Οι ξεχασμένες αξίες του ελληνικού συντηρητισμού

Οι ξεχασμένες αξίες του ελληνικού συντηρητισμού 

Του Νικου Mαραντζιδη*

Τώρα, που η κρίση υπονόμευσε το βιοτικό μας επίπεδο, εμείς, η καταχρεωμένη σε τράπεζες και πιστωτικές κάρτες μεσαία τάξη, παρατηρούμε τους ηλικιωμένους γονείς μας, οι οποίοι κατάφεραν με κόπους χρόνων να δημιουργήσουν μια κάποια περιουσία, να αντιμετωπίζουν την κατάσταση, αρκετές φορές, με σαφώς καλύτερους όρους από τους δικούς μας. Οι γονείς μας, είτε ήταν υπάλληλοι, είτε επαγγελματίες και επιχειρηματίες, είτε αγρότες, ήταν συνήθως άνθρωποι μετρημένοι. Ζούσαν λιτά, απεχθάνονταν τα δάνεια και τα δανεικά και προγραμμάτιζαν προσεκτικά τη ζωή τους χωρίς σπατάλες. Εχοντας εμπειρίες πολέμων και οικονομικών καταστροφών, αντιμετώπιζαν το μέλλον με συστολή και συγκρατημένη απαισιοδοξία. Ηταν, με άλλα λόγια, συντηρητικοί άνθρωποι.

Αυτός ο συντηρητισμός είχε αναγορεύσει σε θεμέλια της κοινωνικής οργάνωσης, συμπεριφορές όπως η εργατικότητα, η αποταμίευση, η πειθαρχία, ο σεβασμός στους νόμους, η εγκράτεια. Ιδιαίτερα, η ελληνική εκπαίδευση ήταν γεμάτη από τέτοιες αξίες, που σήμερα τις θεωρούμε παλιομοδίτικες και συχνά αντιδραστικές. Γελάμε, όταν σκεφτόμαστε πως τα παλιά βιβλία του δημοτικού είχαν ως πρότυπα καριέρας τον τσαγκάρη, τον καστανά, τον ξυλουργό, τον αγρότη. Ταπεινά επαγγέλματα και κόσμοι που αποτύπωναν τις αξίες του ελληνικού συντηρητισμού.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι παραπάνω αξίες έπαιρναν συχνά στην πράξη μορφή καρικατούρας. Ο σεβασμός στους κανόνες γινόταν άκριτη πειθαρχία, η αποδοχή των ιεραρχιών υποτέλεια στους ισχυρούς, η ηθική μετατρεπόταν σε υποκρισία, η αποταμίευση σε μιζέρια, οι οικογενειακοί δεσμοί καταντούσαν νεποτισμός, η αγάπη για την πατρίδα εθνικισμός, η αίσθηση του να έχει κανείς ρίζες κλειστοφοβικός επαρχιωτισμός.

Μας αρέσει ή όχι, πάντως, αυτός ο συντηρητικός κόσμος άφησε το στίγμα του στη χώρα. Συγκρότησε έναν συνεκτικό κώδικα αξιών και συμπεριφοράς, που κοινωνικοποίησε γενιές ολόκληρες προς συγκεκριμένα πρότυπα ζωής.

Η δεκαετία του 1970 παρέσυρε πολύ σύντομα τον συντηρητισμό και κυρίως τις αξίες του. Μια νέα γενιά αισιόδοξων ανθρώπων γεννημένη μετά τον Εμφύλιο, που δεν βίωσε πόλεμο, αναζητούσε να ξεφύγει από το κλειστό και περιοριστικό πλαίσιο της προηγούμενης περιόδου, διψούσε για νέες εμπειρίες και γρήγορη κοινωνική άνοδο. Αυτή η γενιά οικοδόμησε το δικό της αξιακό σύστημα, που επιβλήθηκε εύκολα στις πολιτικές συνθήκες της μεταπολίτευσης.

Μαζί με τα απόνερα, όμως, πετάχτηκε και το μωρό. Σύντομα, τη θέση της αποταμίευσης πήρε ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός και ο υπερδανεισμός. Τη θέση πως ο πλούτος δεν φέρνει την ευτυχία διαδέχθηκε η ακόρεστη δίψα για πλούσια ζωή και πολυτελή διαβίωση. Χάρη στα νέα ήθη, η καριέρα έπρεπε να οδηγεί στον γρήγορο πλουτισμό. Το ελληνικό κράτος αποικήθηκε από νεόπλουτες φιλοδοξίες. Ετσι άνθησαν «αεριτζίδικα» επαγγέλματα, ξεφύτρωσε η μανία του χρηματιστηρίου και πολλοί οδηγήθηκαν προς τη διαφθορά και τη λεηλασία δημοσίων πόρων με την απλή, και φθηνή, αιτιολογία πως «μόνο με τον μισθό δεν βγαίνεις».

Μέσα σε όλα αυτά, η αφοσίωση στην ιεραρχία αντικαταστάθηκε από την αντίληψη πως η αναίδεια και η αγένεια απελευθερώνουν. Ενώ η πίστη για την αξία της τήρησης των νόμων κλονίστηκε από την αίσθηση της ατιμωρησίας και την πεποίθηση πως δεν υπάρχουν σαφή όρια πέραν από αυτά που ορίζει το εγώ και η ισχύς του καθενός.

Δυστυχώς, ο παλιομοδίτικος συντηρητισμός, που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες, δεν έδωσε τη θέση του σε έναν προοδευτικό φιλελευθερισμό που διατηρώντας αξίες, όπως ο σεβασμός στον νόμο και η επιχειρηματικότητα, θα έφερνε μαζί του την αξιοκρατία, την ατομική ευθύνη, τον κοσμοπολιτισμό, τον ορθολογισμό και την ανεκτικότητα. Ούτε αντικαταστάθηκε, έστω, από μια σοσιαλδημοκρατική, σκανδιναβικής προέλευσης, κουλτούρα κοινωνικής συνοχής που θα καλλιεργούσε μεν τον εξισωτισμό και τον κρατισμό, αλλά τουλάχιστον θα τα συνδύαζε με μια φιλοσοφία ατομικής εγκράτειας, λιτής διαβίωσης εναρμονισμένης με τις αρχές υποτίθεται του σοσιαλισμού.

Αυτό που επικράτησε στη μεταπολίτευση, συνιστά ένα ιδεολογικό υβρίδιο, που μπορεί να αποκληθεί: «Καταναλωτικός σοσιαλ-λαϊκισμός». Πρόκειται για ένα ιδεολογικό αμάλγαμα που προέκυψε από τη φιλοδοξία κοινωνικής ανόδου και τις καταναλωτικές προσδοκίες της μεταπολεμικής γενιάς σε συνδυασμό με την υιοθέτηση σοσιαλιστικών ιδεολογικών προταγμάτων. Επρόκειτο, στην πραγματικότητα, για την ιδεολογία των εξεγερμένων μικροαστών: τα ήθελαν όλα εδώ και τώρα.

Στην παραγωγή αυτού του κράματος συνετέλεσαν αναμφίβολα δύο παράγοντες:

α) Η δικτατορία του 1967, που καταρράκωσε και γελοιοποίησε τις αξίες του ελληνικού συντηρητισμού καθιστώντας τες ανενεργούς, αν όχι γραφικές.

β) Η έλευση στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ, το 1981, που είχε εξέχουσα συμβολή στην επικράτηση αυτού του καταναλωτικού σοσιαλ-λαϊκισμού.

Σήμερα, που πρέπει να ξαναχτίσουμε τη χώρα, ας θυμηθούμε, πως, στο παρελθόν, μερικές από τις αξίες του συντηρητικού κόσμου συνέβαλαν να ορθοποδήσει η Ελλάδα σε δύσκολες στιγμές. Αυτό ας το έχουν κυρίως στον νου τους οι Ελληνες συντηρητικοί πολιτικοί, που, έως σήμερα, στην αγωνία τους να δείξουν σύγχρονοι, αποποιήθηκαν τον βασικό πυρήνα της ιδεολογίας τους και μιμήθηκαν, δυστυχώς, τα πιο αρνητικά στοιχεία των αντιπάλων τους προκειμένου να γίνουν αρεστοί. Στο τέλος, και οι μεν και οι δε, συντηρητικοί και σοσιαλιστές, έφτασαν να μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό.

* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/03/2012_476277

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Κομμάτια του ίδιου «παζλ»

ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;;;;

ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Κομμάτια του ίδιου «παζλ»

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ

Mια «διπλή κίνηση» παρατηρείται την περίοδο αυτή στο δικομματικό σύστημα διακυβέρνησης, που έχει οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή τραγωδία.

- Από τη μια πλευρά υπάρχει μια διαδικασία κατάρρευσης και διάσπασης τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΝΔ. Η μνημονιακή στρατηγική «διεμβόλισε» και τα δύο κόμματα και οδήγησε στη δημιουργία σχηματισμών που είτε συγκρούονται μετωπικά με τη στρατηγική αυτή (Π. Καμμένος) είτε διαφοροποιούνται «διακριτικά» (Λ. Κατσέλη, Χ. Καστανίδης) λόγω πρότερων μνημονιακών «αμαρτημάτων»...

- Από την άλλη πλευρά, οι δύο κύριοι «μνημονιακοί πόλοι», ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αναδιοργανώνονται και ταυτόχρονα διαμορφώνουν τις προεκλογικές πολιτικές τους επιλογές με τέτοιο τρόπο, ώστε να δράσουν συμπληρωματικά και όχι αντιθετικά.
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ η αυταρχική/εξουσιαστική επιβολή της «ηγεμονίας» του Ε. Βενιζέλου, ο οποίος επιδεικνύει συστηματικά έναν ακραίο πολιτικό κυνισμό, οδηγεί στην πλήρη περιθωριοποίηση ή ακόμα και στον εξοβελισμό από το ΠΑΣΟΚ κάθε κριτικής φωνής και κάθε «παρέκκλισης» από τη μνημονιακή ορθοδοξία... Ο αυταρχισμός και η μνημονιακή πίστη που συνοδεύουν τον Ε. Βενιζέλο «νομιμοποιούν» έμμεσα τις επιλογές της κ. Κατσέλη και του κ. Καστανίδη και ίσως οι επιλογές του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ αποδειχτούν σύντομα ο αποτελεσματικότερος μηχανισμός αυτοκαταστροφής του ιδίου.

Με την απόλυτη κυριαρχία του Ε. Βενιζέλου το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται σε «καθαρό» κόμμα του Μνημονίου, αναλαμβάνει από εδώ και πέρα τον ιστορικό ρόλο να νομιμοποιήσει πλήρως σε πολιτικο-ιδεολογικό επίπεδο τις μνημονιακές επιλογές και τα «σύμφωνα» παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας.

Αυτός ο ρόλος του πολιτικού-κομματικού «Εφιάλτη» όχι μόνο «νομιμοποιεί» τις προσωπικές ευθύνες και επιλογές του Ε. Βενιζέλου, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί βασικό κριτήριο για τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στη νέα συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ... Οι δανειστές μας, άλλωστε, δεν είναι αγνώμονες...

Εάν όμως έχει ενεργοποιηθεί ο πολιτικο-ιδεολογικός «Σταυροφόρος του Μνημονίου», απαιτείται «να μπει στο παιχνίδι» και ο έτερος, η ΝΔ, η οποία καλείται να προσφέρει την κοινωνική/εκλογική «νομιμοποίηση» -την οποία αδυνατεί να αντλήσει το ΠΑΣΟΚ-, ώστε και με το «δώρο» των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα να διασφαλιστεί η απαιτούμενη πλειοψηφία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στο Κοινοβούλιο.
Δύσκολος ο ρόλος που ανέλαβε ο Α. Σαμαράς. Όχι μόνο γιατί ακύρωσε σε μια νύχτα μια πολιτική που οικοδομούσε επί μακρόν, αλλά και γιατί τα όσα συνυπέγραψε διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό/καταστροφικό πλαίσιο, που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με την υπόσχεση της «ανάπτυξης»... Ο ανηλεής, σαρωτικός μηχανισμός της ύφεσης ακυρώνει ακόμα και τις ψευδαισθήσεις περί «ανάπτυξης»...

Η όποια, συνεπώς, κοινωνική/εκλογική επιρροή της ΝΔ θα είναι πεπερασμένη και ανεπαρκής για να επιτρέψει σε μια επόμενη κυβέρνηση να πορευτεί με βάση την εμπιστοσύνη ενός σοβαρού τμήματος της κοινωνίας...

Κι όμως, στα τέλη του Οκτωβρίου του 2011 η Ιστορία «πέρασε δίπλα» από τον Α. Σαμαρά...

Ο ίδιος όμως ούτε τις πολιτικές αντοχές διέθετε, ούτε το επιτελείο, ούτε την ικανότητα να αρνηθεί να συμμετάσχει στη δημιουργία του κυβερνητικού «εκτρώματος» του Λ. Παπαδήμου και να απαιτήσει τη διενέργεια εκλογών... Αυτή υπήρξε και η αρχή του τέλους για τον Α. Σαμαρά. Σήμερα το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων μαζεύει τα κομμάτια του, για να τα συγκολλήσει και να διαμορφώσει το επόμενο κυβερνητικό «σχήμα».

Σ' αυτό το «σχήμα» το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν θα συνυπάρξουν απλώς και μόνο για «αριθμητικούς» λόγους, για να αποφύγουμε, δήθεν, την ακυβερνησία. Αλλά διότι αποτελούν πλέον συμπληρωματικά στοιχεία, ένα δίπολο οργανικό, ώστε η νέα κυβέρνηση να διαθέτει και μνημονιακή πολιτικο-ιδεολογική «καθαρότητα» αλλά και την αναγκαία, τυπική, κοινωνική «νομιμοποίηση».

Κατά τον προεκλογικό αγώνα, για τις συνήθεις ανάγκες της κομματικής αντιπαράθεσης, θα υπάρξουν πιθανώς και διαφοροποιήσεις και «συγκρούσεις». Όμως, οι ρόλοι τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ είναι προδιαγεγραμμένοι.

ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΕΝΑ ΔΙΠΟΛΙΚΟ-ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΔΥΑΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΕ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ, ΟΠΟΥ Η ΜΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αποτελούν πια «τέκνα της μνημονιακής ανάγκης». Όμως αποβαίνουν ταυτόχρονα και αντικείμενα της «λαϊκής οργής». Ο θρυμματισμός του πολιτικού συστήματος αποδεικνύει ότι η οργή αυτή δεν είναι πλέον χειραγωγήσιμη.

Η επόμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, εάν το σύστημα επιτύχει να αναπαραχθεί, θα αντιμετωπίσει δύο κρίσιμους «σταθμούς»: Τον πρώτο τον Ιούνιο, οπότε θα κληθεί να υλοποιήσει τα ήδη υπογραφέντα «γραμμάτια» των νέων επαχθών μέτρων, και τον δεύτερο το φθινόπωρο...

Οπότε η ύφεση και η διάλυση της οικονομίας θα οδηγήσουν σε στάση πληρωμών λόγω έλλειψης εσόδων...

Τότε, ίσως, ο Α. Σαμαράς να διαπιστώσει ότι υπάρχει χειρότερος τρόπος αποχώρησης από την εξουσία από εκείνον του Γ. Παπανδρέου. Όπως άλλωστε διαπιστώνει ο Γ. Παπανδρέου σε σχέση με την αποχώρηση του Κ. Καραμανλή.

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=75124&colid=50&dt=2012-03-18

ΟΧΙ αποχή, λευκό ή άκυρο στις εκλογές

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΩ

Ο Λαός μπορεί...  ΟΧΙ αποχή, λευκό ή άκυρο στις εκλογές, όποτε και αν τις κάνει το καθεστώς

Έρχεται τώρα η δική μας ώρα... Οι κάλπες... Εκεί όπου οφείλει ο καθένας να στείλει με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο την απάντησή του.

Η πολιτική και οι επιλογές δυόμισι χρόνων των κυβερνώντων καταρράκωσαν τη ζωή μας. Πρέπει να δώσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ το μήνυμά μας... Ότι δεν μπορούν ΑΥΤΟΙ να αποφασίζουν για μας χωρίς ΕΜΑΣ... 

Και κάτι ακόμη. 

Μην περιμένει κανείς να θυμηθεί η εξουσία την ανθρώπινη υπόστασή μας. Η εξουσία θυμάται μόνο όταν φοβάται... Όταν αφήσεις δηλαδή τον καναπέ και βγεις στους δρόμους να φωνάξεις, να απαιτήσεις, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ...

Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΩΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Ποινική δίωξη κατά αγνώστων για σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ασκήθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών ύστερα από πολύμηνη έρευνα.

Ο εισαγγελέας πρωτοδικών Νίκος Ορνεράκης που διενήργησε την προκαταρκτική εξέταση με αφορμή δημοσιεύματα στον Τύπο τον περασμένο Ιούνιο, άσκησε ποινική δίωξη για το αδίκημα των «προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας», «διατάραξης ομαλής λειτουργίας του Πολιτεύματος» και «αποστέρησης του Πρωθυπουργού από την ενάσκηση της εξουσίας, που του παρέχει το Σύνταγμα». 

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξετάσθηκαν αξιωματικοί και διοικητές της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.), αλλά και πρόσωπα που υπηρετούσαν στην ασφάλεια του τότε πρωθυπουργού.

Βάσει της δικογραφίας που έχει σχηματισθεί, ανάμεσα στις προπαρασκευαστικές ενέργειες εντάσσονται και τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008, με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Τα επίμαχα δημοσιεύματα επικαλούνται έγγραφο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών προς την ΕΥΠ, σύμφωνα με το οποίο υπήρχε οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή, λόγω της ενεργειακής πολιτικής της τότε κυβέρνησης. 

Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες φέρονταν να υποστηρίζουν ότι είχαν διενεργήσει αντιπαρακολουθήσεις και είχαν εντοπίσει ομάδα 20 ατόμων, που παρακολουθούσαν τον τότε πρωθυπουργό. Υποστηριζόταν μάλιστα στο έγγραφο ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν μέλη ξένων μυστικών υπηρεσιών.

http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4702484

Υπήρχε σχέδιο, λέει ο Εισαγγελέας που άσκησε δίωξη 

για «προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας»!

Ποιοι ήθελαν να δολοφονήσουν τον Καραμανλή;

    * «Κάποιοι» δεν του συγχωρούν τα ανοίγματα στη Ρωσία, το βέτο στο Βουκουρέστι και το ΟΧΙ στο «Σχέδιο Ανάν»
    *  Δεν ήταν άσχετη η ιστορία με τις υποκλοπές, που η άκρη της έφτανε στην αμερικανική πρεσβεία

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά αγνώστων δραστών για «σχέδιο δολοφονίας» κατά του Κ. Καραμανλή την άνοιξη του 2008 έρχεται να ρίξει περαιτέρω φως στη δράση σκοτεινών κέντρων και ξένων υπηρεσιών στην Ελλάδα την περίοδο διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία.

Παράλληλα ενισχύει τις ενδείξεις (αποδείξεις), αλλά και το γενικό αίσθημα ότι ο πρώην πρωθυπουργός αποτέλεσε πολλαπλώς στόχο, λόγω των πολιτικών και στρατηγικών επιλογών του σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα, όπως ήταν οι ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία του Βλ. Πούτιν, το «βέτο» στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και το «όχι» στο Σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό, που ενόχλησαν πολλούς, εξόργισαν ακόμη περισσότερους και πάνω απ' όλους τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συμπέρασμα στο οποίο έχει καταλήξει κι ο ίδιος, με βάση τα ντοκουμέντα και τις μαρτυρίες που τα τελευταία χρόνια περιήλθαν υπόψη του. Στις κατ' ιδίαν συνομιλίες του μάλιστα εκφράζει «ανοιχτά» την εκτίμηση ότι πολλά από τα δραματικά γεγονότα (επεισόδια στην Αθήνα, πυρκαγιές στην Ηλεία κ.ά.) της πενταετίας ήταν μέρος του «σχεδίου υπονόμευσης», με στόχο την αποδυνάμωση και την ανατροπή της κυβέρνησής του. Είχε, ως γνωστόν, προηγηθεί το 2006 το πρωτοφανές σκάνδαλο με τις τηλεφωνικές υποκλοπές, όπου αποκαλύφθηκε ότι κάτοχοι των καρτοκινητών μέσω των οποίων γίνονταν οι παρακολουθήσεις ήταν υπάλληλοι της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Τα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα ήταν τότε αδιάσειστα και ο αρμόδιος Εισαγγελέας άσκησε δίωξη κατά παντός υπευθύνου, ωστόσο η εδώ πρεσβεία των ΗΠΑ αρνήθηκε να προσφέρει οποιαδήποτε συνδρομή για την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι δράστες υπέκλεπταν τις τηλεφωνικές συνομιλίες υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων, αλλά ακόμη και του (τότε πρωθυπουργού) Κ. Καραμανλή.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι η δίωξη που άσκησε ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Ν. Ορνεράκης, ύστερα από πολύμηνη έρευνα, για το «σχέδιο δολοφονίας» συνοδεύεται από βαρύτατες κατηγορίες για «προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας», «διατάραξη ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος», αλλά και «αποστέρησης του πρωθυπουργού από την ενάσκηση της εξουσίας που του παρέχει το Σύνταγμα». Η υπόθεση προσλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς από τα στοιχεία συνδέεται με τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας το 2008, τα οποία εντάσσονται στις λεγόμενες «προπαρασκευαστικές πράξεις».

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, την περίοδο εκείνη ο Κ. Καραμανλής είχε ενημερωθεί από ανώτατα στελέχη της ΕΥΠ για πιθανό «σχέδιο δολοφονίας» του, ενώ είχε ζητηθεί από την προσωπική φρουρά του να λάβει αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Γεγονός που επιβεβαίωσε κι ο τότε επικεφαλής της ΕΥΠ Ι. Κοραντής. Σε σχετικό έγγραφο της Υπηρεσίας γίνεται επίκληση ενός ενημερωτικού δελτίου που φέρεται να συνέταξε «ρώσος αξιωματούχος» που σχετίζεται με την Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB). Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, Μάρτιο του 2008 είχε έρθει στη χώρα μας ομάδα στελεχών της FSB με αφορμή «απόπειρα τηλεφωνικής υποκλοπής συνομιλιών» του κ. Καραμανλή με τους Βλ. Πούτιν και Γκ. Παρβάνοφ. Στόχος της ομάδας ήταν «η διοργάνωση επιχειρήσεων αντιπαρακολούθησης» και να εντοπίσουν τα άτομα που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού». Από την έρευνα που διενήργησαν, πέραν των άλλων, εντόπισαν «σχέδιο επίθεσης εις βάρος του κ. Καραμανλή με σκοπό την αναβολή ή ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας». Αναφέρθηκαν μάλιστα σε συγκεκριμένο συμβάν που τοποθετείται χρονικά μεταξύ 20 και 25 Απριλίου του 2008, όπου οι ρώσοι πράκτορες ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με άνδρες που παρακολουθούσαν το πρωθυπουργικό αυτοκίνητο στην περιοχή της Ν. Μάκρης. Οι ύποπτοι κατάφεραν να ξεφύγουν, αλλά στο βαν που άφησαν πίσω βρέθηκαν χάρτες και εκρηκτικές ύλες που έδειχναν ότι σχεδίαζαν δολοφονική επίθεση σε βάρος του Κ. Καραμανλή.

Μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης για τόσο σοβαρά αδικήματα, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον οι επόμενες κινήσεις της Δικαιοσύνης. Κι αυτό καθώς πρόσωπα που βρίσκονταν την περίοδο εκείνη στο περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού, υποστηρίζουν ότι η πλήρης διαλεύκανση της υπόθεσης θα φέρει στο φως σκοτεινές πτυχές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας και παράλληλα θα αποκαλύψει τον ρόλο ξένων υπηρεσιών στην Ελλάδα.

Γ. ΖΑΦΕΙΡΗΣ


http://www.paron.gr/v3/new.php?id=75150&colid=&catid=34&dt=2012-03-18%200:0:0

Το σχέδιο κατά Καραμανλή και τα ερωτήματα 

 Τα δύο δελτία της ΕΥΠ του 2009

Της Δωρας Aντωνιου

Υπαρκτή απειλή ή σχέδιο παραπλάνησης, με στόχο την εξυπηρέτηση άδηλων σκοπιμοτήτων; Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά αγνώστων για σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή φέρνει στο προσκήνιο ερωτήματα που προκλήθηκαν από την πρώτη στιγμή στον στενό κύκλο των ανθρώπων που γνώριζαν την υπόθεση και ουδέποτε απαντήθηκαν.

Συνοπτικά, η υπόθεση περιγράφεται σε δύο δελτία της ΕΥΠ, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2009. Αναφέρεται ότι Ρώσος αξιωματούχος, επικαλούμενος την FSB (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφάλειας της Ρωσίας) μίλησε σε άνθρωπο της ΕΥΠ για μια επιχείρηση της υπηρεσίας στην Αθήνα, μετά τη διαπίστωση υποκλοπής τηλεφωνικών συνομιλιών του κ. Καραμανλή με τους κ. Βλαντιμίρ Πούτιν και Γκεόργκι Παρβάνοφ. Η ομάδα της FSB διαπίστωσε, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2008, ότι τον παρακολουθούσε και άλλη ομάδα ατόμων. Οι Ρώσοι πράκτορες εμφανίζονται στα τέλη Απριλίου να ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με μέλη της άλλης ομάδας παρακολούθησης, στη Νέα Μάκρη. Οι τελευταίοι εγκατέλειψαν το όχημά τους και διέφυγαν με μοτοσικλέτα. Στο αυτοκίνητο βρέθηκαν χάρτες, σημειώσεις, ήδη καμουφλάζ, ποσότητα εκρηκτικής ύλης. Εξ αυτών προέκυψε το συμπέρασμα ότι σχεδιαζόταν δολοφονική επίθεση κατά του κ. Καραμανλή.

Οπως αναφέρει στέλεχος της ΕΥΠ και ένας από τους τέσσερις ανθρώπους εντός της υπηρεσίας που γνώριζαν την υπόθεση και τη χειρίστηκαν, εκείνο που της προσέδωσε βαρύτητα ήταν η ταυτότητα του πληροφοριοδότη: επρόκειτο για στέλεχος της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα, που επί σειρά ετών έδινε πληροφορίες που αποδείχθηκαν αξιόπιστες. Υπήρχε, όμως, μια διαφοροποίηση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όλες οι πληροφορίες που έδινε αφορούσαν θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ξαφνικά εισερχόταν σε άγνωστα γι’ αυτόν νερά, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο.

Τα στελέχη της ΕΥΠ που ασχολήθηκαν με την ανάλυση των πληροφοριών διαπίστωσαν γρήγορα ότι ενώ το σχέδιο, όπως παρουσιάστηκε, περιελάμβανε ακριβή στοιχεία όσον αφορά τοποθεσίες και διαδρομές, περιείχε, ταυτόχρονα, στοιχεία που προκαλούσαν εύλογο προβληματισμό. Ενα βασικό στοιχείο ήταν ότι ο πρωθυπουργός της χώρας, ένας από τους καλύτερα φυλασσόμενους στόχους, ήταν, τουλάχιστον επί σειρά εβδομάδων, αντικείμενο παρακολούθησης από δύο διαφορετικές πολυμελείς ομάδες, χωρίς κανείς από την ασφάλειά του να αντιληφθεί το παραμικρό. Παράλληλα, δεν έπεισε η επίκληση διαπίστωσης υποκλοπής τηλεφωνικών συνομιλιών του, κυρίως διότι χρονικά δεν συνέπιπτε η επίμαχη περίοδος με κάποιες συναντήσεις ή ιδιαίτερες εξελίξεις στο τρίγωνο Αθήνα - Μόσχα - Σόφια. Οταν ζητήθηκαν από την αστυνομία πληροφορίες για εγκαταλειμμένα αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες την επίμαχη περίοδο ή για ύποπτα οχήματα με τα χαρακτηριστικά που περιέγραφαν οι Ρώσοι, δεν υπήρχε τίποτα σχετικό. Οι ελληνικές αρχές δεν απευθύνθηκαν ποτέ στην FSB, καθώς θεωρούσαν βέβαιο ότι θα συναντούσαν απόλυτη άρνηση για τυχόν δράση της στην Ελλάδα. Απευθύνθηκαν, όμως, στον πληροφοριοδότη, μετά από έκρηξη στην ΚΕΔ, στις 19 Μαρτίου 2009, στη συμβολή Αλεξάνδρας και Κόνιαρη, σημείο από το οποίο κατά καιρούς διερχόταν ο πρωθυπουργός, συμβάν που τους θορύβησε. Εκείνος αρνήθηκε να αναφερθεί ξανά στην επίμαχη υπόθεση και δεν έδωσε ποτέ καμιά επιπλέον πληροφορία, κλείνοντας τον σχετικό δίαυλο το ίδιο αιφνιδιαστικά όπως τον είχε ανοίξει. Η ασφάλεια του κ. Καραμανλή ενισχύθηκε, υιοθετήθηκαν εναλλακτικές διαδρομές και η υπόθεση παρέμεινε μυστήριο, με ορισμένες υπόνοιες ωστόσο για ενδεχόμενο αυτονομημένης δράσης στην απόφαση να διοχετευθούν αυτές οι πληροφορίες. Στη Ρωσία, τα μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν ελάχιστα με το θέμα, αναφερόμενα σε μυθεύματα.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_18/03/2012_476263