LEWIS BUSH : Οι μυστικές οργανώσεις της Ιαπωνίας

Αξιωματικοί Kenpeitai με το τρένο το 1935

Οι μυστικές οργανώσεις της Ιαπωνίας

 

Του LEWIS BUSH 

 

Η ΙΑΠΩΝΙΚΗ Kenpeitai, σώμα ανάλογο με την Γερμανική Γκεστάπο, και οι μυστικές οργανώσεις εξάσκησαν μια τόσο τρομακτική επίδραση στην Ιαπωνική ζωή, πού είναι δύσκολο να αποκτήσει κανείς μια σαφή ιδέα για τη δράση τους. Ωστόσο θα προσπαθήσω να εξετάσω την κάθε μια χωριστά για να σας δώσω μια εικόνα τους. 

 

Πρώτα θ' ασχοληθώ με την Kenpeitai γιατί αυτή ήταν η πιο ισχυρή από τις επίσημες ιαπωνικές οργανώσεις. Όταν οργάνωσαν πριν από πολλά χρόνια την Kenpeitai, στην αρχή πάνω σε Γαλλικά και υστέρα Γερμανικά αχνάρια, οι Ιάπωνες είχαν αποφασίσει να δημιουργήσουνε μια οργάνωση όμοια με το Σώμα της Αγγλικής Στρατιωτικής Αστυνομίας. 'Ωστόσο κατά τα τελευταία προπολεμικά 20 30 χρόνια αυτή πήρε μια εντελώς διαφορετική μορφή και, ως την εποχή πού συνθηκολόγησε ή Ιαπωνία, αποτελούσε μια ισχυρή, γεμάτη δράση κλίκα από στρατιωτικούς παλιανθρώπους, πού με τις αποτρόπαιες ενέργειες της ξεπερνούσε ακόμα και τη Γκεστάπο του Χίμλερ. Σε σύγκριση με την Kenpeitai η πολιτική αστυνομία είχε πολύ λίγη ελευθερία και ήταν απόλυτα εξαρτημένη απ' αυτήν. Γιατί η Ιαπωνική Γκεστάπο είχε τη δυνατότητα να ακυρώνει τις διαταγές κάθε άλλης στρατιωτικής αρχής, Είχε σχέση με πολιτικά, ναυτικά και στρατιωτικά ζητήματα, επόπτευε την πολιτική, επαγρυπνούσε για την παιδεία, είχε πράκτορες πού λογόκριναν τον τύπο και την αλληλογραφία και παρακολουθούσε όλους όσους έρχονταν σε επαφή με τον αυτοκρατορικό θρόνο. Πράκτορες της βρίσκονταν σ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Γλυκομίλητοι καμαρωτοί ή φοιτητές στη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο συγκεντρώνανε πληροφορίες στρατιωτικής και πολιτικής σημασίας για τους κυρίους τους στο Τόκιο και συγχρόνως κρατούσαν λεπτομερείς σημειώσεις για τις ενέργειες των συμπατριωτών τους στο εξωτερικό και αλλοίμονο τους αν εξακρίβωναν  πως  η συμπεριφορά τους δεν ήταν εκείνη πού έπρεπε. 

 

Σε όλη την Άπω 'Ανατολή παρουσιάζονταν σαν έμποροι, εκδρομείς και υπάλληλοι σε παντοπωλεία. Κατά προτίμηση όμως παρίσταναν  τον κουρέα ή το φωτογράφο. Όταν υστέρα από την πτώση του Χόγκ · Κόγκ με πήρανε για ανάκριση στη διοίκηση της Kenpeitai δεν δοκίμασα καμιά έκπληξη βλέποντας πώς ένας φωτογράφος του Χόγκ-Κόγκ φορούσε στολή χωροφύλακα.

 

Μια στολή Kenpeitai Sōchō στο Μουσείο Παράκτιας Άμυνας του Χονγκ Κονγκ

 

 

Η Kenpeitai έδινε λόγο μόνο στον αυτοκράτορα. Κάθε της ενέργεια γινόταν εν ονόματι του «γιου του ουρανού». Ένα από τα κυριότερά της έργα ήταν να επιβλέπει στην καταγραφή των ανδρών για το στρατό και το ναυτικό. Το 1938 μια νέα γυναίκα πήρε με το ταχυδρομείο μια κλήση για τον άνδρα της, επειδή όμως είχαν παντρευτεί μόνο πριν λίγες μέρες αποφάσισε να την καταστρέψει χωρίς να του πει τίποτα. Όταν έφτασε η μέρα πού αυτός ό δυστυχής έπρεπε να παρουσιαστεί στο σιδηροδρομικό σταθμό, την ώρα πού του είχαν ορίσει και δεν πήγε, η Kenpeitai ανέλαβε τη δουλειά της. Χωρίς να εξετάσει τίποτα, τον σκότωσε την ώρα πού έτρωγε με τη γυναίκα του. Την επόμενη μέρα εκείνη αυτοκτόνησε. Έτσι τέλειωσε αυτή η υπόθεση χωρίς να ειπωθεί τίποτε και χωρίς οι εφημερίδες ν' αναφέρουν το γεγονός.

 

Η μυστική αστυνομία διάλεγε το προσωπικό της μέσα από τους πιο καλούς και πιο γερούς νεοσύλλεκτους του στρατού. Η εκπαίδευση τους γίνεται με τέτοια αυστηρότητα πού πιθανόν κανένας άλλος στρατιώτης στον κόσμο να μη γυμνάζεται μ' αυτό τον τρόπο. Πρώτα πρώτα του αφαιρούνε κάθε ίχνος λεπτού αισθήματος πού μπορεί να έχει. Τον δέρνουν παράλογα και του διδάσκουν συγχρόνως να δέχεται όλο αυτό τον πόνο χωρίς καν να κλίνει τα μάτια του. Του μαθαίνουν να περιφρονεί τους πάντες και τα πάντα, εκτός βέβαια από τον αυτοκρατορικό θρόνο, τους ανωτέρους του και το θείο δίκαιο πού έχει η Ιαπωνία να κυβερνήσει τον κόσμο. Έτσι γίνεται μια ύπαρξη πού χωρίς συζήτηση, αν πάρει τη διαταγή, μπορεί να γκρεμιστεί από ένα παράθυρο ή να σκοτώσει τον ίδιο του τον πατέρα. Πολλοί νομίζουν πώς οι Ιάπωνες δεν έχουν πραγματικό ηθικό θάρρος. Μα πώς μπορεί να είναι διαφορετικοί, αφού όλα αυτά τα χρόνια ξέρανε πώς μόλις άρθρωναν μια λέξη για να επικρίνουν τις αρχές, αυτό σήμαινε τη σύλληψη τους από το ειδικό τμήμα της Kenpeitai, αφού μυστικός της πράκτορας μπορούσε να είναι ο διπλανός τους γείτονας; Και ήξεραν πώς θα αντιμετώπιζαν σωφρονιστικό μάθημα ή και κάτι χειρότερο ακόμα. Γιατί πρέπει να έχετε υπ' όψη σας πώς η Kenpeitai θα σας συλλάμβανε και μόνο με την ιδέα πώς οι σκέψεις σας είναι επικίνδυνες.

 

  Kenpeitai ψάχνει αιχμαλωτισμένους Κινέζους στρατιώτες μετά την Πτώση του Nanking

 

Από το 1936 που ψηφίστηκε ο καταχθόνιος νόμος της Μυστικής Στρατιωτικής 'Υπηρεσίας, η Kenpeitai άρπαξε στα χέρια της την τύχη όλου, του έθνους. Σύμφωνα μ' αυτό το διαβολικό νόμο μπορούσε ένας πολίτης να συλληφθεί γιατί είχε στην κατοχή του ένα ταχυδρομικό δελτάριο πού είχε πάνω τη φωτογραφία ενός πολεμικού, έστω και αν το είχε αγοράσει από τον χαρτοπώλη της γωνιάς. Ένας γέρος 70 χρονών πού τύλιξε ένα ζευγάρι παπούτσια σε μια εφημερίδα με τη φωτογραφία του διαδόχου, για να τα πάει στο μπαλωματή έφαγε ξύλο τόσο άσχημα πού έμεινε σακάτης τα λίγα χρόνια που του έμειναν ακόμα να ζήσει. Το φοβερό έγκλημα πού έκανε ο γέρος το πρόδωσε στην Kenpeitai ένας πιτσιρικάς πού έτυχε να βρίσκεται εκείνη την ώρα στου  μπαλωματή· η Kenpeitai παρουσίασε στον κόσμο τον καταδότη σαν το υπόδειγμα του κάλου πατριώτη.

 

Ένα απόγεμα, το καλοκαίρι του 1940, καθόμουνα στο Tokyo Club και μιλούσα μ' ένα εξέχοντα Ιάπωνα ευγενή πού η Kenpeitai εκείνη την εποχή τον είχε γραμμένο στο μαύρο πίνακα και πού περίμενε από στιγμή σε στιγμή πώς θα τον συλλάβουν. Τον ρωτούσα αν μπορούσε να γίνει τίποτα για έναν Εγγλέζο φίλο μου πού βρισκόταν στα χέρια της Kenpeitai με την κατηγορία πώς ήταν κατάσκοπος. «Τίποτα δεν μπορεί να τον βοηθήσει» μου απάντησε, «ούτε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας». Και πρόσθεσε: «Μόνο παρακαλά, φίλε μου, να τον ξαναδείς ζωντανό».

 

Αν λοιπόν η Kenpeitai ασκούσε μια τόσο ολέθρια επιρροή στη μητροπολιτική Ιαπωνία, ποια ήταν η δράση της στην Ασιατική Ήπειρο και τις νότιες περιοχές της μετά την κατάληψη τους;

 

 Kenpeitai η ιαπωνική Γκεστάπο

 

Μέσα στον Ιαπωνικό στρατό υπήρχαν σκορπισμένοι πράκτορές της  πού μπορούσανν να ακυρώσουν αν χρειαζόταν τις διαταγές των τακτικών αξιωματικών του στρατού, έστω και αν αυτοί οι πράκτορες είχαν κατώτερο στρατιωτικό βαθμό. Παρακολουθούσαν μάλισταν μη τυχόν σε κάποιο στρατιώτη είχε κλονιστεί η απόφαση να πεθάνει για την «Ιερή αποστολή», τόσο ώστε να έχει μαζί του φωτογραφίες της γυναίκας του και των παιδιών του. Φρόντιζαν επίσης να μη γίνει καμιά μοιρασιά λείας προτού πάρει η Kenpeitai την μερίδα του λέοντα, και αφού τελειώσει η επιχείρηση, αυτοί ασκούσανε πλήρη έλεγχο. Τους ιθαγενείς για τους οποίους υπήρχε υποψία πώς είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης τους τιμωρούνε με αποκεφαλισμό η με κοπή του ενός χεριού. Η Kenpeitai αντάμειβε τους πεμπτοφαλαγγίτες με αξιώματα και χρήματα καθώς ανάμεσα τους υπήρχαν τα μεγαλύτερα καθάρματα και οι πιο τιποτένιοι άνθρωποι. Αυτοί όμως μπορούσαν να εξυπηρετήσουν άριστα τους σκοπούς της. Ό κόσμος δεν θα μάθει ασφαλώς ποτέ πόσους ιθαγενείς η ανθρώπους στην υπηρεσία των συμμάχων σφάγιασε η Kenpeitai και τα μίσθαρνα όργανα της. Τον καιρό πού ήμουν κρατούμενος στη διοίκηση της Kenpeitai, είδα ένα αυτοκίνητο φορτηγό γεμάτο από Κινέζους πολιτικούς   κρατούμενους,  άντρες και  γυναίκες, να οδηγούνται για εκτέλεση· όταν οι άντρες της Kenpeitai γύρισαν και καθάριζαν τα σπαθιά τους γελούσαν λέγοντας αστεία για το πρωινό τους σπορ. Οι Κινέζοι πού οδηγούσαν το φορτηγό αυτοκίνητο μου είπαν πώς οι Kenpeitai ανάγκασαν τα θύματα τους να σκάψουν το λάκκο τους. Ό ίδιος ο Ιαπωνικός λαός μισούσε και φοβόταν τους πράκτορες της Kenpeitai και ιδιαίτερα ο στρατός μα και κάθε άλλος πού ήρθε σε επαφή μαζί τους τους σιχαίνεται. Οι απαίσιοι αυτοί υπηρέτες ενός ολέθριου συστήματος πρέπει να θεωρούνται οι αρχιεγκληματίες του μετώπου της Άπω 'Ανατολής.

 

 Ο Αμερικανός πιλότος  Lt. Robert L. Hite, οδηγείται από ένα ιαπωνικό αεροσκάφος μεταφοράς από άνδρες του Kenpeitai.

 

Και τώρα θα πω λίγα λόγια για τις μυστικές οργανώσεις. Όταν λέμε μυστικές οργανώσεις σχηματίζουμε στο μυαλό μας την εικόνα μιας ομάδας εγκληματιών πού έχει για αρχηγό ένα ξεχωριστό πνεύμα σαν τον Dr. Moriarty του Κόναν Ντοϋλ. Όμως στην πραγματικότητα αυτοί δεν είναι ποτέ όπως τους περιγράφουν οι μυθιστοριογράφοι και μάλιστα αυτό το είδος των ανθρώπων της Άπω Ανατολής. Καθένας θα έχει ακούσει για τους Boxers, η για να δώσουμε τον μεγαλοπρεπέστερο τους τίτλο, «The Society of Harmonious Fists», τους άκρους εθνικιστές πού σήκωσαν την επανάσταση των Boxers. Η αντίστοιχη τους οργάνωση στην Ιαπωνία είναι ο «Μαύρος Δράκοντας», η σημαντικότερη από τις πολλές Ιαπωνικές μυστικές οργανώσεις πού είχε μεγάλη όσο και ολέθρια επίδραση στην Ιαπωνική ζωή και σκέψη.

 

Προτού αρχίσει ο πόλεμος, αυτές οι οργανώσεις των άκρων είχαν απλώσει τα πλοκάμια τους στην πολιτική ζωη, στην εκπαίδευση και την οικογένεια· είχαν τους αντιπροσώπους τους και στα σχολεία και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες· αλλά περισσότερο απ’ όλα έδιναν προσοχή στις πατριωτικές οργανώσεις των νέων και των κοριτσιών. Δεν είναι ορθό να τις ονομάσουμε μυστικές οργανώσεις, γιατί καταπατούσαν ολοφάνερα τους νόμους και την ηθική, σε στενή συνεργασία με την Kenpeitai, και εκτελώντας τις διαταγές της. Εκείνο πού ήταν μυστικό γι' αυτές ήταν ο κατάλογος των ανθρώπων πού τις αποτελούσαν. Κάτω απ’ τη μάσκα τού «πατριωτισμού» οργάνωναν πολιτικές δολοφονίες και ξεσήκωναν φυλετικά μίση. Ο σκοπός τους ήταν η Πανασιατική κίνηση ή για να πούμε το πράγμα ξεκάθαρα, «Η Ασία για τους Ιάπωνες». Το κύριο τους όπλο ήταν πάντα ο εκβιασμός. Όταν χρειάζονταν χρήματα ξεσκέπαζαν ένα σημείο από την ιδιωτική ή δημόσια ζωή ενός ανθρώπου και τον απειλούσαν πώς αν δεν έδινε ένα ορισμένο χρηματικό ποσό πού τους χρειαζόταν θα τον εκθέτανε στην κοινωνία. Ο νόμος για τη δυσφήμιση ήταν πράγμα ανύπαρκτο στην 'Ιαπωνία.

 

Ένα μέλος του Kenpeitai με έναν αιχμάλωτο σοβιετικό στρατιώτη

 

 

Τα τελευταία χρόνια του πολέμου και μετά τιμωρήθηκαν πολύ λίγοι πολιτικοί δολοφόνοι και ο λόγος ήταν η προστασία πού τους παρεχόταν από τέτοιες μυστικές οργανώσεις όπως «ο Μαύρος Δράκοντας». Η υπεράσπιση ισχυριζότανε πάντα πώς ό,τι είχε γίνει έγινε για πατριωτικούς λόγους. Όπως ήταν επόμενο οι δολοφόνοι ανυψώνονταν σε εθνικούς ήρωες και σχεδόν πάντα ανταμείβονταν με θέσεις επικερδείς στη Μαντζουρία η την Κορέα. Οι μυστικές οργανώσεις βρίσκονταν πίσω από τους νεαρούς στρατιωτικούς των άκρων πού στις 26 Φεβρουαρίου 1936 δολοφόνησαν το ναύαρχο Saito, τον βαρώνο Takahashi και άλλους εξέχοντες φιλελεύθερους, με την κατηγορία πώς ασκούσαν βλαβερή επιρροή στον αυτοκρατορικό θρόνο. Μ’ αυτές τις δολοφονίες προετοιμάσανε το δρόμο για τη στρατιωτική κυβέρνηση του στρατηγού Τογιο. Ο Mitsuru Toyama, «ο Μαύρος Δράκοντας» πέθανε τον περασμένο Οκτώβρη σε ηλικία 98 χρονών. Γνωστός ανάμεσα στους συμπατριώτες του σαν ο «Μεγάλος Γέρος της Ιαπωνίας», ήταν δίχως άλλο από κείνους τους φοβερούς και ισχυρούς φανατικούς, πού είχαν για όνειρό τους την κοσμοκρατορία της Ιαπωνίας. Για κάθε τι Βρετανικό η Αμερικανικό έδειχνε σκληρή αντίδραση και ήταν μεγάλος υποστηρικτής της Πανασιατικής κίνησης. Λίγοι Ευρωπαίοι γνώρισαν τον Toyama. Εγώ τον συνάντησα το καλοκαίρι του 1935 χάρη σ’ ένα φοιτητή με τον οποίο είχε φιλικές σχέσεις. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι περιτριγυρισμένος από φανατικούς οπαδούς πού είχαν μακριά μαλλιά και γένια. Εκείνη τη φορά πού τον είδα μου είπε με ειλικρίνεια την ώρα πού παίρναμε ένα φλιτζάνι πικρό τσάι, πώς η Αγγλία και η Αμερική είναι οι εχθροί της ανθρωπότητας και πώς τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την Ιαπωνία για ν' αποκτήσει τέτοια δύναμη, —όπως άλλωστε το είχανε προφητέψει οι παλιοί τους πρόγονοι— ώστε να κυριαρχήσει σ’ όλη την ανθρωπότητα. Ο Toyama έγινε δημοφιλής με κάτι δραματικές του χειρονομίες. Μια φορά πήγε σ' ένα πλούσιο και ζήτησε να του δώσει ένα δάνειο από 100.000 γεν. Και όταν αυτός ο πλούσιος του ζήτησε μια εγγύηση για τα λεπτά πού θάδινε, ο Toyama έβγαλε ένα μικρό μαχαίρι, έκοψε το μικρό του δάχτυλο και το έδωσε στον έκπληκτο άνθρωπο λέγοντας του «αυτή είναι η εγγύηση του Mitsuru Toyama». Και βέβαια πήρε το δάνειο.

 

 Η παράδοση της Ιαπωνίας στους συμμάχους

 

Η οργάνωση «Μαύρος Δράκοντας» ήταν αυτή πού ξεσήκωσε στην Ιαπωνία το μίσος κατά των Εβραίων και των ελευθεροτεκτόνων με τον φοβερό διώκτη των Εβραίων αντισυνταγματάρχη Nobutaka Shioderi. Αυτός τους κατηγορούσε για κάθε μηχανορραφία πού ήταν δυνατό να χωρέσει ανθρώπινο μυαλό. Ένας από τους σημαντικώτερους βοηθούς του, στη δημοσιογραφία ήταν ο Chiro Tokutomi παλιός δημοσιογράφος πού έγραφε πριν από χρόνια στην εφημερίδα Osaka Mamicht. Αυτος για   πολλά χρόνια αφιέρωνε την καθημερινή του στήλη για να συσσωρεύει κατηγορίες εναντίον των Άγγλων και Αμερικανών και παρακινούσε τους συμπατριώτες του να καθαρίσουν τη χώρα τους από το άγος κάθε Αμερικανικής ή Αγγλικής επιρροής. Μια από τις μανίες του ήταν να γράφει για τη βλαβερή επίδραση της αγγλικής γλώσσας στην Ιαπωνική σκέψη. Για χρόνια προσπάθησε χωρίς επιτυχία να καταργήσει την Αγγλική γλώσσα από τα Ιαπωνικά σχολεία. Τον «Μαύρο Δράκοντα» εκπροσωπούσε πολύ καλά στην Αυτοκρατορική Αυλή ο Βαρώνος Hiranuma, πρώην πρωθυπουργός και ως την συνθηκολόγηση, σφραγιδοφύλακας, μ’ όλο πού ήταν γνωστό πώς ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο δεν τον εκτιμούσε. Κανείς Ιάπωνας δεν μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από την παρακολούθηση αυτών των μυστικών οργανώσεων. Γνώριζαν τα πολιτικά του φρονήματα, το εισόδημα του και τις πράξεις του, και ήταν χαμένος αν έκανε κάτι πού μπορούσε να θεωρηθεί απ’ αυτούς σαν πράξη αντιπατριωτική.

 

Ο στρατηγός Μάκ Άρθουρ διέταξε τη διάλυση της Kenpeitai και των μυστικών οργανώσεων, αν και αυτό δεν ήταν εύκολη δουλειά. Η ύπαρξή τους υπήρξε πραγματικά διαχρονικό πρόβλημα και για τους ίδιους τους 'Ιάπωνες.  Το Kenpeitai αφοπλίστηκε και διαλύθηκε μετά την ιαπωνική παράδοση τον Αύγουστο του 1945.

 

Η Kenpeitai ( 憲兵隊 , «Σώμα Στρατιωτικής Αστυνομίας») ήταν η στρατιωτική αστυνομία βραχίονας του Αυτοκρατορικού ιαπωνικού στρατού από το 1881 έως το 1945. Ήταν τόσο μια συμβατική στρατιωτική αστυνομία όσο και μια μυστική αστυνομική δύναμη.

 

Διασκευή από το «The Listener» Φεβ. 1946

ΦΩΤΟ : https://en.wikipedia.org/wiki/Kenpeitai