Γιατί
ο σχιζοφρενής Ερντογάν απειλεί να βάλει φωτιά στο Αιγαίο!
Η στρατιωτική αποτυχία
(έως τώρα) στην Αφρίν και ο αποκλεισμός της Τουρκίας από το ενεργειακό παιχνίδι
τον κάνουν να επιδιώκει κρίση στο Αιγαίο
Από τον Ανδρέα Κούτρα
Πληγωμένο θηρίο με παρανοϊκό
ηγέτη είναι η Τουρκία και ψάχνει να βρει τρόπο να ξεφύγει από τα σοβαρά
προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της και στα ανατολικά σύνορά της,
απόρροια της επεκτατικής πολιτικής του νεοοθωμανισμού που ακολουθεί ο Ταγίπ
Ερντογάν, προκαλώντας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ και φλερτάροντας με μια
στρατιωτική κρίση. Αυτό έδειξε το σοβαρότατο επεισόδιο το βράδυ της Δευτέρας
στα Ιμια, όταν πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής εμβόλισε και παρ’ ολίγον να
βυθίσει σκάφος του Λιμενικού Σώματος εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Η κλιμάκωση της έντασης
από την πλευρά της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ έχει δύο βασικές
εξηγήσεις. Η μία είναι ότι έχει σοβαρές απώλειες στις επιχειρήσεις που διεξάγει
κόντρα στους Κούρδους για να διεισδύσει στην Αφρίν και ο άλλος είναι ότι χώρες
της Μεσογείου, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Κύπρος, με τη στήριξη
των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε. προχωρούν στην εξόρυξη και την εκμετάλλευση των
ενεργειακών κοιτασμάτων τους, βάζοντας στο περιθώριο την Τουρκία.
Η κατάσταση αυτή
δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στον «σουλτάνο» Ερντογάν, ο οποίος έρχεται
αντιμέτωπος με την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας και τη δυσαρέσκεια της
τουρκικής κοινής γνώμης και ψάχνει στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ μια
«ευκαιρία» να διασκεδάσει την πολιτική και τη στρατιωτική ήττα του. Σε αυτό το
πλαίσιο εντάσσονται και οι κορόνες περί επικαιροποίησης της Συνθήκης της
Λωζάννης.
Συνεχείς
απώλειες
Ο Τ. Ερντογάν πίστεψε ότι
στη Συρία θα κάνει περίπατο και θα στήσει προγεφυρώματα στην Αφρίν μέσα σε
μερικές ημέρες. Η επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» μετατρέπεται σε τραγωδία δίχως
τέλος. Οι Κούρδοι σκοτώνουν συνεχώς Τούρκους στρατιώτες, τα φέρετρα που
επιστρέφουν στην Τουρκία προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις, ενώ τα άρματα μάχης
και τα τεθωρακισμένα οχήματα, όπως και τα ελικόπτερα που λαμπαδιάζουν από τα
αντιαρματικά και τα αντιαεροπορικά συστήματα, καταβαραθρώνουν το ηθικό των
τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Πόσο μάλλον όταν τα οπλικά συστήματα που
χρησιμοποιούν οι Κούρδοι είναι «made in USA» ή ακόμη και ρωσικά.
Το βασικό πρόβλημα του
Ερντογάν είναι η στήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στους Κούρδους. Ο αμυντικός
προϋπολογισμός που ανακοίνωσε η Ουάσινγκτον προβλέπει 550.000.000 δολάρια ως
βοήθεια στους Κούρδους. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξέσπασε κατά των ΗΠΑ ο Ταγίπ
Ερντογάν, κατηγορώντας τες ότι με πρόσχημα την καταπολέμηση των τζιχαντιστών
του Ισλαμικού Κράτους παρέχουν στρατιωτική βοήθεια στους Κούρδους. «Ήρθε η ώρα
να πέσουν οι μάσκες» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος και προειδοποίησε λίγο μετά την
επίσκεψη του επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου των ΗΠΑ,
στρατηγού ΜακΜάστερ και πριν από την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ
Τίλερσον στην Αγκυρα ότι οι αμερικανικές αποφάσεις θα επηρεάσουν αρνητικά τις
διμερείς σχέσεις. Ο κύβος, όμως, έχει ριφθεί και η Τουρκία είναι, για τις ΗΠΑ,
σε λάθος στρατόπεδο.
Ισραήλ
- Αίγυπτος
Αντιθέτως, σύμμαχοι των
ΗΠΑ και εχθροί της Τουρκίας είναι το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Οι δύο αυτές χώρες
έχουν βάλει στο μάτι τον Ταγίπ Ερντογάν για την πολιτική που εφαρμόζει στη Μέση
Ανατολή. Το Ισραήλ κατηγόρησε την Τουρκία ότι υποστηρίζει την ισλαμιστική
τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς στη Γάζα, ενώ η Αίγυπτος απηύθυνε σκληρή
προειδοποίηση στην Τουρκία σχετικά με οιαδήποτε παραβίαση των οικονομικών
δικαιωμάτων της στην ανατολική Μεσόγειο και της συμφωνίας καθορισμού θαλάσσιων
συνόρων με την Κύπρο. Και εδώ έρχεται ο δεύτερος πολύ σημαντικός παράγοντας που
κάνει τον «σουλτάνο» Ερντογάν να αφρίζει και να επιδιώκει να προκαλέσει κρίση
με την Ελλάδα στο Αιγαίο και με την Κύπρο στην ΑΟΖ της.
Βλέπει το κατεστημένο της Άγκυρας
ότι η χώρα αποκλείεται από τα πλούσια κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου. Η
δυνητική ΑΟΖ του Καστελόριζου με αυτής της Κύπρου κλείνουν την Τουρκία στα
παράλιά της όταν οι έρευνες δείχνουν ότι στην κυπριακή ΑΟΖ ανακαλύπτονται
τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, σε συνέχεια του κολοσσιαίου
κοιτάσματος «Ζορ» της Αιγύπτου, αλλά και αυτών του Ισραήλ. Οι τέσσερις χώρες,
Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Αίγυπτος, έχουν δημιουργήσει έναν ισχυρό άξονα
συνεργασίας (και στρατιωτικής), στέλνοντας στον πάτο τον ηγεμονικό ρόλο που
διεκδικούσε η Τουρκία.
Θεωρεί, λοιπόν, το
καθεστώς Ερντογάν ότι, αν δεν αντιδράσει στα σχέδια εκμετάλλευσης των
κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο, τότε το παιχνίδι το έχει
χάσει. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα σχέδια έχουν την έγκριση των ΗΠΑ και της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για να σταματήσουν το ενεργειακό μονοπώλιο της Ρωσίας. Ο πιο
εύκολος δρόμος λοιπόν για την Τουρκία είναι να προκαλεί επεισόδια και κρίσεις
στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ που μπορεί και να υποστηρίξει. Παραπέρα,
μάλλον... δεν την παίρνει.
Η
σοβαρότερη ένταση μετά την κατάρριψη του ήρωα σμηναγού Ηλιάκη
Το σοβαρό επεισόδιο στα Ίμια,
με τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού Σώματος, προσομοιάζει (είναι η
θαλάσσια εκδοχή της) στην αεροπορική κρίση του 2006, όταν τουρκικό F-16
εμβόλισε νοτιοανατολικά της Καρπάθου το μαχητικό του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη
σκοτώνοντάς τον. Ο ήρωας Ηλιάκης έπεσε στην προσπάθεια του να αποτρέψει τον
τουρκικό σχηματισμό να φτάσει στην Κρήτη και να φωτογραφίσει τις θέσεις των
S-300, προασπίζοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Αυτό έκαναν και τα
στελέχη του Λιμενικού με το σύγχρονο πλοίο «Γαύδος» στα Ιμια, μέχρι τη στιγμή
που δέχθηκαν την εχθρική-δολοφονική επίθεση του σκάφους της τουρκικής
ακτοφυλακής.
Τον Μάιο του 2006, μετά
την κατάρριψη του F-16 του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη στην περιοχή νοτιοανατολικά
της Καρπάθου, υπήρξε πολύ μεγάλη συγκέντρωση αεροπορικών δυνάμεων και η Ελλάδα
έφτασε στο «παρά ένα» μιας πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία. Ήταν η πιο μεγάλη
κρίση ύστερα από αυτήν των Ιμίων του 1996. Τώρα, οι Τούρκοι φαίνεται ότι επιδιώκουν
ένα «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο, προβαίνοντας σε μπαράζ παραβιάσεων του FIR
Αθηνών και του εθνικού εναέριου χώρου, δείχνοντας επιθετική συμπεριφορά στον
αέρα με εμπλοκές από οπλισμένα μαχητικά και κάνοντας πτήσεις πάνω από εθνικό
έδαφος.
Από τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ
προκύπτει ότι το 2017 η Τουρκία επέδειξε την πιο παραβατική συμπεριφορά στο
Αιγαίο της τελευταίας 10ετίας, ενώ... δυναμικά και ανησυχητικά έχει ξεκινήσει
τις προκλήσεις και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας το 2018. Μόνο
τον πρώτο μήνα του έτους, τον Ιανουάριο, έγιναν 94 παραβάσεις του FIR Αθηνών,
353 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, επτά εμπλοκές και μία υπέρπτηση. Οι
παραβιάσεις του περασμένου μήνα συνιστούν ρεκόρ Ιανουαρίου. Εντός της
τελευταίας 10ετίας, ποτέ τον Ιανουάριο δεν υπήρξε τόσο αυξημένος αριθμός
παραβιάσεων - ίσως είναι ο μεγαλύτερος μετά την κρίση των Ιμίων το 1996.
Προκλήσεις
Φαίνεται ότι η Τουρκία
συνεχίζει την τακτική της αυξημένης έντασης, αφού το 2017 κατεγράφη η
μεγαλύτερη αριθμητική αύξηση της δραστηριότητάς της στο Αιγαίο από το 2008. Στο
έτος που έφυγε, καταγράφηκαν 3.317 παραβιάσεις, όταν η αμέσως προηγούμενη
χρονιά της 10ετίας ήταν το 2014, με 2.244 παραβιάσεις. Ενα άλλο στοιχείο επίσης
είναι ότι, μετά τις μαζικές εκκαθαρίσεις στην τουρκική αεροπορία, περισσότεροι
νέοι και άπειροι πιλότοι μπήκαν στο Αιγαίο, εκτοξεύοντας και τις πιθανότητες
ενός αεροπορικού ατυχήματος. Ο κίνδυνος αυτός παραμένει ακόμη και σήμερα πολύ
υψηλός.
Η Τουρκία, επίσης,
εγκαινιάζει μια νέα μορφή προκλητικότητας, και αυτή είναι το «στενό μαρκάρισμα»
ελληνικών πλοίων που πλέουν στην περιοχή των Ιμίων ή γενικότερα του ανατολικού
Αιγαίου. Αυτό έγινε εμφανές όταν πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής χτύπησε στην
κανονιοφόρο «Νικηφόρος», κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς. Ανάλογες ενέργειες
έγιναν και όταν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος πήγε στα Ιμια για να
ρίξει στεφάνι στη μνήμη των ηρώων πεσόντων του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ
τελευταίο επεισόδιο ήταν αυτό, τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, με τον εμβολισμό του
«Γαύδος», το οποίο ο Τούρκος πρωθυπουργός χαρακτήρισε «μη εσκεμμένη ενέργεια».
Δεν υπάρχει, όμως, καμιά αμφιβολία ότι ήταν εσκεμμένη ενέργεια... Απλά, ο
Μπιναλί Γιλντιρίμ θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις που
προκλήθηκαν διεθνώς.
Η συμπεριφορά της Τουρκίας
προκαλεί έντονη ανησυχία στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία ενημερώνει το ΝΑΤΟ
και την Ευρωπαϊκή Ενωση, και έχει θέσει σε αυξημένη ετοιμότητα τις Ενοπλες
Δυνάμεις, ζητώντας ωστόσο να υπάρξουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Η εικόνα που
επικρατεί στο υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας είναι ότι η
Τουρκία δέχεται σφοδρές πιέσεις από τις εξελίξεις στη Συρία και τη Μέση
Ανατολή, και επιδιώκει μια κρίση με την Ελλάδα. Συνεπώς «θα πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί».
Το ερώτημα που προκύπτει,
όμως, είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσουν η υποχωρητικότητα και η ανοχή στην
παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Απάντηση μέχρι στιγμής δεν δίδεται
από την κυβέρνηση, αλλά αυτό που σημειώνεται είναι ότι θα πρέπει να «κρατήσουμε
ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Αγκυρα». Σε αυτή τη λογική έγινε η
τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα - Γιλντιρίμ την επομένη του επεισοδίου στα Ιμια
και σε αυτό το πλαίσιο θα γίνει συνάντηση το επόμενο διάστημα μεταξύ των
αρχηγών ΓΕΕΘΑ των δύο χωρών, του ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη και του
στρατηγού Χουλουσί Ακάρ. Στόχος είναι η αποκλιμάκωση, αν και δεν υπάρχει μεγάλη
αισιοδοξία, δεδομένης της αναθεωρητικής τουρκικής συμπεριφοράς...
Το
ψυχογράφημα του «σουλτάνου» με την παρανοϊκή προσωπικότητα
Απόρρητες μελέτες ξένων
πρεσβειών και υπηρεσιών ασφαλείας που έχουν γίνει για το πρόσωπο του Ταγίπ
Ερντογάν, όπως έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία», δείχνουν έναν ηγέτη
αυταρχικό, με επιθετική και πολλές φορές παρανοϊκή συμπεριφορά. Τα βαθύτερα
αίτια της συμπεριφοράς του Τούρκου ηγέτη αναζητήθηκαν στην επί σειράν ετών
ανάλυση της προσωπικότητας και των ενεργειών του και τα συμπεράσματα εξήχθησαν
σε συνδυασμό και με πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του. Οι αναλύσεις αυτές
είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και αποκαλυπτικές για τις απειλές που εκφράζει κατά
της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ευρωπαίων γενικότερα, αλλά και για την προαγωγή
του ισλαμισμού και του πολέμου που έχει κηρύξει στην Ορθοδοξία.
«Η ιερατική του παιδεία
όσο και η επαρχιακή του καταγωγή, που είναι η αιτία ζύμωσής του με την ισλαμική
παράδοση, ψυχολογικά τον τοποθετούν στην κατηγορία των ανθρώπων που επιθυμούν
να βρίσκονται κάτω από θεϊκή καθοδήγηση, πρόνοια και ευλογία. Ενδεχομένως να
θεωρεί ότι κάθε ξεπερασμένο εμπόδιο είναι μια δοκιμασία πίστης και η επιτυχία
ευλογία, ενώ κάθε αποτυχία είναι αναμενόμενο να τη θεωρεί σημάδι θεϊκής
τιμωρίας» αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία από τις εκθέσεις, η οποία συνεχίζει
με το ψυχογράφημα του προέδρου της Τουρκίας: «Η επίδειξη δύναμης με το αίσθημα
της ναρκισσιστικής αυταρέσκειας, αν δεν συνοδευτεί από γενική αποδοχή του,
οδηγεί σε επιθετικές εκδηλώσεις που ξεκινούν από το φραστικό πεδίο και σταδιακά
κλιμακώνονται χωρίς ενδοιασμό για τη δημοσιοποίησή τους, έως ακόμα και τη
σωματική σύγκρουση».
Η ανάλυση των ειδικών
διαπιστώνει ότι είναι περισσότερο από εμφανές ότι όσο η σωματική υγεία του
βρίσκεται σε καλή κατάσταση οι εκδηλώσεις του θα διέπονται από τους τρεις
άξονες προσωπικότητας στους οποίους εύκολα διαπιστώνεται ότι ανήκει ως εξής:
■ Δραματική προσωπικότητα, με εκδηλώσεις βεντέτας
ανατολικού τύπου αλλά και ροκ σταρ.
■ Ναρκισσιστική προσωπικότητα, που εκτίθεται σε
πράξεις και εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.
■ Παρανοειδής προσωπικότητα
με έντονο το στοιχείο της εκρηκτικότητας και της επιθετικότητας.
Ο συγκεκριμένος τύπος
ανθρώπου, όπως περιγράφουν οι εμπειρογνώμονες που έχουν «επιστρατευτεί» από
διεθνή κέντρα εξουσίας, έχει επίσης τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
■ Δεν διακινδυνεύει την παραμικρή
περίπτωση ήττας και στο παραμικρό τέτοιο ενδεχόμενο θα εξαντληθεί σε κινήσεις
εντυπωσιασμού.
■ Επιτίθεται όταν έχει την απόλυτη αίσθηση
υπεροχής και ασφάλειας (αίσθηση και όχι λογική αντίληψη), όταν θιγεί στο
παραμικρό και εφόσον δεν υπάρχει κανένα ανασταλτικό στοιχείο, όσον
αφορά την ανάδυση της παρανοειδούς προσωπικότητάς του.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως
αποφαίνονται οι ειδικοί, αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση συμπεριφορικού μοντέλου,
με έντονα τα στοιχεία της ηθοποιίας και του δράματος, υψηλή αυτοεκτίμηση την
οποία επ' ουδενί λόγω θα διακινδυνεύσει να θιχτεί και με έντονο το αντιδραστικό
στοιχείο της παρανοειδούς προσωπικότητας. Το τελευταίο, είναι και το πλέον
επίφοβο, τόσο για τον ίδιο, όσον αφορά το ανεξέλεγκτο των αντιδράσεων, όσο και
για τους δυνάμει αντιπάλους του. Η όλη εικόνα του Ερντογάν, όπως προκύπτει από
τις αναλύσεις, παραπέμπει σε άτομο που κάτω από το βάρος αστάθμητου παράγοντα
χάνει εύκολα τον αυτοέλεγχο, με αποτέλεσμα να αναδύονται συγκεκριμένα επιθετικά
αντανακλαστικά που οδηγούν ακόμα και σε ανατροπή των δεδομένων με απρόσμενες
εξελίξεις και συνέπειες. Η συμπεριφορά του μπορεί να είναι συμβατική, όπως
κρίνεται από την ανάλυση δραστηριοτήτων σε βάθος χρόνου και τη συνεκτίμηση
πληροφοριών και υπό την προϋπόθεση ότι ο ίδιος νιώθει ότι βρίσκεται σε
περιβάλλον ασφαλείας και πλήρους αποδοχής. Το περιβάλλον αποδοχής μπορεί να τον
οδηγήσει σε λεκτικές, δραματικού τύπου και ενίοτε φαιδρές ακρότητες, αλλά ως
εκεί, και εκτονώνεται χωρίς να υπάρχει συνέχεια. Η συμπεριφορά του παύει να
είναι συμβατική και εγκυμονεί κινδύνους όταν ο ίδιος, διατηρώντας την αίσθηση
ισχύος και μοναδικότητας, θιγεί στον χώρο κυριαρχίας του. Ενδέχεται σε μια
τέτοια περίπτωση να οδηγηθεί σε επιθετική δράση με απροσδιόριστες συνέπειες.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και
η ακόλουθη συμβουλή για όσους «εμπλέκονται» με τον Τούρκο πρόεδρο: «Το πεδίο
αντιμετώπισής του σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να επιλέγεται προσεκτικά και να
βρίσκεται μακριά από κάθε σημείο που θεωρεί έδρα του και του προσδίδει την
αίσθηση της υπεροχής. Επί του χώρου που θεωρεί ζωτικό του θα πρέπει να
αποφεύγονται οι προκλήσεις, αντιθέτως η περιοχή ελιγμών όπου εκτιμάται ότι ο
ίδιος δεν μπορεί να αντιδράσει επιθετικά, ενδεχομένως, είναι στο πεδίο του
διεθνούς φάσματος, όπου και βρίσκεται «εκτός γηπέδου» και ψυχολογικά νιώθει ως
ο φτωχός εταίρος. Είναι η περίπτωση κατά την οποία θα αντιδράσει δραματικά μεν,
ενδεχομένως όμως να υποχωρήσει έστω και με πομπώδη τόνο, αφού δεν θα
διακινδυνεύσει με τίποτα την ελάχιστη πιθανότητα της ήττας και τον τραυματισμό
του «εγώ» του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου