Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και τα κόμματα της Κεντροδεξιάς και της Αριστεράς (ΝΔ - ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ) έχουν αναγάγει τις εκλογές αυτές σε δημοψήφισμα για να δοθεί η ευκαιρία στον ελληνικό λαό να αποφανθεί εάν δέχεται ή όχι τις ρυθμίσεις και τα μέτρα που περιλαμβάνει το περίφημο Μνημόνιο, εκ των πραγμάτων πλέον οι εκλογές αυτές προσλαμβάνουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα.
Τα κόμματα της Άκρας Δεξιάς (ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ) που ψήφισαν το Μνημόνιο επιχειρούν να μεταθέσουν το βάρος των εκλογών τού Νοεμβρίου σε άλλα θέματα («Καλλικράτη», κλιματικές αλλαγές, πράσινη ανάπτυξη κ.λπ.), καθώς η υποδούλωσή μας στις προσταγές του Μνημονίου δεν συμφέρουν σ΄αυτούς που την αποδέχτηκαν. Παρά τη φυγομαχία του κυβερνώντος «Μνημονίου» κόμματος και παρά το γεγονός ότι ελάχιστοι υποστηρικτές τού Μνημονίου έχουν απομείνει πλέον, το ΠΑΣΟΚ στις προσεχές εκλογές θα συρθεί αναγκαστικά σε αντιπαράθεση γύρω από τις τραγικές συνέπειες που έχει η έλευση στη χώρα μας του ΔΝΤ και η εφαρμογή από την κυβέρνηση της γνωστής συνταγής του.
Η κυβέρνηση, που το μόνο έργο που έχει παρουσιάσει στον ένα χρόνο που ασκεί την εξουσία είναι η υπερφόρτωση του ελληνικού λαού με πολλά και δυσβάσταχτα βάρη (αύξηση φορολογίας, παράπλευρες επιβαρύνσεις, αύξηση της ανεργίας, υψηλός πληθωρισμός, έντονη εγκληματικότητα και -το χειρότερο- μείωση των αποδοχών των εργαζομένων) αντικρούει την επιχειρηματολογία των αντιπάλων τής οικονομικής πολιτικής της με το επιχείρημα ότι το Μνημόνιο αποτελούσε μονόδρομο, ενώ πολλοί στο ΠΑΣΟΚ το χαρακτηρίζουν «αναγκαίο κακό». Κακό είναι, όχι όμως «αναγκαίο», αφού και αξιωματούχος του ΔΝΤ (ο γνωστός μας κ. Τόμσεν) το χαρακτήρισε λάθος συνταγή για την περίπτωση της χώρας μας. Και το κυβερνητικό επιχείρημα που απομένει είναι: «Ήταν το Μνημόνιο μονόδρομος». Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα αυτό, χωρίς αντιπολιτευτικό μένος. Και δηλώνουμε εξαρχής ότι δεν συμφωνούμε με την άποψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαρά ότι είναι δυνατόν με οποιαδήποτε μέθοδο να μηδενίσουμε το δημοσιονομικό μας έλλειμμα σε διάστημα μόνον ενός έτους, είτε αυτό είναι 15%, είτε 13% και λιγότερο. Το μόνο δυνατόν είναι να το μειώσουμε δραστικά, χωρίς να γονατίσουν τα νοικοκυριά και η οικονομία μας.
Η κυβέρνηση, που το μόνο έργο που έχει παρουσιάσει στον ένα χρόνο που ασκεί την εξουσία είναι η υπερφόρτωση του ελληνικού λαού με πολλά και δυσβάσταχτα βάρη (αύξηση φορολογίας, παράπλευρες επιβαρύνσεις, αύξηση της ανεργίας, υψηλός πληθωρισμός, έντονη εγκληματικότητα και -το χειρότερο- μείωση των αποδοχών των εργαζομένων) αντικρούει την επιχειρηματολογία των αντιπάλων τής οικονομικής πολιτικής της με το επιχείρημα ότι το Μνημόνιο αποτελούσε μονόδρομο, ενώ πολλοί στο ΠΑΣΟΚ το χαρακτηρίζουν «αναγκαίο κακό». Κακό είναι, όχι όμως «αναγκαίο», αφού και αξιωματούχος του ΔΝΤ (ο γνωστός μας κ. Τόμσεν) το χαρακτήρισε λάθος συνταγή για την περίπτωση της χώρας μας. Και το κυβερνητικό επιχείρημα που απομένει είναι: «Ήταν το Μνημόνιο μονόδρομος». Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το θέμα αυτό, χωρίς αντιπολιτευτικό μένος. Και δηλώνουμε εξαρχής ότι δεν συμφωνούμε με την άποψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προέδρου της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαρά ότι είναι δυνατόν με οποιαδήποτε μέθοδο να μηδενίσουμε το δημοσιονομικό μας έλλειμμα σε διάστημα μόνον ενός έτους, είτε αυτό είναι 15%, είτε 13% και λιγότερο. Το μόνο δυνατόν είναι να το μειώσουμε δραστικά, χωρίς να γονατίσουν τα νοικοκυριά και η οικονομία μας.
Άλλοι στο ΠΑΣΟΚ, και μερικοί εντεταλμένοι στην υπεράσπιση του Μνημονίου, μας λένε ότι το Μνημόνιο μάς ανάγκασε σε ορισμένες αλλαγές για να καταστεί η οικονομία μας αποδοτικότερη και για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της. Ναι, έχει πολλές αδυναμίες η δόμηση της οικονομίας μας, χρόνιες και όχι πρόσφατες, που έπρεπε από καιρό να διορθωθούν. Και μπορούσαμε και έπρεπε από μόνοι μας να τις διορθώσουμε. Το ΠΑΣΟΚ με τον τάχα εκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη ήταν 8 χρόνια στην εξουσία. Τι έργο προς αυτήν την κατεύθυνση έχει να παρουσιάσει; Μηδέν! Το μόνο που παρουσίασε ήταν μια εικονική πραγματικότητα με ψεύτικα στοιχεία, με μια στρεβλή ανάπτυξη, με εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και παράλληλης αύξησης του δημοσίου χρέους και με γιγάντωση της διαπλοκής. Και υπενθυμίζουμε ότι τα βασικά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης (Παπανδρέου, Πάγκαλος, Βενιζέλος, Ρέππας κ.λπ.) ήσον και βασικά στελέχη των κυβερνήσεων Σημίτη. Τότε δεν έβλεπαν τις στρεβλώσεις της οικονομίας μας για να τις διορθώσουν; Δεν υπήρχε τότε και δεν υπάρχει και τώρα πολιτική βούληση για εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Απλώς όσα γίνονται σήμερα είναι για να καλύψουν τη διεύρυνση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που είναι αποτέλεσμα των επιλογών της σημερινής κυβέρνησης. Και, φυσικά, με την προσδοκία του κ. Παπανδρέου ότι το αρνητικό πολιτικό κόστος θα το εισπράξει τελικά η «τρόικα» που τάχα αναγκάζει την κυβέρνηση να ακολουθεί αυτήν την καταστροφική πολιτική.
Και τώρα στο βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης και κρίσιμο ερώτημα. Ήταν το Μνημόνιο μονόδρομος, η μοναδική επιλογή της κυβέρνησης; Αν ναι, τότε ο κ. πρωθυπουργός είναι εντελώς δικαιολογημένος για τις επιλογές του. Αν όχι, τότε ασχημονεί σε βάρος της οικονομίας και του ελληνικού λαού. Και οι επιλογές του μας οδηγούν σε οικονομική καταστροφή. Υπενθυμίζουμε ότι τον Οκτώβριο του 2009, όταν ανέλαβε την εξουσία το ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα δανειζόταν από την αγορά με το τρέχον χαμηλό επιτόκιο, όπως και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Και δεν υπήρχε καμία υποψία για πτώχευση της Ελλάδος. Τότε ο κ. Παπανδρέου έπρεπε να τολμήσει έναν σημαντικό δανεισμό ώστε να συγκροτήσει αποθεματικό για την κακιά την ώρα. Γνώριζε επακριβώς το πρόβλημα δανεισμού που θα αντιμετώπιζε η χώρα μας το 2010, καθώς είχε ενημερωθεί πλήρως για τη δημοσιονομική μας κατάσταση από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλο και από τον αρμόδιο τότε Επίτροπο της Ε.Ε. κ. Χ. Αλμούνια. Και παρά ταύτα, προεκλογικά έλεγε «υπάρχουν λεφτά» και μόλις ορκίστηκε και έπιασε το τιμόνι της εξουσίας απερίσκεπτα ή ηθελημένα προέβη στην πρωτοφανή για πρωθυπουργό δήλωση ότι: «ο ελληνικός λαός με εξέλεξε για να σώσω την Ελλάδα από την χρεοκοπία». Και άρχισε τα ταξιδάκια στις ευρωπαϊκές χώρες, εκθέτοντας το δημοσιονομικό μας πρόβλημα. Έτσι στοχοποιήθηκε η χώρα μας ως ευρισκόμενη στα πρόθυρα της πτώχευσης και της οικονομικής κατάρρευσης. Τα spreads τράβηξαν τον ανήφορο, η πιστοληπτική μας ικανότητα έπεσε και οι στρόφιγγες δανεισμού έκλεισαν. Έδωσε στους κερδοσκόπους τη «χρυσή ευκαιρία» να χτυπήσουν την οικονομία μας. Πρωτοφανείς ενέργειες από έναν πρωθυπουργό, έστω και άπειρο! Έτσι κλώτσησε την ευκαιρία να συνάψει ένα σημαντικό δανεισμό με χαμηλό επιτόκιο και να αποφύγουμε την τριπλή κατοχή της «τρόικας» και το απεχθές Μνημόνιο. Και ως δεύτερο βήμα, θα έπρεπε τέλος του 2009 ή αρχές του 2010 να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές μας για αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους για να πετύχει κάποια έκπτωση και παράταση (επιμήκυνση) του χρόνου εξόφλησης. Όμως, όπως δήλωσε ο κ. Παπανδρέου σε συνέντευξή του, ήθελε να είναι ειλικρινής απέναντι στους κερδοσκόπους επενδυτές - δανειστές της Ελλάδος. Ειλικρινής απέναντι στους κερδοσκόπους πιστωτές μας και ανειλικρινής απέναντι στον ελληνικό λαό, που τον τίμησε με μεγάλη πλειοψηφία. Με τέτοιους χειρισμούς θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τον δανεισμό μας από την «τρόικα» και το Μνημόνιο. Άρα ψεύδονται όσοι ισχυρίζονται ότι το ΔΝΤ και το Μνημόνιο ήσαν μονόδρομος, ή τουλάχιστον πλανώνται επειδή πιστεύουν στην κυβερνητική επιχειρηματολογία.
Όμως υπήρχε και δεύτερη εναλλακτική λύση, εάν για οποιονδήποτε λόγο η κυβέρνηση δεν προτιμούσε να φανεί ανειλικρινής στους πιστωτές μας. Θα έπρεπε να σταματήσει να δανείζεται από την αγορά και να στραφεί σε άλλες πηγές δανεισμού με ευνοϊκό επιτόκιο. Είχε προταθεί η έκδοση ομογενειακών ομολόγων για δανεισμό από τους εύπορους έλληνες του εξωτερικού, π.χ. εφοπλιστές, μονίμους κατοίκους των ΗΠΑ, Γερμανίας κ.λπ., μέθοδο που ακολούθησε παλαιότερα και το κράτος του Ισραήλ, με μεγάλη επιτυχία. Και για τις πιεστικές τρέχουσες ανάγκες του προϋπολογισμού θα μπορούσε να καταφύγει σε εσωτερικό δανεισμό, εκδίδοντας έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, απευθείας για το ελληνικό αποταμιευτικό κοινό και όχι μέσω των τραπεζών, όπως δανειζόταν και παλαιότερα το κράτος και βούλωνε τις «μαύρες τρύπες» της δημοσιονομικής διαχείρισης. Μια τακτική που καθυστερημένα άρχισε να εφαρμόζει δειλά δειλά τους τελευταίους μήνες. Ακόμη θα όφειλε να πιέσει και τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη για να βρεθεί τρόπος να νομιμοποιηθεί η ΕΚΤ να μας χορηγήσει μακροπρόθεσμο δάνειο με χαμηλό επιτόκιο. Είναι ακατανόητο και εντελώς παράλογο η Κεντρική Τράπεζα της Ευρωζώνης να δανείζει τράπεζες και χώρες εκτός Ευρωζώνης και να μην προβλέπεται η χορήγηση δανείων στα κράτη - μέλη, οσάκις πέφτουν θύματα των κερδοσκόπων. Βέβαια, υπήρχε η αρνητική στάση της Γερμανίας, όπως υπήρχε και η θετική απέναντί μας θέση της Γαλλίας. Αυτό θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί η ελληνική κυβέρνηση για να πετύχει τον στόχο της, δηλαδή να αποφύγει την κάθοδο στην Ελλάδα του ΔΝΤ.
Δεν μας πείθει ο κ. Παπανδρέου ότι πάλεψε για να αποφύγουμε το ΔΝΤ. Η αντίθετη εκδοχή είναι περισσότερο πειστική. Οι κύριοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών, Έλληνες και ξένοι, που αφθονούν στην τωρινή κυβέρνηση, θα μπορούσαν να μελετήσουν και να εισηγηθούν και άλλους τρόπους για να αποφύγουμε το ΔΝΤ. Πήραν τέτοια εντολή ή μόνη της η κυβέρνηση βάδισε προς τον Γολγοθά; Αν πήραν εντολή, ας μας πει η κυβέρνηση της «διαφάνειας και της ειλικρίνειας» ποιες ήταν οι εισηγήσεις τους για να κρίνουμε την ποιότητα των ακριβοπληρωμένων συμβούλων. Η συμπεριφορά πάντως του κ. Παπανδρέου και του κ. Παπακωνσταντίνου δημιουργεί την αίσθηση ότι εξαρχής ευνοούσαν τον δανεισμό της χώρας μας από το ΔΝΤ. Και για τον λόγο αυτό, μια ακόμη Εξεταστική Επιτροπή για την οικονομία και το Μνημόνιο θα είναι αναγκαία, για να αποκαλυφθεί το όργιο των μύθων και του ψεύδους, που κατασκεύασαν ή ανέχτηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1995 μέχρι σήμερα. Φυσικά θα πρέπει να περάσουν από κόσκινο και οι πράξεις και παραλείψεις της σημερινής κυβέρνησης.
Τώρα, δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, βρισκόμαστε αντιμέτωποι μπροστά σε μια δεδομένη κατάσταση την οποία πρέπει να ανατρέψουμε πάση θυσία. Έχουμε όπλα. Και το πρώτο είναι η ευκαιρία που μας δίδεται στις προσεχείς εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ρίξτε ψήφο κατά του Μνημονίου. Θα είναι έγκλημα με την ψήφο μας να νομιμοποιήσουμε το Μνημόνιο.
Και το δεύτερο όπλο το έχει στα χέρια της η κυβέρνηση. Να εκβιάσει μια επαναδιαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους, απαιτώντας έκπτωση και επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, και παράλληλα εκδίωξη της «τρόικας».
Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι αρκετά έφαγαν από την Ελλάδα. Το είπε και ο Γιούνκερ, επικεφαλής του Ευρωγκρούπ και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, στην προ ημερών ομιλία του στην συνέλευση του ΔΝΤ στη Ν. Υόρκη. Ας αξιοποιήσει τη δήλωση Γιούνκερ η κυβέρνηση, έστω και κατά τρόπο εκβιαστικό.
Tου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ
Πηγή:
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=59865&colid=&catid=27&dt=2010-10-17%200:0:0&page=2&mode=1&page=1&mode=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου