Θεοφάνης Γραικιώτης : O ATOΠ

O ATOΠ

Γράφει ο Θεοφάνης Γραικιώτης

-Ποιός θα πάει στη θέση του;;;;;;;;

Άμα σκοτωθεί ο ΑΤΟΠ ποιός θα πάει στη θέση του;;;;;;;;;

Μου λες;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Με ρώταγε ο Υπολοχαγός στο γραφείο του.

Στην 123 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού,

λίγο πριν κινήσουμε για την στρατιωτική άσκηση

Εγώ τώρα τι να του πω;;;;;;;;;;;;

Με είχε ορίσει για την άσκηση Αξιωματικό Τοπογράφο [ΑΤΟΠ]

Είχα φέρει τις αντιρρήσεις μου.

-Μα κύριε Υπολοχαγέ συνήθως είμαι στις ασκήσεις ΑΒΟΛ

[όχι αβόλευτος] δηλαδή Αξιωματικός Βολής, στα Πυροβόλα

ή είμαι ΑΠΑΡ [όχι παπάρ] δηλαδή Αξιωματικός Παρατηρητής

στο Παρατηρητήριο, να κατευθύνω την Βολή

Τις θέσεις αυτές τις ξέρω πολύ καλά.

Γιατί να μην είμαι και στην άσκηση αυτή σε μία απ αυτές τις θέσεις;;;;;;;;;;;;;;;;

Ο Υπολοχαγός με κοίταξε αυστηρά.

Τα ‘παμε .Δεν τα ‘παμε;;;;;

Άμα σκοτωθεί ο ΑΤΟΠ ποιός θα πάει στη θέση του;;;;;;;

Συνέχισε στο ίδιο αυστηρό ύφος.

-Το ταμπελάκι στο πουκάμισό σου τι γράφει κύριε Δόκιμε;;;;;;

-Γράφει ΑΤΟΠ, του απήντησα μουδιασμένα

-ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ. ΕΙΣΑΙ ΑΤΟΠ. Θέλεις δεν θέλεις

Είπαμε αν σκοτωθεί ο ΑΤΟΠ κάποιος άλλος θα πάει στη θέση του.

Έδειξα τον εαυτό μου

-Και αυτός θα είμαι ....εγώ;;;;;;;;;;;;

-ΑΚΡΙΒΩΣ.  Έτσι είπε ο Υπολοχαγός και δεν σήκωνε αντιρρήσεις

Έξω απ’ το γραφείο του Υπολοχαγού ήταν ο Λόχας [Λοχίας],

με τις τεχνικές γνώσεις με το γωνιόμετρο, με τη μεζούρα

αλλά ...και το τζιπάκι. Πάνοπλος δηλαδή.

Χοροπήδαγε σαν το αρκούδι. Έφερνε το χέρι του στο στόμα

σαν να μου λεγε 'να σου πω' να σου πω'.

Τί ήθελε άραγε;;;;;;;;;;

Τον έβλεπα απ’ το παράθυρο του γραφείου του Υπολοχαγού

Ο Υπολοχαγός συνέχιζε την πάρλα του.

-Κύριε Δόκιμε θα πάρετε ένα τζιπάκι, τον Λοχία και τον στρατιώτη οδηγό και θα προβείτε εις ΟΔΕΥΣΙΝ.

ΚΛΕΙΣΤΗΝ ΟΔΕΥΣΙΝ. Ύστερον θα ανακοινώσετε τ’ αποτελέσματα στον Διοικητήν σας

[εγώ τ αποτελέσματα κι αυτός ...την καμπάνα, σκέφτηκα]

Μπορείτε να πηγαίνετε.

Πήγαινα. Δηλαδή τι πήγαινα;;;;;;;;

Με την ΟΔΕΥΣΗ...όδευα ...στην καταστροφή

Ο Λοχίας όμως [το αρκούδι πού λέγαμε] είχε άλλη άποψη

-Λούφα η δουλειά κύριε Δόκιμε. Λούφα σας λέω.

Όταν οι άλλοι θα λασπώνονται στα πυροβόλα και στο παρατηρητήριο εμείς θα ‘χουμε τις τσάρκες μας και τα ωραία μας.

Τον κοίταξα. Πήρα τ απάνω μου

-Αν είναι έτσι θα ‘μαι και ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΤΟΠ .

ΑΤΟΠ και πάλι ΑΤΟΠ

Και με την όδευση τι θα γίνει Λόχα;;;;;;;;;

-Άστο πάνω μου κύριε Δόκιμε. Άστο πάνω μου

Και τ’ άφησα πάνω του. Όχι που θα του χάλαγα χατίρι

Τι όδευση ήταν αυτή Θεέ μου!!!!!

Με τα μεζεκλίκια της….

Με τις τηγανιές της …..

Με τις ταβερνούλες της …

Κάπου κάπου τραβούσαμε και καμιά κορδελιά, μετρούσαμε και καμιά γωνία.

Όλα μετριούνταν. Μόνο το κέφι μας ...ήταν αμέτρητο.

Δηλαδή μόνο ο Λόχας μέτραγε με τον στρατιώτη κι εγώ μπουκομένος ρώταγα

-Όλα εν τάξει Λόχα;;;;;

-Εν τάξει και παραεντάξει η απάντηση.

Στην επιστροφή ήμασταν στο τσακίρ κέφι

-ας όψεται το ουζάκι και τ’ άλλα ευγενή ποτά-

Μπαίνοντας στο χώρο της άσκησης μόνο που δεν τραγουδήσαμε το 'Τα περάσαμε όμορφα όμορφα όμορφα'

καθότι εμείς ΚΥΡΙΟΙ με την τζιπάρα μας, την γωνιομετράρα μας…

ΑΨΟΓΟΙ …  Και άσε τους άλλους να λιώνουν στα πυροβόλα και στα παρατηρητήρια.

Στην επόμενη στρατιωτική άσκηση της μονάδος μου

μπούκαρα στο γραφείο του Υπολοχαγού.

-Ζητώ την τοποθέτησιν μου ως ΑΤΟΠ διεκήρυξα υπερηφάνως

Είναι αρμοδιότης που μου πάει....γάντι.....

Ο Υπολοχαγός όμως είχε τις αντιρρήσεις του

Εγώ όμως τα επιχειρήματά μου

-Γιατί Κύριε Υπολοχαγέ;;;;;;;;;;;; Γιατί να μην είμαι ΑΤΟΠ;;;;;;;;

Για σκεφτείτε αν σκοτωθεί στη μάχη ο ΑΤΟΠ…

Ποιός θα πάει στη θέση του ;;;;;;;;;;

Μου λέτε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Η ταινία των Forminx

Η ταινία των Forminx

 

Ο Θ. Αγγελόπουλος, ο Ν. Τσιφόρος και οι Forminx

 

Η ταινία για το ελληνικό ποπ συγκρότημα που ολοκληρώθηκε μετά κόπων και βασάνων και δεν διεσώθη καμία κόπια της

 

Από τον Δημήτρη Καπράνο

 

Οι Forminx είναι το πρώτο ελληνικό «ποπ» συγκρότημα, που έφερε στην Ελλάδα τον ήχο που έλειπε από την ελληνική μουσική.

 

Μπορεί να υπήρξαν και άλλα σχήματα που έπαιζαν «ξένη» μουσική. Ο Μίμης Πλέσσας στις αρχές του '60 έπαιζε τζαζ σε ένα κλαμπ, την Κουκουβάγια, με τον κιθαρίστα Τίτο Καλλίρη (πατέρας του γνωστού τραγουδιστή Θάνου Καλλίρη), ενώ τζαζ κομμάτια έπαιζε σε μεγάλα κέντρα και ο Γιώργος Κατσαρός με το σαξόφωνό του, επικεφαλής διάφορων σχημάτων.

 

Οι Forminx, όμως, χάρη στο δαιμόνιο του Νίκου Μαστοράκη, που διέκρινε το ταλέντο αλλά και τον απόλυτα «αμερικάνικο» ήχο τους, ήταν οι πρώτοι που ηχογράφησαν δίσκους και έκαναν επιτυχίες που σημείωσαν μεγάλο αριθμό πωλήσεων. Το πρώτο τους 45άρι, στην Decca, με τα κομμάτια «Elephant twist» και «I say yeah», τάραξε τα νερά και άνοιξε τον δρόμο σε δεκάδες συγκροτήματα που τραγουδούσαν με αγγλικό (αφελή αρχικά) στίχο.

 

«Ποιοι είναι αυτοί;» με ρώτησε ο αδελφός μου, που τότε σπούδαζε στην Αγγλία και έπαιζε κιθάρα σε ένα συγκρότημα στο Νιούκασλ, όταν τους άκουσε. Εξεπλάγη, όταν έμαθε ότι ήταν Έλληνες και παρέα με κάτι φίλους πήγαμε και τους ακούσαμε (εγώ ήμουν στη Β' Γυμνασίου και με έβαλαν με το ζόρι στο κλαμπ) στο Acropole, στο υπόγειο του ομώνυμου ξενοδοχείου, απέναντι από το Πολυτεχνείο.

 

Με τον Μαστοράκη να γράφει τους στίχους και τον σπουδαίο (από τότε) μουσικό Βαγγέλη Παπαθανασίου (ως Vangelis πήρε το Οσκαρ για το «Chariots of fire») να συνθέτει, έγιναν το Νο 1 ελληνικό συγκρότημα και το «Geronymo Yanka» έγινε πανελλήνιο και διεθνές σουξέ!

Tότε είχε παιχθεί στην Ελλάδα το φιλμ «A hard day's night» των Beatles και ο Μαστοράκης έριξε την ιδέα. «Θα γυρίσουμε κι εμείς ένα παρόμοιο φιλμ» είπε και απευθύνθηκε στον τριαντάχρονο τότε νέο σκηνοθέτη, που είχε έρθει με περγαμηνές από τη Γαλλία, τον Θόδωρο Αγγελόπουλο! Εκείνος δέχθηκε (θα ήταν η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους) και αναζήτησαν σεναριογράφο.

 

Τον βρήκαν και του ζήτησαν να γράψει το σενάριο. Ένα δημοφιλές μουσικό συγκρότημα πηγαίνει σε περιοδεία (με το τρένο, όπως πήγαιναν και οι Beatles) και στο ταξίδι η σύζυγος ενός από τους μουσικούς πέφτει θύμα απαγωγής από έναν μυστηριώδη τύπο! Η ταινία θα ήταν μουσική - αστυνομική κωμωδία και σεναριογράφος ήταν ο Νίκος Τσιφόρος!

 

Οι συντελεστές: Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Σενάριο: Νίκος Τσιφόρος. Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου. Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Πανουσόπουλος (ο μετέπειτα βραβευμένος σκηνοθέτης) και Γιώργος Αρβαντίτης (διάσημος αργότερα και αυτός). Παραγωγός: Γιάννης Φαφούτης.

 

Ηθοποιοί: Χρόνης Εξαρχάκος, Χρήστος Δοξαράς, Λάζος Τερζάς, Νίκος Παπαθανασίου, Λίνα Τριανταφύλλου, Μαρία Κουγιουμτζάκη, Εύη Γαβριηλίδη και οι Forminx, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Τάσος Παπασταμάτης, Σωτήρης Αρνής, Κώστας Σκόκος, Βασίλης Μπακόπουλος.

 

Τα γυρίσματα αρχίζουν στο τρένο που μεταφέρει τους Forminx στη Θεσσαλονίκη για την περίφημη συναυλία στο Παλέ ντε Σπορ, όπου σημειώθηκε ρεκόρ εισιτηρίων και, φυσικά, επεισόδια, καθώς οι «γιεγιέδες» αποτελούσαν «απειλή» για τα ήθη της εποχής. Κι ενώ τα γυρίσματα συνεχίζονται, ο Αγγελόπουλος, που δεν ήταν τόσο «στο κλίμα» των υπολοίπων, διαφωνεί με τον παραγωγό και παρατάει την ταινία στα μισά! Αναζητείται νέος σκηνοθέτης για να τελειώσει το φιλμ και απευθύνονται στον Κώστα Λυχναρά (αργότερα «ιερόν τέρας» της ελληνικής τηλεόρασης), ο οποίος ολοκληρώνει το φιλμ, μετά βασάνων και κόπων!

 

 

Ο καιρός έχει περάσει, οι Forminx διαλύονται, ο Βαγγέλης φεύγει με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Λουκά Σιδερά και γίνονται παγκόσμιοι ροκ σταρ με τους Aphrodite's Child, στην Ελλάδα η πολιτική κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Η ταινία δεν παίζεται και σήμερα (λέγεται ότι) δεν υπάρχει ούτε μία κόπια της!

 

Ακολουθεί η δικτατορία και οι Forminx δεν υπάρχουν. Ο Κώστας Σκόκος είναι πλέον ηθοποιός και παίζει στο θέατρο (αργότερα έγινε η «φωνή» των πιο πετυχημένων διαφημίσεων και ο πρώτος εκφωνητής του AΝΤ1), ο Βασίλης Μπακόπουλος χημικός μηχανικός στην Εsso Pappas, ο Σωτήρης Αρνής είναι πια αρχιτέκτων και ο Τάσος Παπασταμάτης (μας άφησε ξαφνικά το 2010) γίνεται τραγουδιστής πίστας.

 

Οι Forminx, που συγκροτήθηκαν το 1962, «έζησαν» σχεδόν τέσσερα χρόνια. Ο Vangelis μεγαλούργησε στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και τα τραγούδια που έγραψε για το συγκρότημα που άνοιξε τον δρόμο στην ελληνική «ποπ» ακούγονται και σήμερα ευχάριστα, ενώ το «Jeronymo Yanka» παίζεται ακόμη σε όλα τα πάρτι!

 

https://www.dimokratianews.gr/content/94011/o-th-aggelopoylos-o-n-tsiforos-kai-oi-forminx

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Εβδομάδας. Το γεγονός που έρχεται η Εκκλησία να μας θυμίσει, λαμβάνει χώρα δύο ημέρες πριν οδηγηθεί ο Ιησούς Χριστός στο Σταυρό. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι αυτός που εξιστορεί τι έγινε εκείνη την ημέρα:

Ο Ιησούς βρισκόταν στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού. Εκεί εμφανίστηκε μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με ακριβό μύρο. Ζήτησε συγχώρεση από τον Υιό του Θεού, επειδή ήταν πόρνη, και έριξε αυτό το μύρο στα μαλλιά Του.

Οι μαθητές του Ιησού, θεώρησαν την πράξη αυτή μεγάλη σπατάλη, αφού θα μπορούσαν να πουλήσουν το μύρο και με τα χρήματα που θα έπαιρναν να βοηθούσαν τους φτωχούς. Ο Ιησούς παίρνοντας το μέρος της γυναίκας, επίπληξε τους μαθητές του, λέγοντας τους ότι η γυναίκα αυτή του έκανε καλό, αφού με αυτό το μύρο τον ετοίμασε για την ταφή. Τους θύμισε ότι τους φτωχούς θα μπορούν να τους βοηθούν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ενώ Εκείνον θα τον έχουν για λίγο ακόμα. Την συγχώρησε για τις αμαρτίες της και, προφητικά μιλώντας, είπε ότι η πράξη της αυτή θα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο που θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας, αυτή η αναφορά, ένα μνημόσυνο γι' αυτήν. Τότε ο Ιούδας έφυγε και πήγε να συναντήσει τους Αρχιερείς. Τους ρώτησε τι θα του δώσουν για να τους παραδώσει τον Χριστό, και αυτοί του υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.

Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας, τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαιου. Κατά την διάρκεια του, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες. Το Μυστήριο του Ευχελαιου, μπορεί να τελεστεί και εκτός ναού, όποτε το ζητήσει ένας πιστός από τον ιερέα της ενορίας του. Και τότε, όταν τελείται δηλαδή σε κάποιο σπίτι, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Το λάδι του Ευχελαιου θεωρείται θεραπευτικό. Κατά την διάρκεια του μυστηρίου ο ιερέας ανάβει ένα κερί για κάθε Ευαγγέλιο που διαβάζει. Αυτό κάνουν και μερικοί πιστοί κατά την διάρκεια του Μεγάλου Ευχελαιου, στην εκκλησία, την Μεγάλη Τετάρτη.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο, έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα.

Τη Μεγάλη Τετάρτη παρασκεύαζαν τη νέα ζύμη, το προζύμι της χρονιάς. Στις γειτονιές της Αθήνας μάλιστα η εκκλησάρισσα πήγαινε από σπίτι σε σπίτι, μάζευε αλεύρι και το ζύμωνε χωρίς προζύμι. Το πήγαινε στον παπά και εκείνος ακουμπούσε πάνω του το σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το αλεύρι ανέβαινε. Αυτό θα ήταν το προζύμι της χρονιάς. Η εκκλησάρισσα μοίραζε από λίγο σε κάθε σπίτι. 

Την Μεγάλη Τετάρτη, γίνεται το Μέγα Ευχέλαιο ενώ οι πιστοί γονατίζουν πριν οι ιερείς τους χρίσουν με το Άγιο Λάδι για να λάβουν συγχώρεση. Το απόγευμα, στις εκκλησίες, το θέμα της λειτουργίας είναι το "Πλύσιμο των ποδιών των Μαθητών" που γίνεται σε πολλά μέρη. Για παράδειγμα, στην Πάτμο στήνεται μια εξέδρα στην πλατεία της πόλης. Κατά την λειτουργία, που διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα, ο ιερέας που "παίζει τον ρόλο" του Χριστού, πλένει τα πόδια δώδεκα μοναχών -οι μαθητές- μια μίμηση της πράξης του Χριστού πριν την Σταύρωση Του.

ΠΗΓΕΣ:

http://www.matia.gr/7/72/7204/7204_1_7.html

http://2tee-n-smyrn.att.sch.gr/politistikosite/politistikoK24.htm

Χρήστος Γιούλης : Δυο κεσεδάκια φράουλες

Στη Φώτο, το χωριό του Χρήστου Γιούλη ...φωτογραφημένο από την κορφή του βουνού "...από κει κατεβαίναμε...να πάμε στον κάμπο κάθε μέρα...για εργατιά ...η για το γιατρό το Τζαμίχα εγώ, που ήμουν μπρούχαβος (φιλάσθενος).."..

Δυο κεσεδάκια φράουλες

Γράφει ο Χρήστος Γιούλης

 

Ο πάγκος στο σταθμό στα Κ. Πατήσια, ήταν ωραίος όλο χρώμα κόκκινο φραουλί, είχε ένα φως από πάνω που φώτιζε την ταμπελίτσα από χαρτόνι οντουλέ, που έγραφε ένα μεγαλο "1 ευρώ", που ήταν κομμένη με το χέρι γιατί ήταν λίγο στραβοκομμένη κι ένας ψηλός κρεμανταλάς πίσω από τον πάγκο με τις φράουλες, που ήταν ψιλοανέκφραστος και μου φάνηκε λίγο αδιάφορος ώστε δεν τον πρόσεξα. Αυτός πρόσεξε το 1,60 ευρώ στην ανοιχτή παλάμη μου και το ύφος του έγινε απορημένο γιατί μάλλον είχα κι εγώ απορία, πώς να πάρω φράουλες με 1,60 ευρώ. Μπορούσα να πάρω ένα κεσεδάκι αλλά εγώ ήθελα δύο. Είχα όμως μόνο 1,60 ευρώ και με ένα εξήντα ευρώ δεν παίρνεις δύο κεσεδάκια. Το κατάλαβε ρε μάγκες μου ότι εγώ τρελαίνομαι για φράουλες. Όπως κατάλαβε ότι εγώ δεν είχα μία! Είχα μόνο ένα εξήντα ευρώ κι ο κόσμος όλος ... Πήρε μια μπλε νάιλον σακούλα έβαλε μέσα το ένα κεσεδάκι και μετά από ένα απειροελάχιστο, αλλά απειροελάχιστο όντως δισταγμό, ο ψηλός κι άχαρος κρεμανταλάς έβαλε μέσα στη νάιλον σακούλα κι άλλο ένα κεσεδάκι φράουλες... Μα... πήγα να πω...έχω μόνο ένα εξήντα ευρώ...αλλά δεν το είπα ...γιατί είπε : «Για όλα υπάρχει λύση» ... Και ρε μάγκες μου χαμογέλασε ...κι ένα χρυσό δόντι έλαμψε στην πρόσοψη ...το πρόσωπο του έπαψε να είναι ψιλοαδιάφορο και πια δεν ήταν κρεμανταλάς κι άχαρος ...οπότε τον ρώτησα : όταν μαζεύεις τις φράουλες δε σε τρων’ τα φίδια ; Ήταν η πιο ηλίθια ερώτηση αλλά ρε μάγκες μου δεν ήταν ...γέλασε πιο πλατιά και είπε: όχι δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα ....

 

Ο θείος μου ο Στάθης με κατέβαζε από το χωριό με τη μάνα μου να με πάει στο γιατρό στο Τζαμίχα στα Δολιανά ... Είχα 40 πυρετό και παραμιλούσα ...είχαμε φτάσει στο κόνισμα τση Μάλιως και μπήκαμε μέσα στο βαθύ ...σταμάτησε το μ'πλαρι και έσκυψε μέσα στο σύθαμπο ...στους θάμνους, έχωσε το χέρι του κι έκοψε ωραία κόκκινα χαμοκέρασα. Κι απότομα τράβηξε το χέρι του κι έπεσαν στο χώμα μερικά ...η αδερφή του, που ήταν η μάνα μου του φώναξε : Στάθη πρόσεξε μη σε φαν τα φίδια ... Ήταν Ιούνιος καιρός κι είχαν κανά μήνα που ξύπνησαν ... Στα χαμοκέρασα παν τα φίδια ... Από τότε έχω να φάω χαμοκέρασα ...όμως άμα βρω φράουλες τις πεθαίνω ...δεν πιάνουν τη γεύση των χαμοκέρασων αλλά εντάξει ...πάντα τα άγρια είναι πιο νόστιμα από τα ήμερα ...κι οι φράουλες είναι ήμερα χαμοκέρασα ... 

 

Τα χαμοκέρασα είναι άγριες φράουλες ...και δεν έχεις φόβο όταν τις μαζεύεις να σε φαν τα φίδια ... Ήμουν 8 χρονών παιδάκι κι εκεί στα χαμοκέρασα, θυμήθηκα αυτό που θα μου έλεγε μετά από 50 τόσα χρόνια ο ψηλός με το χρυσό δόντι στην πρόσοψη ..."για όλα υπάρχει λύση"...

 

Μέσα στη γενναιοδωρία ένας κρεμανταλάς κι άχαρος, γίνεται ...ψηλός, με χρυσό δόντι στην πρόσοψη και ωραίο χαμόγελο ...κι ο χρόνος τότε ακριβώς φίλοι γίνεται ενιαίος· το παρόν ταυτίζεται με το παρελθόν και το μέλλον ...η γενναιοδωρία είναι άχρονη ...γίνεται αιώνια ...με ένα απλό : "για όλα υπάρχει λύση" ...

 

Καλή Μεγάλη Βδομάδα φίλοι... σφίγγεται η ψυχή μας λέει η Μ. Βαμβουνάκη ....

 

Γίνεται να προσπεράσουμε το μαρτύριο, την προδοσία και τα απαίσια φιλιά της, την αγωνία θανάτου, το διασυρμό, το ματωμένο λιθόστρωτο, τον φριχτό Γολγοθά, το όξος στο διψώ, τον κρότο της Σταύρωσης; ...

 

Να ξυπνήσουμε ξάφνου και να είναι κιόλας ολόφωτο Μεγάλο Σάββατο; Ανάσταση; Χωρίς Σταύρωση ;

 

Όχι δεν γίνεται..!!!

 

Ακόμα κι αν χάσεις την Παράδεισο θα υπάρξει ο αμνός που θα θυσιαστεί για να τον ξαναβρείς ...

 

FACEBOOK/Xristos Julis