«Πυριτιδαποθήκη» της υφηλίου η Συρία

Η ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

«Πυριτιδαποθήκη» της υφηλίου η Συρία

Η κόντρα ΗΠΑ - Ρωσίας, οι τριγμοί NATO - Τουρκίας, οι εντάσεις Αγκυρας - Ουάσιγκτον, η απροθυμία των Ευρωπαίων και οι διαμάχες Σαουδικής Αραβίας - Ιράν βρίσκουν έκφραση στο έδαφος της και γίνονται απειλή μιας παγκόσμιας σύγκρουσης.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

cstasinopoulos@24media.gr

Στο χείλος δυνητικά μεγάλων συγκρούσεων δείχνει να ακροβατεί η διεθνής κοινότητα, με τις εστίες της έντασης να πολλαπλασιάζονται διεθνώς, τα ρήγματα να βαθαίνουν και τη «φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη» να διανύει περίοδο κρίσης εξαιτίας κυρίως του διαβρωτικού αντίκτυπου που έχουν σε αυτήν ο πρώτος χρόνος της προεδρίας Τραμπ και η απρόβλεπτη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ακριβώς αυτή η απειλή νέων μεγάλων συγκρούσεων αναμένεται να βρεθεί και στο επίκεντρο της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια, που ξεκίνησε χθες και ολοκληρώνεται αύριο στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, με τη συμμετοχή ηγετών από ολόκληρο τον κόσμο. Ενδεικτική του προβληματισμού και η ετήσια έκθεση που δημοσιεύθηκε εν όψει της Διάσκεψης Ασφάλειας του Μονάχου (MSC), με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Στο χείλος του γκρεμού - και πίσω;».

Η κρίση που διανύει η «φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη» βρέθηκε στο επίκεντρο και της περσινής έκθεσης του MSC. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, λίγο πριν παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στον νεοεκλεγέντα τότε Ντόναλντ Τραμπ, είχε ντύσει με τον μανδύα του προστάτη του «ελεύθερου κόσμου» τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ, μαντεύοντας προφανώς με μεγαλύτερη εγκυρότητα από τον υπόλοιπο κόσμο την πολιτική που θα ακολουθούσε ο διάδοχος του.

Ξεχωριστή θέση στην ανάλυση καταλαμβάνουν τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην Αφρική, και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους ειδικούς, την περίοδο αυτή οι εντάσεις σε πολλά σημεία του πλανήτη κορυφώνονται.

ΚΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΡΕΣ

Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της τάσης αυτής είναι η σημαντική επιδείνωση των ήδη κακών σχέσεων ΗΠΑ - Βορείου Κορέας, η εκτράχυνση των σχέσεων Ρωσίας - NATO σε ευρωπαϊκό έδαφος (αλλά και στη Συρία), η κόντρα Σαουδικής Αραβίας - Ιράν και, φυσικά, η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, με τη Συρία να παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής και των διεθνών ισορροπιών. Η σύγκρουση στη Συρία παρουσιάζεται, μάλιστα, ως η πιθανότερη αιτία μιας σημαντικού μεγέθους σύγκρουσης, καθώς οι τοπικές συγκρούσεις γίνονται περιφερειακές και οι περιφερειακές αρχίζουν να λαμβάνουν παγκόσμιες διαστάσεις στο πλαίσιο ευρύτερων ανταγωνισμών για τις σφαίρες επιρροής διεθνώς.

Η Συρία αποτελεί βασικό σημείο έκφρασης των αντιθέσεων με τις οποίες είναι αντιμέτωπη αυτήν την περίοδο η διεθνής κοινότητα. Λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στον πόλεμο της Συρίας και συνδυάζοντας τες με τις γνώμες των ειδικών, η εκτίμηση των ινστιτούτων διεθνών σχέσεων και των κέντρων στρατηγικής που συνέβαλαν στη σύνταξη της έκθεσης που παρουσιάστηκε στο Μόναχο δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη. Στα πεδία των μαχών της Συρίας το τελευταίο διάστημα γίνονται εμφανείς οι τριγμοί που παρατηρούνται εντός του NATO, με την Τουρκία να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Δύση, η κόντρα Σαουδικής Αραβίας - Ιράν, ο ανταγωνισμός της Ρωσίας με τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, πλην της Τουρκίας, και η «απρόθυμη» συμμετοχή των ευρωπαϊκών δυνάμεων στον υπό τις ΗΠΑ συνασπισμό. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί εδώ και περίπου έναν μήνα στη Συρία είναι ότι μέσα σε μία εβδομάδα καταρρίφθηκαν αεροσκάφη της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Ιράν και του... Ισραήλ. Την εικόνα της πορείας προς μια διεθνή σύγκρουση συμπληρώνουν οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας.

Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ψευδοκράτος σε συριακό έδαφος, εννοώντας προφανώς τις κουρδικές περιοχές, τις οποίες υπερασπίζονται και αμερικανικά στρατεύματα. Η δήλωση αυτή ήρθε μερικές ώρες αφ' ότου έγινε γνωστό ότι το Πεντάγωνο ζήτησε 300 εκατομμύρια δολάρια για «εκπαίδευση και εξοπλισμό» στη Συρία και άλλα 250 εκατομμύρια δολάρια για τις ανάγκες της φύλαξης των συνόρων της χώρας, προκαλώντας την οργή της τουρκικής ηγεσίας, η οποία έσπευσε να κατηγορήσει τις ΗΠΑ ότι δίνουν λεφτά και εξοπλίζουν τους «τρομοκράτες» του YPG. Τις τουρκικές ανησυχίες προσπάθησε να διασκεδάσει με δηλώσεις του ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Ρεξ Τίλερσον, ο οποίος από το βήμα της συνόδου στο Κουβέιτ, με θέμα τη μάχη κατά του ISIS, υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ «γνωρίζουν και αποδέχονται τις ανησυχίες της συμμάχου στον συνασπισμό και στο NATO Τουρκίας για την ασφάλεια της. Θα συνεχίσουμε να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι με την Τουρκία για τις προσπάθειες μας να νικήσουμε το ISIS στη Συρία και στεκόμαστε στο πλάι της συμμάχου μας στο NATO στις αντιτρομοκρατικές της προσπάθειες».

Την ίδια ώρα, πάντως οι αμερικανικές δυνάμεις, όπως έγινε γνωστό τις τελευταίες ημέρες, δραστηριοποιούνται και στα ανατολικά της Συρίας, όπου πρόσφατα ενεπλάκησαν σε μάχες με ιρανικές πολιτοφυλακές. Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, από την αμερικανική επίθεση στην περιοχή του Αλ Ταμπιγιέ, στις 7-8 Φεβρουαρίου, σκοτώθηκαν τουλάχιστον τέσσερις Ρώσοι πολίτες. Σύμφωνα με άλλες πηγές που επικαλούνται Σύρους αξιωματούχους, περισσότεροι από 100 Ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν στις μάχες εκείνου του διημέρου στην ανατολική Συρία, όμως η ρωσική πλευρά αρνείται ότι στρατιώτες της ενεπλάκησαν σε μάχη και ότι σκοτώθηκαν, υποστηρίζοντας ότι εάν υπάρχουν νεκροί Ρώσοι πολίτες, τότε πρόκειται για μισθοφόρους.

Σύμφωνα με δηλώσεις του Σαμί Ναντίρτου Ινστιτούτου Στρατηγικών Υποθέσεως του Λεβάντε: «Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Αυτήν τη στιγμή στη Συρία έχει επικρατήσει ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος και οποιαδήποτε κλιμάκωση θα μπορούσε να στρώσει το έδαφος για έναν περιφερειακό ή διεθνή πόλεμο. Οι μεγάλες δυνάμεις βρίσκονται αυτήν τη στιγμή οι ίδιες στο έδαφος της Συρίας και όχι αντιπρόσωποι τους, όπως ήταν η κατάσταση το προηγούμενο διάστημα».

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Εν έτει 2018, με τον Τραμπ να έχει πια κλείσει ήδη έναν χρόνο στον Λευκό Οίκο, είναι πολλές οι προκλήσεις και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με πρώτη και σημαντικότερη την αβεβαιότητα που επικρατεί στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Για το ρήγμα στις διατλαντικές σχέσεις, το οποίο διευρύνεται τον τελευταίο χρόνο, υπεύθυνη θεωρείται η αμερικανική πλευρά που, όπως σημειώνεται στην έκθεση «Στο χείλος του γκρεμού - και πίσω;», έχει επιλέξει να απομακρυνθεί από τις φιλελεύθερες αρχές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε (από τις ΗΠΑ) ο κόσμος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σημειώνεται συγκεκριμένα πως η πολιτική που ασκεί ο Ντόναλντ Τραμπ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ουσία της «φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης» και συμβάλλει στη διάβρωση σε πολλά μέρη του κόσμου βασικών στοιχείων της, όπως ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Τύπου, το διεθνές δίκαιο και η παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Παράλληλα, η κατάσταση στις ΗΠΑ μπορεί να συνδεθεί και με την άνοδο του εθνικισμού σε πολλές χώρες του κόσμου.

Συγκεκριμένα, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη συγκαταλέγονται επίσης η αμυντική πολιτική που καλείται να υιοθετήσει στο πλαίσιο του NATO αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα πιθανά αποτελέσματα του Brexit, καθώς και οι εξελίξεις στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με το Προσφυγικό να κατέχει σημαντική θέση μεταξύ αυτών. Για το Προσφυγικό, μάλιστα, η έκθεση της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια αναφέρει πως «πρέπει να ληφθεί αποφασιστική δράση, ούτως ώστε η Ευρώπη να αναδιατάξει την αναπτυξιακή της στρατηγική στα νότια της Μεσογείου».

Τα προβλήματα αυτά, όπως σημειώνεται, υπήρχαν ήδη από το 2017 και παρότι συνεχίζουν να καθορίζουν την ευρωπαϊκή πολιτική, οι ειδικοί εκτιμούν ότι φέτος υπάρχει μια μικρή αχτίδα ελπίδας για το ευρωπαϊκό πείραμα, εξαιτίας της σταθερής οικονομικής ανάπτυξης, που είναι απροσδόκητα υψηλή για κάποιες χώρες, αλλά και της αναζωογόνησης των διαδικασιών διεύρυνσης της Ένωσης που παρατηρείται.  

ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17-19 ΦΕΒ.2018

Γιατί ο σχιζοφρενής Ερντογάν απειλεί να βάλει φωτιά στο Αιγαίο!

Γιατί ο σχιζοφρενής Ερντογάν απειλεί να βάλει φωτιά στο Αιγαίο!

Η στρατιωτική αποτυχία (έως τώρα) στην Αφρίν και ο αποκλεισμός της Τουρκίας από το ενεργειακό παιχνίδι τον κάνουν να επιδιώκει κρίση στο Αιγαίο

Από τον Ανδρέα Κούτρα

Πληγωμένο θηρίο με παρανοϊκό ηγέτη είναι η Τουρκία και ψάχνει να βρει τρόπο να ξεφύγει από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό της και στα ανατολικά σύνορά της, απόρροια της επεκτατικής πολιτικής του νεοοθωμανισμού που ακολουθεί ο Ταγίπ Ερντογάν, προκαλώντας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ και φλερτάροντας με μια στρατιωτική κρίση. Αυτό έδειξε το σοβαρότατο επεισόδιο το βράδυ της Δευτέρας στα Ιμια, όταν πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής εμβόλισε και παρ’ ολίγον να βυθίσει σκάφος του Λιμενικού Σώματος εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Η κλιμάκωση της έντασης από την πλευρά της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ έχει δύο βασικές εξηγήσεις. Η μία είναι ότι έχει σοβαρές απώλειες στις επιχειρήσεις που διεξάγει κόντρα στους Κούρδους για να διεισδύσει στην Αφρίν και ο άλλος είναι ότι χώρες της Μεσογείου, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Κύπρος, με τη στήριξη των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε. προχωρούν στην εξόρυξη και την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων τους, βάζοντας στο περιθώριο την Τουρκία.

Η κατάσταση αυτή δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στον «σουλτάνο» Ερντογάν, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με την κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας και τη δυσαρέσκεια της τουρκικής κοινής γνώμης και ψάχνει στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ μια «ευκαιρία» να διασκεδάσει την πολιτική και τη στρατιωτική ήττα του. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι κορόνες περί επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάννης.

Συνεχείς απώλειες

Ο Τ. Ερντογάν πίστεψε ότι στη Συρία θα κάνει περίπατο και θα στήσει προγεφυρώματα στην Αφρίν μέσα σε μερικές ημέρες. Η επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» μετατρέπεται σε τραγωδία δίχως τέλος. Οι Κούρδοι σκοτώνουν συνεχώς Τούρκους στρατιώτες, τα φέρετρα που επιστρέφουν στην Τουρκία προκαλούν κοινωνικές αντιδράσεις, ενώ τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα οχήματα, όπως και τα ελικόπτερα που λαμπαδιάζουν από τα αντιαρματικά και τα αντιαεροπορικά συστήματα, καταβαραθρώνουν το ηθικό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Πόσο μάλλον όταν τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούν οι Κούρδοι είναι «made in USA» ή ακόμη και ρωσικά.

Το βασικό πρόβλημα του Ερντογάν είναι η στήριξη που παρέχουν οι ΗΠΑ στους Κούρδους. Ο αμυντικός προϋπολογισμός που ανακοίνωσε η Ουάσινγκτον προβλέπει 550.000.000 δολάρια ως βοήθεια στους Κούρδους. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξέσπασε κατά των ΗΠΑ ο Ταγίπ Ερντογάν, κατηγορώντας τες ότι με πρόσχημα την καταπολέμηση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους παρέχουν στρατιωτική βοήθεια στους Κούρδους. «Ήρθε η ώρα να πέσουν οι μάσκες» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος και προειδοποίησε λίγο μετά την επίσκεψη του επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου των ΗΠΑ, στρατηγού ΜακΜάστερ και πριν από την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον στην Αγκυρα ότι οι αμερικανικές αποφάσεις θα επηρεάσουν αρνητικά τις διμερείς σχέσεις. Ο κύβος, όμως, έχει ριφθεί και η Τουρκία είναι, για τις ΗΠΑ, σε λάθος στρατόπεδο.

Ισραήλ - Αίγυπτος

Αντιθέτως, σύμμαχοι των ΗΠΑ και εχθροί της Τουρκίας είναι το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Οι δύο αυτές χώρες έχουν βάλει στο μάτι τον Ταγίπ Ερντογάν για την πολιτική που εφαρμόζει στη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ κατηγόρησε την Τουρκία ότι υποστηρίζει την ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς στη Γάζα, ενώ η Αίγυπτος απηύθυνε σκληρή προειδοποίηση στην Τουρκία σχετικά με οιαδήποτε παραβίαση των οικονομικών δικαιωμάτων της στην ανατολική Μεσόγειο και της συμφωνίας καθορισμού θαλάσσιων συνόρων με την Κύπρο. Και εδώ έρχεται ο δεύτερος πολύ σημαντικός παράγοντας που κάνει τον «σουλτάνο» Ερντογάν να αφρίζει και να επιδιώκει να προκαλέσει κρίση με την Ελλάδα στο Αιγαίο και με την Κύπρο στην ΑΟΖ της.

Βλέπει το κατεστημένο της Άγκυρας ότι η χώρα αποκλείεται από τα πλούσια κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου. Η δυνητική ΑΟΖ του Καστελόριζου με αυτής της Κύπρου κλείνουν την Τουρκία στα παράλιά της όταν οι έρευνες δείχνουν ότι στην κυπριακή ΑΟΖ ανακαλύπτονται τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, σε συνέχεια του κολοσσιαίου κοιτάσματος «Ζορ» της Αιγύπτου, αλλά και αυτών του Ισραήλ. Οι τέσσερις χώρες, Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και Αίγυπτος, έχουν δημιουργήσει έναν ισχυρό άξονα συνεργασίας (και στρατιωτικής), στέλνοντας στον πάτο τον ηγεμονικό ρόλο που διεκδικούσε η Τουρκία.

Θεωρεί, λοιπόν, το καθεστώς Ερντογάν ότι, αν δεν αντιδράσει στα σχέδια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο, τότε το παιχνίδι το έχει χάσει. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα σχέδια έχουν την έγκριση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να σταματήσουν το ενεργειακό μονοπώλιο της Ρωσίας. Ο πιο εύκολος δρόμος λοιπόν για την Τουρκία είναι να προκαλεί επεισόδια και κρίσεις στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ που μπορεί και να υποστηρίξει. Παραπέρα, μάλλον... δεν την παίρνει.

Η σοβαρότερη ένταση μετά την κατάρριψη του ήρωα σμηναγού Ηλιάκη

Το σοβαρό επεισόδιο στα Ίμια, με τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού Σώματος, προσομοιάζει (είναι η θαλάσσια εκδοχή της) στην αεροπορική κρίση του 2006, όταν τουρκικό F-16 εμβόλισε νοτιοανατολικά της Καρπάθου το μαχητικό του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη σκοτώνοντάς τον. Ο ήρωας Ηλιάκης έπεσε στην προσπάθεια του να αποτρέψει τον τουρκικό σχηματισμό να φτάσει στην Κρήτη και να φωτογραφίσει τις θέσεις των S-300, προασπίζοντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Αυτό έκαναν και τα στελέχη του Λιμενικού με το σύγχρονο πλοίο «Γαύδος» στα Ιμια, μέχρι τη στιγμή που δέχθηκαν την εχθρική-δολοφονική επίθεση του σκάφους της τουρκικής ακτοφυλακής.

Τον Μάιο του 2006, μετά την κατάρριψη του F-16 του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη στην περιοχή νοτιοανατολικά της Καρπάθου, υπήρξε πολύ μεγάλη συγκέντρωση αεροπορικών δυνάμεων και η Ελλάδα έφτασε στο «παρά ένα» μιας πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία. Ήταν η πιο μεγάλη κρίση ύστερα από αυτήν των Ιμίων του 1996. Τώρα, οι Τούρκοι φαίνεται ότι επιδιώκουν ένα «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο, προβαίνοντας σε μπαράζ παραβιάσεων του FIR Αθηνών και του εθνικού εναέριου χώρου, δείχνοντας επιθετική συμπεριφορά στον αέρα με εμπλοκές από οπλισμένα μαχητικά και κάνοντας πτήσεις πάνω από εθνικό έδαφος.

Από τα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ προκύπτει ότι το 2017 η Τουρκία επέδειξε την πιο παραβατική συμπεριφορά στο Αιγαίο της τελευταίας 10ετίας, ενώ... δυναμικά και ανησυχητικά έχει ξεκινήσει τις προκλήσεις και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας το 2018. Μόνο τον πρώτο μήνα του έτους, τον Ιανουάριο, έγιναν 94 παραβάσεις του FIR Αθηνών, 353 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, επτά εμπλοκές και μία υπέρπτηση. Οι παραβιάσεις του περασμένου μήνα συνιστούν ρεκόρ Ιανουαρίου. Εντός της τελευταίας 10ετίας, ποτέ τον Ιανουάριο δεν υπήρξε τόσο αυξημένος αριθμός παραβιάσεων - ίσως είναι ο μεγαλύτερος μετά την κρίση των Ιμίων το 1996.

Προκλήσεις

Φαίνεται ότι η Τουρκία συνεχίζει την τακτική της αυξημένης έντασης, αφού το 2017 κατεγράφη η μεγαλύτερη αριθμητική αύξηση της δραστηριότητάς της στο Αιγαίο από το 2008. Στο έτος που έφυγε, καταγράφηκαν 3.317 παραβιάσεις, όταν η αμέσως προηγούμενη χρονιά της 10ετίας ήταν το 2014, με 2.244 παραβιάσεις. Ενα άλλο στοιχείο επίσης είναι ότι, μετά τις μαζικές εκκαθαρίσεις στην τουρκική αεροπορία, περισσότεροι νέοι και άπειροι πιλότοι μπήκαν στο Αιγαίο, εκτοξεύοντας και τις πιθανότητες ενός αεροπορικού ατυχήματος. Ο κίνδυνος αυτός παραμένει ακόμη και σήμερα πολύ υψηλός.

Η Τουρκία, επίσης, εγκαινιάζει μια νέα μορφή προκλητικότητας, και αυτή είναι το «στενό μαρκάρισμα» ελληνικών πλοίων που πλέουν στην περιοχή των Ιμίων ή γενικότερα του ανατολικού Αιγαίου. Αυτό έγινε εμφανές όταν πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής χτύπησε στην κανονιοφόρο «Νικηφόρος», κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς. Ανάλογες ενέργειες έγιναν και όταν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος πήγε στα Ιμια για να ρίξει στεφάνι στη μνήμη των ηρώων πεσόντων του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ τελευταίο επεισόδιο ήταν αυτό, τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, με τον εμβολισμό του «Γαύδος», το οποίο ο Τούρκος πρωθυπουργός χαρακτήρισε «μη εσκεμμένη ενέργεια». Δεν υπάρχει, όμως, καμιά αμφιβολία ότι ήταν εσκεμμένη ενέργεια... Απλά, ο Μπιναλί Γιλντιρίμ θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν διεθνώς.

Η συμπεριφορά της Τουρκίας προκαλεί έντονη ανησυχία στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία ενημερώνει το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση, και έχει θέσει σε αυξημένη ετοιμότητα τις Ενοπλες Δυνάμεις, ζητώντας ωστόσο να υπάρξουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Η εικόνα που επικρατεί στο υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Εθνικής Αμυνας είναι ότι η Τουρκία δέχεται σφοδρές πιέσεις από τις εξελίξεις στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, και επιδιώκει μια κρίση με την Ελλάδα. Συνεπώς «θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί».

Το ερώτημα που προκύπτει, όμως, είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσουν η υποχωρητικότητα και η ανοχή στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Απάντηση μέχρι στιγμής δεν δίδεται από την κυβέρνηση, αλλά αυτό που σημειώνεται είναι ότι θα πρέπει να «κρατήσουμε ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με την Αγκυρα». Σε αυτή τη λογική έγινε η τηλεφωνική επικοινωνία Τσίπρα - Γιλντιρίμ την επομένη του επεισοδίου στα Ιμια και σε αυτό το πλαίσιο θα γίνει συνάντηση το επόμενο διάστημα μεταξύ των αρχηγών ΓΕΕΘΑ των δύο χωρών, του ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη και του στρατηγού Χουλουσί Ακάρ. Στόχος είναι η αποκλιμάκωση, αν και δεν υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία, δεδομένης της αναθεωρητικής τουρκικής συμπεριφοράς...

Το ψυχογράφημα του «σουλτάνου» με την παρανοϊκή προσωπικότητα

Απόρρητες μελέτες ξένων πρεσβειών και υπηρεσιών ασφαλείας που έχουν γίνει για το πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν, όπως έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία», δείχνουν έναν ηγέτη αυταρχικό, με επιθετική και πολλές φορές παρανοϊκή συμπεριφορά. Τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς του Τούρκου ηγέτη αναζητήθηκαν στην επί σειράν ετών ανάλυση της προσωπικότητας και των ενεργειών του και τα συμπεράσματα εξήχθησαν σε συνδυασμό και με πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του. Οι αναλύσεις αυτές είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και αποκαλυπτικές για τις απειλές που εκφράζει κατά της Ελλάδας, της Κύπρου και των Ευρωπαίων γενικότερα, αλλά και για την προαγωγή του ισλαμισμού και του πολέμου που έχει κηρύξει στην Ορθοδοξία.

«Η ιερατική του παιδεία όσο και η επαρχιακή του καταγωγή, που είναι η αιτία ζύμωσής του με την ισλαμική παράδοση, ψυχολογικά τον τοποθετούν στην κατηγορία των ανθρώπων που επιθυμούν να βρίσκονται κάτω από θεϊκή καθοδήγηση, πρόνοια και ευλογία. Ενδεχομένως να θεωρεί ότι κάθε ξεπερασμένο εμπόδιο είναι μια δοκιμασία πίστης και η επιτυχία ευλογία, ενώ κάθε αποτυχία είναι αναμενόμενο να τη θεωρεί σημάδι θεϊκής τιμωρίας» αναφέρεται χαρακτηριστικά σε μία από τις εκθέσεις, η οποία συνεχίζει με το ψυχογράφημα του προέδρου της Τουρκίας: «Η επίδειξη δύναμης με το αίσθημα της ναρκισσιστικής αυταρέσκειας, αν δεν συνοδευτεί από γενική αποδοχή του, οδηγεί σε επιθετικές εκδηλώσεις που ξεκινούν από το φραστικό πεδίο και σταδιακά κλιμακώνονται χωρίς ενδοιασμό για τη δημοσιοποίησή τους, έως ακόμα και τη σωματική σύγκρουση».

Η ανάλυση των ειδικών διαπιστώνει ότι είναι περισσότερο από εμφανές ότι όσο η σωματική υγεία του βρίσκεται σε καλή κατάσταση οι εκδηλώσεις του θα διέπονται από τους τρεις άξονες προσωπικότητας στους οποίους εύκολα διαπιστώνεται ότι ανήκει ως εξής:

■ Δραματική προσωπικότητα, με εκδηλώσεις βεντέτας ανατολικού τύπου αλλά και ροκ σταρ.

■ Ναρκισσιστική προσωπικότητα, που εκτίθεται σε πράξεις και εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του.

■ Παρανοειδής προσωπικότητα με έντονο το στοιχείο της εκρηκτικότητας και της επιθετικότητας.

Ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου, όπως περιγράφουν οι εμπειρογνώμονες που έχουν «επιστρατευτεί» από διεθνή κέντρα εξουσίας, έχει επίσης τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

■ Δεν διακινδυνεύει την παραμικρή περίπτωση ήττας και στο παραμικρό τέτοιο ενδεχόμενο θα εξαντληθεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού.

■ Επιτίθεται όταν έχει την απόλυτη αίσθηση υπεροχής και ασφάλειας (αίσθηση και όχι λογική αντίληψη), όταν θιγεί στο παραμικρό και εφόσον δεν υπάρχει κανένα ανασταλτικό στοιχείο, όσον αφορά την ανάδυση της παρανοειδούς προσωπικότητάς του.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, όπως αποφαίνονται οι ειδικοί, αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση συμπεριφορικού μοντέλου, με έντονα τα στοιχεία της ηθοποιίας και του δράματος, υψηλή αυτοεκτίμηση την οποία επ' ουδενί λόγω θα διακινδυνεύσει να θιχτεί και με έντονο το αντιδραστικό στοιχείο της παρανοειδούς προσωπικότητας. Το τελευταίο, είναι και το πλέον επίφοβο, τόσο για τον ίδιο, όσον αφορά το ανεξέλεγκτο των αντιδράσεων, όσο και για τους δυνάμει αντιπάλους του. Η όλη εικόνα του Ερντογάν, όπως προκύπτει από τις αναλύσεις, παραπέμπει σε άτομο που κάτω από το βάρος αστάθμητου παράγοντα χάνει εύκολα τον αυτοέλεγχο, με αποτέλεσμα να αναδύονται συγκεκριμένα επιθετικά αντανακλαστικά που οδηγούν ακόμα και σε ανατροπή των δεδομένων με απρόσμενες εξελίξεις και συνέπειες. Η συμπεριφορά του μπορεί να είναι συμβατική, όπως κρίνεται από την ανάλυση δραστηριοτήτων σε βάθος χρόνου και τη συνεκτίμηση πληροφοριών και υπό την προϋπόθεση ότι ο ίδιος νιώθει ότι βρίσκεται σε περιβάλλον ασφαλείας και πλήρους αποδοχής. Το περιβάλλον αποδοχής μπορεί να τον οδηγήσει σε λεκτικές, δραματικού τύπου και ενίοτε φαιδρές ακρότητες, αλλά ως εκεί, και εκτονώνεται χωρίς να υπάρχει συνέχεια. Η συμπεριφορά του παύει να είναι συμβατική και εγκυμονεί κινδύνους όταν ο ίδιος, διατηρώντας την αίσθηση ισχύος και μοναδικότητας, θιγεί στον χώρο κυριαρχίας του. Ενδέχεται σε μια τέτοια περίπτωση να οδηγηθεί σε επιθετική δράση με απροσδιόριστες συνέπειες.

Ιδιαίτερη σημασία έχει και η ακόλουθη συμβουλή για όσους «εμπλέκονται» με τον Τούρκο πρόεδρο: «Το πεδίο αντιμετώπισής του σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να επιλέγεται προσεκτικά και να βρίσκεται μακριά από κάθε σημείο που θεωρεί έδρα του και του προσδίδει την αίσθηση της υπεροχής. Επί του χώρου που θεωρεί ζωτικό του θα πρέπει να αποφεύγονται οι προκλήσεις, αντιθέτως η περιοχή ελιγμών όπου εκτιμάται ότι ο ίδιος δεν μπορεί να αντιδράσει επιθετικά, ενδεχομένως, είναι στο πεδίο του διεθνούς φάσματος, όπου και βρίσκεται «εκτός γηπέδου» και ψυχολογικά νιώθει ως ο φτωχός εταίρος. Είναι η περίπτωση κατά την οποία θα αντιδράσει δραματικά μεν, ενδεχομένως όμως να υποχωρήσει έστω και με πομπώδη τόνο, αφού δεν θα διακινδυνεύσει με τίποτα την ελάχιστη πιθανότητα της ήττας και τον τραυματισμό του «εγώ» του».

http://www.dimokratianews.gr/content/83221/giati-o-shizofrenis-erntogan-apeilei-na-valei-fotia-sto-aigaio

ΑΘΗΝΑ 1911 : Η απεργία των τραμβαγέρηδων

ΑΘΗΝΑ 1911 : Η απεργία των τραμβαγέρηδων

Με συλλήψεις και πυροβολισμούς έληξε η κινητοποίηση των εργαζομένων στα τραμ που έμελλε να επιταχύνει τις εξελίξεις για την καθιέρωση μιας σύγχρονης εργατικής νομοθεσίας.

Οι τραμβαγερηδες, όπως αποκαλούσαν οι παλαιότεροι τους εργαζομένους στο τραμ, ήταν ένας από τους πιο δυναμικούς κλάδους στην Ελλάδα, με συνδικαλιστική εκπροσώπηση και αρκετές κινητοποιήσεις στο ενεργητικό τους. Η απεργία που κήρυξαν στην Αθήνα στα τέλη Ιανουαρίου 1911 μπορεί να μην πέτυχε τον στόχο της, που ήταν οι επαναπρόσληψη απολυθέντων συναδέλφων τους, αλλά επιτάχυνε τις εξελίξεις για την καθιέρωση μιας σύγχρονης εργατικής νομοθεσίας στην Ελλάδα.

Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνα, με ανοιχτά τα εθνικά θέματα (Μακεδόνικο, Κρητικό κ.ά.), η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε ανοδική πορεία, η βιομηχανία αναπτυσσόταν, τα δικαιώματα όμως των εργαζομένων ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Συχνά αναγκάζονταν να δουλεύουν 13 με 14 ώρες την ημέρα, οι μισθοί ήταν πενιχροί και οι αναιτιολόγητες απολύσεις σύνηθες φαινόμενο. Τη διακυβέρνηση της χώρας ασκούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε κερδίσει πανηγυρικά τις εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 1910 και ετοιμαζόταν να ξεδιπλώσει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα, το οποίο θα οδηγούσε στον αστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Στα μέσα Ιανουαρίου, η ελληνοβελγική Εταιρεία Τροχιοδρόμων Αθηνών - Πειραιώς - Περιχώρων (ΕΤΑΠΠ), που διαχειριζόταν τα τραμ της πρωτεύουσας και του επινείου της, απέλυσε τέσσερις επιθεωρητές, μεταξύ των οποίων και τον πρόεδρο του σωματείου των τραμβαγέρηδων, για τη συνδικαλιστική τους δράση. Στην ουσία, στόχος της ήταν η διάλυση του μαχητικού σωματείου τους. Οι εργαζόμενοι της επιχείρησης απάντησαν δυναμικά και στις 21 Ιανουαρίου κήρυξαν απεργία διαρκείας, με βασικό αίτημα την επαναπρόσληψη των απολυμένων.

Το πρωί της πρώτης ημέρας της απεργίας οι απεργοί ξεκίνησαν εν πομπή από το κέντρο της Αθήνας και κατευθύνθηκαν διά μέσου της οδού Πειραιώς προς το αμαξοστάσιο, που βρισκόταν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας Κεραμεικού. Το κλίμα ήταν πανηγυρικό και κάποιοι εκ των απεργών άρχισαν να χορεύουν συνοδεία πίπιζας, όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής.

Παράλληλα, άλλοι απεργοί απέκλεισαν τα αμαξοστάσια σε Φάληρο και Πειραιά, τα οποία φρουρούσαν άντρες της Χωροφυλακής. Η διεύθυνση της εταιρείας παρέμενε ανένδοτη στην επαναπρόσληψη των απολυθέντων, όπως και οι απεργοί, που ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν να κυκλοφορήσει κανένα τραμ, διαμηνύοντας προς την εργοδοσία ότι εν ανάγκη θα βάφουν τις γραμμές με το αίμα τους.

Η συνάντηση τους με τον υπουργό Εσωτερικών, Εμμανουήλ Ρέπουλη, τους απογοήτευσε. Τις επόμενες δύο ημέρες τα πράγματα κύλησαν ήρεμα, με τους απεργούς να εμμένουν στην απόφαση τους για συνέχιση της απεργίας τους. Ο ίδιος ο Βενιζέλος δέχθηκε απεργούς και εκπροσώπους της εργοδοσίας σε μια προσπάθεια εξεύρεσης λύσης, ενώ η κυβέρνηση απέρριψε τη διεξαγωγή διαιτησίας, την οποία επιδίωκαν οι απεργοί πιστεύοντας ότι θα την κερδίσουν. Η εργοδοσία δεν έχασε χρόνο και έθεσε σε κίνηση απεργοσπαστικό μηχανισμό έχοντας στο πλευρό της την Εισαγγελία, που ανακοίνωσε ότι θα συλλαμβάνεται όποιος απεργός παρεμποδίζει συνάδελφο του να εργαστεί.

Στις 24 Ιανουαρίου η κατάσταση εκτραχύνθηκε, καθώς σημειώθηκαν επεισόδια στο αμαξοστάσιο του Κεραμεικού, όπου είχαν συγκεντρωθεί οι απεργοί συν γυναιξί και τέκνοις. Ερρίφθησαν ακόμη και πυροβολισμοί από τη Χωροφυλακή, η οποία, όπως δικαιολογήθηκε, ανταπέδωσε πυρά που προήλθαν από απεργούς. Οι συλλήψεις απεργών ξεπέρασαν τις εκατό.

Με την τροπή που πήραν τα πράγματα η απεργία άρχισε να φυλλορροεί. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το τελεσίγραφο της εταιρείας ότι όποιος υπάλληλος της δεν προσερχόταν στην εργασία του θα θεωρούνταν αυτοδικαίως απολυμένος. Την επομένη τα πρώτα τραμ έκαναν την εμφάνιση τους στους δρόμους της Αθήνας, συνοδεία στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων, που είχαν καταλάβει θέσεις κατά μήκος των γραμμών.

ΕΘΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

SANSIMERA.GR

Δημ. Κωνσταντακόπουλου : ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΣΗ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΣΗ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η κυβέρνηση της πΓΔΜ έχει δηλώσει ότι θα φέρει, την οποιαδήποτε συμφωνία με την Ελλάδα για το όνομα, στην κρίση των πολιτών με δημοψήφισμα.

Δεν βλέπω το λόγο γιατί πρέπει να δεχθούμε ότι η πΓΔΜ είναι πιο δημοκρατική χώρα από την Ελλάδα και δίνει το δικαίωμα στους πολίτες της να αποφασίζουν για μείζονα θέματα που αφορούν τη χώρα τους και το μέλλον όλης της βαλκανικής χερσονήσου, αλλά δεν το δίνει στους Έλληνες η σύγχρονη Ελλάδα, που είναι, τρομάρα της, και η πατρίδα της Δημοκρατίας! Και μάλιστα η διοικούμενη από μια κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται «της αριστεράς».

Το δημοψήφισμα, σε συνθήκες ελεύθερης έκφρασης όλων των απόψεων και των επιχειρημάτων για το θέμα, ώστε να ενημερωθεί ο λαός πριν αποφασίσει, είναι η μόνη ορθή και δημοκρατική λύση στο ζήτημα της διαφοράς με την πΓΔΜ, για τους εξής λόγους:

1. Οι Έλληνες πολίτες και όχι οι ανεκδιήγητοι και βαθιά εξαρτημένοι από τον ξένο παράγοντα πολιτικοί μας θα λουστούν τις συνέπειες όποιας απόφασης (που μπορεί να είναι πολύ σοβαρές) ληφθεί για το όνομα της πΓΔΜ. ‘Αρα, αυτοί είναι οι μόνοι που πρέπει και δικαιούνται να αποφασίσουν.

Και πολύ καλύτεροι όμως να ήτανε οι πολιτικοί μας, αυτός είναι ο δημοκρατικός τρόπος να παρθεί μια τόσο σοβαρή απόφαση για ένα τέτοιο θέμα.

2. O ίδιος ο συντακτικός μάλιστα νομοθέτης έχει προβλέψει τη διενέργεια δημοψηφίσματος επί κρισίμων εθνικών θεμάτων και σημαντικών κοινωνικών θεμάτων, έστω και αν δεν την κατέστησε υποχρεωτική. Αν σε ένα τέτοιο ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου αφορούν το έθνος και για όλο του τον βίο, όχι την παρούσα κυβερνητική θητεία, και όπου η όποια απόφαση είναι μη αντιστρέψιμη, δεν πρέπει να γίνει δημοψήφισμα, τότε για ποιο θέμα προβλέφθηκε και που εφαρμόζεται ο θεσμός του δημοψηφίσματος;

3. Επειδή το θέμα του ονόματος διχάζει βαθιά τον ελληνικό λαό, αλλά και άπτεται εμμέσως της εθνικής συνοχής των Ελλήνων και της Ελλάδας, ο δημοκρατικός τρόπος λήψης της τελικής απόφασης μέσω δημοψηφίσματος, είναι και ο πιο αποτελεσματικός για να διαφυλαχθεί η συνοχή και η ενότητα του ελληνικού λαού σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την ίδια τη συγκροτημένη, κοινωνική, κρατική και εθνική του ύπαρξη

4. Το δημοψήφισμα συνιστά ένα διαπραγματευτικό όπλο για την διπλωματία της Αθήνας, αν φυσικά θέλει όντως να διαπραγματευθεί και όχι απλώς να βρει ένα τρόπο να ικανοποιήσει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και διάφορους άλλους, όπως πολύ φοβόμαστε ότι συμβαίνει.

5. Με δεδομένο ότι οι ιθύνοντες (και οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της χώρας) έχουν αποδείξει περίτρανα την περίπου μηδενική διάθεση και ικανότητά τους να πουν τη λέξη ‘Όχι προς τους «Διεθνείς Νταβατζήδες» της χώρας, σε οποιοδήποτε σοβαρό ζήτημα έχει προκύψει εδώ και δέκα χρόνια, η πρόβλεψη για δημοψήφισμα αναγκάζει τους διεθνείς ενδιαφερόμενους για «λύση», ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και διάφορους άλλους, να λάβουν υπόψιν τους τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και τις διαθέσεις και γνώμες των Ελλήνων πολιτών.

Ο εκπρόσωπος της υποτίθεται «αριστερής», πρώην αντιμνημονιακής και νυν μνημονιακής κυβέρνησης, υποστήριξε ότι δεν πρέπει να γίνει δημοψήφισμα, άνευ επιχειρημάτων τινών. Τη στιγμή που η δική του κυβέρνηση μάλιστα προσέφυγε σε δημοψήφισμα το 2015, έστω και αν δεν εφήρμοσε το αποτέλεσμα.

Κατά ποία λογική, το δημοψήφισμα του 2015 ήταν δημοκρατική και ορθή μέθοδος και δεν είναι το δημοσψήφισμα το 2018;

Η χώρα έχει «υπεύθυνη κυβέρνηση», δήλωσε από την πλευρά του ο Υπουργός Εξωτερικών, εξηγώντας γιατί απορρίπτει την ιδέα ενός δημοψηφίσματος για το όνομα της πΓΔΜ.

Πρωτότυπη, για κάποιον υποτίθεται προερχόμενο από την αριστερά και τώρα Υπουργό μιας υποτίθεται αριστερής κυβέρνησης, η άποψη Κοτζιά σημαίνει ότι ο λαός δεν είναι «υπεύθυνος», γι’ αυτό προφανώς και δεν πρέπει να πάρει αυτός, αλλά η «υπεύθυνη κυβέρνηση» τις αποφάσεις.

Μας θύμισε ο κ. Κοτζιάς αυτό που είπε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ κάποτε, προς τους ηγέτες της Ανατολικής Γερμανίας. ‘Ετσι που πάτε, δεν έχετε παρά να αλλάξετε και το λαό.

Αλλά έναντι ποίου είναι υπεύθυνη η παρούσα κυβέρνηση και η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου της χώρας;

Αν κρίνουμε από αυτά που κάνουν, όχι από αυτά που λένε (και που, όπως διαπίστωσαν από την προσωπική τους τραγική εμπειρία όλοι οι νοήμονες Έλληνες, είναι περίπου στο 100% ψέματα), οι πολιτικοί μας εφαρμόζουν στη μεν οικονομική πολιτική ότι αποφασίζουν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, στα δε γεωπολιτικά η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θέλουν να δώσουν στο λαό τη δυνατότητα να αποφασίσει ο ίδιος, μπας και δεν αποφασίσει όπως οι ίδιοι έχουν συμφωνήσει με τους ξένους.

Μακάρι να αλλάξει αυτό το τροπάρι στο μέλλον, είμαστε οι πρώτοι που θα χειροκροτήσουμε όταν και αν συμβεί, προς το παρόν όμως, ούτε εμείς, ούτε οποιοσδήποτε Έλληνας με ένα δράμι μυαλό στο κεφάλι του, δεν έχει τον παραμικρό λόγο να πιστέψει ότι δεν συμβαίνει ή θα συμβεί και στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ.

Αν το να κάνεις όλα όσα θέλουν από σένα η Αμερική, η Γερμανία και διάφοροι άλλοι, θεωρείται «υπεύθυνη κυβέρνηση», τότε, όντως, η Αθήνα έχει μια τερατωδώς υπεύθυνη κυβέρνηση.

Όσο για τη Βουλή, που θα πάρει, όπως μας λένε, την τελική απόφαση για το όνομα της πΔΓΜ, είναι κι αυτή τερατωδώς υπεύθυνη.

Η Βουλή δεν ήταν που ψήφισε το καλοκαίρι του 2015, έξη χιλιάδες σελίδες νομικού κειμένου μεταφρασμένου πρόχειρα από τα αγγλικά; ‘Ένα κείμενο που άλλαζε όλη την ελληνική ποινική δικονομία, όπως απαιτούσαν οι Πιστωτές, και που προέβλεπε την «μεταβίβαση» σχεδόν όλης της δημόσιας και μεγάλου μέρους της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων; Η παρούσα Βουλή δεν ήταν που ψήφισε, την άνοιξη του 2016, προτού τις διαβάσει, 1500 σελίδες νομικού κειμένου, επίσης πρόχειρα μεταφρασμένου και ουδέποτε διαβασμένου από τα αγγλικά;

Είναι Βουλή αυτή; Τηρούν οι βουλευτές το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας; Εκπροσωπούν τη θέληση και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, εν ονόματι του οποίου νομοθετούν;

Δυστυχώς η απάντηση είναι γνωστή σε όλους τους Έλληνες πολίτες.

Ας μην προσθέσουμε στη συντελεσθείσα οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστροφή, από την οποία ένας Θεός ξέρει πως θα βγούμε, και μια μείζονα γεωπολιτική καταστροφή, όπως αυτές που απεργάζονται στην Κύπρο, με την πΓΔΜ, στο Αιγαίο κλπ., ιδίως μετά την επίσκεψη Τσίπρα στην Αμερική.

ΥΓ. Ελπίζουμε ότι είναι ασφαλή τα ηλεκτρονικά συστήματα καταμέτρησης των ψήφων που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα. Δεν μας αρέσει καθόλου ότι μια ιδιωτική εταιρεία, που είναι ιδιοκτησία ξένων εξ όσων γνωρίζουμε, η Singular Logic, ελέγχει πλήρως και κατ’ αποκλειστικότητα την έκδοση ηλεκτρονικά των αποτελεσμάτων. Έχουμε διαβάσει τα όσα έχει γράψει στο παρελθόν ο κ. Βαξεβάνης, αλλά και όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για ηλεκτρονικές νοθείες αλλού, όπως στις ΗΠΑ. Νομίζουμε ότι λόγοι δημοκρατίας και εθνικοί επιβάλλουν να αφήσουμε για άλλους τομείς τις εφαρμογές των ηλεκτρονικών και να επιστρέψουμε άμεσα στην παραδοσιακή καταμέτρηση των ψήφων.

11 Ιανουαρίου 2017

http://www.konstantakopoulos.gr/2018/01/12/γιατι-το-δημοψηφισμα-για-το-ονομα-εινα/