ΤΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΕ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ

 

 ΓΙΩΡΓΟΣ, ΝΤΟΡΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΤΗΣ «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΜΩΝ»...

• Υπό την καθοδήγηση των Αμερικανών...
• Συμφωνημένη η συνεκμετάλλευση, θα την περάσουν λέγοντάς μας ότι θα γίνουμε... σεΐχηδες 

Οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα είναι που θα κυριαρχήσουν το επόμενο διάστημα και θεωρείται πιθανότατο ότι η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει την κρίση στην οικονομία προκειμένου να προχωρήσει σε «λύσεις» στα εθνικά, που θα συνιστούν μεγάλες και οδυνηρές υποχωρήσεις.  Κυπριακό και Αιγαίο αναμένεται να βρεθούν στη δίνη, μάλλον βρίσκονται ήδη στη δίνη εντονότατων διεργασιών, κυρίως «μυστικών» και παρασκηνιακών, με στόχο να πάμε σε προσυμφωνημένες «λύσεις» επώδυνων συμβιβασμών και υποχωρήσεων ανεπίτρεπτων.

Μάλιστα όλος ο εσμός που συνιστά τη «συμμαχία των προθύμων», κυβέρνηση, Καρατζαφέρης, Ντόρα, ίσως και το κόμμα του Κουβέλη, με την ενεργό στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΜΕ, ήδη προλειαίνουν το έδαφος. Και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως κάθε άλλο παρά τυχαία είναι η ίδρυση του κόμματος της Ντόρας ειδικά τούτη την περίοδο, όπου οι εξελίξεις τρέχουν με ραγδαίους ρυθμούς και είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η εξεύρεση «συμμάχων» για την κυβέρνηση.

Οι ίδιοι υπενθυμίζουν ότι με κάποιες παραλλαγές οι παραπάνω αποτέλεσαν και τη «συμμαχία των προθύμων» (Γιώργος, Ντόρα, Κουβέλης) να περάσουν το επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν, κάτι που τότε (το 2004) δεν το πέτυχαν, αλλά τώρα ευελπιστούν ότι θα τα καταφέρουν (μια παραλλαγή, επουσιώδη δηλαδή, του Σχεδίου Ανάν). Και τα πράγματα γίνονται περισσότερο ανησυχητικά αν συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι στην ίδια μ' αυτούς κατεύθυνση κινείται και ο νυν Πρόεδρος της Κύπρου Δημ. Χριστόφιας, του οποίου όλες σχεδόν οι τοποθετήσεις εκεί παραπέμπουν...

Δεν λείπουν δε και οι ιστορικές συγκρίσεις περιόδων. Τότε, το 1965, ο Μητσοτάκης διέσπασε την Ένωση Κέντρου μέσω αποστασίας προκειμένου να περάσουν εξελίξεις στο Κυπριακό αρεστές στην Ουάσινγκτον...

Τώρα, το 2010, η Ντόρα διασπά τη ΝΔ μέσω μιας νέας αποστασίας, προκειμένου να περάσουν εξελίξεις απαράδεκτες σε Αιγαίο και Κυπριακό.

Με μια διαφορά. Τότε, το 1965, ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν απέναντι απ' τον Μητσοτάκη. Τώρα, το 2010, η κόρη του Μητσοτάκη είναι αρωγός στον εγγονό Γιώργο Παπανδρέου!

«Πακέτα» Κυπριακό...

Ήδη οι πληροφορίες αναφέρουν πως σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό, είναι στο παρασκήνιο έτοιμη μια -επί της ουσίας- ανώδυνη παραλλαγή του απαράδεκτου Σχεδίου Ανάν, που επιχειρήθηκε να περάσει το 2004 και στην ουσία διχοτομούσε την Κύπρο.

Τότε, το 2004, απ' τους πιο αδιάλλακτους υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν στην Ελλάδα ήσαν ο Γιώργος Παπανδρέου, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο τότε ενιαίος ΣΥΝ.

Τα επαίσχυντα σχέδια δεν πέρασαν, επειδή στην Ελλάδα συγκροτήθηκε ένα πατριωτικό μέτωπο απόρριψης του σχεδίου, αποτελούμενο απ' το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, αριστερούς αγωνιστές (όπως ο Μανώλης Γλέζος), ανθρώπους των γραμμάτων, πανεπιστημιακούς, ενώ και η τότε κυβέρνηση Καραμανλή πήρε μεν μια μεσοβέζικη θέση, αλλά στην ουσία αποενοχοποίησε το ΟΧΙ.

Αλλά κυρίως το επαίσχυντο σχέδιο δεν πέρασε επειδή συγκροτήθηκε στην Κύπρο ένα ευρύ πατριωτικό μέτωπο, με επικεφαλής τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, που αντιστάθηκε.

Σ' αυτό το ευρύ μέτωπο εντάχθηκε με βαριά καρδιά και στο τέλος -κυριολεκτικά- της προ του δημοψηφίσματος περιόδου ο Δημ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, επειδή πιέστηκαν αφόρητα απ' την κομματική τους βάση.

Σήμερα, ο Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας είναι σε εντελώς άλλη κατεύθυνση. Και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι και ο έλληνας πρωθυπουργός είναι θιασώτης ενδοτικών «λύσεων», συνεπικουρούμενος και απ' το νέο κόμμα της Ντόρας, το κλίμα είναι διαφορετικό. Και οι θιασώτες του ενδοτισμού ευελπιστούν ότι σήμερα μια παραλλαγή (επαναλαμβάνουμε, ανώδυνη) του Σχεδίου Ανάν θα έχει διαφορετική τύχη.

Ίσως όμως να σκοντάψουν και πάλι στον απρόβλεπτο παράγοντα που λέγεται «λαός». Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα...

... και Αιγαίο!
Εργώδεις είναι επίσης και οι εξελίξεις που αφορούν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ιδιαίτερα στο Αιγαίο. Και όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι ετοιμάζεται «λύση» συνεκμετάλλευσης και -στην ουσία- συγκυριαρχίας στο Αιγαίο!

Ούτως ή άλλως διεξάγονται μυστικές διαβουλεύσεις, που μάλιστα έχουν προχωρήσει. Οι δε σχετικές διαβεβαιώσεις του Γιώργου περί του αντιθέτου, στη Βουλή την Παρασκευή, έχουν τόση αξία όση και οι διαβεβαιώσεις του ότι... λεφτά υπήρχαν.

Σύμφωνα μάλιστα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες:

– Στις σχετικές συζητήσεις, και στο σημείο που αφορά την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), έχει μείνει απ’ έξω το Καστελλόριζο με απαίτηση των Τούρκων. Αλλά το ακριτικό μας νησί αποτελεί σημείο-κλειδί για τον καθορισμό της ΑΟΖ.

– Χωρίς να έχει η Τουρκία εγκαταλείψει τις απαράδεκτες θέσεις της περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και περί διεκδίκησης περίπου 300 βραχονησίδων, χωρίς να έχει πάρει πίσω το casus belli, η κυβέρνηση Παπανδρέου δέχτηκε το «τυρί» απ' την Άγκυρα και συζητά το εφεύρημα των χωρικών υδάτων... «δαντέλα», που αλλού θα είναι 6 μίλια, αλλού 8, αλλού 10. Μάλιστα μια πιθανή επ' αυτού συμφωνία θα εμφανιστεί σαν... ελληνική νίκη!

– Η πρόταση του υπουργού Εξωτερικών Δημ. Δρούτσα για τη σύγκληση Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Και δείχνει ακριβώς ότι στο μυστικό παρασκήνιο πολλά τεκταίνονται. Έγινε μάλιστα χωρίς κανείς να το ξέρει, πλην του Γιώργου φυσικά, χωρίς να έχει ενημερωθεί κάποιος πολιτικός αρχηγός, ενώ θεωρείται de facto αναβάθμιση της Τουρκίας και αρνητική εξέλιξη για τα εθνικά μας συμφέροντα.

– Η αποδοχή εκ μέρους του πρωθυπουργού της πρόσκλησης του Ερντογάν να συμμετάσχει στην ετήσια συνάντηση εξωτερικής πολιτικής που οργανώνει η τουρκική κυβέρνηση, όπου ο κ. Παπανδρέου θα μιλήσει στους τούρκους διπλωμάτες στο Ερζερούμ της Ανατολικής Τουρκίας, δείχνει ότι πράγματι στο παρασκήνιο συζητούνται τα πάντα και είναι σχεδόν έτοιμες «λύσεις» για το Αιγαίο.

Αλλά ποιες λύσεις ετοιμάζονται;

Αυτοί οι οποίοι είναι σε θέση να γνωρίζουν υπογραμμίζουν ότι:

• Τόσο η ελληνική κυβέρνηση, όσο και η τουρκική, διαπραγματεύονται πάνω στην αμερικάνικη πρόταση για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, με συγκεκριμένα ποσοστά για την Ελλάδα, την Τουρκία και την... Ουάσινγκτον, που θα είναι και ο «εγγυητής» αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας!

• Αυτή η συνεκμετάλλευση εκ των πραγμάτων οδηγεί και στο μοίρασμα του Αιγαίου, που μπαίνει απ' την πίσω πόρτα, αλλά η προεργασία έχει ήδη ξεκινήσει (μη αναχαίτιση τούρκικων μαχητικών πέραν του 25ου μεσημβρινού, κατάργηση στρατηγείων Λάρισας και Σμύρνης κ.λπ.).

Ήδη η Τουρκία κάνει λόγο για την ύπαρξη πλαισίου βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Και όλοι γνωρίζουμε την ερμηνεία που δίνει η Τουρκία σ' αυτόν τον όρο...

Επισημαίνεται ότι στην προχθεσινή του ομιλία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς στην ουσία πρόβλεψε ότι πάμε σε «λύσεις» ενδοτικές σε Αιγαίο και Κύπρο. Και προειδοποίησε τον πρωθυπουργό:

– Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μυστική διπλωματία γύρω απ' τα ελληνοτουρκικά κι ακόμα περισσότερο ανησυχητικές φήμες. Που αφορούν κυρίως το Αιγαίο...

– Τους προειδοποιήσαμε με κάθε αίσθημα ευθύνης να μην προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις, όταν η χώρα βρίσκεται σ' αυτή την πρωτοφανή οικονομική κρίση.

– Απευθύνω σήμερα στον κ. Παπανδρέου μια ακόμα προειδοποίηση: Να μη χρησιμοποιήσετε, κύριε Παπανδρέου, την οικονομική κρίση ως άλλοθι για υποχωρήσεις στα εθνικά ζητήματα.  

Πηγή:

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=61310&colid=37&catid=34&dt=2010-11-28%200:0:0

Χοντρά παιχνίδια στις πλάτες μας.

Το παρακάτω κείμενο έφθασε σήμερα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και όπως διαπίστωσα έχει αναρτηθεί σε πολλές ιστοσελίδες. Επειδή οι απορίες του άγνωστου κειμενογράφου συμβαίνει να είναι και απορίες πολλών Ελλήνων που τις ακούω καθημερινά, αναρτώ και εγώ το κείμενο μήπως και οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι για την τύχη των Ελλήνων και της χώρας μας φιλοτιμηθούν και ξυπνήσουν.

Χοντρά παιχνίδια στις πλάτες μας.

Το φτωχό μου το μυαλό ζητά βοήθεια. Έχω πολλές απορίες που με βασανίζουν από καιρό. Τις θέτω υπόψιν σας και όποιος μπορεί ας βοηθήσει. Ζητώ κυρίως τη συνδρομή των πεφωτισμένων της «αριστεράς», μιας και εσείς οι παλιοφασίστες ελληναράδες που με διαβάζετε συνήθως, είναι μάλλον απίθανο να ξέρετε τις απαντήσεις. Τέτοιου είδους πολύπλοκα και υψηλά νοήματα μόνο οι Έλληνες (ποιοι;) αριστεροί (ξανά: ποιοι;) μπορούν να τα συλλάβουν.

Χιλιάδες μουσουλμάνοι προσευχήθηκαν το πρωί της Τρίτης (16/11/2010) σε ανοιχτούς χώρους της Αθήνας.

Απορία πρώτη: όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι εισήλθαν στη χώρα εσχάτως; Πέρυσι-πρόπερσι δεν ήταν εδώ; Όλως τυχαίως αποφάσισαν να προσευχηθούν μαζικά και δημόσια τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Σας φαίνεται αυτό αυθόρμητο; Αν όχι, η οργάνωσή τους πότε, από ποιους και με ποιες διαδικασίες έγινε;

Απορία δεύτερη: πού προσευχήθηκαν οι μουσουλμάνοι της υπόλοιπης Ελλάδας; Δεν υπάρχουν ή δεν προσευχήθηκαν; Αν δεν υπάρχουν στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί έχει μόνο η Αθήνα αυτή την τύχη; Αν υπάρχουν αλλά δεν προσευχήθηκαν γιατί συνέβη αυτό; Αν υπάρχουν και προσευχήθηκαν (μεμονωμένα ή σε μικρά ή σε αυτοσχέδια τζαμιά) έχει καλώς, αλλά τότε γιατί η κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα θα λύσει το πρόβλημα; Θα αρκέσει ένα και μόνο τζαμί στην Αθήνα, όσο μεγάλο και αν είναι, να στεγάσει τόσους πολλούς πιστούς; Μήπως μετά την κατασκευή του, όλοι οι άθεοι «αριστεροί» αλλά και οι «χριστιανοί» νεοταξίτες θα ανακαλύψουν αίφνης ότι δεν επαρκεί και γι αυτό τότε που θα έχει «πέσει το ταμπού» (sic) θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν τζαμιά κάθε εκατό μέτρα, ανά την επικράτεια, χτισμένα με πετροδολλάρια; Αν πάλι η ελληνική (ποια;) πολιτεία υποστηρίξει ότι η ανέγερση τζαμιού θα καλύψει τους νόμιμους μουσουλμάνους μετανάστες, με τους παρανόμους τι θα γίνει; Θα τους διώξει ή θα τους απαγορεύσει να προσεύχονται; Και τα δύο δεν τα θέλει κι αν θελήσει, είναι ανίκανη να τα πετύχει. Αφήστε που ο δόκτωρ Καμίνης και τα παρτάλια που τον στηρίζουν (Πορτάλιου, Ψαριανός, Κωνσταντίνου κτλ) είναι σαφείς: νόμιμοι όλοι. Άρα και τζαμιά για όλους;

Απορία τρίτη: τι ακριβώς συνέβη στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου; Προσευχήθηκαν εκεί χιλιάδες μουσουλμάνοι, ναι ή όχι; Έχουν εκεί κατασκηνώσει (κυριολεκτικά) από καιρό, Ιρανοί υπήκοοι που αυτοχαρακτηρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες και ζητούν άσυλο με ραμμένα στόματα, στολίζοντας με διάφορα κοσμητικά επίθετα το καθεστώς τού Ιράν; Αυτοί, κατά την προσευχή των μουσουλμάνων έφυγαν ή έμειναν; Αν έφυγαν, γιατί έφυγαν και πού πήγαν; Αν έμειναν, προσευχήθηκαν και αυτοί; Είναι μουσουλμάνοι; Είναι θρήσκοι; Αν είναι και προσευχήθηκαν, τότε γιατί καταγγέλλουν την ΙΣΛΑΜΙΚΗ Δημοκρατία του Ιράν; Το Ισλάμ είναι καλό, αλλά η Ισλαμική Δημοκρατία είναι κακή; Και οι μουσουλμάνοι που προσευχήθηκαν, τι γνώμη έχουν για τους αντιφρονούντες από το Ιράν; Είναι καλοί ή κακοί; Αν είναι καλοί τότε η Ισλαμική Δημοκρατία είναι κακή; Αν είναι κακοί τότε πώς συνυπήρξαν έστω και για λίγο μαζί τους; Και, τέλος πάντων, ας μας απαντήσουν όσοι κόπτονται για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων (σύσσωμος η ελληνική –ποια;- κυβέρνηση, ο Καμίνης, ο Κωνσταντίνου, οι Συνασπισμένοι, οι Κουβέληδες, οι Αλαβαναίοι, η Άφρα, οι παπαγάλοι, ορισμένοι θλιβεροί δεξιούληδες κτλ κτλ): υπάρχει καλό και κακό Ισλάμ; Ποιοι μουσουλμάνοι είναι με το μεν και ποιοι με το δε; Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, η Ισλαμική Επανάσταση, ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάν, ο Καντάφι είναι καλοί ή κακοί; Αν θεωρούν όλο το Ισλάμ καλό (άρα και τους φανατικούς Ισλαμιστές και το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν), αυτό η πρεσβεία του Ισραήλ το ξέρει; Αν θεωρούν ότι όλο το Ισλάμ είναι κακό, οι εν Ελλάδι μουσουλμάνοι και ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάν το ξέρουν; Αν πάλι πιστεύουν ότι μόνο το μετριοπαθές Ισλάμ είναι καλό και οι φανατικοί είναι κακοί, οι τελευταίοι το ξέρουν; Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις πολύ θα ήθελα να ξέρω την γνώμη των κυρίων Αχμαντινετζάν, Καντάφι, Μπιν Λάντεν και της ηγεσίας της Χεζμπολά για τον κύριο Τσίπρα λ.χ)

Και το βασικότερο όλων: οι Έλληνες, τις απόψεις αυτών των απίθανων φασουλήδων που λέγονται πολιτικοί τις ξέρουν; Διότι εδώ έχουμε φτάσει σε επίπεδο σχιζοφρένειας. Η πλέον Εβραιόφιλη κυβέρνηση των τελευταίων ετών, στηρίζεται σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης (Καμίνης, Μπουτάρης κτλ) από τους Τσιπραίους οι οποίοι πρωτοστατούν (Κουράκης και Σία) στον αγώνα των Παλαιστινίων και στο σπάσιμο αποκλεισμού της Γάζας!

Πώς είναι δυνατόν πρόσωπα και πολιτικοί σχηματισμοί να είναι και με το Ισραήλ και με τους μουσουλμάνους, οι μουσουλμάνοι να δέχονται να υποστηρίζονται από Εβραιόφιλους και οι Ισραηλινοί να συμμαχούν με μια χώρα που Ισλαμοποιείται;

Τρέλα έτσι; Εκτός εάν… Μπααα! Αδύνατον!

Υπουργός Καραμανλή: “Ο κρυφός ορυκτός πλούτος Ελλάδας”

Σοβαρές αποκαλύψεις για τον μυστικό, ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο της Ελλάδας έκανε πρώην υπουργός του Καραμανλή. Γιατί δεν εκματαλλευτήκαμε τον ορυκτό πλούτο για να μειώσουμε το δημόσιο χρέος και να αποφύγουμε το μνημόνιο;

Για πρώτη φορά ένας πρώην υπουργός βόρειας Ελλάδας των κυβερνήσεων Καραμανλή, ο Νίκος Μάρτης αποκαλύπτει με έγγραφη αναφορά του στο newsbomb.gr του Κώστα Χαρδαβέλλα το σκοτεινό πολιτικό παρασκήνιο γύρω από τον πλούσιο ορυκτό πλούτο της Ελλάδας. Η πρώτη φράση του εγγράφου του κ. Μάρτη δίνει ακριβώς την εικόνα και τη σημασία που είχε για τη χώρα μας το θέμα αυτό:

«Το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κοινότητα ως 10ο μέλος ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι : «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των ελλήνων».

Αυτά λέει στην πρώτη κιόλας φράση ο κ. Μάρτης και μετά προχωράει στις αποκαλύψεις: «Εάν θεμελιωνόταν το βιομηχανικό συγκρότημα της Αμφιπόλεως (του Στρυμώνα), όπως αναγγέλθηκε ως οριστική απόφαση και ανακοινώθηκε την 9η Νοεμβρίου 1982 από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γερ. Αρσένη και την 4η Μαρτίου 1983 από τον Διοικητή της ΕΤΒΑ Κουμπή, θα είχαμε από τη δημιουργία του βιομηχανικού συγκροτήματος, πλην άλλων προϊόντων, 3 τόνους χρυσού ετησίως και 150 τόνους αργυρού ετησίως. 

Αν είχαμε εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα της Ελλάδας, σήμερα θα είχαμε τουλάχιστον 60 τόνους χρυσού, 300 τόνους αργυρού και πολλούς τόνους των άλλων προϊόντων. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Η Μονάδα που ανέφερα θα αντλούσε κοιτάσματα από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Θράκη. 

Το ΙΓΜΕ ανακάλυψε μεικτά θειούχα στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία. Συνεπώς θα ήταν δυνατή η ανέγερση και δεύτερου συγκροτήματος εκτός από αυτό του Στρυμώνα. Αν συνεπώς στα μεταλλεύματα που αποδεδειγμένα υπάρχουν στη χώρα και, κατά πληροφορίες, δεν υπάρχουν όλα σε άλλες χώρες της ΕΟΚ, όπως βωξίτες, λευκόλιθοι, νικέλιο, χρώμιο, προστεθούν το ουράνιο και τα μεικτά θειούχα, η Ελλάδα μόνο με τον ορυκτό πλούτο θα είναι στην πρωτοπορία των της Ευρώπης. Οι επιπτώσεις από το Μνημόνιο δεν θα ήταν οδυνηρές και το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδος δεν θα απασχολούσε έντονα τρίτους, αλλά και Έλληνες.

Το 1981 επισκέφτηκαν τη Θεσσαλονίκη 75 Γάλλοι δημοσιογράφοι επαρχιακών Γαλλικών εφημερίδων. Τους κατατόπισα πάνω στο χάρτη του υπουργείου Βορείου Ελλάδας για την Πολιτιστική Ιστορία της Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, με ιδιαίτερη έμφαση στον Ορυκτό πλούτο τόσο της Βορείου Ελλάδος, όσο και ολόκληρης της Ελλάδας. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επισημάνθηκε σε ελληνική εφημερίδα, πως οι Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι: ΅Η Ελλάδα θα γίνει Μεταλλουργία της Ευρώπης!»

Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257) αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα».

Είναι γεγονός ότι –με εξαίρεση τα Πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και του γαιάνθρακα– η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της ΕΟΚ σε μεταλλεύματα οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Ορισμένα δε από αυτά είναι και στρατηγικής σημασίας (ουράνιο, νικέλιο, Βωξίτης, χρώμιο)».

Είναι σαφές οτι ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας έχει μείνει ανεκμετάλλευτος τόσα χρόνια με αποτέλσμα η χώρα να έχει αφεθεί έρμαιο των μεγάλων οικονομιών, δανειστών και αγορών. Και η Ελλάδα από Μεταλλουργία της Ευρώπης έχει πια γίνει ο.. ζητιάνος της Ευρώπης.

Πηγή:  

http://www.fimes.gr/2010/11/oruktos-ploutos-ellada/#ixzz16kdHl8kR

 

 

Επιτέλους! Ανοίγει ο δρόμος για το πετρέλαιο

Μετά από τη σκληρή μάχη που έδωσε το newsbomb και ο Κώστας Χαρδαβέλλας για τα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα, επιτέλους ανακοινώθηκε στη Βουλή από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Γιάννη Μανιάτη, η κατάτάθεση νομοσχεδίου , πολύ σύντομα, με το οποίο θα ιδρύεται Εθνικός Φορέας Έρευνας Υδρογονανθράκων.

Ο Φορέας θα προκηρύξει δημόσιους διαγωνισμούς ώστε να γίνουν έρευνες στη χώρα και στο βαθμό που αυτές αποδειχθούν θετικές στη συνέχεια θα προχωρήσει η αξιοποίηση και εκμετάλλευση κοιτασμάτων είτε πετρελαίου, είτε φυσικού αερίου.

Απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Κ. Βελόπουλου σχετικά με τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Ιόνιο Πέλαγος και αλλού, ο κ. Μανιάτης παρότι ξεκαθάρισε ότι δεν θα τοποθετηθεί για το που και πόσο πρέπει να προχωρήσουν οι έρευνες - καθώς πρόκειται για ένα πολύ σύνθετο θέμα - όμως, είπε πως υπάρχει αμεσότατη ανάγκη να προχωρήσουμε, ιδιαίτερα στην περιοχή του Ιονίου και της Δυτικής Ελλάδας, στον εμπλουτισμό των ερευνητικών δεδομένων που υπάρχουν.

Γιατί - όπως εξήγησε - τα στοιχεία είναι αρκετά αισιόδοξα ότι μπορούμε να έχουμε πολύ θετικά αποτελέσματα. Ο ερωτών βουλευτής από την πλευρά του είπε πως η Ελλάδα βρίθει πετρελαίων σε τέτοιο βαθμό ώστε η αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου να αποσβέσει το δημόσιο χρέος της χώρας κι όμως ουδέποτε οι κυβερνήσεις διαχρονικά ασχολήθηκαν με το τόσο σοβαρό αυτό θέμα αν και τόνισε πως το ΥΠΕΚΑ έχει κάνει σημαντικά βήματα.

Πηγή:
http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/i-ellada-ksekina-ereunes-gia-to-petrelaio
 

Η ΑΧΕΠΑ ζητά το χτίσιμο Ελληνορθόδοξης εκκλησίας στο Σημείο Μηδέν

Φωτογραφία VOA

 

Ο Αγ. Νικόλαος με φόντο του Δίδυμους Πύργους πριν την 11η Σεπτεμβρίου 2001

Ένα από τα πολλά θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη ήταν η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, δίπλα ακριβώς στους δίδυμους πύργους του Κέντρου Παγκοσμίου Εμπορίου οι οποίοι και αποτέλεσαν τον στόχο της επίθεσης.  Όταν οι πανύψηλοι αυτοί ουρανοξύστες χτυπήθηκαν από τα επιβατηγά αεροπλάνα, που τρομοκράτες είχαν νωρίτερα απαγάγει και συντρίψει πάνω τους, δεν υπήρχε περίπτωση το ελληνορθόδοξο εκκλησάκι να γλύτωνε. Θάφτηκε κάτω από τα συντρίμμια των δίδυμων πύργων.

Στο Σημείο Μηδέν, όπως έγινε αργότερα γνωστός ο τόπος της καταστροφής, έσπευσε αμέσως τότε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος. Τέλεσε μνημόσυνα για τους τριάντα και πλέον ομογενείς που σκοτώθηκαν στην μεγάλη εκείνη Αμερικανική τραγωδία, έδωσε παρηγοριά και συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων και κατόπιν περπάτησε ανάμεσα στα χαλάσματα για να εντοπίσει οτιδήποτε μπορούσε να είχε απομείνει από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Το ίδιο έκαναν ο παππάς της εκκλησίας και μερικοί ενορίτες της. Βρήκαν μόνον ένα θυμιατό, μερικά καντήλια, λίγα κεριά, βιβλία, μια εικόνα και μια καμπάνα, που φυλάσσονται έκτοτε σαν ιερά κειμήλια.

Άρχισε αμέσως μια προσπάθεια για την εξασφάλιση άδειας για την ανέγερση στο ίδιο σημείο μιας καινούργια εκκλησίας για την Χάρη του Αγίου Νικολάου. Αλλά ενώ οι πάντες φαίνονταν αρχικά να δείχνουν κατανόηση για την ανάγκη να ξαναχτιστεί το εκκλησάκι στο σημείο που πάντοτε βρίσκονταν, αργότερα η ιδέα άρχισε να εγκαταλείπεται λόγω ανυπέρβλητων γραφειοκρατικών δυσχερειών.

Η μεγάλη Ελληνοαμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑ ζήτησε σήμερα από την Λιμενική Υπηρεσία Νέας Υόρκης και Νέας Υερσέης, στην δικαιοδοσία της οποίας και βρίσκεται το Σημείο Μηδέν, να αρχίσει και πάλιν διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου με απώτερο στόχο την έκδοση άδειας για να ξαναχτιστεί η εκκλησία που καταστράφηκε την μαύρη ημέρα της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001.

 

Nicholas Karacostas 

Όπως δήλωσε ο Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ Nicholas Karacostas “η Ελληνοαμερικανική κοινότητα είναι απογοητευμένη και εξαγριωμένη» από την δήλωση που, όπως λέει ο ίδιος, έκαναν παράγοντες της Λιμενικής Υπηρεσίας Νέας Υόρκης και Νέας Υερσέης ότι η πρόταση για ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν «είναι νεκρή».

Η ΑΧΕΠΑ υποστηρίζει ότι η εκκλησία αυτή έχει μεγάλη εθνική σπουδαιότητα λόγω των συνθηκών που επέφεραν την καταστροφή της. Ο Nicholas Karacostas επισημαίνει ότι την σπουδαιότητα αυτή προφανώς έχουν ξεχάσει οι παράγοντες των αρμόδιων αρχών.

Ο Ύπατος Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ παρότρυνε την Λιμενική Υπηρεσία Νέας Υόρκης και Νέας Υερσέης να υλοποιήσει την προσήλωσή της στους ενορίτες της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου και να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις για την ανοικοδόμηση του ναού στον χώρο που δικαιωματικά του ανήκει στο Σημείο Μηδέν.

Η απογοήτευση της ΑΧΕΠΑ εκδηλώνεται σε επιστολή της με ημερομηνία 18 Αυγούστου 2010 προς τον Διευθυντή της  Λιμενικής Υπηρεσίας Νέας Υόρκης Christopher Ward.  Ο Πρόεδρος της ομογενειακής οργάνωσης κατέληξε λέγοντας ότι η ΑΧΕΠΑ δεν θα ανεχθεί πρόσθετες γραφειοκρατικές τακτικές κωλυσιεργίας στην προσπάθεια για την ανοικοδόμηση της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου η οποία είναι συνδεδεμένη με την Ελληνοχριστιανική ιστορία της Νέας Υόρκης από το 1922 που χτίστηκε.

WikiLeaks: τι λένε τα απόρρητα-βόμβα των ΗΠΑ για Ελλάδα, Μακεδονία, Κύπρο

Τι λένε τα απόρρητα έγγραφα των ΗΠΑ που αποκαλύφθηκαν στην ιστοσελίδα Wikileaks για Ελλάδα, Μακεδονία, Κύπρο; Αποκαλύψεις-βόμβα, υπόγειες συμφωνίες στον μεγαλύτερο πόλεμο κατασκοπείας που έχει γνωρίσει ο πλανήτης.

Παρά την προειδοποίηση των ΗΠΑ, οι Guardian και New York Times στάθηκαν στο ύψος τους, προς τιμή τους, και μετέδωσαν συγκλονιστικές αποκαλύψεις που βομβαρδίζουν τη διεθνή διπλωματία. Απόκρυφα κρατικά μυστικά, συμφωνίες και δολοπλοκίες βγαίνουν στην επιφάνεια σε μια άνευ προγουμένου επανάσταση πληροφόρησης. Γιατί το «πυρηνικό όπλο» στην εποχή μας είναι η πληροφορία.

Στο δεύτερο πακέτο βομβών του Wikileaks περιλαμβάνονται απόρρητα και ακρως απόρρητα έγγραφα για την Ελλάδα της περιόδου 2006-2010. Τι λένε τα έγραφα του Wikileaks για το Μακεδονικό, το Κυπριακό και Καραμανλή-Παπανδρέου;

Για το Μακεδονικό το Wikileaks αποκαλύπτει οτι ο Γάλλος διπλωμάτης εκτιμούσε πως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα είναι πιο ευέλικτη για το μακεδονικό. «O Levitte εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι μια νέα ελληνική κυβέρνηση θα επιτρέψει μεγαλύτερη ευελιξία για την πρόοδο στην διαμάχη Ελλάδας-ΠΓΔΜ. Ο πρέσβης Γκόρντον συμφώνησε πως είτε μια περισσότερο συμπαγής συντηρητική κυβέρνηση είτε μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα ήταν ισχυρότερη, περισσότερο ευέλικτος συνεργάτης στις διαπραγματεύσεις. Εξέφρασε την ελπίδα ότι αν η διεθνής κοινότητα μπορούσε να πείσει τη Μακεδονία να εγκαταλείψει την ιδέα ενός δημοψηφίσματος και την Ελλάδα να εγκαταλείψει την αναγκαιότητα αλλαγής διαβατηρίων, τότε θα γινόταν πρόοδος», αναφέρει το σχετικό έγγραφο που φέρει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 2009.

Για το Κυπριακό το Wikileaks αποκαλύπτει οτι η Τουρκία ζητούσε μεγαλύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ στο κυπριακό. Ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών Sinirlioglu είπε πως η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ παρεμποδίζεται από τις αντιρρήσεις που κρύβουν πολιτικά κίνητρα αρκετών κρατών-μελών, κυρίως τη Γαλλία, την Αυστρία και την Κύπρο. Ασκησε δριμεία κριτική στον Νικολά Σαρκοζί. Κατηγόρησε τη Γαλλία για αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού και καταδίκασε τη γαλλική διαφωνία στην υποψηφιότητα της Τουρκίας, η οποία «μεγαλώνει το πολιτιστικό χάσμα» μεταξύ Χριστιανών και του μουσουλμανικού κόσμου.

Σύμφωνα με το Wikileaks, ο Τούρκος αξιωματούχος εξέφρασε τη λύπη του για τον παρατηρούμενο εφησυχασμό των Ελληνοκυπρίων σχετικά με τις συνομιλίες για ένωση του νησιού: «η συμμετοχή στην ΕΕ τους καθιστά ευάλωτους». Οι Ελληνοκύπριοι, είπε, θέλει ο κόσμος να ξεχάσει την πρόοδο που επιτεύχθηκε από το σχέδιο Ανάν το 2004. Υποκρίνονται ότι οι σχέσεις μεταξύ των 2 κοινοτήτων του νησιού αποτελούν εσωτερική υπόθεση. Η πρόταση του Ταλάτ θα έπρεπε να αποτελέσει μια καινοτομία, αλλά οι Ελληνοκύπριοι απέτυχαν να ανταποκριθούν.

Ο Ντάουνερ είναι εκνευρισμένος, το ίδιο και οι Τουρκοκύπριοι. Η τoυρκική κοινότητα θα καταγράψει αυτή της τη δυσαρέσκεια μη επανεκλέγοντας τον Ταλάτ ως πρόεδρο τον Απρίλιο, υποστήριξε. Παράλληλα, επανέλαβε την τουρκική έκκληση γαι μεγαλύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις.

Ο Sinirlioglu καλωσόρισε την απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου στην επιστολή Ερντογάν της 30ης Οκτωβρίου, με την οποία ζητούσε μια ειλικρινή συζήτηση για τις μακροχρόνιες διαμάχες των 2 γειτόνων. Κατανόησε την καθυστέρηση Παπανδρέου, λόγω των ασχολιών του με την ελληνική οικονομική κρίση. Βασισμένος στην απάντηση του Παπανδρέου, είπε πως η Τουρκία αναμένει νέες συνομιλίες με την Ελλάδα σύντομα.

Τα απόρρητα έγγραφα του Wikileaks αναφέρουν επίσης για την Ελλάδα:
- σχέσεις της κυβέρνησης Καραμανλή με τη Μόσχα σε ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο
- ιδιότυπες και ιδιόμορφες δοσοληψίες με συγκεκριμένους Ελληνες και Ρώσους αξιωματούχους με ανταλλαγές πληροφοριών
- φοβική και καθόλου καλή συμπεριφορά μας στους νατοϊκούς συμμάχους μας
- διακίνηση ύποπτων φορτίων στη βόρεια Ελλάδα
- κλιμακούμενη εγκληματικότητα, αυξημένη τρομοκρατία
- επικίνδυνοι και ακραίοι Ισλαμικοί θύλακες στην καρδιά της Αθήνας.
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις-βόμβα από τα απόρρητα έγγραφα του Wikileaks, για τη διεθνή διπλωματία:
- οι ΗΠΑ πίεζαν τη Σαουδική Αραβία για πόλεμο κατά του Ιράν
- Σαουδάραβες επιχειρηματίες χρηματοδοτούσαν την Αλ Κάιντα
- η Κίνα διεξάγει κυβερνοπόλεμο κατά των ΗΠΑ
- η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον έδωσε εντολή στους αμερικανούς διπλωμάτες στον ΟΗΕ να κατασκοπεύουν ξένους συναδέλφους τους.
- υφίσταται διαμάχη ΗΠΑ-Πακιστάν για τα πυρηνικά καύσιμα
- η ρωσική, αφγανική κυβέρνηση έχουν σχέσεις με οργανωμένο έγκλημα
- η Τουρκία στήριξε την Αλ Κάιντα στο Ιράκ
- οι ΗΠΑ στήριξαν τη δράση του ΡKΚ στην Τουρκία
- άσεμνη συμπεριφορά μέλους της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.
- συζητήσεις Νοτιοκορεατών και αμερικανών αξιωματούχων για εξαφάνιση της Βόρειας Κορέας
- εμπορικό σαμποτάζ που θα μπορούσε να κάνει η Νότια Κορέα στην Πιονγκγιανγκ, εισβάλλοντας στην αγορά της Κίνας, προκειμένου να γονατίσει την οικονομία της Βόρειας Κορέας, που αντιμετωπίζει ήδη πολλά προβλήματα.
- Μπερλουσκόνι–Πούτιν συνδέονται με μια στενή φιλία, όπως αναφέρει αμερικανός πράκτορας από τη Ρώμη το 2009.
- Ουάσινγκτον και Λονδίνο ανησυχούν ότι το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πακιστάν δεν είναι ασφαλές
- σφοδρές αμερικανικές επικρίσεις στις βρετανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν
- ισχυρισμοί για ανάρμοστη συμπεριφορά από μέλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.

Λίγο πριν τις αποκαλύψεις, το WikiLeaks ανακοίνωσε ότι αποτελεί το στόχο κυβερνοεπίθεσης, επισημαίνοντας ότι αυτό δεν θα το εμποδίσει να δημοσιοποιήσει τα έγγραφα. «Αποτελούμε αυτή τη στιγμή το στόχο μιας μαζικής επίθεσης υπό τη μορφή μιας άρνησης λειτουργίας» αναφέρει το μήνυμα στο Τwitter. «Οι εφημερίδες El Pais, Le Monde, Spiegel, Guardian και New York Times θα δημοσιεύσουν πολλά τηλεγραφήματα των αμερικανικών πρεσβειών, ακόμη κι αν το WikiLeaks είναι εκτός λειτουργίας», αναφέρει άλλο μήνυμα που προέρχεται από την ίδια πηγή.

Ο Αυστραλός χάκερ, Ζούλιαν Ασάνζ, επικεφαλής της πιο διάσημης χακεροσελίδας WikiLeaks, έδωσε στη δημοσιότητα 250.000 απόρρητα και άκρως απόρρητα έγγραφα, σημειώματα και κατευθυντήριες οδηγίες του ΣΤΕΗΤ ΝΤΗΠΑΡΤΜΕΝΤ προς τις αποστολές Αμερικανών διπλωματών και στρατιωτικών σ΄όλο τον κόσμο, παρά τις έντονες πιέσεις.

Πίσω από τις αποκαλύψεις του WikiLeaks κρύβεται η Κίνα. Από το 2002 οι κινεζικές αρχές είχαν καταφέρει να εισβάλλουν στους υπολογιστές της αμερικανικής κυβέρνησης, του Δαλάι Λάμα και πολλών αμερικανικών επιχειρήσεων. Το γεγονός με τη Google ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα, ένα μικρό μέρος της δυνατότητας της κινεζικής κυβέρνησης να εισβάλει στα συστήματα και να προκαλεί σαμποτάζ στις επιχειρήσεις. Όταν το ανακάλυψε η αμερικανική κυβέρνηση ήταν ήδη αργά.

Διαβάστε την περίεργη σύλληψη Τούρκου για κατασκοπεία του Έλληνα πρωθυπουργού, την αλήθεια για τα πετρέλαια στο Αιγαίο και τις αποκαλύψεις υπουργού για τον κρυφό ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.


Πηγή: 

http://www.fimes.gr/2010/11/wikileaks-ellada-makedonia-kypros/#ixzz16kZjyWCz

Geniki: Πώς οι Γάλλοι εξαφάνισαν τη μειοψηφία!

Επτά χρόνια μετά την πώληση του 24% της Γενικής Τράπεζας από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού στην Societe Generale, ο γαλλικός τραπεζικός όμιλος αξιοποιεί κατά τον καλύτερο τρόπο την ελληνική οικονομική τραγωδία για να ολοκληρώσει τη διαδικασία… εξαφάνισης της μειοψηφίας των μετόχων και να αποσύρει την ιστορική «τράπεζα των στρατηγών» από το ΧΑ.

Από το 2004, όταν η SocGen απέκτησε το 24% των μετοχών με 6,5 ευρώ ανά μετοχή, οι Γάλλοι ξεκίνησαν μια φρενήρη κούρσα αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, εξαφανίζοντας αρχικά τη συμμετοχή του ΜΤΣ στο μετοχικό κεφάλαιο (από 10,4% το 2004, η συμμετοχή του ΜΤΣ έχει πλέον εκμηδενισθεί και ίδιο το ταμείο, παρεμπιπτόντως, τελεί υπό πτώχευση, αδυνατώντας να καλύψει τις παροχές στους ασφαλισμένους του).

Με την τελευταία αύξηση κεφαλαίου, στην εξοντωτικά υψηλή για τους μετόχους μειοψηφίας τιμή των 3,19 ευρώ, η συμμετοχή των Γάλλων εκτινάχθηκε από το 54% στο 88,5%, «μια ανάσα» χαμηλότερα από το όριο του 90%, πέραν του οποίου οι εταιρείες αποβάλλονται από το ΧΑ λόγω χαμηλής διασποράς. Έτσι, με μια αύξηση κεφαλαίου την οποία κάλυψαν πλήρως, ύψους σχεδόν 340 εκατ. ευρώ (ποσό αστείο για έναν όμιλο όπως αυτός της SocGen), οι Γάλλοι ελέγχουν πλήρως την Geniki Bank.

Με τον πλήρη έλεγχο της μετοχικής σύνθεσης στην τσέπη, πριν πάρουν ανάσα οι ελάχιστοι εναπομείναντες μέτοχοι μειοψηφίας, η SocGen προχωρά αμέσως στην επόμενη αύξηση κεφαλαίου, ύψους 45 εκατ. ευρώ, αυτή την φορά με έκδοση προνομιούχων μετοχών και με την κατάργηση των δικαιωμάτων προτίμησης των παλαιών μετόχων.

Το νέο «στρώμα» προνομιούχων μετοχών στα ίδια κεφάλαια της τράπεζας προορίζεται να καλύψει ζημιές στο μέλλον, εάν η κεφαλαιακή επάρκεια πέσει και πάλι χαμηλότερα από το ελάχιστο όριο του 8%. Σε αυτή την περίπτωση, οι προνομιούχες θα μετατραπούν σε κοινές και η SocGen θα κάνει άλλο ένα βήμα στην κατεύθυνση της εξαφάνισης της μειοψηφίας, που θα οδηγήσει την τράπεζα εκτός Χρηματιστηρίου.

Η στιγμή της μετατροπής των προνομιούχων δεν θα αργήσει, αφού η γαλλική διοίκηση της τράπεζας κάνει πρωταθλητισμό στην κάλυψη των προβληματικών δανείων με προβλέψεις (ο δείκτης κάλυψης πλησιάζει ήδη το 70%), ενώ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια «ξεφυτρώνουν» σαν… μανιτάρια, παρότι επί σειρά ετών υποτίθεται ότι οι Γάλλοι βρίσκονται σε διαρκή προσπάθεια εξυγίανσης του χαρτοφυλακίου.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι  το πρώτο τρίμηνο του 2010 οι Γάλλοι αύξησαν 2,2 φορές τις προβλέψεις, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009, αλλά στις οικονομικές καταστάσεις 9μήνου οι προβλέψεις είχαν τετραπλασιασθεί -από 82,5 εκατ. ευρώ έφθασαν αισίως τα 330 εκατ. ευρώ, προκαλώντας αίσθηση στον τραπεζικό κλάδο.

Οι τεράστιες ζημιές της ελληνικής θυγατρικής δεν προβληματίζουν πάντως ιδιαίτερα τον γαλλικό μητρικό όμιλο. Η SocGen εξακολουθεί να εμφανίζει μέσα στην κρίση εξαιρετικά υψηλή κερδοφορία και οι ζημιές στην Ελλάδα, πολύ μικρές σε κάθε περίπτωση για τα συνολικά μεγέθη της μητρικής τράπεζας, βοηθούν στη μείωση του φορολογητέου εισοδήματος στην Γαλλία.

Η περίπτωση της Geniki Bank, σχολιάζουν τραπεζικά στελέχη, δίνει μια πρόγευση όσων μπορεί να ακολουθήσουν, αν η κρίση συνεχισθεί και ελληνικές τράπεζες υποχρεωθούν να αναζητήσουν κεφάλαια μέσω στρατηγικών συμμαχιών με ξένους ομίλους. Οι τράπεζες θα εξασφαλίσουν μεν μια πηγή χρηματοδότησης, αλλά οι μέτοχοι τους –και ιδίως οι ασθενέστεροι οικονομικά- θα μάθουν με τον πιο επώδυνο τρόπο τι σημαίνει dilution!

 Πηγή:

http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/1658-geniki------

Γερμανική αποικία η περιφέρεια του ευρώ!

Το γερμανικό σχέδιο διατήρησης του ευρώ, με μετατροπή της περιφέρειας της Ευρωζώνης σε μια νέα μορφή γερμανικής αποικίας, κατακτημένης με μέσα νομισματικού και οικονομικού πολέμου, αρχίζει πλέον να γίνεται όλο και πιο σαφές, καθώς ήδη εξετάζεται από το Βερολίνο πρόταση διπλασιασμού των κεφαλαίων του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, με τις ευλογίες, περιέργως σε πρώτη ανάγνωση, και της Bundesbank.

Η γερμανική εφημερίδα Die Welt αποκάλυψε χθες, ότι η Κομισιόν ήδη εξετάζει την ιδέα διπλασιασμού των κεφαλαίων του European Financial Stability Fund, του γνωστού προσωρινού μηχανισμού στήριξης, αλλά προς το παρόν το Βερολίνο φέρεται να αρνείται την πρόταση, παρότι χθες ο Άξελ Βέμπερ, ο γνωστός για τις «σκληρές» θέσεις του σε θέματα νομισματικής πολιτικής διοικητής της Bundesbank, «άναψε πράσινο» για να αυξηθούν όσο χρειασθεί τα διαθέσιμα κεφάλαια του EFSF, προκαλώντας έκπληξη στους ευρωπαϊκούς κύκλους.

Το EFSF, με αρχικά κεφάλαια 750 δις. ευρώ από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, τα οποία είχαν θεωρηθεί επαρκέστατα τον Μάιο για να αντιμετωπισθεί η κρίση στην Ευρωζώνη, άρχισε πλέον να αποκαλείται ειρωνικά σε οικονομικούς κύκλους ως European Financial Stab Fund, δηλαδή σαν Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικού Μαχαιρώματος (κρατών).

 Όπως όλα δείχνουν, η γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεσία επιχειρεί να μετατρέψει τις διασώσεις κρατών στην Ευρωζώνη, αρχικά με τον προσωρινό και στη συνέχεια με το μόνιμο μηχανισμό στήριξης, όπου θα περιλαμβάνονται και οι ελεγχόμενες χρεοκοπίες, σε μηχανισμό δημιουργίας μιας ζώνης νεόπτωχων κρατών στην περιφέρεια, τα οποία θα παραμένουν μεν στη νομισματική ένωση, αλλά με πλήρη εκχώρηση των δικαιωμάτων τους στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής και σε τέτοιες συνθήκες μόνιμης οικονομικής εξαθλίωσης και εξάρτησης από όλο και περισσότερα δάνεια, που θα καταστούν ιδανικός τόπος επιχειρηματικής προέλασης των ισχυρών γερμανικών τραπεζών και βιομηχανιών.

Αρχικά, όταν η Άνγκελα Μέρκελ αιφνιδίασε με τις προτάσεις της για αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, οι πιο καλόπιστοι παρατηρητές έλεγαν ότι επρόκειτο για μια αδέξια πρωτοβουλία, που οφείλεται στην πολιτική πίεση που δέχεται η γερμανίδα καγκελάριος ενόψει εκλογών σε έξι γερμανικά κρατίδια το 2011 και των εθνικών εκλογών του 2013. Η αναταραχή που προκλήθηκε στις αγορές, που ήδη οδήγησε την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και φέρνει μέσα στους επόμενους μήνες την Πορτογαλία και την Ισπανία στην «αγκαλιά» του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, αποδόθηκε, έτσι, όχι σε σκοπιμότητα του Βερολίνου, αλλά σε μια «γκάφα» της γερμανικής διπλωματίας.

Φαίνεται, όμως, ότι μια πρωτεύουσα που έχει συνηθίσει να χαράσσει στρατηγική σε ορίζοντα δεκαετιών, μετρώντας προσεκτικά όλα τα δεδομένα του χάρτη, δεν πέφτει σε γκάφες, αλλά έχει αρχίσει ήδη να ξεδιπλώνεται με γερμανικό προγραμματισμό το σχέδιο της Γερμανίας για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, που θα διασφαλίζει πλήρως τα δικά της συμφέροντα και την κυριαρχία της, οικονομική και πολιτική, σε βάρος των ασθενέστερων εταίρων –δεν είναι τυχαίο, ίσως, ότι χθες ο Τσέχος πρόεδρος έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης, που είπε «όχι» στην ένταξη της χώρας του στην Ευρωζώνη, παρότι έχει τις προϋποθέσεις ένταξης.

Η ξαφνική «γενναιοδωρία» του Άξελ Βέμπερ σε παροχές κονδυλίων για διάσωση κρατών της Ευρωζώνης, ώστε πάση θυσία να διασωθεί το ευρώ, έστω και αν βυθισθούν στη φτώχεια και την αστάθεια οι οικονομίες της περιφέρειας, αποκαλύπτει ότι τίποτε δεν ήταν τυχαίο:

*  Μιλώντας για ελεγχόμενες χρεοκοπίες από το 2013 και μετά, αλλά και αφήνοντας να διαρρεύσουν οι προτάσεις του Βερολίνου για ενσωμάτωση ρήτρας χρεοκοπίας σε όλα τα ομόλογα που θα εκδοθούν ήδη από το 2011, η γερμανική ηγεσία επιταχύνει δραματικά το χωρισμό της αγοράς ομολόγων της Ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες και εξωθεί στη χρεοκοπία τις ασθενέστερες χώρες, που αποκλείονται με δραματικούς ρυθμούς από τις αγορές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011, οι περισσότεροι αναλυτές περιμένουν όχι μόνο την Πορτογαλία, αλλά και την Ισπανία στο μηχανισμό στήριξης.

*  Μπροστά στον κίνδυνο των χρεοκοπιών, που αν κάνει την εμφάνισή του και στην Ισπανία θα αφήσει χωρίς επαρκή κεφάλαια τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, η «γενναιόδωρη» Γερμανία αφήνει να εννοηθεί ότι θα εξέταζε το ενδεχόμενο διπλασιασμού των κονδυλίων του μηχανισμού, ώστε να μπορεί άνετα να καλυφθεί και η Ισπανία. Όμως, σε αντάλλαγμα για αυτή την παραχώρηση, η Γερμανία θα εκβιάσει ανοικτά τους εταίρους της στην επερχόμενη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, όπου θα συζητηθεί η πρότασή της για τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες: «είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, αλλά αυτό θα γίνει μόνο αν δεχθείτε όλους τους όρους μας»!

*  Ουσιαστικά, μέσα από τους μηχανισμούς στήριξης Νο 1 και Νο2 (στον δεύτερο θα περιλαμβάνεται και η αναδιάρθρωση χρεών), η Γερμανία σχεδιάζει να υποχρεώσει σε βίαιο αποπληθωρισμό, με εξοντωτικά δημοσιονομικά μέτρα, όλες τις χώρες της περιφέρειας, οι οποίες για χρόνια θα μείνουν παγιδευμένες στην «αγκαλιά» των διαδοχικών «πακέτων» στήριξης, ενώ με τις αναδιαρθρώσεις των χρεών τους θα αποκοπούν από τη χρηματοδότηση των αγορών.

*  Με τον τρόπο αυτό, η Γερμανία επιδιώκει να θεμελιώσει σχέσεις εξάρτησης αποικιοκρατικού χαρακτήρα και να μεταφέρει στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο το κέντρο της άσκησης… δικτατορικής οικονομικής πολιτικής. Με τον τρόπο αυτό, σχεδιάζει να αποφύγει τη διάσπαση της Ευρωζώνης και την επαναφορά του μάρκου, που θα εκτοξευόταν στα ύψη και θα «γονάτιζε» την εξαγωγική της βιομηχανία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα μετατρέψει τη νομισματική ένωση, που δημιουργήθηκε για να αναχαιτισθεί η γερμανική οικονομική ισχύς μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, σε μηχανισμό εδραίωσης της πολιτικής κυριαρχίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, διαστρέφοντας πλήρως το όραμα του Μιτεράν, που με αρκετούς δισταγμούς είχε υποχρεωθεί να αποδεχθεί ο Κολ.

*  Εκτός από την εξασφάλιση ενός σταθερά «υποτονικού» ευρώ, που θα διευκολύνει τις εξαγωγές της, η Γερμανία επιδιώκει, μέσα από την «βύθιση» των χωρών της περιφέρειας σε πολυετή ύφεση, να δημιουργήσει μια νέα ζώνη φθηνών εργατικών χεριών και αξιών, στην οποία ανεμπόδιστα θα δράσουν, με απεριόριστα κέρδη, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες της. Παράλληλα, βέβαια, το ίδιο το γερμανικό κράτος θα αποκομίζει τεράστια ποσά τόκων, δανείζοντας με υψηλό spread (2,7% στην περίπτωση της Ελλάδας τις ασθενέστερες οικονομίες.

Οι ηγεσίες των κρατών της Ευρώπης, ακόμη και το Παρίσι, που αρχικά ακολούθησε πιστά το βηματισμό των Γερμανών, όσον αφορά τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους. Και το «αγγλοσαξονικό στρατόπεδο» (ΗΠΑ-Βρετανία) αρχίζει να ανησυχεί για τον κίνδυνο εξάπλωσης σε όλη την Ευρωζώνη του γερμανικού μοντέλου δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξαγωγικής ισχύος, που αν εφαρμοσθεί σε όλες τις χώρες, όπως επιχειρούν οι Γερμανοί, θα δημιουργήσει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα στην Ευρώπη, εντείνοντας τις ανισορροπίες στο διεθνές σύστημα (ενδεικτικό των ανησυχιών αυτών είναι χθεσινό άρθρο του οικονομικού αναλυτή των “Financial Times”, Μάρτιν Γουλφ).

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και αρκετές ακόμη κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, αναμένεται να υποστηρίξουν σθεναρά ένα εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης των χωρών της περιφέρειας, με την έκδοση ευρωομολόγων, που θα εξισορροπήσουν τα κόστη δανεισμού για όλες τις χώρες –πρόταση, που η Γερμανία πεισματικά αρνείται, με τον ισχυρισμό ότι αντιβαίνει στη βασική αρχή της νομισματικής ένωσης, να μην πληρώνει ένα κράτος για τα χρέη του διπλανού. Στην πρόταση αυτή, φαίνεται ότι θα συγκλίνουν το ΔΝΤ και, άτυπα, η Ουάσιγκτον, σε μια προσπάθεια ανάσχεσης των γερμανικών επεκτατικών σχεδιασμών. Στην πραγματικότητα, η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου θα αποτελέσει την κορυφαία «μάχη» του ευρωπαϊκού νομισματικού πολέμου: αν επικρατήσει το Βερολίνο, η αυριανή Ευρώπη σε τίποτα δεν θα θυμίζει το «ρομαντικό», υποτίθεται, όραμα της πολιτικής ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ ισότιμων κρατών…

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-11-26-00-32-27-2010112630895/

Ρήτρα χρεοκοπίας από 2011 θέλει η Μέρκελ!

Σε οριστική ανατροπή των προβλέψεων του μνημονίου για επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές το 2012, όσο καλά και αν εφαρμοσθεί το «βαρύ» οικονομικό πρόγραμμα της χώρας, οδηγεί η νέα γερμανική πρόταση που αποκαλύφθηκε χθες, λίγες ημέρες πριν την κρίσιμη επίσκεψη Στρος Καν στην Αθήνα και τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όπου θα συζητηθούν οι προτάσεις για μόνιμο μηχανισμό στήριξης στην Ευρωζώνη.

Σύμφωνα με εσωτερικό κυβερνητικό έγγραφο του Βερολίνου, που διέρρευσε στο πρακτορείο Bloomberg, η Άνγκελα Μέρκελ θα προτείνει να εκδίδονται με «ρήτρα χρεοκοπίας» όλα τα ομόλογα κρατών της Ευρωζώνης όχι μετά τον Ιούνιο του 2013, αλλά ήδη από το 2011. Με τον τρόπο αυτό, θα έχει διατεθεί στις αγορές ήδη από τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του μόνιμου μηχανισμού στήριξης ένας σημαντικός όγκος κρατικών τίτλων, η αξία των οποίων θα μπορεί να «κουρευτεί» σε περίπτωση ελεγχόμενης χρεοκοπίας μιας χώρας.

Όπως αποκαλύφθηκε στις αρχές της εβδομάδας μέσω του “Spiegel” η γερμανική πρόταση στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου θα είναι να συνδυασθεί η καθιέρωση μόνιμου μηχανισμού στήριξης μετά τη λήξη του προσωρινού τον Ιούνιο του 2013 με ένα μέτρο που θα διευκολύνει την αναδιάρθρωση χρεών όσων χωρών προσφύγουν στο μόνιμο μηχανισμό για χρηματοδότηση, προκειμένου να αποφύγουν τη στάση πληρωμών.

Το μέτρο αυτό δεν θα είναι άλλο από την ενσωμάτωση ρήτρας συλλογικής δράσης (collective action clause) σε όλα τα ομόλογα που θα εκδίδονται από κράτη της Ευρωζώνης. Με αυτή τη ρήτρα, ο αγοραστής ενός ομολόγου θα γνωρίζει εξαρχής, ότι σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους από τον εκδότη, οι πιστωτές θα μπορούν να αποφασίσουν κατά πλειοψηφία τη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους («κούρεμα»), την επιμήκυνση διάρκειας, τη μείωση του επιτοκίου, ή ένα συνδυασμό αυτών των μέτρων, ώστε να αναδιαρθρωθεί το χρέος.

Αρχικά, η Γερμανία προσανατολιζόταν να προτείνει να ενσωματωθεί η ρήτρα συλλογικής δράσης στα ομόλογα έκδοσης μετά τον Ιούνιο του 2013, αλλά η νεότερη πρόταση του Βερολίνου αναφέρεται στο 2011! Αν υιοθετηθεί τέτοια πρόταση, η Ελλάδα θα βρίσκεται ένα βήμα πριν γίνει η πρώτη χώρα που θα υποστεί τις συνέπειες της ελεγχόμενης χρεοκοπίας α λα γερμανικά, καθώς:

*  Το μνημόνιο προβλέπει, ότι η χώρα θα πρέπει να επιστρέψει στις αγορές για τη χρηματοδότησή της με εκδόσεις ομολόγων το αργότερο το 2012. Αυτό ήδη φαίνεται απίθανο, γι’ αυτό και έχουν αρχίσει συζητήσεις στο παρασκήνιο για επιμήκυνση της αποπληρωμής των 110 δις. ευρώ και έγκριση πρόσθετων χρηματοδοτήσεων, ώστε να αποφευχθεί η στάση πληρωμών.

*  Αν, όμως, οι νέοι τίτλοι που θα εκδώσει η Αθήνα ενσωματώνουν υποχρεωτικά τη ρήτρα αναδιάρθρωσης χρέους, θα είναι κάτι περισσότερο από απίθανο να βρεθούν επενδυτές που θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα το 2012, ενώ και τα επόμενα χρόνια, ακόμη και αν η χώρα προσφύγει με επιτυχία στην αγορά, θα πρέπει να δανεισθεί με απαγορευτικά υψηλά επιτόκια.

n  Ουσιαστικά, οι γερμανικές προτάσεις προοιωνίζονται ένα εφιαλτικό μέλλον για την Ελλάδα και τις άλλες ασθενείς χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Η χώρα μας θα διατηρηθεί, εάν υιοθετηθούν, εκτός αγοράς για πολλά χρόνια και θα είναι υποχρεωμένη να δεχθεί χρηματοδότηση από το μόνιμο μηχανισμό με επαχθείς όρους και με σχεδόν πλήρη εκχώρηση των αποφάσεων για την οικονομική πολιτική στην τρόικα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου σε αυτές τις προτάσεις προετοιμάζεται αυτές τις ημέρες. Σε σύσκεψη που έγινε προχθές στο Μαξίμου ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών παρουσίασε  στον Πρωθυπουργό το ελληνικό σχέδιο-αντίδοτο στις προτάσεις της Γερμανίας, το οποίο η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να προωθήσει στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου και κρατιέται σαν επτασφράγιστο μυστικό προς το παρόν.

Για να αποκτήσει δυναμική το σχέδιο, ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει από τον επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, στην κρίσιμη συνάντηση που θα έχουν οι δύο άνδρες στις 6 Δεκεμβρίου, πριν τη Σύνοδο Κορυφής, να ρίξει το βάρος του υπέρ των ελληνικών θέσεων. Παράλληλα, θα γίνει στο διπλωματικό παρασκήνιο προσπάθεια να συμφωνηθεί κοινή στάση των χωρών της περιφέρειας έναντι της Γερμανίας.

Όμως, το Βερολίνο δείχνει περισσότερο από ποτέ αποφασισμένο όχι απλώς να μεταφέρει στους κερδοσκόπους των αγορών βάρη, προκειμένου να προστατευθούν οι φορολογούμενοι, όπως ισχυρίζεται η καγκελάριος Μέρκελ, αλλά να φορτώσει με τέτοια βάρη τις υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας, ώστε τελικά να «σπάσουν πλάτες», κατά την έκφραση που χρησιμοποίησε πρόσφατα ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Αυτό εκ των πραγμάτων θα μετατρέψει την περιφέρεια της Ευρωζώνης σε οικονομική ζώνη των… ζόμπι, που θα παραμένουν μεν στο ευρώ, αλλά θα βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση, με τεράστιες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας και με συνεχή ανάγκη χρηματοδοτικής στήριξης για να αποφύγουν τη χρεοκοπία.

Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική σαφούς διαχωρισμού της Ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες, που εφαρμόζεται από το Βερολίνο με τακτικές… κεραυνοβόλου πολέμου, οι χώρες της περιφέρειας θα είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούν στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/---2011----2010112430837/

3+1 βήματα για αποφυγή ευρω-χρεοκοπίας και επιστροφή στη δραχμή

 

 

3+1 βήματα για αποφυγή ευρω-χρεοκοπίας και επιστροφή στη δραχμή

 

Βάλτε στη θέση "ευρω", τη λέξη "Ιρλανδία", "Ελλάδα", ή "Ισπανία" και το νόημα είναι ίδιο... Πόσο ακόμα κοστίζει η "διάσωση" του ευρώ; Γιατί οξύνονται τα πολιτικά αδιέξοδα, μαζί με τα οικονομικά; Τι εμποδίζει να φανεί φως στο βάθος του τούνελ παγκοσμίως;

 

"Η" Online 26/11 00:15

Η οικονομική κρίση φέρνει με ταχείς ρυθμούς τα πολιτικά αδιέξοδα και τις κοινωνικές αντιδράσεις στο προσκήνιο της ευρωζώνης: Η κυβέρνηση στην Ιρλανδία πέφτει, στην Πορτογαλία κρέμεται από μια κλωστή, στην Ιταλία παραπαίει, στην Ισπανία δοκιμάζεται την Κυριακή σε τοπικές εκλογές και στην Ελλάδα το πολιτικό σκηνικό είναι πιο εύθραυστο από ποτέ. Με τα ευρω-συνδικάτα και τους φοιτητές στους δρόμους -από τη Λισαβώνα, το Παρίσι και την Αθήνα έως το Λονδίνο τη Ρώμη και το Βερολίνο- οι ηγέτες της ΕΕ βαδίζουν προς την κρισιμότερη ίσως σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών (16-17 Δεκεμβρίου). Σε αυτό το αλαλούμ όξυνσης της "πολιτικής αβεβαιότητας" μαζί με το υψηλό ρίσκο χρεοκοπίας έχουν συμβάλει τρεις παράγοντες, λένε αναλυτές: Οι ανισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας, η συνεχιζόμενη τραπεζική κρίση και οι επιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας.

«Οι απρόσκλητοι «ευεργέτες» της Ιρλανδίας μοιάζουν να διαιωνίζουν παρελθούσες δυσλειτουργικές πολιτικές, «πετώντας» χρήματα και κλείνοντας τρύπες στις οποίες οι πιστωτές δεν θέλουν να... "παραπατήσουν". Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι κατανοητό, καθώς στους πιστωτές περιλαμβάνονται κυβερνήσεις της Ευρωζώνης που μετέχουν στο μηχανισμό στήριξης», σχολιάζει η εφημερίδα Financial Times.

«Κάτι τέτοιο όμως δεν δικαιολογεί την εμμονή σε μια αποτυχημένη στρατηγική: Η διάσωση των τραπεζών στοίχισε μέχρι στιγμής στο ιρλανδικό δημόσιο περί τα 50 δισ. ευρώ.  Οποία λύση κι αν αποφασιστεί, θα αποτύχει αν έχει ως μοναδικό στόχο τη βιωσιμότητα όλων των τραπεζών με τη σημερινή τους μορφή. Αν τα χρήματα των Ευρωπαίων χρησιμοποιηθούν πάλι μόνο για να κερδηθεί χρόνος, τότε το πρόβλημα θα επιστρέψει, πιο επικίνδυνο από ποτέ».

Βάλτε στη θέση της λέξης «Ιρλανδία», τη λέξη «Ελλάδα» ή μια άλλη χώρα του ευρώ... και το νόημα είναι ίδιο.

Οι παραπάνω περιγραφές ίσως είναι η καλύτερη απάντηση στο ερώτημα γιατί ο κίνδυνος χρεοκοπίας στην ευρωζώνη δεν απομακρύνεται. Την ώρα που το ευρώ κατρακυλά σε χαμηλό 2μήνου και τα ευρω-spread ενισχύονται, σε φάση déjà vu χρεοκοπίας... α λα ελληνικά, που απλώνεται από την Ιρλανδία, στην Πορτογαλία χτυπώντας «καμπανάκια» και στην Ισπανία «το τελευταίο οχυρό πριν τη χρεοκοπία του ευρώ», όπως προειδοποιούν διεθνείς αναλυτές. Η Ισπανία είναι δυο φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, μαζί.

Τρόποι "ελεγχόμενης" χρεοκοπίας

Αυτή η εφιαλτική πίεση οδηγεί να αναζητούνται απεγνωσμένα τρόποι «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας, παράτασης δηλαδή των μηχανισμών διαασώσεων... με διάφορες παραλλαγές (από την έκδοση ευρω-ομολόγων με ρήτρα χρεοκοπίας, έως την προοπτική παράτασης, επιμήκυνσης ή αναδιάρθρωσης των δανείων), καθώς οι «μαύρες τρύπες» αντί να κλείνουν διευρύνονται. Με τις προσεγγίσεις για διαγραφή χρέους ώστε το βάρος να πέσει στη μεριά των κερδοσκόπων-πιστωτών έναντι της κοινωνίας να πολλαπλασιάζονται.

Ο Νουριέλ Ρουμπίνι, ο οικονομολόγος που διαφημίζεται για την πρόβλεψη της κρίσης το 2007, δηλώνει ότι ο μόνος άλλος ρεαλιστικός τρόπος ώστε η Ελλάδα να βγει από τη δυσμενή θέση που είναι σήμερα, είναι να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρέους, αλλιώς να εγκαταλείψει το ευρώ και να τυπώσει μια «νέα δραχμή». 

Αλλά το «ντόμινο» της κρίσης, σε αυτή τη φάση, ξεχειλώνει αυτή την ρήση και την προτροπή. Μπορεί κάλλιστα να μεταφερθεί... στη «νέα ιρλανδική λίρα», το «νέο πορτογαλικό εσκούδο», τη «νέα ισπανική πεσέτα», τη «νέα ιταλική λιρέτα»... ακόμα και στο «νέο γαλλικό φράγκο» ή το «νέο γερμανικό μάρκο» μαζί με τις σεναριολογίες που αναζωπυρώνονται για 1,2,3... πολλά «νέα ευρώ», διαφορετικών ταχυτήτων.

Το δια ταύτα, ωστόσο, όλων αυτών είναι η ομολογία της αποτυχίας που διατηρεί το "φαύλο κύκλο" χρέους. Ακόμα και ο πολυδιαφημισμένος Ρουμπίνι άλλη μια δόση νέων χρεών (αναδιάρθρωση) προτείνει προς αντικατάσταση των παλιών.

Το δίλημμα δεν είναι η ύπαρξη ενός νομίσματος ως αφηρημένη έννοια, αλλά συγκεκριμένα, απτά, τι κοινωνικό κόστος κουβαλάει η επιμονή στη "διάσωσή" του.

Αλήθειες και ψέματα

Ολοι αυτοί οι φόβοι είναι που οδηγούν στη συζήτηση για αναδιάρθρωση, παράτασης, του ελληνικού χρέους, διότι όλα δείχνουν ότι χωρίς κάποιες τέτοιου είδους παρεμβάσεις όχι μόνο η Ελλάδα, η ευρωζώνη ολόκληρη οδηγείται σε χρεοκοπία. Ακόμα και μεγαλύτερο πακέτο των 750 δισ. ευρώ συζητούν εάν "σκάσει" η Ισπανία, πάνω από 1 τρισ. ευρώ, όπως φαίνεται να συναινεί ο επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, Άξελ Βέμπερ κάτω από τις πιέσεις που είχε το τελευταίο διήμερο στο Παρίσι ύστερα από επαφές με Γάλλους τραπεζίτες, όπως αποκαλύπτουν οι FT.

Την αποτυχία την ομολογούν ήδη όλοι και στην Ελλάδα. Ακόμα και όσοι ισχυρίζονταν ότι "το Μνημόνιο έγινε για να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία". Η αλήθεια είναι ότι η επέμβαση από το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ, της τρόικας, στην Ελλάδα έγινε για να σωθεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα από το σοκ τής μετατροπής των ελληνικών ομολόγων σε άχρηστα χαρτιά. Ωστόσο, τώρα αποδεικνύεται ότι το σοκ δεν εξαφανίζεται, απλά μετατίθεται χρονικά.

Μπορεί οι τραπεζίτες να ευελπιστούν πως τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου κι άλλων «αδύναμων» χωρών που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους δεν θα λογίζονται ως «σκουπίδια», θα νεκραναστηθούν, θα εξασφαλίσουν την αξία τους -και ότι θα προσφέρουν και πλούσιους τόκους. Όμως, το μεγάλο ερώτημα είναι εάν οι κρατικοί προϋπολογισμοί που αναλαμβάνουν αυτό το κόστος υλοποίησης μπορούν να το αντέξουν.

Η περίπτωση της Ελλάδας λέει όχι, το ίδιο και της Ιρλανδίας μετά από δυο χρόνια άγριων περικοπών -η τρύπα του χρέους διευρύνεται. Γι’ αυτό εντείνονται οι κόντρες γύρω από τη δομή του «νέου» μηχανισμού ευρω-διασώσεων, όπου αυτές καταλήξουν στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ (16-17 Δεκεμβρίου).

Η Α.Μέρκελ μπορεί να επιμένει ότι στο νέο μηχανισμό θα πρέπει να συμμετέχουν και οι ιδιώτες δανειστές, αλλά όλοι ξέρουν ότι αυτό δεν είναι παρά προπέτασμα καπνού. Αφού όπως ομολογεί ακόμα και ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ζ-Κ. Τρισέ, οι κερδοσκόποι-δανειστές θα ανεβάζουν συνεχώς τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων αφού θα συμπεριλάβουν το «ρίσκο» οδηγώντας τελικά σε νέο φαύλο κύκλο πτωχεύσεων φορτώνοντας συνεχώς βάρη στις χώρες που θα υπάγονται στον ευρω-μηχανισμό.

Σε αυτό το αλαλούμ έχουν συμβάλει τρεις παράγοντες: οι ανισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας, η συνεχιζόμενη τραπεζική κρίση και οι επιπτώσεις της λιτότητας, εξηγεί ο Αλεξ Καλλίνικος καθηγητής ευρωπαϊκών σπουδών στο King's Kollege στo Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Ρωγμή 1^η: Ανισόρροπη ανάπτυξη (Ελλείμματα-Πλεονάσματα)

Η πιο σημαντική παγκόσμια οικονομική ανισορροπία είναι αυτή μεταξύ κρατών-χρεωστών και κρατών-πιστωτών. Η Κίνα και η Γερμανία είναι οι δύο μεγαλύτεροι εξαγωγείς βιομηχανικών αγαθών. Κατά συνέπεια έχουν τεράστια πλεονάσματα πληρωμών. Εντελώς συμμετρικά απέναντί τους έχουν κράτη όπως τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τις πιο αδύναμες οικονομίες της Ευρωζώνης. Αυτές οι χώρες εισάγουν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες από όσες εξάγουν και δανείζονται από τα κράτη-πιστωτές για να καλύψουν τη διαφορά.

Οι γερμανικές εταιρείες κατάφεραν να αναδιαρθρωθούν και να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους σε βάρος των εργατών τους. Οι πραγματικοί μισθοί παρέμειναν στάσιμοι στη δεκαετία του 2000, βοηθώντας τη Γερμανία να διατηρήσει μερίδιο 9% με 10% στις παγκόσμιες εξαγωγές, παρά την εκρηκτική μεγέθυνση της Κίνας.

Στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν. Αυτό σήμανε πως οι Ευρωπαίοι εταίροι της Γερμανίας γίνονταν λιγότερο ανταγωνιστικοί, όμως δεν μπορούσαν πλέον να κάνουν υποτιμήσεις στα νομίσματά τους ώστε να φτηναίνουν οι εξαγωγές τους.

Όταν τέτοιες αποκλίσεις υπάρχουν στο εσωτερικό ενός κράτους μπορούν να παραμένουν υπό έλεγχο. Η κρατική φορολογία και οι κρατικές δαπάνες συνήθως μεταφέρουν πόρους από τις πλούσιες στις φτωχές περιοχές. Όμως η ΟΝΕ είναι καθαρά νομισματική ένωση και -με την επιμονή της Γερμανίας- τα κράτη-μέλη που θα συναντούσαν χρηματοπιστωτικά προβλήματα δεν μπορούσαν να δεχτούν ενίσχυση για να διασωθούν.

Στα σχετικά ήσυχα χρόνια μετά την κυκλοφορία του ευρώ, οι χρηματαγορές τα παρέβλεπαν όλα αυτά. Τα πιο αδύναμα μέλη της Ευρωζώνης μπορούσαν να δανείζονται με επιτόκιο ελάχιστα μεγαλύτερο από αυτό της Γερμανίας, σημειώνει.

Αυτά τα φτηνά δάνεια τροφοδότησαν την άνθηση της οικοδομής και της κατανάλωσης στην Ιρλανδία και τη νότια Ευρώπη. Και όταν η οικονομική άνθηση έφτασε στο τέλος της το 2007-2008, οι κυβερνήσεις δανείστηκαν και ξόδεψαν αφειδώς για να εμποδίσουν την ύφεση να φτάσει σε επίπεδα δεκαετίας '30 στηρίζονται μιας σειρά αναξιοπαθούντες της αγοράς.

Ρωγμή 2^η: Τράπεζες σε νευρική κρίση

Η συνεχιζόμενη εύθραυστη κατάσταση των τραπεζών έχει κεντρική σημασία για τις πρόσφατες κρίσεις της Ευρωζώνης και αποτελεί το δεύτερο μεγάλο ρήγμα στους πυλώνες στήριξης του ευρώ. Η αύξηση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους έγινε τόσο επικίνδυνη διότι ταυτόχρονα εξελισσόταν η τραπεζική κρίση που οδήγησε στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό κραχ μετά το 1914, το φθινόπωρο του 2008, θυμίζει ο Α.Καλλίνικος.

Το κύμα των κρατικών ενισχύσεων που σηκώθηκε το φθινόπωρο του 2008 είχε σκοπό να φτιάξει αντιστηρίγματα για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες. Όμως, η τελευταία "Εκθεση Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας" που δημοσίευσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)εκτιμά τις απώλειες των τραπεζών στα χρόνια 2007-2010 σε 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Είναι λιγότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις αλλά το ποσό παραμένει θηριώδες.

Η ίδια έκθεση επισημαίνει ότι τα ογκώδη δάνεια που είχαν πάρει οι τράπεζες στη διάρκεια της άνθησης σημαίνουν πως πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν περισσότερα από 4 τρισ. δολ. χρέους στα επόμενα δύο χρόνια. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για της τράπεζες της Ευρωζώνης παρά για τις αμερικάνικες και τις βρετανικές. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν δανειστεί μαζικά φουσκώνοντας την τεράστια κερδοσκοπική φούσκα γύρω από την αγορά ακινήτων που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ και σε ορισμένα σημεία της Ευρώπης στα μέσα της δεκαετίας του 2000.

Το άμεσο θύμα ήταν η Ιρλανδία για δεύτερη φορά. Τον Οκτώβρη του 2008, η ιρλανδική κυβέρνηση εγγυήθηκε τα περισσότερα χρέη των τραπεζών της, έτσι σύμφωνα με τη διατύπωση των Financial Times: «Oι χρηματαγορές έβλεπαν πλέον το κράτος και τις τράπεζες ως μία ενιαία οντότητα». Όμως οι ιρλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν και παρέμεναν ζωντανές μόνο χάρη στα δάνεια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), όπως και στην Ελλάδα.

Ετσι ήρθαν οι «μηχανισμοί στήριξης». Όμως κανείς δεν ξέρει αν αυτό θα σταματήσει τη «μόλυνση». Αν οι χρηματαγορές αρχίσουν να στοχεύουν την Ισπανία, η οποία επίσης είναι θύμα φούσκας στα ακίνητα και πολύ μεγαλύτερη οικονομία από την Ελλάδα ή την Ιρλανδία, η Ευρωζώνη μπορεί να βρεθεί σε πραγματικό κίνδυνο.

Ρωγμή 3^η: Οι πολιτικές λιτότητας

Ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν ανέφερε ότι ο κόσμος βρίσκεται ενώπιον της δεύτερης φάσης της κρίσης (λιγότερο οξείας, λόγω των κρατικών διασώσεων) αλλά πάντα επίμονης και θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι αυτή έχει παρέλθει. Υποστήριξε, επίσης, ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε δύσκολη θέση σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Για την κρίση σε χώρες της ευρωζώνης ανέφερε ότι παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις ανά χώρα, σε όλες τις περιπτώσεις η κατάληξη είναι η ίδια: οι δημόσιες δαπάνες είναι υψηλές, το έλλειμμα είναι δυσβάσταχτο και το χρέος αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς. Όλες οι χώρες, σημείωσε, θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι για να επανέλθουν σε μία υποφερτή κατάσταση.

Αλλά αυτός είναι ο τρίτος πυλώνας που απειλεί να γκρεμίσει το ευρώ, εξηγεί ο Αλεξ Καλλίνικος: Οι πολιτικές λιτότητας που σαρώνουν την Ευρώπη. Υποτίθεται ότι εφαρμόζονται για να μειωθεί το δημόσιο χρέος μέσω των περικοπών των δημόσιων δαπανών, όμως όλα τα σημάδια δείχνουν πως κάνουν τα πράγματα χειρότερα.

Η ελληνική κυβέρνηση μόλις αναγκάστηκε να δεσμευτεί ότι θα κάνει ακόμη πιο μεγάλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, διότι ήρθαν στο φως εκτιμήσεις πως το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι φέτος 9,4% του ΑΕΠ, αντί για 8% που είχε συμφωνηθεί όταν ξεκίνησε η "σωτηρία" από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ένας λόγος που χάθηκε αυτός ο στόχος είναι ότι η οικονομία στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά ένα απροσδόκητα υψηλό 4,2%. Η λιτότητα, περιορίζοντας τη ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες, μειώνει την οικονομική παραγωγή και έτσι κάνει ακόμη πιο βαρύ το φορτίο του κρατικού δανεισμού. Κι όμως, παρά την ισχυρή ύφεση και τις άγριες περικοπές, έκθεση του ΔΝΤ για την Ιρλανδία επιμένει ακόμη πως "τα υψηλά επίπεδα τιμών και μισθών στην Ιρλανδία απαιτούν μια περίοδο 'εσωτερικής υποτίμησης' τα επόμενα χρόνια ώστε να υποστηριχθεί η αύξηση των εξαγωγών".

Μια νεοφιλελεύθερη πολιτική εμμονή για "συνταγές" λιτότητας, που πολλαπλασιάζουν τις "πτωχεύσεις", η οποία ακόμα κι αν αποτυγχάνει το μόνο που έχει να προτείνει είναι ακόμη περισσότερη δόση από το ίδιο χρεοκοπημένο γιατροσόφι:... κι άλλη λιτότητα σε εντονότερη πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα.

Κώστας Σαρρής, ksarris@pegasus.gr

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=79201148