Σάββας Καλεντερίδης : Μεγάλη Αλβανία και Βόρειος Ήπειρος

 Αλβανικές βλέψεις

 

Μεγάλη Αλβανία και Βόρειος Ήπειρος

Η Μεγάλη Αλβανία επί θύραις - Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα και την κατάσταση της Βορείου Ηπείρου; Ένα σενάριο πάνω στο οποίο αξίζει να εργαστούν οι εγκέφαλοι των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας

 

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

 

Όταν η Αλ Κάιντα χτύπησε τους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, οι αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ, για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να δεχτούν στο μέλλον μια ανάλογης βαρύτητας και έκτασης τρομοκρατική επίθεση, δεν αρκέστηκαν να κάνουν οι ίδιες διάφορα σενάρια, αλλά παρήγγειλαν ακόμα και σε σεναριογράφους ταινιών και τηλεοπτικών σειρών του Χόλιγουντ να γράψουν και να φανταστούν σενάρια που θα μπορούσαν να συμβούν.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα σύγχρονα κράτη που θέλουν να επιβιώσουν κάνουν σενάρια για τις πιθανές εξελίξεις σε ζητήματα που τα αφορούν.

Όσον αφορά την πατρίδα μας, ένα σενάριο που είναι πολύ πιθανό να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια είναι αυτό της Μεγάλης Αλβανίας. Και λέμε ότι είναι πολύ πιθανό, γιατί υπάρχουν ενδείξεις και στοιχεία που δείχνουν ότι το κράτος της Αλβανίας αλλά και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα έχουν εθνικό σχέδιο για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας.

Σε τι συνίσταται αυτό το σχέδιο; Στη συνένωση σε πρώτη φάση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο και σε δεύτερη φάση με το Τέτοβο της ΠΓΔΜ.

Μάλιστα, για να μην υπάρχουν μειονοτικά προβλήματα όταν γίνει αυτό, ήδη έχουν αρχίσει διεργασίες και επαφές για «διευθέτηση» των συνόρων μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, ούτως ώστε τα εδάφη της αποσχισθείσας περιοχής που κατοικούνται από Σέρβους να περάσουν στην κυριαρχία της Σερβίας και το αντίστροφο, δηλαδή περιοχές της Σερβίας που κατοικούνται από Αλβανούς να περάσουν στο Κοσσυφοπέδιο.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στο ζήτημα αυτό είναι η δήλωση που έκανε πολύ πρόσφατα ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας της προεδρίας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της αποσχισθείσας περιοχής Χασίμ Θάτσι. «Τώρα είναι η ώρα το Κόσοβο και η Σερβία να καταλήξουν σε μια συμφωνία» είπε, ενώ λίγο αργότερα ανέφερε μέσω του λογαριασμού του στο twitter: «Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να βοηθήσουν αμφότερα τα μέρη να επιτύχουν αυτόν τον ιστορικό στόχο». 

Ο Θάτσι με τη σειρά του έγραψε: «Συμφωνήσαμε ότι υπάρχει μια ιστορική ευκαιρία στον διάλογο, που δεν πρέπει να χάσει καμία από τις δύο χώρες (Κόσοβο και Σερβία). Αυτό θα βοηθήσει την προσπάθεια της πρώην επαρχίας της Σερβίας να ενταχθεί στο NATO, στην Ε.Ε. και στον ΟΗΕ». Να σημειωθεί ότι η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Χέδερ Νάουερτ, μετά τη συνάντηση του Θάτσι με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, που είχε γίνει την προηγούμενη ημέρα, τόνισε ότι ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας ενθάρρυνε το Κόσοβο «να εκμεταλλευθεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία για να καταλήξει σε μια ιστορική, ολοκληρωμένη συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεών του με τη Σερβία», βάσει της διαδικασίας διαλόγου στην οποία μεσολαβεί η Ε.Ε., σημειώνοντας την ανάγκη ενσωμάτωσης των δύο χωρών στην κοινότητα των εθνών της Δύσης.

Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι αμέσως μετά ακολούθησε συνάντηση του πρωθυπουργού της Αλβανίας Εντι Ράμα με τον Κοσοβάρο ομόλογό του Χαραντινάι στην πόλη Πέζα του Κοσσυφοπεδίου, στην οποία ενέκριναν την απόφαση για τη σύνταξη ενός κοινού στρατηγικού κειμένου για την ενοποίηση των Αλβανών έως το 2025.

Φυσικά να σημειώσουμε ότι έχουν γίνει κι άλλα πολλά βήματα, που όλα δείχνουν ότι σταδιακά θα δούμε το Κοσσυφοπέδιο να ενσωματώνεται στην Αλβανία, για να ακολουθήσει μια αντίστοιχη διαδικασία με το Τέτοβο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι έχουν αρχίσει η οδική ένωσή τους με τον σύγχρονο αυτοκινητόδρομο Δυρράχιο - Κούκες - R7 συνολικού μήκους 307 χλμ., η ενοποίηση του ηλεκτρικού δικτύου, του εκπαιδευτικού συστήματος κ.λπ.

Ο Ράμα στην ως άνω συνάντηση δήλωσε ότι το 2019 θα προχωρήσει η συμφωνία τελωνειακής ένωσης Αλβανίας - Κοσόβου, καθώς και η έκδοση κοινών αδειών και τους πρώτους έξι μήνες του 2019. Επιπλέον, οι δύο χώρες θα εκδίδουν πλέον κοινές άδειες οδήγησης και άλλα επίσημα έγγραφα.

Αυτά όσον αφορά τα σχέδια ένωσης Αλβανίας - Κοσσυφοπεδίου.

Όσον αφορά το Τέτοβο, την επαρχία της ΠΓΔΜ όπου οι Αλβανοί αποτελούν πλειονότητα, η «προάσκηση» της ανεξαρτητοποίησης έγινε τα τέλη Ιανουαρίου του 2001 με την ένοπλη εξέγερση που διήρκεσε περίπου δύο μήνες, η οποία απέδωσε πολιτικούς καρπούς, με την αύξηση της επιρροής των δύο αλβανικών κομμάτων στην πολιτική πραγματικότητα της γειτονικής χώρας.

Στο πλαίσιο ενός σεναρίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι το επόμενο βήμα μετά την ένωση Αλβανίας - Κοσσυφοπεδίου είναι η ενσωμάτωση του Τετόβου και η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας, που θα ξεπερνά σε πληθυσμό τα 5.000.000.

Τι σημαίνει αυτό για τις ισορροπίες στην περιοχή είναι αντικείμενο άλλου σημειώματος. Προτού όμως δούμε αυτό, υπάρχει κάτι που ζητεί επειγόντως απαντήσεις.

Οι Αλβανοί διεκδικούν και επικαλούνται το δικαίωμα να ενώσουν τις περιοχές που βρίσκονται εκτός της αλβανικής επικράτειας με κύριο ίσως και μοναδικό επιχείρημα ότι στις περιοχές αυτές οι Αλβανοί αποτελούν πλειονότητα.

Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο ακριβώς το ίδιο επιχείρημα να επικαλεστούν και οι Έλληνες της Β. Ηπείρου, οι οποίοι έχουν και ένα επιπλέον επιχείρημα, ότι εκτός από πλειονότητα είναι και ιστορικός λαός της περιοχής αυτής, κάτι που δεν μπορούν να επικαλεστούν οι Αλβανοί για το Κοσσυφοπέδιο και το Τέτοβο.

Επειδή οι Αλβανοί έχουν εθνικό σχέδιο, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, για να αποφύγουν αυτό το ενδεχόμενο έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια να εφαρμόζουν πολιτική εξαλβανισμού κρίσιμων πόλεων και περιοχών, δήμευσης και οικειοποίησης περιουσιών που ανήκουν σε παραδοσιακά ελληνικές περιοχές, και άσκησης τρομοκρατίας στους Έλληνες της Β. Ηπείρου, σε άτομα που θα μπορούσαν να πρωτοστατήσουν στη διεκδίκηση αυτονομίας ή ένωσης με την Ελλάδα.

Οι δολοφονίες Γκούμα και Κατσίφα γι’ αυτό έγιναν, αποτελούν έργο του αλβανικού βαθέος κράτος και έχουν στόχο να κάμψουν το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.

Να το ξαναγράψω, αυτό είναι ένα σενάριο, πάνω στο οποίο πάντως αξίζει να εργαστούν οι εγκέφαλοι των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, για να μη βρεθούμε άλλη μια φορά πίσω από τα γεγονότα.

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία στο Pontos-news και ανέβηκε στην ιστοσελίδα himara.gr. Συμπληρωματικά στα παραπάνω θα παραθέσω κάποια ανθρωπολογικά και λοιπά στοιχεία από το βιβλίο του Δημ. Π. Δημόπουλου «Η καταγωγή των Ελλήνων» που επιβεβαιώνουν την ελληνικότητα των Βορειοηπειρωτών  και επιβάλλουν την ανάγκη για αλλαγή πολιτικής στο θέμα των Ελλήνων της Αλβανίας.

Τα ανθρωπολογικά δεδομένα για την Αλβανία είναι σαφή, δηλώνουν δε ότι αυτή αποτελεί τυπικά διναρική χώρα. Έχουν μεγάλη βραχυκεφαλία (ιδίως μεγάλο πλάτος κεφαλής), υψικρανία, πλατυϊνία, πρόσωπο υψηλό και ταυτόχρονα πλατύ (συνήθως τριγωνικό), μύτη μακριά και χρώμα μαλλιών μεν βαθύ, ματιών δε καστανό ή ελαιώδες. Εν τούτοις, η μείξη των Αλβανών με τους αρχαίους Έλληνες στην περιοχή αύτη τους έχει καταστήσει λιγότερο διναρικούς σε σχέση με τους βορειότερους γείτονες τους.

Γενικά μπορεί κανείς να διαπιστώσει μία βαθμιαία ανθρωπολογική διαφοροποίηση από βορρά προς νότον. Στον βορρά της 'Αλβανίας ζουν οι λεγόμενοι «Γκέγκες», νοτιώτερα οι «Τόσκες» και πιο νότια οι Βορειοηπειρώτες. Φυσικά ο διαχωρισμός δεν μπορεί να εΐναι σαφής και απόλυτος, παρά το ορεινό της χώρας και την συγκοινωνιακή δυσχέρεια Ως γεωγραφικό σύνορο μεταξύ των δύο αλβανικών γενών θεωρείται ό ποταμός Γενούσος. Οι Γκέγκες μιλούν πάντως διαφορετική διάλεκτο από τους Τόσκες, ενώ οι Βορειοηπειρώτες μιλούν και την ελληνική γλώσσα. Οι Γκέγκες έχουν πολύ μακριά και λεπτή μύτη, με ρινικό δείκτη μόλις 58,4 και με γρυπή κατατομή. Οι Τόσκες (σύμφωνα με έρευνες των Τιλντεσλυ και Νεκράσωφ) έχουν πιο ευθεία μύτη και μεγαλύτερο ρινικό δείκτη (60,5 ως 64). Ειδικά για τους Βορειοηπειρώτες δεν υπάρχει ξεχωριστή έρευνα, αλλ' αυτοί έχουν τον ίδιο περίπου ρινικό δείκτη με τους άλλους 'Ηπειρώτες της ελεύθερης 'Ελλάδος. Η αύξουσα επίδραση έτσι της Μεσογειακής φυλής προς τον νότο της Αλβανίας καθίσταται σαφής.

Από ψυχικής απόψεως φαίνεται πώς υπάρχει επίσης διαφοροποίηση. Κατά τον ειδικό αλβανολόγο Π. Κουπιτώρη, οι Γκέγκες είναι πιο άγριοι, οι Τόσκες πιο ευφυείς. Κατά δε τον Χριστόφορο Περραιβό  (τόν φίλο του Ρήγα Φεραίου), οι Γκέγκες είναι «αμβλύνοες». Συμπερασματικά, μπορεί κανείς να δει στην 'Αλβανία την διναρική φυλή με φθίνουσα επίδραση των Σλάβων, καθώς ερχόμαστε νότια, και αύξουσα επίδραση της μεσογειακής φυλής. Όπως γράφει ο Άμαντος, «οι Τόσκηδες αναμείχθηκαν πολύ με Έλληνες και υπέστησαν πολύ την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού». Ο Κ. Μπίρης τους ονομάζει «ελληνοαρδανίτικη Τοσκαριά». Τόσκες δε και Βορειοηπειρώτες ήσαν οι προς την Ελλάδα μεταναστεύσαντες κατά τον Μεσαίωνα», οι πρώτοι τότε «'Αρβανίτες».

Έτσι από πλευράς εθνολογικής τίθεται θέμα για την περιοχή των Τόσκων (την σημερινή Μέση Αλβανία), την οποία θα μπορούσε να διεκδικήσει και η Ελλάς, αν η γλωσσική, πολιτιστική και θρησκευτική διαφοροποίηση δεν ενοχλούσε. Δεν μπορεί όμως να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου, αφού σ’ αυτήν επιβεβαιώνονται, όχι μόνον η σαφής φυλετική επικράτηση του Μεσογειακού τύπου, άλλα και η ελληνική συνείδηση τού λαού της (γλώσσα, θρησκεία, βούληση).

Γραμματόσημα της Βορείου Ηπείρου. 'Αριστερά, αυτόνομη: το 1914, στο μέσον, απελευθερωμένη από την Ελλάδα (1915) και δεξιά, εκ νέου απελευθερωμένη το 1940

 

Όταν το 1913 ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε από τους Τούρκους όλη την  Ήπειρο, οι δε Μεγάλες τότε Δυνάμεις με την απαίτηση της Ιταλίας κατακύρωσαν την Βόρειο Ήπειρο στο νεοπαγές 'Αλβανικό Κράτος, οι κάτοικοι της περιοχής, με επικεφαλής τον Γ. Χρηστάκη - Ζωγράφο, την κήρυξαν αυτόνομη. Η αλβανική επίθεση αποκρούσθηκε τότε επιτυχώς από τους Βορειοηπειρώτες και η αυτονομία αναγνωρίστηκε διεθνώς (Συνθήκη Κερκύρας). 'Αργότερα δε, με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Αντάντ συμφώνηαε να καταληφτεί η Β. Ήπειρος εκ νέου από την Ελλάδα, αλλά το 1916, εισελθούσης της Ιταλίας στον Πόλεμο με την Αντάντ, υποχρεώθηκε η Ελλάς να αποσυρθεί από εκεί και πάλιν. Για τρίτη φορά εισήλθε στην Βόρειο Ήπειρο ο ελληνικός στρατός το 1940, πολεμώντας κατά της Ιταλίας. Ο πελώριος φόρος αίματος χιλιάδων πεσόντων τότε στρατιωτών και αξιωματικών εχάλκευσε οριστικά και απαράγραπτα ελληνικά δικαιώματα για την περιοχή. Οι νικήτριες Δυνάμεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρέπεμψαν μεν την ρύθμιση του Βορειοηπειρωτικού στην μέλλουσα να υπογραφή Συνθήκη Ειρήνης, πριν όμως τούτο συμβεί (το 1989 με την επανένωση της Γερμανίας), είχε σπεύσει η ελληνική κυβέρνηση να παραιτηθεί, αίρουσα την τυπική εμπόλεμη κατάσταση με την 'Αλβανία, εν συνεχεία δε εγγυώμενη τα παρόντα ελληνοαλβανικά σύνορα. Πρέπει να τονισθεί ότι οι ελληνικές αυτές πρωτοβουλίες δεν συνάδουν με το αίσθημα του 'Ελληνικού Έθνους και επιβάλλεται η ανασκευή τους. Η Ελλάς δεν επιτρέπεται να διεκδικεί μόνον ανθρώπινα δικαιώματα για τους Βορειοηπειρώτες, αλλά εθνικά δικαιώματα. Επιβάλλεται δηλαδή ακόμα και να προσαρτήσει την περιοχή.

Δημ. Π. Δημόπουλος