TO ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ

 

ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΛΗΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΑΣ ΔΟΥΜΕ  ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ 2011 ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ  

 

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

 

ΤΟ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ.  ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ;

 

της Χριστίνας Κοψίνη

 

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και οι αρχές πάνω στις οποίες στηρίχθηκε βρίσκονται υπό διαρκή αναθεώρηση. Η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η προσδοκία της ευημερίας, η διαδικασία της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης έχουν μπει σε μια διαδικασία αλλαγών και αμφισβητήσεων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, που εξελίσσεται και σε κοινωνική. Όλα τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. ξαναβλέπουν το ρόλο τους στις νέες συνθήκες. Τριάντα χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, δυόμισι χρόνια -στο μισό της θητείας- από τις εκλογές του 2009, εστιάζουμε στο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, του μόνου θεσμού που απηχεί ευθέως την εκλογική βούληση των Ευρωπαίων. Θεσμού που φαίνεται να ζει στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής, πιθανόν με λιγότερες ουσιαστικές αρμοδιότητες από εκείνες που του έδωσε η Συνθήκη της Λισαβώνας. 

 

Ο πύργος των 17 ορόφων και των 1.333 γραφείων έχει ύψος 60 μέτρα, αλλά δεν είναι αυτό το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της έδρας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένα σύμπλεγμα κυκλικών και ελλειπτικών κτιρίων, ο χειμερινός κήπου με τα φυλλόδεντρα, η πτέρυγα με το θόλο που στεγάζει την αίθουσα της Ολομέλειας και κυρίως το εσωτερικό γεφυράκι, που διασχίζοντας το, από το ένα κτίριο στο άλλο, θαρρείς πως ίπτασαι πάνω από τον παραπόταμο του Ρήνου. Διάχυτη η αίσθηση της ηρεμίας, της τάξης και της ευζωίας. Όλα μοιάζουν τόσο καλά συντονισμένα... Αρκεί να είσαι στη σωστή πλευρά του διαδρόμου καθώς περνάς το γεφυράκι. Δεξιά για την έξοδο, αριστερά για την είσοδο.

 

Σπανίως παραβιάζεται στους διαδρόμους αυτή η κανονικότητα από το πλήθος που μετακινείται αδιάκοπα στο εσωτερικό του κτιρίου την πρώτη εβδομάδα κάθε μήνα. Είναι οι μέρες της Ολομέλειας, τότε που όλα αρχίζουν να μοιάζουν με μια καλοδουλεμένη χορογραφία. Όταν τα ασφυκτικών διαστάσεων γραφεία που παραχωρούνται στους βουλευτές φωτίζονται και αρχίζει η παράσταση. Γιατί η όλη διαδικασία της Ολομέλειας είναι και μια τελετουργία, από την οποία δεν λείπουν οι εκδηλώσεις πολιτιστικού ή θρησκευτικού περιεχομένου αλλά και παζάρια προϊόντων. Όλα μαζί θυμίζουν κάτι από φεστιβάλ.

 

Μια συνεχής κίνηση από βουλευτές, υπαλλήλους, βοηθούς και δημοσιογράφους στους διαδρόμους, στις αίθουσες και στα café μετατρέπει αυτό το φαραωνικής κλίμακας κτίριο, που επί μέρες παρέμενε σιωπηλό, σε εργαστήρι ιδεών και κέντρο λήψης σημαντικών αποφάσεων για την Ευρώπη.

 

Σημαντικών αποφάσεων; Εδώ αρχίζουν οι αμφισβητήσεις. Διότι αυτή η καλοκαρδισμένη μηχανή, το μόνο αιρετό όργανο στο σύνολο των θεσμών της Ε.Ε., που ποτέ άλλοτε δεν είχε τόσες αρμοδιότητες όσες του παραχώρησε η Συνθήκη της Λισσαβώνας με την καθιέρωση της συναπόφασης (Συμβουλίου - Ευρωκοινοβουλίου), σήμερα κινδυνεύει να βρεθεί -αν δεν έχει ήδη βρεθεί- στο περιθώριο των κεντρικών αποφάσεων που αφορούν το παρόν και το μέλλον της Ε.Ε.

Αυτή ήταν και η αγωνία που εκφράστηκε σχεδόν από όλες τις πολιτικές ομάδες του στην Ολομέλεια της 13ης Δεκεμβρίου, κατά την αποτίμηση των συμπερασμάτων της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής. «Η πρώτη επιλογή μας δεν ήταν να καταλήξουμε σε μια διακυβερνητική συμφωνία», απολογήθηκε στη δευτερολογία του ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι, απαντώντας στην κριτική που ασκήθηκε για παράκαμψη του Ευρωκοινοβουλίου. «Η πρώτη επιλογή μας ήταν να προχωρήσουμε στην αναθεώρηση της Συνθήκης με όλα τα μέσα που γνωρίζουμε. Δεν επετεύχθη ομοφωνία. Δεν φταίω εγώ. Όμως, θα εμπλέξουμε το Ευρωκοινοβούλιο και στη διαδικασία εκπόνησης της Διακυβερνητικής Συνθήκης. Οι ευρωβουλευτές θα συμμετέχουν στην ομάδα προεργασίας», διαβεβαίωσε.

 

Νωρίτερα, για περίπου τρείς ώρες, ήταν αναγκασμένος να ακούει ευρωβουλευτές να χαρακτηρίζουν «νομική εκτροπή» τη Συμφωνία, άλλους να αναρωτιούνται εάν το όραμα του Μονέ και του Σούμαν για την ενωμένη Ευρώπη μετατρέπεται σε εφιάλτη και κάποιους να μιλούν για «έλλειμμα δημοκρατίας που προστίθεται τώρα στο δημοσιονομικό έλλειμμα».

 

Μήπως, λοιπόν, το Ευρωκοινοβούλιο παρακάμφθηκε από τον γαλλογερμανικό άξονα και τώρα τίθεται στο περιθώριο των αποφάσεων που θα κρίνουν την τελική έκβαση διαχείρισης της κρίσης; «Όχι, αυτό δεν είναι σωστό», απάντησε στο «Κ» ο Γάλλος ευρωβουλευτής Joseph Daul, επικεφαλής της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση ως συν-νομοθέτης. Να σας θυμίσω την επιτυχία της πολιτικής μας Ομάδας απέναντι στη θέση των Σοσιαλιστών για την οικονομική διακυβέρνηση του λεγόμενου Six-Pack (εξαπλό πακέτο μέτρων οικονομικής επιτήρησης), που αποσκοπεί στη βελτίωση της οικονομικής διακυβέρνησης και την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Άλλωστε, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των προέδρων των πολιτικών ομάδων του Κοινοβουλίου συμφωνήθηκε η κατάρτιση ενός "οδικού χάρτη" για να βγουν τα κράτη-μέλη από την κρίση». Αλλά και η επικεφαλής των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ Μ. Κοππά (Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών - Δημοκρατών) πιστώνει «στην ομάδα των ευρωσοσιαλιστών την πρόταση για το ευρωομόλογο και το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών».

 

Ωστόσο για το πιο νέο, σε ηλικία, μέλος του Ευρωκοινοβουλίου, την 26χρονη Emilie Turunen,, από τους αριστερούς - πράσινους της Σανίδα, το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την υποβάθμιση του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά την έλλειψη πραγματικής αντιπροσώπευσης των νέων. «Τα μέτρα που λαμβάνονται δεν είναι σωστά. Δεν τιμωρούμε αυτούς που προκάλεσαν την κρίση, αλλά τη δική μου γενιά», δηλώνει στο «Κ». «Οι νέοι είναι απόντες. Συζητάμε και διαμορφώνουμε το μέλλον τους χωρίς να τους ρωτάμε. Κι αυτό αφορά όλους, και τις βόρειες χώρες, γιατί όλοι είμαστε στην ίδια βάρκα».

 

 

ΟΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ (2011)

 

Βασικός μισθός: 7.956,87 ευρώ μεικτά, 6.200,72 καθαρά (ορίζεται στο 35% του βασικού μισθού ενός δικαστή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου). 

 

Αποζημίωση γενικών εξόδων (διοίκηση γραφείου, τηλέφωνα, ταχυδρομείο, αγορά και λειτουργία Η/Υ) : 4.299 ευρώ μηνιαίως (μειώνεται στο 50% εάν απουσιάζουν αδικαιολόγητα τις μισές ημέρες των Συνόδων).

 

Αποζημιώσεις μετακίνησης και ταξιδιών: 4.243 ευρώ κατ' ανώτατο όριο. Σε αυτά τα ποσά πρέπει να προστεθεί και ένα ποσό 304 ευρώ ημερησίως, για κάθε ημέρα παρουσίας σε επίσημες συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών φορέων, εντός της Ε.Ε. Το ποσό καλύπτει στέγη, γεύματα και ό,τι άλλο συνεπάγεται η παρουσία τους. Επιπλέον ποσό 152 ευρώ ημερησίως, συν τα έξοδα διαμονής και πρωινού, καταβάλλεται για την παρουσία τους σε συνεδριάσεις εκτός Ε.Ε. 

 

Δαπάνες προσωπικού: 21.209 ευρώ το ανώτατο μηνιαίο ποσό για όλες τις δαπάνες. Το 25% μπορεί να καταβληθεί για παροχή υπηρεσιών από τρίτους, επιλογής του (π.χ. μελέτες). Οι βουλευτές δεν μπορούν να προσλαμβάνουν πλέον συγγενείς, κατά τα άλλα έχουν ευχέρεια επιλογής. 

 

Άλλες παροχές: Δικαιούνται επιστροφής των 2/3 των ιατρικών τους εξόδων. Το Κοινοβούλιο τους παρέχει εξοπλισμένα γραφεία σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιούν τα οχήματα του Κοινοβουλίου για την άσκηση των υπηρεσιακών τους καθηκόντων. 

 

Συνταξιοδότηση: Δικαίωμα κατοχυρώνεται από την ηλικία των 63 ετών. Η σύνταξη ανέρχεται στο 3,5% επί του μισθού για κάθε πλήρες έτος άσκησης της εντολής και δεν μπορεί να υπερβαίνει το 70% συνολικά.

 

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

 

 

Πολύγλωσσοι, πτυχιούχοι, αρκετά νέοι οι περισσότεροι, είναι τα «μάτια», τα «αυτιά» αλλά και οι... πένες των 753 ευρωβουλευτών. Χωρίς αυτούς «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Η συνεργασία τους βασίζεται σε σχέση εμπιστοσύνης - πολλοί συνοδεύουν τον ευρωβουλευτή από την αρχή ως τη λήξη της θητείας του ή και για περισσότερες θητείες. Και είναι συνέχεια μαζί του: διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί συνεργάτες. Μια ειδική κατηγορία υπαλλήλων οι οποίοι, βεβαίως, επιλέγονται από τους ευρωβουλευτές και υπογράφουν συμβόλαιο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για όσο καιρό επιλέγουν οι ευρωβουλευτές.

 

Είναι γύρω στους 1.350 με 1.500. Κάθε ευρωβουλευτής έχει δικαίωμα να αντλεί από τον προϋπολογισμό του Ε.Κ. 21.200 € το μήνα (μεικτά) για την πληρωμή των συνεργατών και τη χρηματοδότηση των αποστολών τους. Όσοι προέρχονται από μικρότερες αριθμητικά εθνικές αντιπροσωπείες και είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τις εργασίες τουλάχιστον δύο κοινοβουλευτικών επιτροπών, χρειάζονται τουλάχιστον δύο επιστημονικούς συνεργάτες και γραμματειακή υποστήριξη.

 

Δεν κάνουν όλοι οι συνεργάτες την ίδια δουλειά, αλλά εξαρτάται και πάλι από τον τρόπο με τον οποίο ο ευρωβουλευτής τους κατανέμει αρμοδιότητες. Από γραμματειακή υποστήριξη έως προετοιμασία των πιο ευαίσθητων και κρίσιμων διαπραγματεύσεων ή καθαρά επιστημονική δουλειά. Ο συνεργάτης μπορεί να συμμετάσχει σε ενδιαφέροντα γεύματα εργασίας ή, σε ακραίες περιπτώσεις, να ξαγρυπνά για να προετοιμάσει τον βουλευτή του για διαπραγματεύσεις της επόμενης μέρας, όταν σημαντικές πληροφορίες έχουν φτάσει την τελευταία στιγμή (συχνά επίτηδες...) και πρέπει να τις μελετήσει.

 

Η δουλειά του συνεργάτη μπορεί να είναι από φοβερά βαρετή και μίζερη έως συναρπαστική ανάλογα με την προσωπικότητα, τα ενδιαφέροντα και τη δραστηριότητα του ευρωβουλευτή του και τα περιθώρια αυτενέργειας που του αφήνει (στο πλαίσιο πάντα, βεβαίως, των επιδιώξεων του βουλευτή).

 

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΚ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας 2
10674 Αθήνα

 

Αποτελεί τον επικοινωνιακό σύνδεσμο του Ε.Κ. με τον Τύπο και τα ΜΜΕ, τη Βουλή των Ελλήνων, την ελληνική διοίκηση, τα κόμματα, τις MKO και άλλους φορείς της Κοινωνίας των πολιτών. Είναι ανοιχτό και στην απευθείας επικοινωνία με τους πολίτες, παρέχοντας ενημερωτικό υλικό και πληροφορίες για τη δράση και το ρόλο του Ε.Κ. (η πληροφόρηση παρέχεται και ηλεκτρονικά μέσω της http://www.europarl.europa.eu/greece/  και στο facebook  https://www.facebook.com/EURepresentationGreece/)

 

Tο κτίριο και η ιστορία του

 

 

Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1981, κατέστησε αναγκαία την εύρεση ενός κτιρίου για τη στέγαση του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα με στόχο την κάλυψη του συνόλου των αναγκών της Υπηρεσίας. Η ξεχωριστή θέση, η αρχιτεκτονική καθώς και η σημαντική ιστορία του κτιρίου ευρύτερα γνωστό ως "Μέγαρο Μαυρομιχάλη", συνέβαλαν στο να επιλεχθεί το συγκεκριμένο κτίριο ως έδρα του Γραφείου Ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα.

 

Μετά τις απαραίτητες διαδικασίες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέκτησε το κτίριο το Σεπτέμβριο του 1991 και από τότε το Γραφείο Ενημέρωσης του ΕΚ στην Ελλάδα στεγάζεται εδώ. Μετά την αγορά του κτιρίου, σημαντικές εργασίες αποκατάστασης έλαβαν χώρα, με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδας, και με την υποστήριξη τόσο των Ελλήνων Ευρωβουλευτών που παρακολουθούσαν στενά την όλη διαδικασία, όσο και των πολιτικών οργάνων του Κοινοβουλίου.

 

Το Μέγαρο κατέχει ιδιαίτερη θέση στην ιστορία της πόλης. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πολλές σημαντικές προσωπικότητες της νεότερης ελληνικής ιστορίας έζησαν στο Μέγαρο μετά την οικοδόμηση του από την οικογένεια Σκυλίτση το 1870. Το 1896 πέρασε στα χέρια της οικογένειας Μαυρομιχάλη όπου διέμεινε ο μετέπειτα πρωθυπουργός Κυριακούλης Μαυρομιχάλης.

 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα το 1971, η Χούντα εξέφρασε την πρόθεση να πουλήσει σε πλειστηριασμό το οικόπεδο όπου βρίσκεται το οίκημα, κάτι το οποίο ουσιαστικά προανήγγελλε την κατεδάφιση του κτιρίου. Με πρωτοβουλία του Καθηγητή Άγγελου Κατακουζηνού, οργανώθηκε ωστόσο ένας αγώνας για τη διάσωση του κτιρίου, που περιελάβανε επιστολές διαμαρτυρίας και εκκλήσεις προς την τότε «κυβέρνηση» και κάθε άλλο φορέα που μπορούσε να βοηθήσει ώστε το κτίριο να κηρυχθεί διατηρητέο.

 

Σχετικές επιστολές φέρουν την υπογραφή σημαντικών ακαδημαϊκών και προσωπικοτήτων από τους χώρους της τέχνης, της επιστήμης και του πολιτισμού, όπως των ζωγράφων Γιάννη Τσαρούχη και Σπύρου Βασιλείου, του συγγραφέα Αντώνη Σαμαράκη, των γλυπτών-καθηγητών Γιώργου Μαυροείδη, Δημήτρη Καλαμαρά και Ιωάννη Παππά, και πολλών άλλων. Η πρωτοβουλία ήταν επιτυχής. Στις 11 Μαΐου 1974, η «Προεδρεία της Δημοκρατίας» εξέδωσε ανακοίνωση κηρύσσοντας το «Μέγαρον» διατηρητέο.

 

Φωτογραφία Απόσπασμα επιστολής υπογεγραμμένης από διάφορες προσωπικότητες προς τη Χούντα, με αίτημα την διάσωση του «Μεγάρου Μαυρομιχάλη»

 

Με την απόκτηση του κτιρίου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι αίθουσες του κτιρίου έχουν φιλοξενήσει πολλές εκδηλώσεις ευρωπαϊκού χαρακτήρα από τους Ευρωβουλευτές, την διοίκηση της Υπηρεσίας και οργανωμένους φορείς. Με τον τρόπο αυτό δίδεται η δυνατότητα στους πολίτες για ενημέρωση τόσο σχετικά με την κοινοβουλευτική δραστηριότητα των Ευρωβουλευτών, όσο και για τις δράσεις που διοργανώνει το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, ως επίσης και για εκδηλώσεις που υποστηρίζονται από το Γραφείο Ενημέρωσης και σχετίζονται με τις πολιτικές και το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Ένας νέος σταθμός στην ιστορία του Μεγάρου είναι το 'Στέκι της Ευρώπης' που εγκαινιάστηκε το Δεκέμβριο του 2015. Το 'Στέκι της Ευρώπης' είναι ένας νέος χώρος συνάντησης σε ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες του κτιρίου που παραχωρούνται σε άτομα και φορείς κατόχους κάρτας μέλους για πρωτοβουλίες και δράσεις με στόχο την ανάπτυξη διαλόγου για το μέλλον της Ευρώπης.

 

 

Πηγές :

• http://www.europarl.europa.eu/greece/el/το-γραφείο-επικοινωνία/tο-κτίριο-και-η-ιστορία-του
   

•  “K” της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 12/2011