Ο Ιερομάρτυς Χαραλάμπης, ο θαυματουργός

 

Ο Ιερομάρτυς Χαραλάμπης

(10 Φεβρουαρίου)

 

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη ενός μεγάλου ιερομάρτυρά της, του αγίου Χαραλάμπους. Ιερομάρτυρες είναι οι ιερωμένοι που μαρτύρησαν για την αγάπη του Χριστού. «Κατηξιώθης, Χαράλαμπε, εκ ξίφους, και λαμπρότητος και χαράς των μαρτύρων».

 

Ο Ιερομάρτυς Χαραλάμπης, ο θαυματουργός, προσφωνείται: «Στύ­λος ακλόνητος της Εκκλησίας, λυ­χνία αείφωτος της Οικουμένης και σο­φός».

 

Όλοι οι συναξαριστές τον αποκα­λούν Άγιο Χαραλάμπη και όχι Άγιο Χαράλαμπο. Εκτός από το συναξαρι­στή Βίκτωρα Ματθαίο, στην έκδοση του οποίου αναφέρεται και Χαραλά­μπης και Χαράλαμπος.

 

Για την καταγωγή του και τη γέν­νηση του, οι συναξαριστές δεν αναφέ­ρουν στοιχεία. Το βέβαιο γι' αυτούς εί­ναι ότι ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας κι η ζωή του ήταν α­φιερωμένη στον Χριστό και στην έ­μπρακτη αγάπη προς τον πλησίον.

 

Πιστεύεται ότι γεννήθηκε στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου και μαρτύρησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. Η Μαγνησία αυτή κατά πάσαν πιθανότητα ήτανε στη Θεσσαλία. Τα ερείπιά της σώζονται ακόμη κοντά στο χωριό που λέγεται «Μηλιές». Είχε το ευτύχημα να γεννηθεί από γονείς ευσεβείς χριστιανούς που κρατούσανε την πίστη τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών.

 

Στην Μαγνησία έζησε όλη του την ζωή ο Άγιος Χαράλαμπος. Εκεί σαν νέος, ήτανε φωτεινό παράδειγμα συνετής ζωής. Αργότερα η πίστης του στο Χριστό έγινε πιο φλογερή και η επιθυμία του να βοηθήσει τους Χριστιανούς και τους ειδωλολάτρες, να σωθούνε, πιο μεγάλη. Δεν μπορούσε να ησυχάσει, όταν σκεπτότανε, ότι υπάρχουν άνθρωποι μακριά από το Χριστό, που δεν ξέρουν ποιος είναι ο προορισμός τους και γιατί ζουν εδώ στη γη.

 

Είναι κρίμα, έλεγε, είναι τρομερό, είναι αδιανόητο να ζούνε οι άνθρωποι στην πλάνη της ειδωλολατρίας και να πάνε κατόπιν στην Κόλαση.

 

Αφιερώθηκε, λοιπόν, εις την υπηρεσία του Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέση του τώρα αυτή, από το θείο αυτό αξίωμα της Ιεροσύνης, ανέλαβε τον μεγάλο αγώνα, αφ’ ενός ν’ ανοίξει τα μάτια του κόσμου και να δουν τον κίνδυνο από την ειδωλολατρική πλάνη και αφ’ ετέρου ν’ αγιάζει με τα μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγεί στην τελειότητα. Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά κηρύγματά του.

 

Η ακατάβλητη δύναμη της ψυχής του μεταδιδόταν και στο σώμα του. Ήταν δραστήριος, σαν νεαρός, ακόμη και στα 113 του χρόνια όταν και εμαρτύρησε το 202 μ.Χ.

 

Όταν έληξε ο 2ος αιώνας, επικεφα­λής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος. Ο αυτοκρά­τορας αυτός αγαπούσε πολύ τα Γράμ­ματα και τις Τέχνες. Το μόνο που δεν αγαπούσε ήταν ο Χριστιανισμός και οι οπαδοί του.

 

Το 198 μ.Χ. ξεκίνησε μεγάλο διωγ­μό κατά των Χριστιανών. Ανάμεσα στους αιχμαλώτους ήταν και ο υπέρ­γηρος ιερέας Χαραλάμπης. Ο έπαρχος Λουκιανός τον κάλεσε και του είπε ό­τι δεν θα σεβόταν την ηλικία του και θα τον βασάνιζε, αν δεν σταματούσε τα κηρύγματα και δεν προσκυνούσε τα είδωλα.

 

Ο Άγιος Χαραλάμπης έμεινε α­κλόνητος στην πίστη του. Ο σκοτεινό-ψυχος Λουκιανός διέταξε ν' αρχίσουν τα βασανιστήρια του ιερέα, με μια από τις πιο άγριες μεθόδους της ειδωλολα­τρικής ωμότητας. Η διαταγή ήταν να γυμνώσουν εντελώς τον Μάρτυρα, να του γδάρουν τις σάρκες και, μ' ένα χα­λινάρι, να τον σύρουν στην πόλη για να τον διαπομπεύσουν.

 

Σε όλη τη διάρκεια αυτού του μαρ­τυρίου, ο Άγιος ήταν γαλήνιος και έ­ψελνε θρησκευτικούς ύμνους. Κατέ­πληξε τους πάντες. Η είδηση διαδόθη­κε αστραπιαία και όλοι έτρεξαν να του συμπαρασταθούν. Βλέποντας αυτό τον ξεσηκωμό, ο Λουκιανός διέταξε να τον αφήσουν ελεύθερο. Ήταν σίγουρος ότι ο υπέργηρος θα πέθαινε, σίγουρα, από τις πληγές του. Ο Άγιος, με τη βοή­θεια του Θεού, έγινε καλά.

 

Ο αυτοκράτορας Σεβήρος, πηγαίνο­ντας στην Αντιόχεια, πέρασε από την πόλη του Αγίου και θέλησε να τον δει από κοντά. Είχε μάθει ότι ο Λουκια­νός υπέστη ηθική πίεση από τον παλ­λαϊκό ξεσηκωμό και είχε αναγκαστεί να αφήσει ελεύθερο τον ιερέα.

 

Ζήτησε και του τον έφεραν κοντά του. Θαύμασε την ανδρεία του γέροντα και άρχισε να συζητά μαζί του για διάφορα φιλοσοφικά θέματα, που αφο­ρούσαν τις αλήθειες της ζωής.

 

Ο Άγιος του απαντούσε με ευθύτη­τα και ειλικρίνεια. Ο αυτοκράτορας δεν μπορούσε να αντιτάξει κανένα επι­χείρημα στις απαντήσεις του. Τη συ­ζήτηση παρακολουθούσε και η κόρη του αυτοκράτορα - η Γαλήνη - που ο πατέρας της την είχε πάρει μαζί του σ' αυτή την περιοδεία.

 

Η ευαισθησία της νεανικής ψυχής της, οι ξεκάθαρες και ειλικρινείς απαντήσεις του Αγίου, την οδήγησαν να πάρει το μέρος του. Τότε, εξαγριώθηκε ο πατέρας της και διέταξε να τυραννή­σουν τον γέροντα ιερέα. Η διαταγή του ήταν να τον χτυπήσουν σκληρά και να του κόψουν με ξίφος το κεφάλι. Η δια­ταγή εξετελέσθη αμέσως. Ο υπέργη­ρος Άγιος βρέθηκε στους ουράνιους χώρους, που τους υπηρέτησε όλα τα χρόνια της μακρόχρονης ζωής του.

 

Η βασιλοκόρη Γαλήνη έκλαψε πάνω στο τυραννισμένο κορμί του Αγίου κι αφού το περιποιήθηκε με μύρα, το έθαψε.

 

Η Αγία κάρα του Μάρτυρα βρίσκεται μέχρι σήμερα στη Μονή του Αγίου Στεφάνου στα Μετέωρα. Η μνήμη Του γιορτάζεται στις 10 Φεβρουαρίου.

 

Μετά το μαρτύριο του Αγίου Χαραλάμπη, πίστεψαν στο Χριστιανισμό οι δύο δήμιοί του και τρεις γυναίκες.

 

Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.

 

Απολυτίκιο Ἦχος δ’. 

"Ταχύ προκατάλαβε. Ὡς στύλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καί λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, ἐδείχθης Χαράλαμπες· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διά τοῦ μαρτυρίου, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς".

Πηγή:

Αγγελική Δαμίγου : Το συναξάρι των Αγίων 

Διαδίκτυο