεγονός  που  τους έφερε πολλά οικονομικά οφέλη.

 Στις παραμονές της Επανάστασης του 1821, η  Ύδρα διέθετε 186 πλοία και διατηρούσε ναυτική σχολή με  Ιταλούς διδασκάλους. Τα πιο πάνω καταδεικνύουν την εξυπνάδα που  διέθεταν οι Έλληνες, αλλά και την ικανότητα τους να ξεπερνούν τις μεγάλες δυσκολίες τις οποίες είχαν ν' αντιμετωπίσουν κι αυτό θα μπορούσε να γίνει μάθημα στη σημερινή γενιά των Ελλήνων εφοπλιστών για να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την οικονομική  κρίση, που μαστίζει και τον κλάδο της ναυτιλίας. Τέλος, δεν είναι τυχαίο  το γεγονός ότι η Ελλάδα, εδώ και τόσα χρόνια, είναι πρωτοπόρος των ναυτιλιακών πραγμάτων στο διεθνή στίβο.

http://www.sigmalive.com

https://boraeinai.blogspot.com/2010/11/blog-post_27.html

Το βάζο της ζωής και το καφεδάκι

Το βάζο της ζωής και το καφεδάκι

Ο καθηγητής στάθηκε μπροστά στους φοιτητές της τάξης του, της φιλοσοφικής σχολής, έχοντας μπροστά του κάποια αντικείμενα και είπε:.

Όταν τα θέματα και οι υποθέσεις της καθημερινότητας της ζωής σας γίνουν τόσα πολλά, που δεν επαρκεί ο χρόνος του 24ωρου για να τα χειριστείτε, να θυμηθείτε το βάζο του γλυκού, τις δυο κούπες και τον καφέ που έχω μπροστά μου.

Όταν η τάξη ησύχασε, χωρίς να πει τίποτα, πήρε το μεγάλο βάζο του γλυκού και άρχισε να το γεμίζει με μπαλάκια του τένις Όταν πλέον δεν χωρούσε άλλο, κοίταξε τους μαθητές του και τους ρώτησε αν το βάζο γέμισε και εκείνοι συμφώνησαν.

Τότε ο καθηγητής πήρε χαλίκια και άρχισε να τα ρίχνει στο βάζο κουνώντας το και αυτά πήγαν στα κενά ανάμεσα στις μπάλες του τένις. Όταν πια δεν χωρούσαν άλλα χαλίκια ρώτησε τους μαθητές αν το βάζο ήταν γεμάτο και αυτοί κάπως σαστισμένοι είπαν πως είναι.

Ο καθηγητής στη συνέχεια πήρε άμμο και αφού την έριξε στο βάζο, γέμισε όλα τα κενά ανάμεσα στα χαλίκια και αφού ρώτησε τους μαθητές πάλι αν το βάζο ήταν γεμάτο αυτοί ανταπάντησαν με ένα ομόφωνο ΝΑΙ.

Τότε ο καθηγητής έσκυψε και πήρε κάτω από το γραφείο δυο κούπες καφέ και τις έριξε στο βάζο ενώ οι μαθητές πλέον γελούσαν απορημένοι.

«Τώρα», λέει ο καθηγητής, «θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι μπάλες του τένις είναι τα πλέον ιερά και μεγάλα πράγματα στη ζωή σας, όπως η πατρίδα, η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας και οι αγαπημένες σας ασχολίες, πράγματα που ακόμα και όλα τα άλλα να χαθούν, αυτά είναι ικανά να γεμίσουν την ζωή σας. Τα χαλίκια αντιπροσωπεύουν πράγματα σημαντικά όπως τη δουλειά σας, το αυτοκίνητό σας, ένα σπίτι. Η άμμος είναι άλλα μικρότερα πράγματα.

Αν γεμίσετε το βάζο πρώτα με άμμο, δεν θα υπάρχει χώρος για να βάλετε τα χαλίκια και τις μπάλες του τένις. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή σας. Αν ξοδέψετε την ώρα σας και την ενέργειά σας στα μικρά και ασήμαντα πράγματα δεν θα έχετε χρόνο και δύναμη για τα μεγαλύτερα και τα σημαντικότερα για σας. Φροντίστε λοιπόν τα μεγάλα και σημαντικά όπως κάναμε βάζοντας πρώτα στο βάζο τα μπαλάκια του τένις και τα χαλίκια. Τα υπόλοιπα, τα ασήμαντα, αφήστε τα για αργότερα όπως κάναμε με την άμμο»

Και ο καφές; ρώτησαν όλο περιέργεια από κάτω οι σπουδαστές. Γιατί αδειάσατε τον καφέ στο βάζο; Τι αντιπροσωπεύει;

Ο καθηγητής χαμογέλασε και τους είπε: 

 «Ο καφές μπήκε για να σας δείξει πως, όσο γεμάτη και πολυάσχολη αν είναι η ζωή σας, πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα καφέ με κάποιο φίλο»