Το τελευταίο διάστημα με βασανίζει ένα ερώτημα. Είναι άραγε σωστός ο τρόπος που εγώ και η σύζυγός μου, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και ακόμη περισσότερο είναι σωστές οι αρχές και οι ηθικές αξίες που προσπαθούμε να τους μεταλαμπαδεύσουμε;
Παλαιότερα συνήθιζα, σχεδόν κάθε βράδυ, να διαβάζω στα παιδιά μου, ένα κοριτσάκι σήμερα 12 ετών και ένα αγόρι στα 11, ιστορίες μέσα από την ελληνική ιστορία καθώς και κείμενα των Ελλήνων λογοτεχνών του παρελθόντος. Ήταν ιστορίες που μιλούσαν για ηθικές αξίες, σαν κι αυτές που ο Γεροστάθης του Λέοντα Μελά έλεγε στους νέους που αποζητούσαν την σοφή σκέψη του, και άλλες που πραγματεύονταν αξίες και αρχές που ξεπηδούσαν μέσα από το βίο και την πολιτεία ηρώων και πρωτοστατών της ιστορίας μας και της πνευματικής κληρονομιάς μας όπως ο Σωκράτης, ο Αριστείδης ο Δίκαιος, ο Ρήγας, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης και τόσοι άλλοι που δεν δίστασαν να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους για έννοιες όπως η Δικαιοσύνη, η Αρετή , η Τιμιότητα, έννοιες που δυστυχώς φαίνεται ότι έχουν ξεφτίσει στη σημερινή εποχή.
Ο προβληματισμός μου όμως αυτός γίνεται μέρα με την μέρα ακόμα πιο έντονος καθώς παρακολουθώ και γίνομαι μάρτυρας της μετεξέλιξης των εννοιών των αξιών με τις οποίες είχα γαλουχηθεί και προσπαθώ να γαλουχήσω τα παιδιά μου. Τώρα η αδικία βαπτίζεται δικαιοσύνη, η απάτη και η ανηθικότητα εξυπνάδα, ο χαφιεδισμός προστασία της εθνικής ασφάλειας, ο ραγιαδισμός σύγχρονη και ρεαλιστική εξωτερική πολιτική ενώ η δια κομματικών ευλογιών ανέλιξης στην ιεραρχία βαπτίζεται αξιοκρατία.
Και να ήταν μόνον αυτά. Βλέπεις και ζεις καθημερινά τα παιγνίδια που κάνουν οι εκάστοτε κρατούντες και διαπιστώνεις ότι η αξία σου σαν πολίτης υπάρχει μόνο, έστω και αν δεν είναι απολύτως έτσι, μόνο την ώρα που θα σου ζητηθεί η ψήφος σου. Τον υπόλοιπο καιρό η αξία σου πέφτει και η συμπεριφορά του Κράτους απέναντί σου απέχει αρκετά από αυτήν που θα επιθυμούσες να είναι σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής Πολιτείας.
Το τραγικό της ιστορίας είναι να βλέπεις το ίδιο το κράτος με τους μηχανισμούς του να παρανομούν και συ ο ίδιος, σαν απλός πολίτης, να μην μπορείς να αμυνθείς αφού οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί είτε από λογής - λογής κυκλώματα και «παρεούλες», είτε από τα κρατικοδίαιτα όργανα του.
Βλέπεις την Δικαιοσύνη να κλονίζεται από σειρά σκανδάλων. Βλέπεις εταιρείες όπως η κρατική Ολυμπιακή να βουλιάζουν κάτω από τις ευλογίες του Κράτους και της «χρηστής» άσκησης της εξουσίας του σε ένα βάθος σαράντα ετών. Βλέπεις τους πολίτες των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδημάτων να υποφέρουν και να υφίστανται οικονομικό μαρασμό κάτω από το βάρος μιας οικονομικής πολιτικής που βαπτίζεται πολιτική νοικοκυρέματος και που τάχα υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη αλλά, από την άλλη, αποφεύγει να ελέγξει τους μηχανισμούς εκείνους που θα έπρεπε να συνδράμουν σ’ αυτήν και που όμως προκλητικά αποφεύγουν να το κάμουν. Γιατί αλήθεια τι θα μπορούσε να πει κανείς όταν το έγκλημα του Χρηματιστηρίου θάφτηκε, όταν επενδύσεις δεν γίνονται και όταν η ανεργία φανερή και κρυφή αυξάνει. Αλλά και μήπως ο πολίτης μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση για τα δρώμενα και σε άλλους τομείς όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία και η διαχείριση και εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας;
Παλαιότερα συνήθιζα, σχεδόν κάθε βράδυ, να διαβάζω στα παιδιά μου, ένα κοριτσάκι σήμερα 12 ετών και ένα αγόρι στα 11, ιστορίες μέσα από την ελληνική ιστορία καθώς και κείμενα των Ελλήνων λογοτεχνών του παρελθόντος. Ήταν ιστορίες που μιλούσαν για ηθικές αξίες, σαν κι αυτές που ο Γεροστάθης του Λέοντα Μελά έλεγε στους νέους που αποζητούσαν την σοφή σκέψη του, και άλλες που πραγματεύονταν αξίες και αρχές που ξεπηδούσαν μέσα από το βίο και την πολιτεία ηρώων και πρωτοστατών της ιστορίας μας και της πνευματικής κληρονομιάς μας όπως ο Σωκράτης, ο Αριστείδης ο Δίκαιος, ο Ρήγας, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης και τόσοι άλλοι που δεν δίστασαν να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους για έννοιες όπως η Δικαιοσύνη, η Αρετή , η Τιμιότητα, έννοιες που δυστυχώς φαίνεται ότι έχουν ξεφτίσει στη σημερινή εποχή.
Ο προβληματισμός μου όμως αυτός γίνεται μέρα με την μέρα ακόμα πιο έντονος καθώς παρακολουθώ και γίνομαι μάρτυρας της μετεξέλιξης των εννοιών των αξιών με τις οποίες είχα γαλουχηθεί και προσπαθώ να γαλουχήσω τα παιδιά μου. Τώρα η αδικία βαπτίζεται δικαιοσύνη, η απάτη και η ανηθικότητα εξυπνάδα, ο χαφιεδισμός προστασία της εθνικής ασφάλειας, ο ραγιαδισμός σύγχρονη και ρεαλιστική εξωτερική πολιτική ενώ η δια κομματικών ευλογιών ανέλιξης στην ιεραρχία βαπτίζεται αξιοκρατία.
Και να ήταν μόνον αυτά. Βλέπεις και ζεις καθημερινά τα παιγνίδια που κάνουν οι εκάστοτε κρατούντες και διαπιστώνεις ότι η αξία σου σαν πολίτης υπάρχει μόνο, έστω και αν δεν είναι απολύτως έτσι, μόνο την ώρα που θα σου ζητηθεί η ψήφος σου. Τον υπόλοιπο καιρό η αξία σου πέφτει και η συμπεριφορά του Κράτους απέναντί σου απέχει αρκετά από αυτήν που θα επιθυμούσες να είναι σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής Πολιτείας.
Το τραγικό της ιστορίας είναι να βλέπεις το ίδιο το κράτος με τους μηχανισμούς του να παρανομούν και συ ο ίδιος, σαν απλός πολίτης, να μην μπορείς να αμυνθείς αφού οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί είτε από λογής - λογής κυκλώματα και «παρεούλες», είτε από τα κρατικοδίαιτα όργανα του.
Βλέπεις την Δικαιοσύνη να κλονίζεται από σειρά σκανδάλων. Βλέπεις εταιρείες όπως η κρατική Ολυμπιακή να βουλιάζουν κάτω από τις ευλογίες του Κράτους και της «χρηστής» άσκησης της εξουσίας του σε ένα βάθος σαράντα ετών. Βλέπεις τους πολίτες των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδημάτων να υποφέρουν και να υφίστανται οικονομικό μαρασμό κάτω από το βάρος μιας οικονομικής πολιτικής που βαπτίζεται πολιτική νοικοκυρέματος και που τάχα υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη αλλά, από την άλλη, αποφεύγει να ελέγξει τους μηχανισμούς εκείνους που θα έπρεπε να συνδράμουν σ’ αυτήν και που όμως προκλητικά αποφεύγουν να το κάμουν. Γιατί αλήθεια τι θα μπορούσε να πει κανείς όταν το έγκλημα του Χρηματιστηρίου θάφτηκε, όταν επενδύσεις δεν γίνονται και όταν η ανεργία φανερή και κρυφή αυξάνει. Αλλά και μήπως ο πολίτης μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση για τα δρώμενα και σε άλλους τομείς όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία και η διαχείριση και εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας;
Όμως το οδυνηρότερο όλων είναι να βλέπεις ότι το ίδιο το κράτος αδυνατεί να ελέγξει τις αναδυόμενες νέες δυνάμεις παραπολιτικής εξουσίας, που αντλούν την δύναμή τους μέσα από την δύναμη της εικόνας και της πέννας. Βέβαια κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να υπάρχει αυτή η δύναμη και να ασκεί τον έλεγχο της Κρατικής Εξουσίας αν δεν χρησιμοποιούσε τις νέες τεχνολογίες και την δύναμη επηρεασμού της Κοινής Γνώμης προς ίδιον όφελος και προ πάντων για να κερδίσει υψηλότερο μερίδιο στη νομή της εξουσίας. Όμως ο έλεγχος της διαφάνειας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης φάνηκε καθαρά ότι ήταν μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση και ένα όνειρο θερινής νύκτιος
Με αυτές τις σκέψεις και με μια ακόμη που αναδύεται συνειρμικά και που θέτει το ερώτημα αν αυτό το σημερινό κράτος είναι αυτό που ονειρεύτηκαν οι αγωνιστές του ξεσηκωμού του 1821, της Μεγάλης Ιδέας, των αγώνων του 1940 και της αντίστασης κατά της δικτατορίας, έρχομαι και εγώ να πάρω θέση και να λύσω το πρόβλημα των αρχών και των ηθικών αξιών που πρέπει να περάσω, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, στα παιδιά μου. Και πιστέψτε με είναι ένα ειλικρινά δύσκολο πρόβλημα για το οποίο, εγώ όπως και εσείς, θα έχω να απολογηθώ αύριο σε αυτά αν δεν βρω τρόπο να συνδράμω στην αλλαγή της σημερινής κατάστασης και αν δεν βρω έγκαιρα την σωστή απάντηση.
Με αυτές τις σκέψεις και με μια ακόμη που αναδύεται συνειρμικά και που θέτει το ερώτημα αν αυτό το σημερινό κράτος είναι αυτό που ονειρεύτηκαν οι αγωνιστές του ξεσηκωμού του 1821, της Μεγάλης Ιδέας, των αγώνων του 1940 και της αντίστασης κατά της δικτατορίας, έρχομαι και εγώ να πάρω θέση και να λύσω το πρόβλημα των αρχών και των ηθικών αξιών που πρέπει να περάσω, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, στα παιδιά μου. Και πιστέψτε με είναι ένα ειλικρινά δύσκολο πρόβλημα για το οποίο, εγώ όπως και εσείς, θα έχω να απολογηθώ αύριο σε αυτά αν δεν βρω τρόπο να συνδράμω στην αλλαγή της σημερινής κατάστασης και αν δεν βρω έγκαιρα την σωστή απάντηση.
1 σχόλιο:
" Σου στέλνω και τούτο για να το έχουν υπόψη τα παιδιά σου,τα οποία μεγαλώνουν σε μια Ελλάδα που μαθαίνει τη γλώσσα της από αχρείους Αμερικανόπληκτους τηλεοπτικούς αστέρες .
Από το ένθετο της Καθημερινής
30 – 11 – 08
« Τα Ελληνικά είναι η μοναδική γλώσσα στον κόσμο που εξακολουθεί να γεννάει λέξεις για πράγματα και έννοιες που δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα. Τηλέφωνο δεν υπήρχε, φυσικά, στην Αρχαία Ελλάδα – υπήρχαν όμως τα δύο συνθετικά της λέξης . Το ίδιο ισχύει και για το αυτοκίνητο τη γεωθερμία και πολλά άλλα . »
Franko Montanari καθηγ. Παν/μίου Γένοβας – Ελληνιστής"
Δημοσίευση σχολίου