ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Φαύλος κύκλος πολλών δεκαετιών στην κοινωνική ασφάλιση της Ελλάδας

Για έκτη φορά μέσα στα τελευταία 20 χρόνια, ανοίγει και πάλι το ασφαλιστικό στην Ελλάδα. «Οι ασφαλιστικοί νόμοι, όπως μας πληροφορούν οι εισηγητικές εκθέσεις και οι αγορεύσεις των εμπνευστών των προηγούμενων νομοσχεδίων, όλοι έχουν επιλύσει το ασφαλιστικό, είτε έκαστος αυτοτελώς είτε συμπληρωματικώς προς τους προϋπάρχοντες, για πολλές δεκαετίες», σχολιάζει σκωπτικά ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αλέξης Μητρόπουλος. «Προτού όμως τεθεί σε πλήρη εφαρμογή κάθε προηγούμενη “μεταρρύθμιση”, αναγγελλόταν η επείγουσα ανάγκη μιας νέας».

Ο γνωστός εργατολόγος καταλογίζει «κοντόφθαλμη, περιστασιακή και επηρμένη θέαση της ελληνικής Πολιτείας» έναντι των κοινωνικών ασφαλίσεων ήδη από τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, όταν «τα ραγδαίως σχηματιζόμενα αποθεματικά των ταμείων δεσμεύτηκαν προς εξυπηρέτηση άλλων εθνικών ή αναπτυξιακών σκοπών, προς ενίσχυση της τραπεζικής επάρκειας και της ιδιωτικής, οικονομικής ανάπτυξης. Αργότερα, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων εξανεμίσθηκαν σχεδόν ολοσχερώς στην κρίση του χρηματιστηρίου, το 1999, στα δομημένα ομόλογα του 2007 και στην πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση».

Αφού επισημάνει την τεράστια εισφοροδιαφυγή, τη φαρμακευτική σπατάλη και τη μεταβίβαση πόρων στο σύστημα ιδιωτικής υγείας, ο κ. Μητρόπουλος ιεραρχεί στην πρώτη γραμμή «τρεις βασικές, σύγχρονες και δομικές ασθένειες, οι οποίες, αν δεν ιαθούν, δεν πρόκειται το σύστημα να καταστεί ποτέ βιώσιμο»: Την αυξανόμενη ανεργία, με την «προϊούσα αποδόμηση του στρεβλού, παραγωγικού ιστού, καθώς η χώρα έγινε απέραντο πεδίο παροχής υπηρεσιών», την ελαστική απασχόληση και την αναποτελεσματική διαχείριση του μεταναστευτικού.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100008_28/03/2010_395742

Το Προσωπο: Χοσέ Πινιέρα

Το μοντέλο Πινοσέτ

Το 1994, ο Χιλιανός οικονομολόγος Χοσέ Πινιέρα ίδρυσε το λεγόμενο «Διεθνές Κέντρο για τη Μεταρρύθμιση των Συντάξεων», με δηλωμένο στόχο την εξαγωγή του «χιλιάνικου μοντέλου» διεθνώς. Εκτοτε, έχει επισκεφθεί 80 χώρες, 28 εκ των οποίων (κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική) έχουν υιοθετήσει, μέσες - άκρες, τις προτάσεις του. Τον Απρίλιο του 2001, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, κάλεσε το Κογκρέσο «να πάρει κάποια μαθήματα από τη Χιλή, ιδίως αναφορικά με το σύστημα των συντάξεων». Αλλά και η κυρίαρχη φιλοσοφία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για άρση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης προς όφελος της «ανταποδοτικής» και της «επενδυτικής» λογικής, χρωστάει πολλά στον Χοσέ Πινιέρα.

Εκείνο που συνήθως λησμονούν οι οπαδοί τού εν λόγω μοντέλου είναι ότι εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από την αιμοσταγή δικτατορία του στρατηγού Πινοσέτ, η οποία ανέθεσε στον Πινιέρα το υπουργείο Εργασίας. Με τα συνδικάτα συντετριμμένα από τα τεθωρακισμένα της χούντας, ο Πινιέρα είχε ελεύθερο πεδίο για να προωθήσει τις τέσσερις μεγάλες «διαρθρωτικές αλλαγές» του: την παράδοση του ορυκτού πλούτου στις πολυεθνικές, την εισαγωγή δρακόντειου εργασιακού κώδικα, την ιδιωτικοποίηση της υγείας και αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «τη μητέρα όλων των ιδιωτικοποιήσεων», εκείνη των συντάξεων.

Εχοντας σπουδάσει στο Χάρβαρντ, ο Πινιέρα συνδέθηκε στενά με τα λεγόμενα «παιδιά του Σικάγου», τους μαθητές του πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, που μετέτρεψαν τη Χιλή στο πρώτο πειραματικό εργαστήριο της θεωρίας τους, αρκετά χρόνια προτού έρθουν στην εξουσία η Θάτσερ και ο Ρέιγκαν. Οι μεταρρυθμίσεις του Πινιέρα είχαν ως συνέπεια τη δραστική μείωση των κρατικών δαπανών, ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος και την αναγκαστική μετατόπιση της μεγάλης πλειονότητας των μισθωτών στα ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία, γνωστά ως AFP (Administradoras de Fondos de Pensiones).

Οσοι εκθειάζουν τα στενά δημοσιονομικά πλεονεκτήματα του μοντέλου Πινιέρα παραβλέπουν το μέγα κοινωνικό κόστος. Η δραματική επισφάλεια στην «απελευθερωμένη» (από τον… Πινοσέτ!) αγορά εργασίας της Χιλής έχει ως συνέπεια το 70% της εργατικής δύναμης να καλύπτει ένσημα για λιγότερους από έξι μήνες τον χρόνο. Μόλις το 25% των μισθωτών καταφέρνει να αποταμιεύσει αρκετά ώστε να εξασφαλίσει σύνταξη καλύτερη της ελάχιστης, που βρίσκεται στο αξιοθρήνητο όριο των 130 δολαρίων τον μήνα.

Λεπτομέρεια: Ο αδελφός του Χοσέ Πινιέρα, Σεμπαστιάν, είναι ο σημερινός πρόεδρος της Χιλής. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μέλλον των «μεταρρυθμίσεων» βρίσκεται σε καλά χέρια…

Πηγή:

http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_19_28/03/2010_395741