Παραδείγματα
αντίστασης
Γράφει ο Ν. Λυγερός
Σε μια κοινωνία δίχως
όραμα, δεν είναι τα χρήματα που λείπουν στα παιδιά, στο κάτω-κάτω της γραφής
ακόμα και η φτώχεια δεν έκανε ποτέ κακό στο λαό μας, αντιθέτως του έμαθε να
αντιστέκεται και στις πιο κρίσιμες στιγμές.
Έναντι στο ναζιστικό
στρατό, η Δανία, το Λουξεμβούργο και η Τσεχοσλοβακία παραδόθηκαν αμαχητί
αυθημερόν, η Γιουγκοσλαβία υπέκυψε σε 3 μέρες, η Ολλανδία σε 4, το Βέλγιο σε
18, η Γαλλία σε 25. Ενώ η μικρή μας Ελλάδα άντεξε 55 μέρες. Μόνο η Λέρος
κράτησε 52 μέρες. Ακόμα και οι εχθροί μας το παραδέχθηκαν. Γιατί λοιπόν τα
παιδιά μας πρέπει να ξεχάσουν αυτά τα παραδείγματα αντίστασης; Επειδή η
πολιτική δεν μπορεί να αντέξει την αλήθεια;
Είναι δυνατόν να
περιμένουμε πραγματικά κάτι από τα νέα παιδιά όταν τους εξηγούμε κάθε μέρα ότι
ανήκουν σε ένα λαό που δεν έχει τίποτα πια; Δεν είναι ανάγκη να θυμόμαστε μόνο
τον Θουκυδίδη που μας εξηγούσε ήδη τότε ότι έχουμε γη και πατρίδα όταν έχουμε
πλοία στη θάλασσα για να προσέχουμε τα νησιά και τους δικούς μας. Έχουμε πείσει
τα παιδιά μας ότι τα νησιά μας είναι μόνο και μόνο προορισμός διακοπών. Μα τότε
πώς θέλουμε να τα πονούν όταν υπάρχει κρίση;
Τα νησιά ζουν και τον
χειμώνα. Κι αν δεν υπάρχει λόγος να τα επισκεφτούμε, πρέπει να δημιουργήσουμε την
αίσθηση αυτή και όχι να περιμένουμε από τους πολιτικούς να μας καθοδηγήσουν.
Η Ελλάδα μας είναι η
πατρίδα του χρόνου κι ακόμα και οι συνθηκολογήσεις δεν σταμάτησαν ποτέ τους
δικούς μας να πολεμούν και να αντιστέκονται. Δεν πιστεύουμε στο κράτος που
εγκαταλείπει τη μάχη, αλλά μόνο στους ανθρώπους που γνωρίζουν την αξία του
αγώνα για να αυτοπροσδιορισθούν.
Δεν ασχολούμαστε με τις
μόδες, διότι είμαστε της παλιάς σχολής, έχουμε μέσα μας την αντίσταση και τη
θυσία. Δεν μας φοβίζουν οι εφιάλτες, διότι δεν έχουμε όνειρα αλλά οράματα.
Τα παιδιά μας είναι οι διάδοχοί
μας. Δίχως παραδείγματα αντίστασης δεν θα μπορέσουν να εκφραστούν. Ακόμα και η
τεστοστερόνη δεν αλλάζει τις κότες. Ας σταματήσουμε ν' ακούμε το τίποτα που
πιστεύει ότι κάνει τα πάντα. Ο λαός μας έχει αξίες και δεν είναι οι κοινωνικές
παρενθέσεις που θα τις αλλάξουν. Κι ο Αχιλλέας βρέθηκε σε γυναικωνίτη αυτό όμως
δεν σημαίνει ότι δεν ήξερε να αναγνωρίσει ένα σπαθί και να το χρησιμοποιήσει.
Το θάρρος το έχεις, αλλά η
αντίσταση μαθαίνεται, χρειάζεται τεχνικές. Ο λαός μας εφηύρε τη λέξη
στρατηγική. Ήταν θέμα ανάγκης για την επιβίωση μας κι έτσι είμαστε ακόμα εδώ.
Ας δείξουμε στα παιδιά μας τι αξίζουμε για να μας κάνουν περήφανους όταν
πεθάνουμε.
Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ
Στίχοι:
Στέλλα
Χρυσουλάκη
Μουσική: Νένα Βενετσάνου
Πρώτη εκτέλεση: Νένα Βενετσάνου
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είν' η αμμουδιά της Ζάκυνθος
της Κέρκυρας τα περιβόλια
της Ρόδου το μεγάλο κάστρο.
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είναι της Κρήτης τα ορεινά χωριά
τις ευωδιές της Χίου
της Κίμωλος τ' αστραφτερά νερά
της Σύρας την Απάνω Πόλη.
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είναι τα δυο φιδάκια που ερωτεύονταν
κάτω απ' τα μάρμαρα του ναού
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο.
Στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο και στα μικρά νησιά
βαριά σιωπή μαρμάρωσε, φωλιάζουν νυχτερίδες
ένα μπουκέτο άλικο το αίμα ξαγρυπνά
λευκοί αυλοί τα κόκκαλα μετρούν τις εσπερίδες
μονόφθαλμη περίπολος τη θάλασσα τρυγά
γύρω και πίσω στις σκηνές ουρλιάζουν οι σειρήνες.
Τη Λέρο, τη Μακρόνησο, τα Κύθηρα, τη Τζιά
πες μου ποιες τάχα σφράγισαν μισό αιώνα μνήμες.
Μουσική: Νένα Βενετσάνου
Πρώτη εκτέλεση: Νένα Βενετσάνου
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είν' η αμμουδιά της Ζάκυνθος
της Κέρκυρας τα περιβόλια
της Ρόδου το μεγάλο κάστρο.
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είναι της Κρήτης τα ορεινά χωριά
τις ευωδιές της Χίου
της Κίμωλος τ' αστραφτερά νερά
της Σύρας την Απάνω Πόλη.
Κείνο που θυμάμαι απ' τα νησιά μας
είναι τα δυο φιδάκια που ερωτεύονταν
κάτω απ' τα μάρμαρα του ναού
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο.
Στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο και στα μικρά νησιά
βαριά σιωπή μαρμάρωσε, φωλιάζουν νυχτερίδες
ένα μπουκέτο άλικο το αίμα ξαγρυπνά
λευκοί αυλοί τα κόκκαλα μετρούν τις εσπερίδες
μονόφθαλμη περίπολος τη θάλασσα τρυγά
γύρω και πίσω στις σκηνές ουρλιάζουν οι σειρήνες.
Τη Λέρο, τη Μακρόνησο, τα Κύθηρα, τη Τζιά
πες μου ποιες τάχα σφράγισαν μισό αιώνα μνήμες.
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=34020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου