Δεν ξέρω αν κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει, σε όσους ασχολούνται με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να ανοίξουν τα εγχειρίδια των πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών σχολών και να διαβάσουν τις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται η οικονομία.
Τότε θα διαπιστώνανε ότι η αγοραστική δύναμη του κοινού είναι μια βασική συνιστώσα της ανάπτυξης και αποτελεί κινητήριο μοχλό της όλης οικονομικής διαδικασίας. Γιατί , είναι φανερό ότι μόνο αν έχουν την δυνατότητα οι καταναλωτές να αγοράζουν, τότε και μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και απασχόληση.
Δημιουργείται λοιπόν εύλογα το ερώτημα αν η κίνηση χρηματοδότησης των τραπεζών, πέραν της σωτηρίας των, είναι ικανή να αποτελέσει από μόνη της κινητήρια δύναμη σωτηρίας της οικονομίας.
Απ’ ότι λένε οι οικονομικοί αναλυτές, κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το λιγότερο κράτος, που υιοθέτησε η παγκοσμιοποίηση, απ’ ότι φαίνεται μόνο καλό δεν έκανε στην οικονομία.
Σήμερα, για να μιλήσουμε και για τα καθ’ ημάς, τα ελληνικά νοικοκυριά είναι από χρεωμένα ως υπερχρεωμένα, μέσω πιστωτικών καρτών και δανείων και πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα. Παράλληλα τα φορολογικά μέτρα, που κάθε άλλο παρά στοχεύουν τα υψηλά εισοδήματα και την παραοικονομία, καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωση των νοικοκυριών.
Οι ασχολούμενοι με την σωτηρία της οικονομίας , θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι τα νοικοκυριά είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς - και κατά συνέπεια της οικονομικής ανάπτυξης - και γιαυτό κάτι πρέπει να γίνει ώστε να βελτιωθεί η οικονομική τους κατάσταση. Γιατί αν ο μισθός ή η σύνταξη δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι άμεσες υποχρεώσεις και τα στοιχειώδη της επιβίωσης, και αν μάλιστα ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζονται μέσα στο πρώτο δεκαήμερο, τότε πώς είναι δυνατό να μείνει διαθέσιμο ποσό για να διατεθεί και να κινήσει παραπέρα την αγορά;
Ίσως οι οικονομολόγοι μας και οι κυβερνήτες μας θα πρέπει να ξανανοίξουν τα βιβλία τους και να διαβάσουν την θεωρία του Κέυνς, την θεωρία του Μαρξ καθώς και να υιοθετήσουν την στροφή σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης από αυτό του άκρατου φιλελευθερισμού και του ξεπουλήματος των πάντων. Ίσως μάλιστα θα πρέπει να πάρουν μέτρα ανάλογα με αυτά της Μεγάλης Βρετανίας που μείωσε τον ΦΠΑ ή κάποιων άλλων κρατών που στοχεύουν στην αύξηση της ζήτησης μέσα από την βελτίωση της αγοραστικής ικανότητας των νοικοκυριών.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αν δεν υπάρξει στροφή στο κοινωνικό κράτος και αν δεν τονωθεί ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ το εισόδημα των νοικοκυριών (και όχι ασφαλώς με καταναλωτικά δάνεια) δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ από την κρίση.
Τότε θα διαπιστώνανε ότι η αγοραστική δύναμη του κοινού είναι μια βασική συνιστώσα της ανάπτυξης και αποτελεί κινητήριο μοχλό της όλης οικονομικής διαδικασίας. Γιατί , είναι φανερό ότι μόνο αν έχουν την δυνατότητα οι καταναλωτές να αγοράζουν, τότε και μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και απασχόληση.
Δημιουργείται λοιπόν εύλογα το ερώτημα αν η κίνηση χρηματοδότησης των τραπεζών, πέραν της σωτηρίας των, είναι ικανή να αποτελέσει από μόνη της κινητήρια δύναμη σωτηρίας της οικονομίας.
Απ’ ότι λένε οι οικονομικοί αναλυτές, κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το λιγότερο κράτος, που υιοθέτησε η παγκοσμιοποίηση, απ’ ότι φαίνεται μόνο καλό δεν έκανε στην οικονομία.
Σήμερα, για να μιλήσουμε και για τα καθ’ ημάς, τα ελληνικά νοικοκυριά είναι από χρεωμένα ως υπερχρεωμένα, μέσω πιστωτικών καρτών και δανείων και πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα. Παράλληλα τα φορολογικά μέτρα, που κάθε άλλο παρά στοχεύουν τα υψηλά εισοδήματα και την παραοικονομία, καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωση των νοικοκυριών.
Οι ασχολούμενοι με την σωτηρία της οικονομίας , θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι τα νοικοκυριά είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς - και κατά συνέπεια της οικονομικής ανάπτυξης - και γιαυτό κάτι πρέπει να γίνει ώστε να βελτιωθεί η οικονομική τους κατάσταση. Γιατί αν ο μισθός ή η σύνταξη δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι άμεσες υποχρεώσεις και τα στοιχειώδη της επιβίωσης, και αν μάλιστα ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζονται μέσα στο πρώτο δεκαήμερο, τότε πώς είναι δυνατό να μείνει διαθέσιμο ποσό για να διατεθεί και να κινήσει παραπέρα την αγορά;
Ίσως οι οικονομολόγοι μας και οι κυβερνήτες μας θα πρέπει να ξανανοίξουν τα βιβλία τους και να διαβάσουν την θεωρία του Κέυνς, την θεωρία του Μαρξ καθώς και να υιοθετήσουν την στροφή σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης από αυτό του άκρατου φιλελευθερισμού και του ξεπουλήματος των πάντων. Ίσως μάλιστα θα πρέπει να πάρουν μέτρα ανάλογα με αυτά της Μεγάλης Βρετανίας που μείωσε τον ΦΠΑ ή κάποιων άλλων κρατών που στοχεύουν στην αύξηση της ζήτησης μέσα από την βελτίωση της αγοραστικής ικανότητας των νοικοκυριών.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι αν δεν υπάρξει στροφή στο κοινωνικό κράτος και αν δεν τονωθεί ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ το εισόδημα των νοικοκυριών (και όχι ασφαλώς με καταναλωτικά δάνεια) δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ από την κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου