Τελευταία οι φωνές των υποστηρικτών της Νέας Παγκοσμιοποιημένης Τάξης πραγμάτων ολονέν και πληθαίνουν προσπαθώντας να πνίξουν το εθνικό φρόνημα του Ελληνικού λαού.
Προσβάλλοντας κατάφορα τις θυσίες του λαού μας προσπαθούν να μας πείσουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι τα ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν και οι εγκληματικές πράξεις εις βάρος των ελλήνων στην γείτονα Τουρκία είναι από ασήμαντα έως καλά γενόμενα στην ορθολογική προσπάθεια για εθνοκάθαρση του Τουρκικού έθνους.
Έτσι καθηγήτρια του Πανεπιστημίου αποκαλεί τον εξαναγκασμό σε φυγή των Ελλήνων, κατά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, συνωστισμό ενώ δύο γνωστοί δημοσιογράφοι ο Πάσχος Μανδραβέλιας και ο Τάσος Κωστόπουλος αρνούνται την αναγνωρισμένη από την Βουλή των Ελλήνων Γενοκτονία των Ποντίων αποκαλώντας την, κατά τα συμφραζόμενα, ο μεν πρώτος «εγκληματική εθνοκάθαρση» , ο δε δεύτερος ότι «δεν είναι με κανένα τρόπο γενοκτονία, κατά τις μαρτυρίες των εμπλεκομένων επρόκειτο για σύγκρουση μέχρι θανάτου μεταξύ Ελλήνων , καθώς επίσης Τούρκων και Αρμενίων πράγμα που το επιβεβαιώνουν και τα Προξενικά αρχεία και στατιστικά στοιχεία».
Πέραν των ανωτέρω ο κ. Κωστόπουλος , παραβλέποντας τα όσα έκαναν οι Τούρκοι εις βάρος των Ελλήνων της Τουρκίας το 1922 και το 1955 το μόνο που έχει να παρατηρήσει είναι ότι κατά την οπισθοχώρηση των Ελληνικών στρατευμάτων, κατά την Μικρασιατική καταστροφή, οι Έλληνες προέβησαν σε εγκληματικές πράξεις και πιο συγκεκριμένα :
«Κατά την υποχώρηση του ο Ελληνικός στρατός έκαιγε όπως περνούσε τα χωριά και τις πόλεις και λεηλατούσε. Σαλιχλι, Κασαμπά, Μαγνησία, Ουσακ, Δικέλια, .. όλα έγιναν παρανάλωμα. Οι στρατιώτες δεν ήταν πλέον στρατιώτες… Οι Έλληνες των Βρυούλων οπλίστηκαν για προστατεύσουν τα χωριά τους . Οι στρατιώτες που λιποτακτούν συγκροτούν άτακτες ομάδες, Μεταξύ τους υπάρχουν και στρατιώτες Κιρκάσιοι και Κιρκίζιοι που είχαν ενταχθεί στον Ελληνικό στρατό. Πυρπόλησαν στην Πάνορμο ένα τζαμί . Έκαψαν ζωντανούς αυτούς που διέφυγαν μέσα. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες, οι ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά που διέφυγαν από τους έλληνες στρατιώτες και κρύφθηκαν σε τζαμί. Οι άτακτοι δεν μπόρεσαν να εισβάλουν στο τζαμί αλλά έριξαν αναμμένα χόρτα και δαδιά μέσα. Οι φονιάδες στρατιώτες πυροβόλησαν στους εξερχόμενους με την ψυχή στο στόμα και σκοτώθηκαν όλοι. Κατά άλλους αυτόπτες μάρτυρες τα νέα κορίτσια βιάστηκαν αφού τις έδεναν στα δένδρα ή τις κάρφωναν από τα μαλλιά τους στη γη».
Και βεβαίως αμφότεροι οι αναφερόμενοι εισέπραξαν, για όσα διατύπωσαν, την δέουσα κατακραυγή . Οράτε παρακάτω τα άρθρα και τις αντίστοιχες ιστοσελίδες :
Άρθρο του καθηγητή κ. Νικόλαος Ουζούνογλου:
1.Τάσος Κωστόπουλος: χαφιεδίζοντας τους Πόντιους στη “Sabah”
http://www.antibaro.gr/watch/views/0309-pontos-aristera-kwstopoulos.html,
2.Επιστολή στον Πάσχο Μανδραβέλη (Καθημερινή) περί γενοκτονίας των Ποντίων
(άρθρο του κ. Ανδρέας Σταλίδης, Ηλ. Περιοδικό Αντίβαρο, http://www.antibaro.gr/action/letters/mandrabelhs.html
3. Επίσης άρθρο του κ. Βασίλη Ν. Τριανταφυλλίδη(Χάρρυ Κλυνν)
ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ «ΠΑΣΧΟΝΤΑ» ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ http://olympia.gr/2008/08/20/pontos/.
Ο χορός λοιπόν των «αιρετικών», ως προς τα εθνικά μας θέματα, οπαδών της παγκοσμιοποίησης καλά κρατεί και παρά την κατακραυγή δεν φαίνεται να επηρεάζονται ούτε κατ’ ελάχιστο. Σαφές παράδειγμα αυτού το παρακάτω άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή (25.3.2009) με θέμα Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ. Θαυμάστε το:
Η εθνική μας διαδήλωση
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr
Xθες το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας η ταλαιπωρία χτύπησε για μια ακόμη φορά κόκκινο. Οι κεντρικοί δρόμοι ήταν κλειστοί, ενώ τριγύρω επικρατούσαν οι συνήθεις συνθήκες της κολάσεως. Χιλιάδες οδηγοί μέσα στο λιοπύρι, στρίμωχναν τα αυτοκίνητά τους, κόρναραν κι έβριζαν με την ελπίδα να κερδίσουν ένα μέτρο. Πολλοί αναρωτήθηκαν αν ήταν η ΓΣΕΕ που διαδήλωνε για τις ελαστικές σχέσεις εργασίας ή ο σύνδεσμος καραγωγέων για τη συρρίκνωση του επαγγέλματός τους. Άλλοι φαντάζονταν φοιτητές που διαμαρτύρονταν για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και το άρθρο 16, κι άλλοι την παλιά ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ που αποφάσισε να καταλάβει το κέντρο επειδή έχασε το προεδρείο της Ομοσπονδίας. Φευ! Αυτή τη φορά η ταλαιπωρία δεν είχε χρώμα κόκκινο, αλλά γαλανό. Εργάσιμη μέρα, η πολιτεία έκλεισε το κέντρο της Αθήνας για να κάνει την εξαμηνιαία εθνική της διαδήλωση, αυτή που ονομάζουμε «παρέλαση».
Κάποιοι μπορεί να ενοχληθούν από τον όρο «διαδήλωση», αλλά η παρέλαση είναι ακριβώς αυτό: η δημόσια δήλωση για το «εθνικό φρόνημα» της μαθητιώσας νεολαίας της χώρας. Όπως την ημέρα της 17ης Νοεμβρίου χιλιάδες διαδηλώνουν στη μνήμη των δολοφονηθέντων από τη δικτατορία και διατρανώνουν το «ποτέ πια», έτσι και στις 28 Οκτωβρίου και 25 Μαρτίου κάθε έτους χιλιάδες παιδιά (εκουσίως ή ακουσίως) δηλώνουν το εθνικό τους φρόνημα. Για την ακρίβεια το διαδηλώνουν...
Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο αυτή η διαδήλωση εξυπηρετεί τους στόχους για τους οποίους θεσπίστηκε. Ακόμη κι αν ξεχάσουμε τις καταβολές της (στην Ελλάδα θεσπίστηκε από την δικτατορία του Μεταξά) υπάρχει ένα ερώτημα αξιοποίησης του χρόνου των μαθητών και του χώρου της πόλης. Δηλαδή, είναι προτιμότερο να χάνεται μια επιπλέον μέρα διδασκαλίας για να περπατούν οι μαθητές με τη σημαία στους δρόμους ή μήπως πρέπει αυτή η μέρα να αφιερώνεται σε διαλέξεις για το μοναδικό γεγονός -όχι μόνο της δικής μας- της παγκόσμιας ιστορίας; Μήπως αντί να παρελαύνουν οι μαθητές είναι προτιμότερο να μάθουν γιατί παρήλαυναν οι πατεράδες τους; Και αν για κάποιους περίεργους ή μεταφυσικούς λόγους θεωρήσουμε ότι η παρέλαση των μαθητών είναι αναγκαία, αυτή πρέπει να γίνεται εργάσιμη μέρα κλείνοντας τους κεντρικούς δρόμους; Δεν θα μπορούσε να γίνει ανήμερα της αργίας ή στο Παναθηναϊκό Στάδιο; Έστω σε ένα δευτερεύοντα δρόμο; Έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι Έλληνες γίνονται κοινωνοί των παρελάσεων από την τηλεόραση.
Στην Ελλάδα επικρατεί μια αντιπαραγωγική λατρεία των παραδόσεων. Ή εκείνων που βαφτίζονται παραδόσεις. Είναι σίγουρο ότι αν κάποιοι σήμερα θεσπίσουν παρέλαση για τη Μέρα της Γης, σε λίγα χρόνια θα θεωρείται ιεροσυλία κάθε σκέψη κατάργησής της. Αναχρονιστικοί θεσμοί και εκδηλώσεις διατηρούνται ανέπαφα διότι κανείς δεν εξετάζει αν εξυπηρετούν τον λόγο για τον οποίο θεσπίστηκαν ή αν τελικά κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από το όποιο όφελος είχαν στο παρελθόν. Κι αυτό ισχύει από το πανεπιστημιακό άσυλο, μέχρι τις παρελάσεις. Και στο κάτω κάτω της γραφής από την στιγμή που ζητάμε θυσίες ακόμη και στο δικαίωμα της διαδήλωσης από τους πολίτες που έχουν κάποια αιτήματα, υπάρχει λόγος η Πολιτεία να δίνει το κακό παράδειγμα κλείνοντας το κέντρο δύο φορές το χρόνο σε εργάσιμη ημέρα;»
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας μορφωμένος δημοσιογράφος με σπουδές στο εξωτερικό δεν γνωρίζει το νόημα των παρελάσεων της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου. Δυστυχώς φαίνεται ότι οι διδάσκαλοί του δεν του μίλησαν ποτέ γι’ αυτές και έτσι ο αγαπητός δημοσιογράφος παραμένει μέσα στα μαύρα σκοτάδια της άγνοιας. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι δεν θα γνωρίζει τι ακριβώς έγινε το 1821 ή το 1940 και πιθανό να νομίζει ότι οι κακοί Έλληνες αντί να ενστερνισθούν τις προοδευτικές ιδέες του Μέττερνιχ και των Χίτλερ-Μουσολίνι σήκωσαν τα όπλα ενάντια στην προοδευτική διάθεση αυτών των καλών και σπουδαίων ανθρώπων. Και βεβαίως τώρα οι μαθητές διαμαρτυρόμενοι για αυτή την έλλειψη προοδευτικού πνεύματος εκ μέρους των προγόνων τους και βγαίνουν και διαμαρτύρονται στους δρόμους παρακωλύοντας τις συγκοινωνίες, προκαλώντας την δίκαιη αγανάκτηση του κ. Μανδραβέλη.
Δυστυχώς κ. Μανδραβέλη τα όσα σας δίδαξαν ήταν λάθος. Αν βασανίζατε λίγο το μυαλό σας θα αντιλαμβανόσασταν ότι το νόημα των παρελάσεων αυτών είναι ένα και μοναδικό. ΝΑ ΤΙΜΗΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ώστε εσείς να μπορείτε να γράφετε αυτά που γράφετε.
Όσον αφορά για την αγανάκτηση που προκαλούν κάποια από τα κείμενά σας αρκεί να ρίξετε μια ματιά στα σχόλια της ιστοσελίδας
Ευθυμογράφημα: «Η εθνική μας διαδήλωση»
http://www.antibaro.gr/watch/media/0309-eu8umografhma.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου