Θεοφάνης Γραικιώτης : Αντιμέτωπος με τους Εσατζήδες

Αντιμέτωπος με τους Εσατζήδες

 

Γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης

 

Τρόμος και φόβος ήταν η Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία ΕΣΑ στα χρόνια της Δικτατορίας. Όχι μόνο για τους στρατιώτες αλλά και για τους πολίτες. Είχαν δε τόσο καβαλήσει το καλάμι όλοι αυτοί οι Εσατζήδες ή Καρακόλια όπως εμείς οι ανήκοντες στο στράτευμα τους λέγαμε ώστε κομπορρημονούσαν και έλεγαν ότι εκεί που τελειώνει η ιεραρχία του στρατού δηλαδή στο βαθμό του στρατηγού, εκεί ξεκινά η ιεραρχία της ΕΣΑ. Δηλαδή κατά τα λεγόμενα τους, ο δεκανέας της ΕΣΑ ήταν ανώτερος απ’ το Στρατηγό. Τέτοια λέγανε και φούσκωναν τα μυαλά τους αέρα.

 

Όπως και να ‘χει το πράγμα παρακαλούσαμε όλοι να μην έχουμε συνάντηση με αυτά τα ντερέκια με τα κατεβασμένα μέχρι τη μύτη πηλίκια και το τσαμπουκίστικο ύφος. Μια τέτοια συνάντηση όλους μας τρόμαζε γιατί κανείς δεν ήξερε εκ των προτέρων που θα καταλήξει.

 

Επικεφαλής αξιωματικός είχα σταθμεύσει τα τρία μεγάλα στρατιωτικά οχήματα μου στον Πειραιά για λόγους υπηρεσιακούς. Οι στρατιώτες μου με πολιτικά, μια που εγώ τους το είχα επιτρέψει, είχαν καταλάβει τα γειτονικά καφενεία και με περίμεναν για να φύγουμε. Καθώς επέστρεψα μετά το τέλος της υπηρεσιακής εργασίας στα οχήματα [ΡΕΟ] έδωσα διαταγή να μαζευτούν οι στρατιώτες για να αναχωρήσουμε.

 

Εν τω μεταξύ ο οδηγός του πρώτου ΡΕΟ ήταν κατακίτρινος.

 

-Ήρθαν, μου είπε, καθώς σκαρφάλωνα στο ΡΕΟ. Οι Εσατζήδες κυρ Ανθυπολοχαγέ.

 

-Ε και τι έγινε; Γιατί τρέμεις;;; τον ρώτησα

 

-Να τοι κυρ Ανθυπολοχαγέ ακριβώς μπροστά μας μου είπε έντρομος.

 

Είχα ήδη καθίσει στο κάθισμα μου, όταν διέκρινα το τζιπάκι της ΕΣΑ να σταματάει μπροστά απ’ το ΡΕΟ αποκλείοντας οποιοδήποτε τρόπο διαφυγής. Εν τω μεταξύ είχαν μαζευτεί και οι στρατιώτες μου πάντα με τα πολιτικά τους ρούχα.

 

Ένα ντερέκι δυο μέτρα ξεδιπλώθηκε από το τζιπ της ΕΣΑ. Μαζί του ξεδιπλώθηκαν και αλλά τρία ντερέκια της ΕΣΑ.

 

Κι ενώ ο στρατιώτης μου και οδηγός του πρώτου ΡΕΟ που ήμουν και εγώ ήταν έτοιμος να καταρρεύσει, εγώ διατηρούσα την ψυχραιμία μου.

 

Το Ντερέκι σκαρφάλωσε στο σκαλοπάτι του ΡΕΟ.

 

-Πως γυρίζουν τα φαντάρια σου έτσι;;;;; με ρώτησε με ύφος απαξιωτικό.

 

Γύρισα προς το μέρος του. Δεν έβλεπα τα μάτια του. Το γείσο απ το πηλίκιο του τα είχε καλύψει. Με μια κίνηση πέταξα το στρατιωτικό μου τζάκετ απ τους ώμους και αποκάλυψα το βαθμό μου ενώ συγχρόνως γυάλιζα τα’ άστρα στις επωμίδες μου, μουρμουρίζοντας.

 

-Δεν βλέπουμε τίποτα… Δεν βλέπουμε τίποτα ….. Ε ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;;;;;

 

Του σήκωσα το γείσο.

 

-Έτσι σέβεσαι τους ανωτέρους σου;; τον ρώτησα Τα καταργήσαμε όλα;;; Τον ξαναρώτησα. Ούτε χαιρετούρα ούτε τίποτα;;;;;

 

Με χαιρέτισε στρατιωτικά.

 

-Έπρεπε να το ‘χες κάνει απ’ την πρώτη στιγμή. Τώρα δεν μετράει, του είπα αυστηρά και …  συνέχισα 

 

- ΠΩ ΠΩ Τι βλέπω;;;; Αξύριστος, αγυάλιστος, ξεκούμπωτος. Πως σε λένε ρε παράπτωμα;;;;; του είπα σε αυστηρό ύφος παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μου.

Και ενώ αυτόν τον είχα εξουδετερώσει με ζώσανε τα φίδια όταν άκουσα έναν άλλο Εσατζή απ’ την παρέα να με πληροφορεί ότι στο τηλέφωνο με ζητούσε ο Λοχαγός της ΕΣΑ. Είχε προλάβει και τα είχε καρφώσει όλα στο Λοχαγό του.

 

-Είναι τρία ΡΕΟ, του ‘χε πει. Ούτε ξέρουμε από που έρχονται ούτε που πηγαίνουν. Οι στρατιώτες είναι όλοι με πολιτικά και ο επικεφαλής της φάλλαγας αξιωματικός δεν δίνει ούτε εξηγήσεις, ούτε πληροφορίες.

 

-ΦΩΝΑΞΕ ΤΟΝ βρυχήθηκε ο Λοχαγός της ΕΣΑ.

 

Πήδηξα απ το ΡΕΟ. Πλησίασα το περίπτερο που ο Εσατζής κρατούσε το ακουστικό.

 

-Φάνη ψυχραιμία είπα στον εαυτό μου. Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα του έδωσα κουράγιο.

 

-Σας ομιλεί ο Φαλαγγάρχης, αρχηγός της φάλαγγας των ΡΕΟ αξιωματικός. Έρχομαι από την Όγδοη Μεραρχία με συγκεκριμένες εντολές. Αναφορά δίδω μόνο στη Μεραρχία μου και σε κανένα άλλο. Αν θέλετε σας δίνω τηλέφωνα τις Μεραρχίας να επικοινωνήσετε με το Στρατηγό αναφορικά με την αποστολή μου. Αυτά του ‘πα και ξεφούσκωσα. Περίμενα τώρα από πλευράς Λοχαγού το βρισίδι και να μας οδηγούν στο στρατόπεδο της ΕΣΑ.

 

Αντ’ αυτού όμως δεν πίστευα στα αυτιά μου γι αυτά που μου έλεγε ο Λοχαγός.

 

-Προσέξτε καλά αυτά που θα σας πω. Μου είπε. Σε κανένα δεν θα αποκαλύψετε την αποστολή σας. Είμαι ενήμερος. Φωνάξτε μου το Λοχία. Τίθενται στις διαταγές σας.

 

Ο Λοχίας αντάλλαξε δυο γρήγορες κουβέντες με το Λοχαγό. Κατέβασε το τηλέφωνο. Με χαιρέτησε στρατιωτικά. Το ίδιο κάνανε κι άλλοι. Στις διαταγές σας μου είπαν.

 

Δηλαδή εδώ τρελαθήκαμε εντελώς σκέφτηκα. Λίγο ακόμη τούτοι δω και θα με ηρωοποιήσουν. Δεν είμαστε στα καλά μας. Τους έκανα νόημα ότι δεν τους χρειάζομαι.

 

Χαιρέτησαν και φύγανε. Οι μετοχές μου στους στρατιώτες μου είχαν ανέβει.

 

Δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Το κατάλαβα πολύ αργότερα.

 

Από την όγδοη μεραρχία προς ενίσχυση του Ιωαννίδη είχαν κατέβει μονάδες στην Αθήνα. Αυτό έπρεπε να κρατηθεί μυστικό. Έτσι χωρίς να το καταλάβω είχα γίνει και εγώ επαναστάτης. Βεβαίως εγώ δεν το ήξερα, αρκεί όμως που το ξέρανε αυτοί............

 

Όσο για το τι μετέφερα; Έτσι για την ιστορία να σας πω ότι αυτά που μετέφερα με τα σκεπασμένα ΡΕΟ μου και δεν φαινόντουσαν ήταν κονσέρβες, χαρτιά τουαλέτας και άλλα εφόδια για τα ανάγκες του Στρατιωτικού Πρατηρίου των Ιωαννίνων.