ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ
2008 : ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Τις τελευταίες μέρες όλο
και πιο συχνά ακούμε για το τι έγινε στο Βουκουρέστι το 2008 και ποια ήταν η
θέση του Κώστα Καραμανλή στο μεγάλο εθνικό θέμα, το Σκοπιανό.
Ακόμα και χθες το ανέφερε
ο υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος. Επειδή όμως η μνήμη των ανθρώπων είναι αδύναμη
ελάχιστοι θυμούνται τι ακριβώς συνέβη τότε στο Βουκουρέστι.
Γινόταν η σύσκεψη του ΝΑΤΟ
όπου θα συζητιόταν μεταξύ άλλων η ένταξη κάποιων χωρών που άνηκαν στο πρώην
σοβιετικό μπλοκ.
Στο πρόγραμμα λοιπόν της
ένταξης ήταν η Γεωργία, η Ουκρανία, η Αλβανία, η FYROM και η Κροατία. Με
δεδομένη την άρνηση της Ελλάδος να δεχθεί στο ΝΑΤΟ τα Σκόπια, ο γενικός
γραμματέας του ΝΑΤΟ, Σεφερ, προσπάθησε να δώσει μια διέξοδο, ώστε το θέμα να
μην συζητηθεί. Έτσι πακετάρισε αρχικά τρεις χώρες, Γεωργία, Ουκρανία και FYROM.
Για την Γεωργία και την
Ουκρανία, είχε στείλει ισχυρή νότα η Ρωσία καθώς δεν ήθελε οι δυο αυτές χώρες
με τις οποίες συνορεύει να έχουν νατοϊκά στρατεύματα. Αρκετοί εκπρόσωποι χωρών
της Ευρώπης είχαν την άποψη ότι δεν ήταν ώρα να δημιουργηθούν προβλήματα με τη
Ρωσία και θεωρούσαν ότι το θέμα πρέπει να συζητηθεί σε απώτερο χρόνο.
Έτσι ο γ.γ. του ΝΑΤΟ
νόμιζε ότι θα πάει στις καλένδες όλο το πακέτο των χωρών για τις οποίες είχε
υποβληθεί αίτημα εισδοχής. Ωστόσο, ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Τζορτ Μπους,
ξεπερνώντας το σκόπελο και εμμένοντας στη θέση του, ότι τα Βαλκάνια έπρεπε να
είναι στο ΝΑΤΟ, δημιούργησε άλλο πακέτο με την Αλβανία, την Κροατία και την
FYROM.
Αποκαλυπτικό του τι συνέβη
εκείνη την μέρα και πως ήταν ο Κώστας Καραμανλής είναι το απόσπασμα από το
βιβλίο του Μ. Κοττάκη, που περιγράφει άγνωστο παρασκήνιο που οδήγησε στο «όχι»
του Καραμανλή στα σχέδια του Τζορτζ Μπους για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ
και όσα διημείφθησαν τις κρίσιμες ώρες στο Βουκουρέστι.
Όπως αναφέρεται στο
κεφάλαιο του βιβλίου που αφορά το βέτο, ο Κώστας Καραμανλής εμπνεύστηκε από μια
ιστορική φράση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος είχε
διαμηνύσει ότι τυχόν ελληνική άρνηση απέναντι στην επιθυμία των ΗΠΑ «θα είχε
συνέπειες». Τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός τού απάντησε κοφτά ότι «αυτό δεν μπορεί
να γίνει επ’ ουδενί λόγω!».
Αναφέρεται στο βιβλίο
μεταξύ άλλων:
«Είχε φτάσει, λοιπόν, η
ώρα της… Ρόδου. Ο Καραμανλής θα χτυπούσε το πέναλτι και έπρεπε να είναι
εύστοχος. Οι Αμερικανοί ήθελαν, μέχρι την τελευταία στιγμή, να αποτρέψουν το
«όχι» γιατί δημιουργείτο ένα επικίνδυνο προηγούμενο επί της αρχής. “In
principle”, που θα έλεγε και ο πρωθυπουργός. Ποιο θα ήταν αυτό; Ότι για πρώτη
φορά μία μικρή χώρα θα απέρριπτε την εισήγηση της υπερδύναμης.
Πρώτος ζήτησε και έλαβε
τον λόγο ο Μπους, ο οποίος προεξόφλησε ότι “σε αναγνώριση της προόδου που έχουν
επιτελέσει, το ΝΑΤΟ θα λάβει μία ιστορική απόφαση για την ένταξη τριών
βαλκανικών χωρών, της Κροατίας, της Αλβανίας και της Μακεδονίας”.
Ο Καραμανλής άκουσε τον
Αμερικανό πρόεδρο και έπειτα από τέσσερις παρεμβάσεις άλλων ηγετών πήρε τον
λόγο:
“Αυτό δεν μπορεί να γίνει
επ’ ουδενί λόγω” απάντησε και αιτιολόγησε το βέτο υποστηρίζοντας ότι “τα Σκόπια
δεν πληρούν το κριτήριο της καλής γειτονίας”.
Η κρίσιμη ψηφοφορία
επρόκειτο να διεξαχθεί την επομένη. Ο Καραμανλής ξύπνησε πρωί πρωί και άρχισε
τη μελέτη: Κάλεσε τον Ρουσόπουλο στο δωμάτιό του και έδειχνε εμφανώς αγχωμένος
για το πόσες χώρες θα συνταχθούν με τη θέση του και πόσες άλλες θα είναι απέναντί
του. Είχε όμως ήδη πάρει την απόφασή του.
“Έχουμε πολλούς απέναντί
μας!” διαπίστωσε. Ο υπουργός του, για να τον εμψυχώσει για τη δύσκολη μάχη που
θα ακολουθούσε, του απάντησε:
“Πρόεδρε, όταν έχεις πάρει
την απόφασή σου και μπαίνεις στο πεδίο της μάχης, ισχύει αυτό που έλεγε ο
Θόδωρος Κολοκοτρώνης:
– Άντε, παλικάρια μου, και
με τη βοήθεια του Θεού πάμε να τους αλλάξουμε την Παναγία!”».
Kαι για να μην ξεχνάμε :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου