ΤΕΝΤ ΚΕΝΕΝΤΙ : ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Μια συνετή φωνή σίγησε

Ο θάνατος του «γηραιού λέοντος» των Δημοκρατικών στη Γερουσία, Εντουαρντ Κένεντι, στέρησε από τη χώρα μας έναν πιστό σύμμαχο των ελληνικών θέσεων στη νομοθετική εξουσία των ΗΠΑ, αλλά και μια αναγκαία προοδευτική και συνετή φωνή από την αμερικανική πολιτική σκηνή.

Επεσε η αυλαία στο αμερικανικό «Κάμελοτ»

Από τα 11 παιδιά του Τζόζεφ Κένεντι μόνο η 81χρονη Τζιν βρίσκεται εν ζωή, ενώ ο Τεντ ήταν ο μοναδικός που γλίτωσε από την «κατάρα»

Ο γερουσιαστής Τεντ Κένεντι είναι ο μόνος από τους αδελφούς του που έφυγε από τη ζωή από φυσιολογικά αίτια. Παρότι, όμως, ο Τεντ απέφυγε τη λεγόμενη «κατάρα των Κένεντι», η ζωή του στιγματίσθηκε από σοβαρές απώλειες, σκάνδαλα και τραγωδίες.

Ο θάνατος του Τεντ αφήνει εν ζωή μόνο την 81χρονη Τζιν Κένεντι Σμιθ από τα έντεκα παιδιά του Τζόζεφ Κένεντι, ενώ μολονότι πολλά μέλη της οικογένειας συνεχίζουν να κατέχουν θέσεις ισχύος στην Ουάσιγκτον και πέρα από αυτή, η απουσία του Τεντ δημιουργεί αίσθηση τέλους εποχής.

Το 1941, η μεγαλύτερη αδελφή του Τεντ, Ρόζμαρι Κένεντι, που είχε γεννηθεί με βαριάς μορφής νοητική υστέρηση υπέστη αποτυχημένη λοβοτομή που την οδήγησε σε ίδρυμα ανιάτων για το υπόλοιπο της ζωής της. Τρία χρόνια αργότερα, ο μεγάλος αδελφός Τζόζεφ Κένεντι τζούνιορ σκοτώνεται μετά τη συντριβή του βομβαρδιστικού αεροσκάφους, τύπου Liberator, σε αποστολή πάνω από την κατεχόμενη Γαλλία. Το 1948, ένα ακόμη αεροπορικό δυστύχημα -αυτή τη φορά στη Γαλλία- οδηγεί στον θάνατο της αδελφής του Τεντ, Καθλίν Κένεντι Κάβεντις.

Η μοίρα των Κένεντι φάνηκε να βελτιώνεται με την εκλογή του Τζακ (Τζον) στην προεδρία των ΗΠΑ το 1960. Το 1963, όμως, ο Τζακ δολοφονείται, με τη σύζυγό του να βρίσκεται στο πλευρό του, στο Ντάλας του Τέξας. Ενα χρόνο αργότερα, ο Τεντ γλιτώνει τον θάνατο όταν το ιδιωτικό αεροσκάφος του πέφτει σε αγρόκτημα της Μασαχουσέτης. Ο χειριστής και ένας βοηθός του Κένεντι σκοτώνονται, ενώ ο νεαρός γερουσιαστής περνά έξι μήνες στο νοσοκομείο, από όπου εξέρχεται με μόνιμο πρόβλημα στη μέση του.

Δολοφονίες

Το 1968, ο Τεντ χάνει έναν ακόμη αδελφό από σφαίρες δολοφόνου, όταν ο Μπόμπι (Ρόμπερτ) Κένεντι δολοφονείται στο Λος Αντζελες, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της νίκης του στις προκριματικές εκλογές της Καλιφόρνια για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Δεκατρείς μήνες αργότερα, ένα ακόμη τραγικό περιστατικό στιγματίζει για πάντα την προσωπική και την πολιτική ζωή του Τεντ. Ενώ επέστρεφε οδικώς από πάρτι στο νησί Τσαπακουίντικ με τη βοηθό του Μαίρη-Τζο Κοπέκνι, ο Τεντ χάνει τον έλεγχο του οχήματος, που πέφτει από γέφυρα στο νερό. Ο Κένεντι καταφέρνει να βγει από το αυτοκίνητο, αλλά η Κοπέκνι πνίγεται. Ο Τεντ υποστήριξε ότι προσπάθησε να σώσει τη βοηθό του, αν και η απόφασή του να μην αναφέρει το δυστύχημα στην αστυνομία για δέκα ώρες θεωρήθηκε απαράδεκτη ή ακόμη και ύποπτη από πολλούς.

Το 1984, ο Ντέιβιντ Κένεντι ένα από τα 11 παιδιά του Μπόμπι, πεθαίνει σε ηλικία 28 ετών από υπερβολική δόση κοκαΐνης και άλλων ναρκωτικών. Δεκατρία χρόνια αργότερα ο αδελφός του, Μάικλ, σκοτώνεται, αφού προσκρούει σε δέντρο, κάνοντας σκι στο Ασπεν του Κολοράντο. Το 1999, ένας ακόμη ανιψιός του Τεντ, ο Τζον Κένεντι τζούνιορ γιος του προέδρου, σκοτώνεται με τη σύζυγό του και την αδελφή της, οδηγώντας το ιδιωτικό του αεροσκάφος στον Ατλαντικό, ανοιχτά του νησιού Μάρθας Βίνιαρντ.

Οι αλλεπάλληλοι αυτοί θάνατοι συνιστούν άραγε οικογενειακή κατάρα ή μήπως αποτελούν τυχαία -αλλά σχεδόν αναμενόμενα- περιστατικά που πλήττουν μια οικογένεια υπερδραστήριων και αεικίνητων πολιτικών όντων;

Στην περίπτωση των Κένεντι, περισσότερο από ό,τι σε κάθε άλλη δυναστεία της αμερικανικής άρχουσας τάξης, ο διαχωρισμός μεταξύ ιστορικής πραγματικότητας και μυθοπλασίας γίνεται ιδιαίτερα δύσκολος. Εκεί που ορισμένοι παρατηρητές διαπιστώνουν αυταπάρνηση και διάθεση κοινωνικής προσφοράς στη στάση των μελών της οικογένειας, άλλοι βλέπουν μόνο στυγνό υπολογισμό και αίσθηση κληρονομικού δικαιώματος.

Αν και η οικογενειακή ιστορία των Κένεντι τείνει να θυμίσει αρχαία ελληνική τραγωδία, έντονα εμφανίζονται σε αυτή σαιξπηρικά στοιχεία ειρωνείας, όπου ένας συχνά προβληματικός γόνος εκπροσωπεί εντέλει και παρά τις προσδοκίες τον ιδεαλισμό και την κοινωνική προσφορά.

Στην κατηγορία αυτή ανήκει ο πατριάρχης της οικογένειας Τζόζεφ Κένεντι. Ο Τζο, εγγονός Ιρλανδών μεταναστών από την κομητεία Ουέξφορντ, φοίτησε στο Χάρβαρντ και παντρεύτηκε την κόρη του διάσημου πρώην δημάρχου της Βοστώνης Τζον «Χάνεϊ Φιτς» Φιτζέραλντ. Εργαζόμενος στη χαλυβουργία Bethlehem Steel, ο Τζο συνδέθηκε με φιλικούς δεσμούς με τον νεαρό υφυπουργό Ναυτικού Φράνκλιν Ντέλανο Ρούζβελτ. Η σχέση αυτή του Τζο, που ασχολήθηκε αργότερα με την παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών, αλλά και τη λαθρεμπορία οινοπνευματωδών ποτών, τον οδήγησε στην προεδρία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ, αλλά και στον θώκο του πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βρετανία.

Οι φιλοδοξίες του Τζο για ανώτατα πολιτικά αξιώματα κατέρρευσαν, όμως, όταν το αμερικανικό κοινό πληροφορήθηκε τα «ανοίγματά» του προς τη χιτλερική Γερμανία, αν και ο παμπόνηρος Τζο είχε ήδη αρχίσει την προετοιμασία του μεγαλύτερου γιου του, του Τζο τζούνιορ, για το Λευκό Οίκο. Οταν, όμως, το βομβαρδιστικό του Τζο τζούνιορ καταρρίφθηκε πάνω από τη Μάγχη, οι ελπίδες αυτές «μεταβιβάσθηκαν» στο νεότερο αδελφό, τον Τζακ.

Βραβείο Πούλιτζερ

Με επαίνους για την ανδρεία του ως αξιωματικού του ναυτικού, που διέσωσε από βέβαιο θάνατο το πλήρωμα του ταχέος σκάφους του, ο Τζακ επικράτησε εύκολα στις βουλευτικές εκλογές για την 11η περιφέρεια της Μασαχουσέτης. Το 1953 εξελέγη στη Γερουσία, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ για το βιβλίο του «Θαρραλέα Πρόσωπα», παρότι πολλοί υποστήριξαν ότι το έργο είχε γραφτεί από βοηθούς του Τζακ.

Η προεδρία Κένεντι υπήρξε μία από τις συντομότερες στην ιστορία των ΗΠΑ, ενώ η αξιολόγησή της πρέπει να λάβει υπόψη της τις θετικές και τις αρνητικές της στιγμές, όπως την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ με τη δημιουργία των Ομάδων Ειρήνης (Peace Corps), τον αρχικό του δισταγμό για επιβολή νομοθεσίας ίσων δικαιωμάτων για λευκούς και μαύρους και με την αποφασιστικότητά του στην πυραυλική κρίση της Κούβας. Η δολοφονία του και οι εικόνες της Τζάκι στη λιμουζίνα, αλλά και του μικρού Τζον-Τζον (Τζον τζούνιορ) να χαιρετά στρατιωτικά την κηδεία του πατέρα του, δεν κατάφεραν να συγκινήσουν το σύνολο των Αμερικανών. Ο συγγραφέας και παλιός φίλος της οικογένειας Γκορ Βιντάλ υποστηρίζει ότι η λάμψη των Κένεντι είναι αποτέλεσμα προσεκτικά ενορχηστρωμένης εκστρατείας δημόσιων σχέσεων, που πέτυχε να ξαναγράψει την ιστορία μίας μέτριας προεδρίας.

Οι μάρτυρες

Σε άρθρο του από το 1967, ο Βιντάλ λέει: «Η οικογενειακή μηχανή έπεισε μια τυφλωμένη κοινωνία για τον μύθο ενός αμερικανικού «Κάμελοτ» και μιας χρυσής εποχής που χάθηκε για πάντα, εφόσον ένας δεύτερος Κένεντι δεν έμπαινε στον Λευκό Οίκο». Η υποψηφιότητα και η δολοφονία του Μπόμπι το 1968, όμως, περιέπλεξε περισσότερο τα πράγματα. «Ο Τζακ και ο Μπόμπι αναδείχθηκαν σε μάρτυρες, των οποίων η φήμη ζει για πάντα, ενώ η ιδιότητά τους αυτή ως μάρτυρες βοήθησε στην υποβάθμιση των πολιτικών τους επιτευγμάτων», λέει ο βιογράφος του Μπόμπι, ιστορικός Ρόμπερτ Ντάλεκ.

Ανεξάρτητα, όμως, από το εάν η προεδρική φιλοδοξία έχει τις ρίζες της στο οικογενειακό καθήκον, την αμετροέπεια ή κάποιον άλλο λόγο, το όνομα «Κένεντι» αποτέλεσε βαρύτατο φορτίο για τον μικρότερο αδελφό, Τεντ. Οταν αυτός ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία το 1979, ορισμένοι αμφισβήτησαν τα κίνητρά του, ενώ άλλοι πίστεψαν ότι προσπαθούσε να ξορκίσει τους οικογενειακούς δαίμονες. Η ήττα του στο συνέδριο των Δημοκρατικών το 1980 από τον Τζίμι Κάρτερ, άνοιξε νέες οδούς στον Τεντ, που διακρίθηκε ως η συνεπέστερη προοδευτική φωνή στη Γερουσία.

Εκτός πολιτικής

Ο αιφνίδιος θάνατος του Τζον τζούνιορ στο αεροπορικό δυστύχημα του 1999 απέκλεισε μία από τις τελευταίες ελπίδες για επάνοδο των Κένεντι στον Λευκό Οίκο, ενώ η απόφαση της Κάρολιν να μην διεκδικήσει την έδρα του πατέρα της, Μπόμπι, στη Γερουσία οδήγησε ένα ακόμη μέλος της οικογένειας εκτός πολιτικής.

Την ίδια στιγμή, ο περιβαλλοντολόγος Μπόμπι τζούνιορ και το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων Πάτρικ Κένεντι, παρότι διάγουν πολιτικά ενεργούς βίους, δεν εμφανίζονται πρόθυμοι να διεκδικήσουν υψηλότερα αξιώματα. Η πρόσφατη αποστασιοποίηση των μελών της οικογένειας από την πολιτική σκηνή ίσως να σημάνει το τέλος της κυριαρχίας του αμερικανικού «Κάμελοτ».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100058_30/08/2009_327458

Το «λιοντάρι» της Γερουσίας ήταν φιλέλληνας

Του Αθανασιου Eλλις

Το «λιοντάρι» της αμερικανικής Γερουσίας δεν θα βρυχάται πλέον υπέρ των ελληνικών θέσεων. Το «ιερό τέρας» της φιλελεύθερης Αμερικής, που πρωτοστάτησε στις προσπάθειες για την προάσπιση της δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε, και επί τέσσερις δεκαετίες υπήρξε υποστηρικτής της Ελλάδας και της Κύπρου, έφυγε από τη ζωή αφού προηγουμένως συνετέλεσε αποφασιστικά στην ανάδειξη του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της Αμερικής και του πλανήτη.

Με τον θάνατο του Εντουαρντ Κένεντι δεν σίγησε μόνο το «λιοντάρι» της εσωτερικής πολιτικής. Η κοινωνική πρόνοια, η φυλετική ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα ήταν αξίες τις οποίες ο Τεντ Κένεντι υπερασπίσθηκε και εκτός Αμερικής. Δεν εκπλήσσει, λοιπόν, πως αυτός ο υπέρμαχος των δημοκρατικών ελευθεριών και του διεθνούς δικαίου στήριζε την Ελλάδα. Τη δεκαετία του ’60 και του ’70, ο νεαρός τότε γερουσιαστής εναντιώθηκε στην επτάχρονη δικτατορία, ενώ μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ’74, συνεργάσθηκε στενά με τον Τζον Μπραδήμα και τον Πολ Σαρμπάνη στη μεγάλη στιγμή της Ομογένειας που δεν ήταν άλλη από την επιβολή εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Αγκυρα. Μετά την εισβολή, και ενώ η ένταση συνεχιζόταν και τα σύννεφα του πολέμου δεν είχαν διαλυθεί πάνω από το Αιγαίο, ο δημοκρατικός γερουσιαστής της Μασαχουσέτης επισκέφτηκε την Ελλάδα σε μια σαφή κίνηση συμπαράστασης που δεν πέρασε απαρατήρητη.

Αν και αφοσιώθηκε κυρίως στην εσωτερική πολιτική, η γνώμη του είχε βαρύνουσα σημασία και στα εξωτερικά θέματα και η επιρροή του υπήρξε καθοριστική. Εκτός της αντίθεσής του στην ελληνική χούντα, ηγήθηκε της προσπάθειας για το εμπάργκο όπλων στη Χιλή του Πινοσέτ, πρωτοστάτησε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, εργάσθηκε για την επιβολή κυρώσεων στη Νότια Αφρική, που συνετέλεσαν στην κατάρρευση του απαρτχάιντ, και ψήφισε κατά του πολέμου στο Ιράκ.

Δουκάκης και Τσόγκας

Ο Κένεντι ήταν πολύ κοντά στην ελληνοαμερικανική κοινότητα, η παρουσία της οποίας είναι ιδιαίτερα έντονη στη Μασαχουσέτη. Ο Μάικ Δουκάκης και ο Πολ Τσόγκας, που διεκδίκησαν την προεδρία το 1988 και το 1992, υπήρξαν κορυφαίοι πολιτικοί της πολιτείας. Ο πρώτος διετέλεσε για 12 χρόνια κυβερνήτης και έχασε στις προεδρικές εκλογές από τον πατέρα Τζορτζ Μπους, ενώ ο δεύτερος, συνάδελφος του Κένεντι στη Γερουσία, ήταν ο κυριότερος αντίπαλος του Μπιλ Κλίντον στις προκριματικές εκλογές του 1992 για το δημοκρατικό χρίσμα.

Ο Μάικ Δουκάκης, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες βρισκόταν στην Ελλάδα και αναχώρησε εσπευσμένα για να παραστεί στην κηδεία, είναι μεταξύ των πιθανών υποψηφίων για να καλύψουν προσωρινά το κενό στη Γερουσία, ενώ ακούσθηκε και το όνομα της Νίκης Τσόγκα, χήρας του πρώην γερουσιαστή, η οποία είναι τα τελευταία δύο χρόνια βουλευτής. Πάντως, ως πιθανότερη εξέλιξη θεωρείται η κάλυψη της θέσης στη Γερουσία με μονιμότερη προοπτική από μέλος της οικογενείας Κένεντι. Ως γερουσιαστής ο Εντουαρντ Κένεντι είχε συνεργασθεί στενά εκτός από τον κυβερνήτη Δουκάκη, και τον Πολ Τσόγκα, και με τους άλλους ελληνικής καταγωγής γερουσιαστές, Πολ Σαρμπάνη και Ολυμπία Σνόου, ενώ επανειλημμένα έδειξε έμπρακτα τα φιλελληνικά του αισθήματα ψηφίζοντας νομοσχέδια που είχαν την υποστήριξη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Τον συνέδεε ιδιαίτερα στενή φιλία με τον ευεργέτη Κώστα Μαλλιώτη, ο οποίος καταγόταν από την Κρήτη και αυτός είναι ο λόγος που ο Κένεντι αγάπησε πολύ τη Μεγαλόνησο την οποία είχε επισκεφθεί επανειλημμένα. Αργότερα ανέπτυξε προσωπική σχέση και με τον Γιώργο Λιβανό, ενώ γνώριζε επίσης καλά τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο από την εποχή που ήταν απλός ιερέας στη Βοστώνη. Ο ίδιος ο Εντουαρντ Κένεντι έλεγε ότι η συμπαράσταση των ομογενών στο πένθος της οικογένειας Κένεντι το ’63 και το ’68, όταν δολοφονήθηκαν τα αδέλφια του Τζον και Ρόμπερτ, τον είχε αγγίξει, ενώ η νυν σύζυγός του, Βίκι, είναι εν μέρει ελληνικής καταγωγής.

Στη διάρκεια των 46 ετών που βρισκόταν στη Γερουσία, ο Εντουαρντ συναντήθηκε με όλους σχεδόν τους Ελληνες πρωθυπουργούς που επισκέφθηκαν την Ουάσιγκτον. Οχι μόνο άκουγε τις θέσεις, τις ανησυχίες και τα επιχειρήματά τους, αλλά συχνά τους συμβούλευε όπως έκανε και ο Πολ Σαρμπάνης. Είχε το ειδικό βάρος να επηρεάσει, κάτι που γνώριζαν και προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν όλοι οι Ελληνες πολιτικοί που τον συναντούσαν, μεταξύ αυτών και πολλοί υπουργοί Εξωτερικών.

«Η Αμερική, ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία έχασαν έναν σημαντικό φίλο» τόνισε ο ελληνικής καταγωγής λομπίστας Αντι Μάνατος, ο πατέρας του οποίου ήταν συνεργάτης του προέδρου Τζον Κένεντι, ενώ και ο ίδιος διατηρούσε πολύχρονη φιλία με τον Εντουαρντ Κένεντι. Και πρόσθεσε: «Ηταν ένας μαχητής, είτε αγωνιζόταν κατά του όγκου στον εγκέφαλο που τελικά πήρε τη ζωή του, είτε κατά των κοινωνικών διακρίσεων, είτε κατά της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, είτε κατά της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100059_30/08/2009_327457

ΚΥΠΡΟΣ : Εκβιασμός τύπου Ταϊβάν

Σενάριο εκβιαστικού χαρακτήρα, τύπου Ταϊβάν, έχουν στα συρτάρια τους Βρετανοί και Αμερικανοί, προκειμένου να ασκήσουν πιέσεις επί του Προέδρου Χριστόφια, ώστε να τηρήσει «σώφρονα» στάση στο Κυπριακό.

Ο εκβιασμός αυτός είναι συναφής με το σχέδιο Β του Τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών, που προνοεί ότι: Εάν αποτύχει η προσπάθεια των συνομιλιών, που τελεί σε εξέλιξη, τότε η Άγκυρα θα προχωρήσει στη δημιουργία καθεστώτος Ταϊβάν στα κατεχόμενα, με τη στήριξη ισλαμικών κρατών με τα οποία βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση και το Λονδίνο. Στο πλαίσιο της Ε.Ε., η ταϊβανοποίηση θα μπορεί να προκύψει εάν εφαρμοστεί ο κανονισμός για την άρση της απομόνωσης των Τ/κ στην πρακτική του απευθείας εμπορίου μεταξύ των κατεχομένων και της Ε.Ε. Δηλαδή, από τη μια θα προωθηθεί η άμεση αναγνώριση μέσω ισλαμικών κρατών και από την άλλη η ταϊβανοποίηση μέσω της Ε.Ε.

Τα εμπάργκο

Ήδη, από τώρα, σε συνεννόηση με τη Σουηδική Προεδρία, η Βρετανία προωθεί την υπόθεση του απευθείας εμπορίου, ως αντισταθμιστική απειλή των όποιων διεκδικήσεων από τη Λευκωσία, για την επιβολή επιπρόσθετων κυρώσεων προς την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του προσεχούς Δεκεμβρίου. Η Άγκυρα από τώρα δηλώνει ότι δεν θα εκπληρώσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις έναντι της Κύπρου. Και καθιστά σαφές ότι:

1) Δεν θα άρει το εμπάργκο που επιβάλλει σε βάρος των πλοίων και των αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, εάν δεν εφαρμοστεί το «απευθείας εμπόριο», που θα σημάνει και τον τερματισμό του λεγόμενου εμπάργκο σε βάρος των Τ/κ.

2) Δεν θα αναγνωρίσει (η Άγκυρα) την Κυπριακή Δημοκρατία παρά μόνο στο πλαίσιο της λύσης, όταν δηλαδή θα υιοθετηθεί η λογική των «τριγωνικών» αμοιβαίων αναγνωρίσεων. Τα δυο συνιστώντα κράτη της Κύπρου θα προχωρήσουν με την εγκαθίδρυση της λύσης σε αμοιβαία αναγνώριση και η Τουρκία θα αναγνωρίσει την ενωμένη κυπριακή πολιτεία.

Πειστικότητα

Η υφιστάμενη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού υποβοηθά την Τουρκία να προβάλλει τον ισχυρισμό ότι όλες οι συμβατικές της υποχρεώσεις συνιστούν τμήματα της λύσης. Συνεπώς, κατά την τουρκική πλευρά, αφενός είναι θέματα που θα διευθετηθούν στο πλαίσιο της λύσης, αφετέρου η Τουρκία δεν έχει ευθύνη διότι -όπως και ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστόφιας υποστηρίζει, καθώς και ο Επίτροπος Ρεν και τα Ην. Έθνη- η ευθύνη για τη λύση ανήκει αποκλειστικά στους ηγέτες των δυο κοινοτήτων του νησιού. Ταυτοχρόνως, η τουρκική πλευρά καλλιεργεί την εικόνα ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι τα εμπόδια προβάλλονται από την ελληνοκυπριακή πλευρά και τον Πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος, όπως πολλάκις έχει ισχυρισθεί ο κ. Ταλάτ, είναι όμηρος των απορριπτικών θέσεων των συγκυβερνώντων με αυτόν στην εξουσία κομμάτων του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Η τουρκική πρακτική στοχεύει στο εξής: Να φορτώσει στον Πρόεδρο Χριστόφια την ευθύνη ενός αδιεξόδου, το οποίο στην ουσία θα είναι αποτέλεσμα των δικών της μαξιμαλιστικών θέσεων. Την αλήθεια αυτή δεν θα μπορεί να τη διακρίνει η Διεθνής Κοινότητα, εάν δεν καταγγελθεί από τον Πρόεδρο Χριστόφια τώρα. Όμως, ακόμη και αν την καταγγείλει, μπορεί να είναι άραγε πειστικός, όταν και διά του δικού του πολιτικού λόγου, Ε.Ε. και Ην. Έθνη θεωρούν περίπου ότι η Τουρκία είναι, απλώς, τρίτος παίχτης που θα συμβάλει στη λύση, εφόσον τα βρουν οι ηγέτες των δυο κοινοτήτων. Επί τούτου, μετά τις δηλώσεις του Σουηδού ΥπΕξ Καρλ Μπιλντ, ως Προεδρεύοντος της Ε.Ε., διατυπώνεται και η θέση ότι για την ευθύνη στο Κυπριακό κύρια αίτια είναι η Χούντα των Αθηνών. Μια αντίληψη που εκπηγάζει σε ουκ ολίγες περιπτώσεις και από την εκφορά του πολιτικού λόγου Κυπρίων παραγόντων, τείνοντας να δημιουργήσει αφενός εσωτερική επί του θέματος πολιτική συνείδηση και λανθασμένες ιστορικές εντυπώσεις διεθνώς. Ότι, δηλαδή, το πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία.

Το σωσίβιο του Μουν και η Ε.Ε.

ΣΤΟ σκηνικό του Κυπριακού εμπλέκεται και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ενεργά. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτή η εμπλοκή είναι θεμιτή και θετική. Και η θέση αυτή είναι ορθή. Εάν η λύση κινείται προς την ορθή κατεύθυνση και όχι προς την επαναφορά μιας άλλης έκδοσης του σχεδίου Ανάν. Όμως, μπορούν επί τούτου να γεννηθούν ή όχι ερωτηματικά; Γιατί επιλέγει αυτό το χρονικό σημείο, δηλαδή τον Οκτώβριο; Προφανώς, για να δοθεί ώθηση στη διαδικασία ή και να διασφαλιστεί αποτροπή του οποιουδήποτε αδιέξοδου, εάν οι θέσεις των μερών έχουν την απόσταση που ο Πρόεδρος Χριστόφιας ισχυρίζεται ότι έχουν σήμερα. Ούτως ή άλλως, πάντως, κερδισμένη θα είναι η Τουρκία. Διότι τον Οκτώβριο θα εκπονηθεί η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είτε αυτή εκδοθεί πριν από είτε μετά την επίσκεψη Μουν, τα σχόλια της Επιτροπής θα είναι θετικά για την πορεία του Κυπριακού και για την Τουρκία, η οποία πίσω από τη στήριξη των προσπαθειών του Γ.Γ. του ΟΗΕ θα κρύψει τη διεκδίκηση θέσεων πέραν του σχεδίου Ανάν, για λόγους ουσίας και διαπραγματευτικού βάθους. Εάν εκδοθεί η έκθεση της Επιτροπής πριν από την άφιξη Μουν, τότε η επίσκεψη θα θεωρείται ως θετική εξέλιξη. Αν είναι μετά την επίσκεψη, η ανακοίνωση Μουν ή και ένα κοινό ανακοινωθέν δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν ως θετικές εξελίξεις, ασχέτως ποια θα είναι η πραγματικότητα εντός της αιθούσης των διαπραγματεύσεων. Ούτως ή άλλως, βεβαίως, θα δώσει λαβή είτε για τη δημιουργία εικόνας ότι το Κυπριακό βρίσκεται σε καλή πορεία ή ακόμη και κοντά σε λύση, οπότε θα στέλνεται το εξής πολιτικό μήνυμα: Το Δεκέμβριο, σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η κυπριακή Κυβέρνηση, αλλά και η Ε.Ε. δεν θα πρέπει με την απόφασή τους για τις τουρκικές υποχρεώσεις να δυσκολέψουν τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού, εξαγριώνοντας την Τουρκία. Ήδη, πάντως, η τουρκική πλευρά, με τη βοήθεια των Βρετανών, καλλιεργεί το έδαφος ότι αφενός ώς τον Δεκέμβριο μπορεί να εξευρεθεί λύση και αφετέρου, εάν δεν εξευρεθεί λύση θα είναι από υπαιτιότητα της ελληνοκυπριακής πλευράς. Εάν, λοιπόν, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν εγκαταλείψει την πολιτική κάλυψης των ευθυνών του Ταλάτ, και σε ορισμένες περιπτώσεις της Άγκυρας, τότε θα κινδυνεύσει να φορτωθεί την όποια ή ευθύνη ή θα μεταβεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τελών σε δύσκολη θέση. Δεν θα μπορεί να διεκδικήσει επιπρόσθετες σε βάρος της Τουρκίας κυρώσεις.

Τέσσερα σενάρια και οι έποικοι του Ερντογάν

ΕΚ ΤΩΝ πραγμάτων, τόσο οι Βρετανοί όσο και οι Τούρκοι δεν έχουν απλώς μελετήσει το δικό τους σχέδιο Β, αλλά και όλα τα πιθανά σενάρια, όπως τα εξής:

1) Σε περίπτωση αδιεξόδου, θα εφαρμόσουν συνδυασμό σχεδίου πλήρους αναγνώρισης από ομάδα ισλαμικών χωρών και ταϊβανοποίησης μέσω της Ε.Ε. Οπότε ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα μπορεί να αποφύγει ένα τέτοιο σενάριο μόνο μέσω υποχωρήσεων, προσεγγίζοντας κάποιες από τις τουρκικές θέσεις ή με την αλλαγή πολιτικής από τώρα, θέτοντας κυρίως εντός της Ε.Ε. το Κυπριακό ως ζήτημα εισβολής-κατοχής και δυσκολεύοντας την τουρκική ενταξιακή πορεία, δημιουργώντας συμμαχία μετά των Γάλλων και των Γερμανών, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους θέλουν να κάνουν την προενταξιακή ζωή της Άγκυρας δύσκολη.

2) Η σύνδεση των τουρκικών υποχρεώσεων με τις υποχρεώσεις, όπως η Άγκυρα ισχυρίζεται, της Ε.Ε. έναντι των Τ/κ. Μια θέση που παραπέμπει στην άρση της λεγόμενης απομόνωσης των Τ/κ και στην εφαρμογή του κανονισμού για το απευθείας εμπόριο.

3) Εάν η κυπριακή κυβέρνηση δεν είναι υποχωρητική τον Δεκέμβριο, τότε υπάρχει από τους Βρετανούς η πρόθεση να επιχειρήσουν την αλλαγή των όρων εντολής για την ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, με στόχο τη διάβρωση του ψηφίσματος του 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας του '64, διά του οποίου είχε επισφραγιστεί η συνέχιση της αναγνώρισης της κυπριακής κυβέρνησης από τον ΟΗΕ και τη Διεθνή Κοινότητα, μετά τα αιματηρά επεισόδια των Χριστουγέννων του '63. Μια τέτοια κίνηση είναι συναφής με την προσπάθεια αναγνώρισης του ψευδοκράτους και την ταϊβανοποίηση των κατεχόμενων. Γιατί; Διότι από τη μια θα έχουμε διάβρωση της διεθνούς αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ από την άλλη θα έχουμε αναβάθμιση, ακόμη και αναγνώριση του ψευδοκράτους.

4) Η υπογραφή μιας ενδιάμεσης συμφωνίας ή μιας νέας συμφωνίας αρχών μεταξύ Χριστόφια -Ταλάτ, που θα σώζει τη διαδικασία, εάν αυτή κινδυνεύει, και θα δεσμεύει ακόμη περισσότερο τις δυο πλευρές για λύση στη βάση του σχεδίου Ανάν, με τη μορφή μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία ο Ταλάτ εκλαμβάνει ως το παρώνυμο της συνομοσπονδίας.

Ερώτημα: Ποιο είναι το σχέδιο Β της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ποια είναι η εναλλακτική πολιτική επιλογή; Οι σιωπηρές ή φανερές υποχωρήσεις δεν είναι λύση. Εκλαμβάνονται ως αδυναμία από την τουρκική πλευρά και όχι ως κίνηση καλής χειρονομίας. Απόδειξη αποτελεί η αποδοχή της παραμονής από τον Πρόεδρο Χριστόφια τουλάχιστον 50 χιλιάδων εποίκων και της εκ περιτροπής Προεδρίας. Δεν εκτιμήθηκε από την τουρκική πλευρά. Αντιθέτως, τώρα ζητά και τα ρέστα… Σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο, ο Ερντογάν ετοιμάζεται να στείλει στα κατεχόμενα 1 εκ. εποίκους!

Πηγή:
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/184321

Εισήγηση για κανονικό άνοιγμα σχολείων στις 11 Σεπτεμβρίου

H τελική απόφαση θα ληφθεί από τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας

Κανονικά μπορεί να ξεκινήσει η σχολική χρονιά από τις 11 Σεπτεμβρίου, εισηγήθηκε χθες το Εθνικό Επιστημονικό και Επιχειρησιακό Συμβούλιο για την Πανδημία Γρίπης κατά τη συνεδρίασή του στο υπουργείο Υγείας. Τα κριτήρια βάσει των οποίων θα αποφασίζεται το κλείσιμο των σχολείων αναμένεται να καθοριστούν την επόμενη εβδομάδα, οπότε και θα πραγματοποιηθεί νέα συνεδρίαση του Συμβουλίου.

Η τελική απόφαση για το άνοιγμα των σχολείων θα ληφθεί από τα συναρμόδια υπουργεία Υγείας και Παιδείας.

Στη χθεσινή συνεδρίασή του, το Συμβούλιο για την Πανδημία Γρίπης τόνισε ακόμη ότι θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον εμβολιασμό γιατρών, νοσηλευτών, και ατόμων που φροντίζουν παιδιά κάτω των 6 μηνών. Για τις εγκύους, πρότειναν εμβολιασμό στο 2ο και 3ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ενώ για το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ο εμβολιασμός μπορεί να γίνεται εφόσον συνυπάρχουν σακχαρώδης διαβήτης, αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα.

Στο μεταξύ όμως, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ) στην εβδομαδιαία έκθεσή του για την πορεία της νέας γρίπης, παρατηρεί επιτάχυνση της εξάπλωσης της νόσου στη χώρα, και συγκεκριμένα σημειώνει πως «η δραστηριότητα της γρίπης βρίσκεται σε ελαφρώς αυξημένα επίπεδα σε σχέση με αυτά της προηγούμενης εβδομάδας».

Σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, επιβεβαιώθηκαν εργαστηριακά ακόμα 207 κρούσματα, με τα 114 από αυτά να είναι άγνωστο πώς μολύνθηκαν. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων φθάνει τα 1.631, από τα οποία τα 750 είναι άγνωστος ο τρόπος μετάδοσης.

Σημειώνεται όμως, ότι η καταγραφή είναι δειγματοληπτική, παραπέμποντας σε πολλαπλάσιο αριθμό κρουσμάτων. Τα περισσότερα επιβεβαιωμένα κρούσματα παραμένουν στην Αττική (763), ενώ ακολουθούν η Κρήτη (230), τα νησιά του Ιονίου (161) και η Κεντρική Μακεδονία (139).

Στο πλαίσιο του Εθνικού Πρωτοβάθμιου Δικτύου αντιμετώπισης της νέας γρίπης Α/Η1Ν1 τίθεται σε λειτουργία το 1ο Ιατρείο Γρίπης, στο 1ο Δημοτικό Ιατρείο/ Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου του δήμου Αθηναίων. Το Ιατρείο θα επισκεφθούν σήμερα, ο δήμαρχος Αθηναίων, Νικ. Κακλαμάνης και ο υπουργός Υγείας, Δημ. Αβραμόπουλος.

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Πέμπτη, 20 Αυγούστου 2009 07:00

ΚΥΠΡΟΣ : Ερωτήματα για τις φωτογραφίες εκτελεσμένων

Επανέρχομαι σήμερα και αναδημοσιεύω το σχετικό άρθρο της ¨ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ' γιατί θεωρώ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ότι εξαφανίγτηκαν τα πειστήρια εκείνα που θα έριχναν φώς και βάλσαμο στις οικογένειες των αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας.

Είναι απαράδεκτη η απόκρυψη του φωτογραφικού υλικού, που πέρα από την βιαιότητα του Τουρκικού και Τουρκοκυπριακού στοιχείου ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕ την τύχη κάποιων ΕΛΛΗΝΩΝ και ΚΥΠΡΙΩΝ που αγνοούνται από το 1974.

Η απόκρυψη των στοιχείων αυτών αποτελεί ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ και οι υπεύθυνοι πρέπει έστω και τώρα να ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ για τις πράξεις ή τις παραλήψεις τους.

Κων/νος Γραικιώτης
Οικονομολόγος
Έφ. Ανθ/γος (ΠΒ)

Ο Εργκίν Κονούκσεβερ με τη φωτογραφική μηχανή του στην Κύπρο το 1974.

Η μαρτυρία του Τούρκου φωτογράφου, ο οποίος απαθανάτισε την ωμή εκτέλεση των πέντε αιχμαλώτων Ελληνοκυπρίων στρατιωτών το 1974, από τον τουρκικό στρατό εισβολής, προκαλεί ερωτήματα για την τύχη εκατοντάδων άλλων αποκαλυπτικών φωτογραφιών, που παραδόθηκαν από τον ίδιο σε Ελληνοκυπρίους, όταν αιχμαλωτίστηκε. Ο Εργκίν Κονούκσεβερ μιλάει στην «Κ» για την εισβολή και τον Ελληνοκύπριο γιατρό ο οποίος του έσωσε τη ζωή.

«Τα φιλμ είχαν συλλήψεις και εκτελέσεις των Ελλήνων»

O Τούρκος φωτογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ, που κατέγραψε την εισβολή στην Κύπρο, μιλάει στην «Κ»

Του Ανδρεα Παρασχου

Βασανιστικά ερωτήματα εγείρονται για την τύχη εκατοντάδων φωτογραφιών, ντοκουμέντων της τουρκικής εισβολής του '74, που μάλιστα τραβήχτηκαν από το χέρι του Τούρκου πολεμικού απεσταλμένου Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος ακολουθούσε κατά πόδας τα κατοχικά στρατεύματα. Ο Κονούκσεβερ, στις 14 Αυγούστου 1974, πιάστηκε αιχμάλωτος από Ελληνοκύπριους στρατιώτες και έτσι στα χέρια της ελληνοκυπριακής πλευράς περιήλθαν 15-16 φιλμ, όλα με φωτογραφίες από την προέλαση του τουρκικού στρατού, καταλήψεις χωριών, συλλήψεις αιχμαλώτων και, όπως λέει ο ίδιος στην «Κ», εκτελέσεις και ταφές Ελληνοκυπρίων. Κι όμως, επισήμως, διασώζονται μόνο εκείνες οι πέντε - έξι φωτογραφίες-σύμβολα με τα πέντε παλικάρια «στα γόνατα και με τα χέρια ψηλά». Τώρα, συγγενείς των αγνοουμένων και οι συμπολεμιστές τους, οργισμένοι, απαιτούν να μάθουν ποιοι πήραν τα φιλμ και γιατί εξαφανίστηκαν τα ντοκουμέντα, κάνοντας λόγο για δεύτερη προδοσία...

Ο Τούρκος φωτογράφος δηλώνει στην «Κ» ότι απαθανάτισε τη σύλληψη, την εκτέλεση και την ταφή των πέντε στρατιωτών. Ο Ελληνοκύπριος λοχίας, ο οποίος τον συνέλαβε το 1974, μαρτυρεί ότι μηχανές και φιλμ εστάλησαν από τον ίδιο στο Γενικό Επιτελείο (ΓΕΕΦ). Ο επαγγελματίας που εμφάνισε τα φιλμ δηλώνει ότι του τα πήγε εκεί έφεδρος αξιωματικός. Ο έφεδρος λέει ότι τα παρέδωσε σε αξιωματικό στο ΓΕΕΦ, ο οποίος όμως αρνείται ότι πήρε ποτέ στα χέρια του τέτοιο υλικό. Οι αποκαλύψεις για τις φωτογραφίες έλαβαν τα τελευταία 24ωρα μορφή χιονοστιβάδας, η οποία είναι απρόβλεπτο τι ή ποιους θα παρασύρει ή και διασύρει.

Μετά την ενημέρωση, πριν από μια εβδομάδα, των οικογενειών των Αντωνάκη Κορέλλη, Παναγιώτη Νικολάου, Γιάννη Παπαγιάννη, Χριστόφορου Σκορδή και Φίλιππου Χατζηκυριάκου, από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων (ΔΕΑ), ότι τα λείψανά τους βρέθηκαν σε πηγάδι και με τη δημοσιότητα που δόθηκε σε Κύπρο, Ελλάδα και Τουρκία, στην επιφάνεια έρχονται συγκλονιστικά στοιχεία που συνηγορούν στο ότι: Το κραυγαλέο έγκλημα πολέμου της Τουρκίας έχει και μια σκοτεινή πτυχή που χάνεται στην αδιαφάνεια, κρατικών, στρατιωτικών και ενίοτε πολιτικών γραφείων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα ήταν να κρατηθούν οι συγγενείς αγνοουμένων στο σκοτάδι για 35 ολόκληρα χρόνια και τώρα, με τις εκταφές-ταυτοποιήσεις, να αποκαλύπτεται ότι κάποιοι που γνώριζαν, αντί να ενημερώσουν τις οικογένειες, επέλεγαν να κρατούν το ζήτημα «ανοικτό», για λόγους που κανένα εθνικό συμφέρον μπορεί να δικαιολογήσει.

Η διαταγή ήταν να πάνε στο ΓΕΕΦ

Ηταν απόγευμα της 14ης Αυγούστου, λέει στην «Κ» ο έφεδρος τότε λοχίας, Παύλος Βωνιάτης. «Από το πρωί είχε ξεκινήσει η προέλαση των τουρκικών αρμάτων κι εμείς ταμπουρωμένοι ανταλλάσσαμε πυρά με τα τουρκικά φυλάκια στην περιοχή Μπάτα στη Λευκωσία, περιμένοντας ότι θα έρχονταν ελληνικά αεροπλάνα. Το απόγευμα λίγο μετά τις πέντε, είδα ένα αυτοκίνητο με τουρκική σημαία να έρχεται ολοταχώς προς το φυλάκιο. Αρχίσαμε να πυροβολούμε μέχρι που σταμάτησε μπροστά στο φυλάκιο. Ηταν πράσινο σκούρο βαν με το τιμόνι στα αριστερά, ένδειξη ότι ήταν από Τουρκία. Το κεφάλι του οδηγού φάνηκε να γέρνει μπροστά. Αμέσως ακούσαμε γυναίκες να ουρλιάζουν και φάνηκαν δύο άσπρα μαντίλια. Φώναξα να μην πυροβολήσουν άλλο γιατί υπάρχουν γυναικόπαιδα. Κατέβηκε ο φωτογράφος, ο οποίος έφερε μεγάλο τραύμα στη δεξιά ωμοπλάτη και φαινόταν να προεξέχει όλο το κόκαλο (το «μήλο») του ώμου του. Τους βάλαμε να κάτσουν στην πίσω βεράντα του σπιτιού-φυλακίου και τους δώσαμε να πιουν κρύο νερό. Αγγλιστί είπα στον φωτορεπόρτερ να πει στις γυναίκες να σταματήσουν να κλαίνε και δεν πειράζουμε αμάχους. Μετά τηλεφώνησα στον λοχαγό και τον ενημέρωσα. Σε μισή περίπου ώρα έστειλε τεθωρακισμένο όχημα και τους πήρανε. Στον συνοδηγό έδωσα μια τσάντα με τον φωτογραφικό εξοπλισμό του Κονούκσεβερ και τα φιλμ και του είπα ότι η διαταγή ήταν να τα πάει στο ΓΕΕΦ. Μετά κάποιες μέρες είδα να δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Η Μάχη», του Νίκου Σαμψών, οι γνωστές πλέον φωτογραφίες και είπα «να οι φωτογραφίες που συλλάβαμε», διότι ήξερα ότι στο ΓΕΕΦ υπήρχαν άνθρωποι του Σαμψών» (ο πρόεδρος της πραξικοπηματικής κυβέρνησης που εγκατέστησε η Χούντα).

Ο μυστηριώδης έφεδρος αξιωματικός

Το μεσημέρι της περασμένη Τετάρτης, στο μεσημβρινό ειδησεογραφικό μαγκαζίνο της τηλεόρασης του ΡΙΚ, το οποίο αναλώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στο συγκεκριμένο ζήτημα, έκανε τηλεφωνική παρέμβαση ο στρατηγός ε.α. Γιώργος Μαυρουδής, ο οποίος είπε ότι εκείνο το βράδυ στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας είχαν καταλήξει δύο πολεμικοί ανταποκριτές από την Τουρκία. Την ίδια μέρα η «Χουριέτ», επικαλούμενη τον Κονούκσεβερ, έγραψε ότι ο Αντέμ Γιαβούζ του πρακτορείου ΑΝΚΑ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στον κήπο του νοσοκομείου, ενώ στην «Κ», ο Κονούκσεβερ διευκρινίζει ότι ο συνάδελφός του πέθανε στο νοσοκομείο των Αδάνων.

Την ίδια στιγμή, αποκαλύπτεται ότι προς τα τέλη Αυγούστου 1974, στο φωτογραφικό εργαστήριο του Χρίστου Γιάγκου παρουσιάστηκε ένας Ελληνοκύπριος έφεδρος αξιωματικός (το όνομα του οποίου κατέχουμε) και ζήτησε να του εμφανίσουν τα φιλμ. Ο Γιάγκου δήλωσε σχετικά στην «Κ»: «Δεν ήταν συμβατικά φιλμ αλλά σλάιντς Agfa. Είπα στον αξιωματικό ότι με την αγορά των σλάιντς δίνεται και σχετική απόδειξη για την εμφάνισή τους από το εργοστάσιο και καλά θα ήταν να τα εμφανίσουν εκεί. Μου είπε πως θα πληρώσει όσο χρειάζεται για να τα εμφανίσω εγώ. Πήγα και αγόρασα ένα amateur kid της Agfa και τα εμφάνισα παρουσία του αξιωματικού. Ηταν τέσσερα ή πέντε φιλμ των 36 σλάιντς. Μόλις τέλειωσα, τα πήρε κι έφυγε. Μετά μερικές ημέρες είδα τις φωτογραφίες να δημοσιεύονται στην εφημερίδα “Η Μάχη”. Ο έφεδρος εκείνος αξιωματικός είχε και τις φωτογραφικές μηχανές του Τούρκου ρεπόρτερ και ενδεχομένως να τις έχει μέχρι σήμερα». Στο ερώτημά μας κατά πόσον είδε και κάδρα με νεκρούς στα σλάιντς, ο Χρίστος Γιάγκου μάς απάντησε ότι ήταν διάφορες φάσεις της τουρκικής επέλασης με πολύ κόσμο, αλλά δεν θυμάται να είδε νεκρούς, εξάλλου, σημείωσε, δεν του δόθηκε χρόνος να παρατηρήσει λεπτομερώς τα κάδρα.

Το βράδυ της Τετάρτης, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, το ΡΙΚ μετέδωσε ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Νίκου Κέττηρου, ο οποίος συνομίλησε, όπως ανέφερε, με τον τότε έφεδρο αξιωματικό και ο οποίος, χωρίς να δεχθεί να αποκαλύψει το όνομά του, είπε ότι τα εμφανισμένα φιλμ, όπως τα πήρε από το εργαστήρι του Χρίστου Γιάγκου, τα παρέδωσε σε αξιωματικό στο ΓΕΕΦ. Ο αξιωματικός, ο οποίος βρίσκεται εν αποστρατεία και είναι πολύ γνωστός στην κυπριακή κοινωνία, όταν κλήθηκε από τον δημοσιογράφο να του πει σχετικά με τα φιλμ, αρνήθηκε πως πήρε ποτέ στα χέρια του τέτοιες φωτογραφίες…

Τουρκοκύπριοι εκτέλεσαν τους αιχμαλώτους

Μετά τις αποκαλύψεις για τους πέντε στρατιώτες, εντοπίσαμε στην Κωνσταντινούπολη τον 70χρονο σήμερα Τούρκο φωτορεπόρτερ Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος εργαζόταν τότε για την εφημερίδα Γκιουναϊντίν και τον ρωτήσαμε τα παρακάτω:

– Κύριε Κονούκσεβερ, πώς συλληφθήκατε;

– Ερχόμουν με αυτοκίνητο σε ένα τόπο κοντά στην Πράσινη Γραμμή, μας πυροβόλησαν και χτυπήθηκε ο οδηγός. Το αυτοκίνητο σταμάτησε. Κάποιος φώναξε να βγούμε έξω. Ηταν ένας Ελληνοκύπριος στρατιώτης με αυτόματο. Κατέβηκα. Ημουν τραυματισμένος. Εκαμα δύο βήματα και κάποιος άλλος με χτύπησε στην πλάτη. Μου πήραν τις φωτογραφικές μηχανές και όλα τα φιλμ. Τις δημοσίευσαν και τις δημοσιεύουν ακόμα, αλλά όχι όλες.

– Πόσες φωτογραφίες είχατε βγάλει;

– Είχα τραβήξει 15 με 16 κασέτες (σλάιντς) και είχα και τρεις μηχανές. Τα πήραν όλα. Μετά εμφάνισαν τα φιλμ που έβγαλα εγώ. Πριν από μερικά χρόνια ήρθα στην Κύπρο και μίλησα με τα Ηνωμένα Εθνη (με τη ΔΕΑ).

– Πότε σας κάλεσαν;

– Πρέπει να είναι 5-6 χρόνια τώρα. Με ρώτησαν αν εγώ τράβηξα τις φωτογραφίες, που έβγαλαν από φάκελο και μου έδειξαν, και τους απάντησα καταφατικά. Ρώτησαν μετά «τι απέγιναν τούτοι οι άνθρωποι;» και τους είπα ότι τους σκότωσαν αγωνιστές. Ο τουρκικός στρατός τους παρέδωσε στους αγωνιστές κι εκείνοι τους εκτέλεσαν.

– Αγωνιστές όταν λέτε, εννοείτε Τουρκοκύπριοι;

– Ναι, Τουρκοκύπριοι. Δεν είχε καμιά σχέση ο τουρκικός στρατός.

– Εσείς φωτογραφίσατε και τα πέντε άτομα όταν δολοφονούνταν;

– Ναι. Και αυτά υπάρχουν στις φωτογραφίες εκείνες, που τράβηξα.

– Τους φωτογραφίσατε και όταν τους έθαβαν;

– Ναι, και όταν τους σκότωναν και όταν τους έθαβαν. Αλλά εκείνες τις φωτογραφίες δεν τις δημοσίευσαν ποτέ εκείνοι που πήραν τα φιλμ.

– Δηλαδή βγάλατε φωτογραφίες και όταν τους έριχναν στο πηγάδι;

– Δεν ξέρω για πηγάδι. Ετάφησαν, αλλά δεν ρίφθηκαν σε πηγάδι. Ετάφησαν σε χώρο ανοιχτό, στο χωράφι.

– Πού είδατε δημοσιευμένες τις φωτογραφίες σας για πρώτη φορά;

– Πρώτη φορά δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα London Times, πριν από 35 χρόνια, μάλιστα με αναφορά στο όνομά μου. Το ρεπορτάζ έλεγε ότι οι φωτογραφίες του Εργκίν Κονούκσεβερ θα ρίξουν φως στην ιστορία. Χρησιμοποίησαν μία φωτογραφία και μιαν άλλη έδωσαν σε αμερικανικό πρακτορείο. Οι φωτογραφίες θα έπρεπε να είχαν δοθεί σε μένα. Δεν γίνεται να κατάσχονται οι φωτογραφίες και οι φωτογραφικές μηχανές ενός δημοσιογράφου. Πουθενά δεν γίνεται αυτό. Οταν ήρθα στην Επιτροπή, τα ζήτησα αλλά δεν μου τα έδωσαν. Τότε στην Επιτροπή ήταν πρόεδρος ένας από την Ολλανδία (σ.σ.: Ο Κονούκσεβερ μίλησε στον Ελβετό Πιέρ Κουμπεράν, τότε στη ΔΕΑ). Τους είπα να πουν σε εκείνον που τους έδωσε τις φωτογραφίες να φέρει τις μηχανές μου, αλλά τίποτα δεν έγινε.

«Απαράδεκτο», λένε οι συγγενείς

Οργή, είναι η λέξη που κατά προσέγγιση μπορεί να αποδώσει τα συναισθήματα των συγγενών των πέντε στρατιωτών. Η αδελφή του Γιάννη Παπαγιάννη, Μαρία, λέει στην «Κ»: «Είναι απαράδεκτο, εξοργιστικό, απάνθρωπο. Για 35 χρόνια να γνωρίζουν όλοι, το κράτος, το ΓΕΕΦ, οι κυβερνήσεις κι εμάς να μας έχουν αφήσει στο σκοτάδι. Ακόμα και από την Επιτροπή Συγγενών Αγνοουμένων για 35 χρόνια κανείς δεν μας έκανε ένα τηλεφώνημα. Πρόκειται για ένα δεύτερο έγκλημα μια δεύτερη προδοσία».

«Του χρωστώ τη ζωή και τον περιμένω στην Πόλη»

19 Ιουλίου 2009. Εχουν περάσει 35 χρόνια από την εισβολή και ο Τούρκος φωτορεπόρτερ Εργκίν Κονούκσεβερ βρέθηκε στα κατεχόμενα προσκεκλημένος του κ. Ταλάτ στις εκδηλώσεις για την επέτειο. Με την μεσολάβηση ενός Τουρκοκύπριου, ο 70χρονος ρεπόρτερ συνάντησε τον Ελληνοκύπριο χειρουργό, στον οποίο όπως λέει χρωστά τη ζωή του. Πρόκειται για τον 81χρονο Ανδρέα Δημητριάδη, ο οποίος ευχαριστήθηκε πολύ που είδε τον Τούρκο δημοσιογράφο, όπως λέει στην «Κ»: «Ενιωσα μεγάλη ευχαρίστηση που ήρθε να με συναντήσει και να με ευχαριστήσει. Η ιπποκράτειος αρετή είναι για μένα αδιαπραγμάτευτη. Αντιλαμβάνομαι πώς ένιωσε και ο ίδιος τότε, όταν μέσα από την κόλαση του πολέμου ένας άνθρωπος, τον προστάτευσε και τον περιέθαλψε. Με τη συνάντησή μας στείλαμε προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς τις εμπλεκόμενες πλευρές στο Κυπριακό, το μήνυμα ότι αυτός ο τόπος χρειάζεται μια μόνιμη ειρήνη».

Ρωτήσαμε τον Τούρκο ρεπόρτερ, τι άνθρωπος είναι ο Δημητριάδης: «Οταν με πήγαν στο Γ.Ν. Λευκωσίας ήμουν πάνω σε φορείο. Κάποιοι εκεί άρχισαν να με γρονθοκοπούν. Ηρθε όμως ο γιατρός, τους απομάκρυνε, μου είπε να μην φοβάμαι και πρόσθεσε: «Είμαι γιατρός, έδωσα τον όρκο του Ιπποκράτη. Δεν με ενδιαφέρει αν ο ασθενής είναι Τούρκος ή από κάποιο άλλο έθνος. Το καθήκον μου είναι να θεραπεύω τους ασθενείς που έρχονται κοντά μου». Μετά, με χειρούργησε και στη συνέχεια με έβαλε σε κάποιο θάλαμο.

Στο νοσοκομείο έφεραν και τον συνάδελφό μου Αντέμ Γιαβούζ –απεσταλμένο του πρακτορείου ΑΝΚΑ– τραυματισμένο, ενώ όταν ήμασταν μαζί δεν είχε τραυματισθεί. Μετά έμαθα ότι στον κήπο του νοσοκομείου ένας στρατιώτης τον πυροβόλησε στην κοιλιά. Ο γιατρός, ο Δημητριάδης, τον χειρούργησε κι αυτόν, πέντε φορές. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να τον σώσει. Τελικά τον έστειλαν στην τουρκική πλευρά και από εκεί τον πήγαν αμέσως στο νοσοκομείο των Αδάνων, όπου και πέθανε. Ο ίδιος, λέει, έμεινε στο Γ.Ν. Λευκωσίας συνολικά δώδεκα μέρες: «Μετά με πήγαν σε νοσοκομείο στη Λεμεσό και μετά με έβαλαν σε ένα κελί. Εκεί η πληγή μου άρχισε να αιμορραγεί και ανέβασα πυρετό κι έτσι με πήγαν ξανά στο νοσοκομείο. Μετά δύο μέρες με απελευθέρωσαν. Ο γιατρός με έσωσε και το λέω όπου κάτσω κι όπου σταθώ. Να του δώσετε πολλά χαιρετίσματα και να του πείτε ότι τον περιμένω στην Πόλη».

Πηγή:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/08/2009_325877

Συγκλονιστικά στοιχεία από Τούρκο φωτορεπόρτερ

Ο Τούρκος φωτορεπόρτερ Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος φωτογράφησε την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, εκφράζει ευγνωμοσύνη προς τον Ελληνοκύπριο γιατρό Ανδρέα Δημητριάδη, για τον οποίο λέει ότι του χρωστά τη ζωή του και τον περιμένει στην Πόλη.

Εβδομήντα χρονών σήμερα ο Κονούκσεβερ, ο οποίος ζει στην Κωνσταντινούπολη, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου αναφέρει ότι συνάντησε τον περασμένο μήνα, μετά από 35 χρόνια, τον Ελληνοκύπριο γιατρό, ο οποίος το 1974 τον περιέθαλψε και τον χειρούργησε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου είχε μεταφερθεί τραυματισμένος.

Η συνάντηση έγινε με τη μεσολάβηση Τουρκοκύπριου φίλου του Κονούκσεβερ, όταν αυτός ήταν στα κατεχόμενα στις 20 Ιουλίου προσκεκλημένος του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο Ελληνοκύπριος γιατρός Ανδρέας Δημητριάδης δήλωσε στην εφημερίδα: «Ένιωσα μεγάλη ευχαρίστηση, που ήρθε να με συναντήσει και να με ευχαριστήσει».

Εκτός από τη φωτογραφία - ντοκουμέντο της σύλληψης των πέντε Ελληνοκύπριων στρατιωτών, των οποίων τα λείψανα βρέθηκαν σε πηγάδι στο κατεχόμενο χωριό Τζιάος, ο Τούρκος φωτορεπόρτερ υποστηρίζει ότι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες, όταν τον συνέλαβαν αιχμάλωτο, του πήραν τρεις φωτογραφικές μηχανές και 15 ή 16 κασέτες (σλάϊντς).

Ειδικά για την περίπτωση των πέντε Ελληνοκυπρίων στο χωριό Τζιάος ο Κονούκσεβερ, ο οποίος πριν χρόνια έδωσε κατάθεση στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ), λέει ότι ο Τουρκικός στρατός τους παρέδωσε σε Τουρκοκύπριους και εκείνοι τους εκτέλεσαν.

Επίσης, αναφέρει ότι τους φωτογράφησε «και όταν τους σκότωναν και όταν τους έθαβαν».

Ωστόσο, υποστηρίζει ότι οι πέντε Ελληνοκύπριοι δεν ρίφθηκαν σε πηγάδι, αλλά τάφηκαν σε χωράφι.

πηγη:ΑΠΕ/ΑΝΤ1

pediada.gr 16.08.09

http://www.pediadanews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2174:2009-08-16-07-19-04&catid=3:kosmos&Itemid=69