Παγκοσμιοποίηση και Λαοί

«ΝΑΤΟ» 60 χρόνια, φθάνει πια!

Της Έφης Γιακανίκη

Γνωρίζουμε όλοι μας, ότι η σχέση μεταξύ παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και πολέμου, είναι άμε­ση. Και στην εποχή που διανύουμε, πιο άμεση από ποτέ!...

Όταν το κεφά­λαιο κυβερνά ουσιαστικά (και μάλιστα με ανάλγητο τρόπο) ένα κράτος που υποστηρίζει παρ' όλα αυτά ότι είναι Δημοκρατικό, πρόκειται βέβαια για απάτη. Μιλάμε εδώ, για την ανεξέλε­γκτη πλέον εκμετάλλευση των λαών, από τους νομίμως κυβερνώντες. Αυτή η πράξη, έχοντας σαν πρόσχημα την επικράτηση της ελεύθερης αγοράς έως ασυδοσίας, συνιστά διεθνές έγκλημα!... Οι κατακτήσεις των εργα­ζομένων, που πληρώθηκαν κυρίως στην Αμερική με αίμα στις αρχές του 20ου αιώνα, αλματωδώς, καταργού­νται!... Δηλαδή η απορρύθμιση των στοιχειωδών εργασιακών σχέσεων, εί­ναι αυτή που ταΐζει μέχρι σκασμού ένα απάνθρωπο σύστημα εκμετάλλευσης, μη βιώσιμο πια, εκεί που έχει φθάσει.

Εδώ, δεν μπορούμε βέβαια να μιλάμε πια για κύματα και λογής - λογής πα­ρατάξεις, αλλά για την άμεση ανάγκη της ανθρωπότητας να γλυτώσει από την ανέχεια, αλλά και όπου τα κεφαλαιοκρατικά καθεστώτα, χρησιμοποι­ούν την δύναμη τους για να αρπάξουν εδάφη από τις πιο αδύναμες περιοχές της γης, προς εκμετάλλευση. Αυτό δεν γίνεται μόνο για να μπορούν να εξου­σιάζουν τους κατοίκους των χωρών αυτών, έχοντας σαν πρόσχημα τον εκσυγχρονισμό τους όπως γίνονταν πα­λαιότερα (Ινδία - Μ. Βρετανία), αλλά για να προλάβουν άλλους ομοίους τους ιμπεριαλιστές - κεφαλαιοκράτες.

Ο ανταγωνισμός των κοράκων του ιμπεριαλισμού μεταξύ τους, γίνεται πάντα σε περιοχές όπου υπάρχουν πλουτοπαραγωγικές πηγές Πετρελαί­ου, ουρανίου, πολύτιμων μετάλλων κ.λπ. Άρα, οι πόλεμοι που αιματοκυ­λούν την ανθρωπότητα, γίνονται κα­θαρά λόγω οικονομικών συμφερό­ντων!... Σε ένα τέτοιο οριακό σημείο βρισκόμαστε σήμερα, μετά από άλλη μια περίοδο δήθεν ανακωχής, όπου για χρόνια φάνηκε να κυριαρχεί η αντίληψη, του Βρετανού οικονομολό­γου Τζων Κέυνς (1883-1946), ότι ο κα­πιταλισμός μπορεί να συνυπάρξει με παρεμβάσεις σοσιαλιστικού τύπου.

Ιδέες αποδέκτες και από την δεξιά και από τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες. Αυτός ο σπουδαίος οικονο­μολόγος, αναζητούσε τον «τρίτο δρό­μο», μεταξύ της κλασικής φιλελεύθερης αντίληψης, ότι όλα τα θεραπεύει «το αόρατο χέρι της αγοράς», και της ριζοσπαστικής μαρξιστικής θεώρη­σης, περί πλήρους ανατροπής της κα­θεστηκυίας τάξης. Αυτή η προσπά­θεια, κράτησε με πολλά σκαμπανεβά­σματα, μέχρι το 1971 που άρχισε η κρίση του πετρελαίου, και καταργή­θηκε «ο κανόνας του χρυσού». Έτσι, φθάσαμε στην νεοφιλελεύθερη «αντεπανάσταση» των ιδιωτικοποιήσεων, που εξοβέλισε κάθε μορφή κρατικής παρέμβασης για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας.

Και ερχόμα­στε στο 1997 και την δήθεν λύση των τεράστιων παγκόσμιων προβλημάτων, μέσω αυτού που αποκαλείται για τους ισχυρούς «Παγκοσμιοποίηση». Ακολουθεί στην Ελλάδα το 1999, το τραγικό φιάσκο του χρηματιστηρίου, όπου χάθηκε ένα μεγάλο κομμάτι αποταμίευσης, ενώ ο κεφαλαιοποιη­μένος σοσιαλισμός μας, θεωρούσε το χρηματιστήριο ασφαλές.

Κάποιοι έφθασαν στην αυτοκτονία, χάνοντας τα πάντα. Και μιλάμε για πα­νελλήνιο σοσιαλιστικό κί­νημα. Αυτός, λοιπόν κατέ­ληξε να είναι ο πολιτισμός του Καπιταλισμού, με την μάσκα του σοσιαλισμού. Και η κατρακύλα συνεχί­στηκε, με την επόμενη Νεοδημοκρατική κυβέρνηση.

Σήμερα, το διαίρει και βασίλευε, γνωστή συνταγή του καπιταλιστικού συστή­ματος, απειλεί να αφανίσει τους δεσμούς που υπάρ­χουν, μεταξύ των βαλκανι­κών χωρών. Πολιτισμικούς, παραδοσιακούς, θρησκευ­τικούς κ.λπ. Στρατηγικής σημασίας η θέση των Βαλκανίων.Οι λαοί, δεν πρέπει να παραπλανηθούν και να πα­ρασυρθούν σ' αυτό το παι­χνίδι.

Μια νέα ανθρωπιστική πολιτική στάση, όπου η συλλογική προσπάθεια θα αντικαταστήσει τον στενά μικροκομματικό τρόπο σκέψης, θα επιτύχει τη λύση ενός ψεύτικου γρίφου.Η λύση θα έλθει από τα κάτω. Από το πλήθος των ανθρώπων που βλέ­πουν τα απλά καθημερινά τους όνει­ρα, για μια αξιοπρεπή διαβίωση, να καταρρέουν από ένα αδηφάγο νεοφι­λελευθερισμό! Που βλέπουν το παρα­κράτος να κυβερνά στη θέση μιας νό­μιμα εκλεγμένης κυβέρνησης.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή που ζούμε, είναι απλώς, ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό παιχνίδι που παίζε­ται χρόνια τώρα με πρώτο υλικό το αίμα και τον ιδρώτα μας στις τερά­στιες αγορές του κόσμου των ισχυ­ρών!... Η δύναμη μας είναι εδώ, στην ενότητα και την ψύχραιμη μεθόδευση προς μια ανθρώπινη έξοδο από την κρίση. Όχι στο φόβο και τη μοιρολατρία, γιατί αυτά θρέφουν με το πα­ραπάνω, ένα ανάλγητο πέρα για πέρα παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, μελοποιημένων πολιτών τρίτης και τέ­ταρτης κατηγορίας.

ΕΦΗ ΓΙΑΚΑΝΙΚΗ-ΚΟΚΟΛΙΑ

Από το περιοδικό του Σ. Σ. ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ

Τα Δικά μας φτερά (τεύχος ΝΟΕ-ΔΕΚ 2008)

Σχολιο δικό μας:

Νομίζουμε ότι ο τίτλος "ΝΑΤΟ" 60 χρόνια, φθάνει πια! αδικεί το κείμενο. Είναι σίγουρο ότι μόνο το ΝΑΤΟ δεν είναι υπεύθυνο για την σημερινή κατάντια. Η ευθύνη πρέπει να αποδοθεί στο σύνολο των κυβερνήσεων του πλανήτη και προ πάντων σε αυτές που βρίσκονται στην κεφαλή των πλουσίων και ισχυρών κρατών. Βεβαίως συμμέτοχοι στην ευθύνη είναι και οι κυβερνήσεις των μικρότερων κρατών που υιοθετούν αποφάσεις και αποφεύγουν με πολιτικά τερτίπια να θέσουν τις σημαντικές αποφάσεις , που παίρνονται για την «ευημερία» του λαού, στην κρίση του με δημοψήφισμα για να εγκριθούν ή να απορριφτούν. ΚΓ