Ακυρωτική η απόφαση του ΣτΕ
Μετά από δυο χρόνια, που ήρθε στην δημοσιότητα η επένδυση στη Μονή Τοπλού στην Κρήτη, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι η περιβαλλοντική αδειοδότηση του έργου είναι παράνομη, καθώς δεν έχει προηγηθεί πρόβλεψη οργανωμένης δραστηριότητας με βάση χωροταξικό σχεδιασμό. Ενώ, παράλληλα, διαπίστωσε πλημμέλειες στην περιβαλλοντική αδειοδότηση του έργου.
Επένδυση ύψους 40 εκατ. ευρώ
Θυμίζουμε πως, το έργο επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από την Minoan Group PLC μέσω της L.W. Leisure Ltd θυγατρική της βρετανικής Loyalward Ltd με ποσό ίσο με 40 εκατ. ευρώ. Η Loyalward Ltd είχε δημιουργήσει ένα επιχειρηματικό πλάνο και πωλούσε μετοχές με την υπόσχεση ότι θα αποδοθούν ακίνητα στους μετόχους. Τα ακίνητα αυτά τα είχε η Loyalward Ltd νοικιασμένα από τη Μονή Τοπλού. Αν και η υπόθεση πήρε διάσταση το 2007, οι ρίζες της βρίσκονταν στο 1995, όπου έγινε η πρώτη συνάντηση του ηγούμενου με τους Άγγλους επενδυτές. Η επένδυση προέβλεπε ότι σε μια έκταση 26.000 στρεμμάτων, η Loyalward Ltd θα έκτιζε 5 μικρές πόλεις πάνω από κάθε παραλία κι ένα τεράστιο οδικό δίκτυο, μαζί με εγκαταστάσεις, ξενοδοχεία, μαρίνες, γηπέδων γκόλφ. Σε συμπληρωματική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προβλεπόταν και κέντρο αφαλάτωσης.
Το φοινικόδασος του Βάι προστατεύεται από την συνθήκη NATURA 2000
Ωστόσο, το πρόβλημα που προέκυψε ήταν ότι για τα επόμενα 80 χρόνια το φοινικόδασος του Βάι και η γύρω περιοχή της βορειοανατολικής χερσονήσου της Κρήτης με τις παραλίες της θα ανήκαν και θα αξιοποιούνταν από τη βρετανική εταιρεία Loyalward Ltd. Κι αν αυτό φαίνεται λογικό ή αναγκαίο, πρέπει να σημειωθεί πως το φοινικόδασος του Βάι, που φέτος έγινε παρανάλωμα πυρός, είναι περιοχή προστατευμένη από την συνθήκη NATURA 2000 και δεν επιτρέπεται η όποια πρόσβαση σε αυτό. Επίσης, το πρόβλημα που είναι επίσης ουσιώδες, αφορά στην υδροδότηση της επένδυσης, τη στιγμή που η γύρω περιοχή απειλείται με ερημοποίηση.
Το πρόγραμμα αφαλάτωσης και η ερημοποίηση της Κρήτης
Σε σχετικό ρεπορτάζ από τον ΙΟ της Ελευθεροτυπίας της 15ης /4/2007 αναφέρει: «Η αφαλάτωση στον Κάβο Σίδερο (η περιοχή που ανήκε στην μονή Τοπλού από το 1770) είναι πολύ κρίσιμο σημείο. Η αγγλική εταιρεία για να πείσει ότι δεν θα κάνει κακό σχεδίασε ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης. Θα παράγουν δηλαδή νερό ακριβό λόγω μηχανημάτων, εργατών κ.λπ. Ομως αυτό θα το κάνουν για να ποτίζουν τα γκολφ και τα δεντράκια που θέλουν να φυτέψουν. Για τα ξενοδοχεία και τις υπόλοιπες δραστηριότητες θα πάρουν νερό από το δήμο Ιτάνου. Τώρα πώς ένας δήμος 2.500 κατοίκων θα δώσει νερό για περισσότερους από 14.000 ανθρώπους αυτό είναι ένα ζητούμενο. Το πονηρό όμως είναι ότι αν δεν γίνεται πλήρης αφαλάτωση, τότε δεν είναι και τόσο ακριβό το νερό που παράγεται. Μπορούν λοιπόν με το όχι πλήρως αφαλατωμένο νερό να ποτίζουν το ειδικό γρασίδι που αντέχει το αλάτι με κίνδυνο όμως άλλα φυτά και κυρίως ο υδροφόρος ορίζοντας να αποκτήσει μεγάλο πρόβλημα, να γίνει όλο το νερό ακατάλληλο. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχολεί καθόλου το ΥΠΕΧΩΔΕ, παρόλο που ήταν ένα από τα επιχειρήματα των ενστάσεων. Ούτε καν σχολιάστηκε».
Έτσι την 4/12/2010, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ΄ αριθμ. 3920/2010 απόφασή της, έκρινε ότι τα έργα που πρόκειται να κατασκευαστούν αποτελούν ένα σύνθετο έργο μεγάλης κλίμακας, το οποίο έχει το χαρακτήρα τουριστικού οικισμού. Τέτοιας όμως μορφής τουριστική ανάπτυξη, ούτε ήπια είναι, ούτε περιλαμβάνεται στις κατευθύνσεις και στις προτάσεις του περιφερειακού πλαισίου Κρήτης, το οποίο προβλέπει ποιοτική αναβάθμιση των τουριστικών παράκτιων περιοχών της Βόρειας και Νότιας ακτής του νησιού, ενώ αποκλείει τη μορφή εντατικής τουριστικής εκμετάλλευσης της Ανατολικής παράκτιας και ευαίσθητης περιβαλλοντικά ενότητας, όπου χωροθετείται το επίμαχο έργο.
Ακόμη αναφέρεται στην απόφαση της Ολομέλειας ότι από τις επιταγές του άρθρου 24 του Συντάγματος, προκύπτει ότι η πραγματοποίηση έργων ανάπτυξης παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές οι οποίες εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθοριστεί ως περιοχές, προοριζόμενες για την ανάπτυξη των εν λόγω συγκεκριμένων δραστηριοτήτων.
Οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ κάτοικοι, ζητούσαν να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση του 2007 με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την ολοκληρωμένη τουριστική ανάπτυξη της έκτασης του ιδρύματος Παναγία η Ακρωτηριανή (25.000 στρέμματα) η οποία είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000. Τα έργα θα τα υλοποιούσε η εταιρεία Loyalward ltd. Επίσης, απερρίφθησαν οι παρεμβάσεις υπέρ της υλοποίησης των έργων που είχαν καταθέσει στο ΣτΕ η εταιρεία Loyalward, Μητροπόλεις, η τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Λασιθίου, αγροτικοί συνεταιρισμοί, εμπορικοί σύλλογοι, αθλητικοί και πολιτιστικοί όμιλοι της περιοχής.
Επένδυση ύψους 40 εκατ. ευρώ
Θυμίζουμε πως, το έργο επρόκειτο να χρηματοδοτηθεί από την Minoan Group PLC μέσω της L.W. Leisure Ltd θυγατρική της βρετανικής Loyalward Ltd με ποσό ίσο με 40 εκατ. ευρώ. Η Loyalward Ltd είχε δημιουργήσει ένα επιχειρηματικό πλάνο και πωλούσε μετοχές με την υπόσχεση ότι θα αποδοθούν ακίνητα στους μετόχους. Τα ακίνητα αυτά τα είχε η Loyalward Ltd νοικιασμένα από τη Μονή Τοπλού. Αν και η υπόθεση πήρε διάσταση το 2007, οι ρίζες της βρίσκονταν στο 1995, όπου έγινε η πρώτη συνάντηση του ηγούμενου με τους Άγγλους επενδυτές. Η επένδυση προέβλεπε ότι σε μια έκταση 26.000 στρεμμάτων, η Loyalward Ltd θα έκτιζε 5 μικρές πόλεις πάνω από κάθε παραλία κι ένα τεράστιο οδικό δίκτυο, μαζί με εγκαταστάσεις, ξενοδοχεία, μαρίνες, γηπέδων γκόλφ. Σε συμπληρωματική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, προβλεπόταν και κέντρο αφαλάτωσης.
Το φοινικόδασος του Βάι προστατεύεται από την συνθήκη NATURA 2000
Ωστόσο, το πρόβλημα που προέκυψε ήταν ότι για τα επόμενα 80 χρόνια το φοινικόδασος του Βάι και η γύρω περιοχή της βορειοανατολικής χερσονήσου της Κρήτης με τις παραλίες της θα ανήκαν και θα αξιοποιούνταν από τη βρετανική εταιρεία Loyalward Ltd. Κι αν αυτό φαίνεται λογικό ή αναγκαίο, πρέπει να σημειωθεί πως το φοινικόδασος του Βάι, που φέτος έγινε παρανάλωμα πυρός, είναι περιοχή προστατευμένη από την συνθήκη NATURA 2000 και δεν επιτρέπεται η όποια πρόσβαση σε αυτό. Επίσης, το πρόβλημα που είναι επίσης ουσιώδες, αφορά στην υδροδότηση της επένδυσης, τη στιγμή που η γύρω περιοχή απειλείται με ερημοποίηση.
Το πρόγραμμα αφαλάτωσης και η ερημοποίηση της Κρήτης
Σε σχετικό ρεπορτάζ από τον ΙΟ της Ελευθεροτυπίας της 15ης /4/2007 αναφέρει: «Η αφαλάτωση στον Κάβο Σίδερο (η περιοχή που ανήκε στην μονή Τοπλού από το 1770) είναι πολύ κρίσιμο σημείο. Η αγγλική εταιρεία για να πείσει ότι δεν θα κάνει κακό σχεδίασε ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης. Θα παράγουν δηλαδή νερό ακριβό λόγω μηχανημάτων, εργατών κ.λπ. Ομως αυτό θα το κάνουν για να ποτίζουν τα γκολφ και τα δεντράκια που θέλουν να φυτέψουν. Για τα ξενοδοχεία και τις υπόλοιπες δραστηριότητες θα πάρουν νερό από το δήμο Ιτάνου. Τώρα πώς ένας δήμος 2.500 κατοίκων θα δώσει νερό για περισσότερους από 14.000 ανθρώπους αυτό είναι ένα ζητούμενο. Το πονηρό όμως είναι ότι αν δεν γίνεται πλήρης αφαλάτωση, τότε δεν είναι και τόσο ακριβό το νερό που παράγεται. Μπορούν λοιπόν με το όχι πλήρως αφαλατωμένο νερό να ποτίζουν το ειδικό γρασίδι που αντέχει το αλάτι με κίνδυνο όμως άλλα φυτά και κυρίως ο υδροφόρος ορίζοντας να αποκτήσει μεγάλο πρόβλημα, να γίνει όλο το νερό ακατάλληλο. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχολεί καθόλου το ΥΠΕΧΩΔΕ, παρόλο που ήταν ένα από τα επιχειρήματα των ενστάσεων. Ούτε καν σχολιάστηκε».
Έτσι την 4/12/2010, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ΄ αριθμ. 3920/2010 απόφασή της, έκρινε ότι τα έργα που πρόκειται να κατασκευαστούν αποτελούν ένα σύνθετο έργο μεγάλης κλίμακας, το οποίο έχει το χαρακτήρα τουριστικού οικισμού. Τέτοιας όμως μορφής τουριστική ανάπτυξη, ούτε ήπια είναι, ούτε περιλαμβάνεται στις κατευθύνσεις και στις προτάσεις του περιφερειακού πλαισίου Κρήτης, το οποίο προβλέπει ποιοτική αναβάθμιση των τουριστικών παράκτιων περιοχών της Βόρειας και Νότιας ακτής του νησιού, ενώ αποκλείει τη μορφή εντατικής τουριστικής εκμετάλλευσης της Ανατολικής παράκτιας και ευαίσθητης περιβαλλοντικά ενότητας, όπου χωροθετείται το επίμαχο έργο.
Ακόμη αναφέρεται στην απόφαση της Ολομέλειας ότι από τις επιταγές του άρθρου 24 του Συντάγματος, προκύπτει ότι η πραγματοποίηση έργων ανάπτυξης παραγωγικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές οι οποίες εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθοριστεί ως περιοχές, προοριζόμενες για την ανάπτυξη των εν λόγω συγκεκριμένων δραστηριοτήτων.
Οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ κάτοικοι, ζητούσαν να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση του 2007 με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την ολοκληρωμένη τουριστική ανάπτυξη της έκτασης του ιδρύματος Παναγία η Ακρωτηριανή (25.000 στρέμματα) η οποία είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000. Τα έργα θα τα υλοποιούσε η εταιρεία Loyalward ltd. Επίσης, απερρίφθησαν οι παρεμβάσεις υπέρ της υλοποίησης των έργων που είχαν καταθέσει στο ΣτΕ η εταιρεία Loyalward, Μητροπόλεις, η τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Λασιθίου, αγροτικοί συνεταιρισμοί, εμπορικοί σύλλογοι, αθλητικοί και πολιτιστικοί όμιλοι της περιοχής.
Ηλέκτρα Βισκαδουράκη
http://www.traveltimes.gr/content/article/001/001004/870.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου