Η ΕΛΛΑΔΑ KAI H ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ

Η σημερινή ανάρτηση αναφέρεται στους ξεχασμένους ΕΛΛΗΝΕΣ. Αυτούς που ζουν μακρυά από την ΕΛΛΑΔΑ αλλά ο νους τους, η καρδιά τους και η αγάπη τους βρίσκεται πάντα κοντά στην ΠΑΤΡΙΔΑ.

Είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ (ναί με κεφαλαία γράμματα) που το "ελληνικό κράτος" τους παραμελεί αφού το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να "φτιάξει έλληνες" τους παροικούντας εις την ημεδαπή ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ μήπως και τα ενδιαφερόμενα για την ελληνοποίησή τους κόμματα, αποκτήσουν νέους ψηφοφόρους.

ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ

ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!

ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΨΗΛΑ
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΗΜΑΙΑ

ΕΔΩ ΟΠΟΙΟΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ
ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ
***

Απογοητευμένοι μαζί μας και οι ομογενείς

Πού να πρωτοκοιτάξεις και να μη σε πληγώνει... Όχι μόνο σήμερα, αλλά και χθες... Και δυστυχώς και αύριο... Πετύχαμε να μην κοιτάμε πέρα από τη μύτη μας... Δυνάμεις τεράστιες έχει τούτη η χώρα... Ανίκανη όμως να τις αξιοποιήσει, να τις στηρίξει, να τις έχει όπλο της, πιο ισχυρό και από κανόνια και αεροπλάνα.

Μια τέτοια δύναμη είναι η ελληνική ομογένεια. Παντού παρούσα. Θα δακρύσεις όταν περπατήσεις στην Αστόρια, στο Τορόντο, στη Μελβούρνη. Ελλάδα σε κάθε βήμα... Με δυνατότητες παρέμβασης στα υψηλά κλιμάκια της χώρας όπου ζουν οι ομογενείς μας. Η Αθήνα όμως ποτέ δεν είχε σχέδιο, οργάνωση, πέρα από κόμματα, για ενημέρωση και κινητοποίηση της ομογένειας στα κρίσιμα εθνικά μας θέματα. Αλλά και προώθηση επενδύσεων και ελληνικών εξαγωγών. Το μόνο που ενδιέφερε τις κυβερνήσεις ήταν ο κομματικός έλεγχός της. Στους συλλόγους και τις ομοσπονδίες. Ό,τι το χειρότερο δηλαδή. Διαλυτική κακομοιριά.

Έχουμε έναν γίγαντα, που σαν αποπαίδι τού συμπεριφερόμαστε. Σε κρίσιμες στιγμές για τον Ελληνισμό, την Κύπρο και τη Μακεδονία μόνος του κινητοποιήθηκε χάρις σε φωτεινά μυαλά και κατάφεραν πολλά...

Όλα αυτά τα έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Ξαναήρθαν στον νου με αφορμή μια συνέντευξη του Άντριου Άθενς στην «Καθημερινή», ενός παθιασμένου Έλληνα, που ακόμη και τώρα, στα 89 του, αγωνιά για την πατρίδα του. Την ίδια αγάπη νιώθουν και Ελληνοαμερικανοί που δεν μιλούν καν ελληνικά! Λέει χαρακτηριστικά:

«Ξέρω Ελληνοαμερικανούς τέταρτης γενιάς που δεν μιλούν λέξη ελληνικά και όμως έχουν ελληνική συνείδηση και ταυτότητα. Ο γιος μου δεν ξέρει τη γλώσσα. Κάθε τόσο του τηλεφωνώ και του λέω να στείλει λεφτά στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ρωτάει γιατί, με ρωτάει πότε. Αυτό το παιδί δεν είναι Έλληνας;».

Αλλά το πικρό παράπονο δεν το ξεπερνά:

«Οι Έλληνες εκτός Ελλάδας δεν νοιάζονται ποιο κόμμα είναι στην εξουσία, δεν περιμένουν ανταλλάγματα, δεν έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα. Σκέφτονται πρώτα τον κόσμο, την κοινωνία. Δυστυχώς σε πολλές πρωτοβουλίες των Ελληνοαμερικανών συναντάμε εμπόδια, γραφειοκρατία, λόγια που δεν γίνονται ποτέ έργα».

Αυτοί είμαστε...
Ανίκανοι...

Από την εφημερίδα "ΠΑΡΟΝ"

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΕΝΕΝΤΕΖ


Σταυροφορία για τον Αγιο Νικόλαο Νέας Υόρκης

Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, ζήτησε από τους κυβερνήτες της Νέας Υόρκης και της Νέας Ιερσέης να σταμα­τήσουν τη ρατσιστική πολιτική τους εναντίον των Ελληνοαμερικανών

Είναι γνωστή η διαμάχη που ξέσπασε στις ΗΠΑ για την κατασκευή τζαμιού κοντά στο σημείο όπου βρίσκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι πριν από την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Η προεδρική δήλωση υποστήριξης ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και πολλοί συγγενείς των θυμάτων την αντιμετώπισαν με θυμό. Ο πρόεδρος όσο και οι εμπνευστές της ιδέας πιστεύουν ότι η ανέγερση του τζαμιού θα αποτρέψει νέες επιθέσεις στη Νέα Υόρκη, μια άποψη που χαρακτηρίστηκε γελοία από τους συγγενείς των νεκρών.

Ούτε ο Μπαράκ Ομπάμα ούτε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ έδειξαν την παραμικρή ευαισθησία ή υποστήριξη, όταν ετέθη το θέμα της ανέγερσης της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, που είχε κτιστεί στη βάση των Δίδυμων Πύργων πριν από δεκαετίες. Ενώ είχε αποφασιστεί να κτιστεί η εκκλησία στην ίδια τοποθεσία όπου βρισκόταν από το 1916, οι αρμόδιοι κωλυσιεργούν.

Στο μεταξύ έχουν κυκλοφορήσει και πληροφορίες που αναφέρουν ότι η πρόταση της αρμόδιας Αρχής είναι να ανεγερθεί ο ναός σε περιοχή μακριά από τη Γουόλ Στριτ. Μέχρι στιγμής η Αρχιεπισκοπή Αμερικής και οι οργανώσεις των ομογενών που έχουν διαμαρτυρηθεί σε όλα τα επίπεδα δεν έλαβαν καμία απάντηση.

Ο μόνος που ασχολήθηκε είναι ο συνήθης... «ύποπτος», ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο οποίος ζήτησε από τους κυβερνήτες της Νέας Υόρκης και της Νέας Ιερσέης να σταματήσουν τη ρατσιστική πολιτική τους εναντίον των Ελληνοαμερικανών. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί ότι η θρησκευτική και πολιτική ηγεσία της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής δεν προσέφερε ποτέ καμία υποστήριξη στον Αμερικανό γερουσιαστή!

ΜΙΧ. ΙΓΝ.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11420&subid=2&pubid=25926948

Ground Zero: Building a Mosque as St. Nicholas Lies in Ruins

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου

μπροστα

από τους Δίδυμους Πύργους

The Port Authority of New York and New Jersey continues to hamper the reconstruction plans for the St. Nicholas Hellenic Orthodox Church destroyed on September 11, 2001.

The Port Authority last year withdrew support for a proposed $60 million dollar land swap and construction deal, citing among other deal breakers that the proposed 80-foot basilica was too tall.

As the media saga continues around the building of a mosque near the site of Ground Zero, which the proponents deceptively tried to pass off as a “cultural center,” the Port Authority is planning on using its eminent domain powers to take the land where the building that housed the church stood since 1832.

http://american3p.org/?p=1162

ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ
(ΝΟΤΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ)

Εκρηκτική είναι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή της επαρχίας της Χειμάρρας στη Νότια Αλβανία*, εξαιτίας της δράσης ακραίων εθνικιστικών αλβανικών στοιχείων αλλά και οργανωμένων κυκλωμάτων Αλβανών από τα Τίρανα, που θέλουν να βάλουν χέρι σε περιουσίες, καταπατώντας παραθαλάσσιες εκτάσεις-φιλέτα των ομογενών σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται ως η «αλβανική Ριβιέρα».

Η δολοφονία του 37χρονου ομογενούς Αριστοτέλη Γκούμα την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ένα έγκλημα εθνοτικού μίσους, με πρόφαση μόνο το γεγονός ότι το θύμα μιλούσε Ελληνικά και όχι Αλβανικά, όπως απαιτούσαν προκλητικά οι δράστες. Και δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ακολούθησε μια σειρά από γεγονότα κατά μελών της μειονότητας το τελευταίο διάστημα.

Τα τελευταία χρόνια η Χειμάρρα αποτελεί την αιχμή του αλβανικού εθνικισμού. Και αυτό γιατί πρόκειται για μια περιοχή που ο Ενβέρ Χότζα το 1946-'47 είχε εξαιρέσει από τις μειονοτικές ζώνες της ελληνικής μειονότητας, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν ελληνικής καταγωγής.

Οι ομογενείς, αν και ένα πολύ μεγάλο μέρος τους έχει έρθει στην Ελλάδα, κρατούν επαφή με τον τόπο τους και επιστρέφουν συχνά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στήνοντας επιχειρήσεις και στηρίζοντας τους συμπατριώτες τους... Από το 2003 έχουν εκλέξει ως δήμαρχο της Χειμάρρας τον ομογενή Βασίλη Μπολάνο, που είναι πρόεδρος από τον Μάρτιο του 2008 της Δημοκρατικής Ενωσης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «Ομόνοια».

Ο ίδιος έχει γίνει επανειλημμένα στόχος διαφόρων πολιτικών κύκλων της Αλβανίας και κυρίως αρκετών ΜΜΕ για τις θέσεις που εκφράζει, ζητώντας να αναγνωριστεί και επίσημα η περιοχή της Χειμάρρας, που κατοικούνταν πάντα από ελληνικής γλώσσας και συνείδησης πληθυσμό, ως περιοχή της ελληνικής μειονότητας.

Και οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις για την εκλογή του ήταν επεισοδιακές, αφού είχε συνασπιστεί εναντίον του ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων που τις χωρίζουν μεγάλες διαφορές στα πολιτικά πράγματα της Αλβανίας, ενώ υπήρξαν και οργανωμένες προσπάθειες καλπονοθείας και αλλοίωσης του αποτελέσματος.

Θέρετρο

Μπορεί το ιδιοκτησιακό με τη διεκδίκηση από τους ιδιοκτήτες και τους κληρονόμους τους των περιουσιών που δημεύτηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς να αποτελεί ένα γενικευμένο ζήτημα σήμερα στην Αλβανία, όμως σε ολόκληρη την επαρχία της Χειμάρρας παίρνει συχνά εκρηκτικές διαστάσεις.

Γιατί η περιοχή αποτελεί ένα από τα ωραιότερα και περιζήτητα θέρετρα της Αλβανίας (αυτές τις ημέρες πέρασε εδώ τις διακοπές του και ο πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα), με αποτέλεσμα τα ακριβά φιλέτα της να τα έχουν βάλει στο μάτι οργανωμένα συμφέροντα Αλβανών από τα Τίρανα, έχοντας συχνά κυβερνητική κάλυψη, ενώ στην περιοχή ενδιαφέρονται να επενδύσουν αρκετές ιταλικές εταιρείες. Το ίδιο το κράτος, επίσης, έχει στήσει μια μεγάλη επιχείρηση καταπάτησης των κτημάτων των Χειμαρριωτών και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μια αλβανική εταιρεία, στην οποία φέρεται να εμπλέκεται και ο γαμπρός του Σαλί Μπερίσα, Αρμπάρ Μαρλέζι, επιχειρεί να καταπατήσει μια παραθαλάσσια έκταση-φιλέτο 700 στρ. στην παραλία Κακομιά και να φτιάξει ένα τουριστικό χωριό.

Μέσα στην έκταση αυτή έχουν ιδιοκτησίες οι ομογενείς της Νίβιτσας, αλλά και η ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας, καθώς υπάρχει εκεί το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Κακομιάς, αλλά και ένα μικρότερο. Από το 2003 γίνονται συνεχώς επεισόδια, ενώ ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου έγιναν 5 συλλήψεις ομογενών.

Τον περασμένο Ιούνιο
60 Αλβανοί ξυλοκόπησαν άγρια κάτοικο των Δρυμάδων μέσα στο κτήμα του

Eνα επεισόδιο που έγινε στα μέσα Ιουνίου στην παραλία των Δρυμάδων και είναι ένα από τα χωριά της Χειμάρρας είναι ενδεικτικό του τρόπου που επιχειρείται να αρπαχτεί από Αλβανούς η περιουσία των ομογενών, την οποία βλέπουν ως φιλέτα. Ενας κάτοικος των Δρυμάδων, ενώ βρισκόταν μέσα στο κτήμα του, δέχτηκε την επίθεση περίπου 60 Αλβανών. Οταν αρνήθηκε, οι «επισκέπτες» τον ακινητοποίησαν, ρίχνοντάς του σπρέι και στη συνέχει βιπράγησαν εναντίον του ενώ άλλοι έριχναν την περίφραξη.

Αυτό το οικόπεδο πριν από το καθεστώς του Χότζα ανήκε στην οικογένεια του Δρυμαδιώτη, αλλά στη διάρκεια του κομμου-νιστικού καθεστώτος δημεύτηκε και χτίστηκε ένα κτίσμα για παραθέριση. Κάποιοι Αλβανοί από τα Τίρανα εμφανίστηκαν τελευταία χρόνια να έχουν αγοράσει το ακίνητο από κάποιο εργατικό συνδικάτο (!). Ομως η οικογένεια των ομογενών στους Δρυμάδες προσέφυγε στα δικαστήρια και δικαιώθηκε έπειτα από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα. Και ενώ θεωρούσαν ότι το θέμα είχε λήξει, οι Αλβανοί από τα Τίρανα κατέφτασαν με μπράβους και συνολικά 60 άτομα, επιχειρώντας με τη βία να τους απομακρύνουν. Και αυτό θα γινόταν αν δεν υπήρχε έντονη αντίδραση των Δρυμαδιωτών, που κατά δεκάδες έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια στον συγχωριανό τους.

Ακολούθησαν συμπλοκές, με αποτέλεσμα να επέμβει τελικά η αστυνομία και να αποτραπεί -προς το παρον;- η καταπάτηση. Πάντως, οι κάτοικοι που είναι αναστατωμένοι με όσα συμβαίνουν στην περιοχή τους είναι σε συνεχή επαγρύπνηση και δηλώνουν ότι δεν θα μείνουν άπραγοι σε τέτοια επεισόδια, ενώ η δημογεροντία του χωριού έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό εκφράζοντας την ανησυχία της. Παρόμοιες ιστορίες είναι πολλές όχι μόνο στην επαρχία της Χειμάρρας αλλά και νοτιότερα, όπως η περίπτωση του Κώσταρι, όπου με πλαστά χαρτιά επιχειρείται να αρπαγούν εκτάσεις ομογενών, καθώς και στη Νίβιτσα, νότια της Χειμάρρας, όπου ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου συνέβησαν σοβαρά επεισόδια.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΕΛΙΔΗΣ

ΕΚΑΝΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΡΑΣ

Ο Μπερίσα... καθυστερημένα καταδίκασε τη δολοφονία

Ο Σαλί Μπερίσα υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί, καθυστερημένα, για τη δολοφονία του 37χρονου ομογενούς και αφού τα περισσότερα ΜΜΕ της χώρας επιχειρούσαν να διαστρεβλώσουν τα πραγματικά περιστατικά, παρουσιάζοντας την εκδοχή του... τυχαίου δυστυχήματος. Ο Αλβανός πρωθυπουργός αυτό το διάστημα περνούσε μάλιστα τις διακοπές του στην ευρύτερη περιοχή της Χειμάρρας, εγκαινιάζοντας ή θεμελιώνοντας και κάποια έργα.Ετσι μπορούσε να έχει σε πολύ μικρό χρόνο άμεση και υπεύθυνη ενημέρωση, ενώ η ίδια η παρουσία του στην περιοχή ήταν αυτή που τροφοδότησε και την «έξαρση» διαφόρων εθνικιστικών και ακραίων στοιχείων.

Ο πρόεδρος της Ενωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΚΕΑΔ), το οποίο εκφράζει την ελληνική μειονότητα, και βουλευτής της αλβανικής βουλής Βαγγέλης Ντούλες έσπευσε να μιλήσει για το πιο ειδεχθές έγκλημα που έγινε τα τελευταία είκοσι χρόνια στη χώρα και ότι επρόκειτο για ένα έγκλημα με σκοτεινά κίνητρα, εθνοτικού μίσους.


Κατήγγειλε, επίσης, ότι αυτές τις ημέρες υπήρξαν φωνές και από οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις στην Αλβανία, που δεν δίστασαν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο να υποστηρίξουν με κάποιον τρόπο τους δράστες, να βρουν ελαφρυντικά ή δικαιολογίες σε μια στιγμή που η ιστορία είναι πολύ άγρια.Η ελληνική μειονότητα και οι φορείς της όμως, πέραν των κινητοποιήσεών, δήλωσαν ότι θα φέρουν το όλο θέμα με διαβήματα στις διεθνείς οργανώσεις και πρώτα απ' όλα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.Και, όπως φαίνεται, ένα τέτοιο ενδεχόμενο και οι άμεσες επιπτώσεις που θα είχε κατά της Αλβανίας κινητοποίησαν το αλβανικό πολιτικό σύστημα.


Ετσι ο Αλβανός πρωθυπουργός έσπευσε να καταδικάσει τη δολοφονία και να μιλήσει για πράξη ακραίου και τυφλού φανατισμού και ότι είναι πολύ βαρύ να μιλάει κανείς τη γλώσσα που επιθυμεί και να του συμβεί κάτι τέτοιο, επισημαίνοντας ότι η περιοχή είναι δίγλωσση.Και ο κ. Μπερίσα ξέρει πολύ καλά ότι τον επόμενο μήνα θα υποβληθεί η έκθεση προόδου της πορείας της Αλβανίας προς στην ΕΕ και ένα τέτοιο σημαντικό γεγονός δεν μπορεί να μην περιληφθεί.Επίσης, στο σύντομο μέλλον θα παρθεί και η απόφαση από την ΕΕ για την κατάργηση της βίζας των Αλβανών, στο οποίο έχει επενδύσει πολλά η αλβανική κυβέρνηση και οποιαδήποτε αναβολή θα έχει επιπτώσεις και στην ίδια.

Στην Ευρωβουλή

Το θέμα των πιέσεων που δέχεται η ελληνική μειονότητα, καθώς και των καταπατήσεων των περιουσιών της έφερε τον περασμένο χρόνο στην Ευρωβουλή η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά. Οπως ανέφερε, τελευταία απόδειξη της πολτικής διακρίσεων αποτελεί το γεγονός ότι οι αλβανικές αρχές χρησιμοποίησαν προσχηματικά πρόγραμμα της Παγκόσμιας Τράπεζας σε σχέση με τις παράκτιες περιοχές για να προχωρήσουν στην κατεδάφιση μέρους του ελληνικού μειονοτικού χωριού Γυάλα, αφήνοντας εν μία νυκτί άστεγες αρκετές οικογένειες. Επειτα από καταγγελία των ενδιαφερομένων και σχετική έρευνα στις 9 Ιανουαρίου του 2009 η Παγκόσμια Τράπεζα διέκοψε τη χορήγηση σχετικού δανείου του Διεθνούς Αναπτυξιακού Συνδέσμου, κρίνοντας ότι οι πράξεις της αλβανικής κυβέρνησης αντιβαίνουν στην πάγια πολιτική της για τον μη βίαιο εκτοπισμό.

Από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ"

Πηγή:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/08/blog-post_5977.html#ixzz0xVR7P6ZH

http://boraeinai.blogspot.com/2010/08/blog-post_9773.html

Πέθανε ο δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης

16.8.2010

Πέθανε ο δικτάτορας Δημήτριος Ιωαννίδης

Την τελευταία του πνοή άφησε τα ξημερώματα ο δικτάτορας, Δημήτριος Ιωαννίδης, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν με αναπνευστικά προβλήματα.

Είχε μεταφερθεί στο Κρατικό Νίκαιας με αναπνευστικά προβλήματα από τις φυλακές Κορυδαλλού, όπου εξέτιε την ποινή κάθειρξης, αρνούμενος την υποβολή αίτησης χάριτος.

Ήταν εκ των πρωτεργατών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 και κατά τη διάρκεια της Χούντας διετέλεσε διοικητής της ΕΣΑ.

Τον Νοέμβριο του 1973 ηγήθηκε δικού του πραξικοπήματος ανατρέποντας τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και αναλαμβάνοντας ο ίδιος τα ηνία της χώρας.

Το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη αποδείχτηκε σκληρότερο από το προηγούμενο. Η εξωτερική πολιτική που εφάρμοσε επιχείρησε την ανατροπή του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου, οδηγώντας στην τραγωδία της Κύπρου του 1974.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4589449

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΜΑΙ - ΚΙΝΗΜΑ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΥΕΑ

Ο Νοέμβρης του 1973 στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πυροβολικού είχε καταντήσει εφιάλτης. Οι επιφυλακές διαδεχόντουσαν η μία την άλλη και την Αθήνα, όσοι είχαμε τις οικογένειές μας εκεί, την βλέπαμε με το σταγονόμετρο.

Από φίλους, πρώην συμφοιτητές μας, μαθαίναμε για τα γεγονότα που διαδραματίζονταν πρώτα στη Νομική και μετά στο Πολυτεχνείο και όσα ακούγαμε, ζώντας και την εσωσχολική προπαγάνδα του καθεστώτος, μας φαίνονταν να έχουν πολύ μικρότερη διάσταση από αυτή που μας μετέφεραν οι φίλοι από τον έξω κόσμο. Ήταν όμως γεγονός ότι από μια στιγμή και μετά είχαμε αρχίσει να μην είμαστε τόσο « πιστοί» όσο θα μας ήθελε το καθεστώς. Το γεγονός ότι υπήρχε μια μεγάλη μερίδα ΥΕΑ που ήταν απόφοιτοι Ανώτατων και Ανώτερων Σχολών συντελούσε στο να μας βλέπουν, οι προσκείμενοι στο καθεστώς αξιωματικοί ,με εύλογη καχυποψία.

Μέρες πολυτεχνείου

Έτσι μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την κήρυξη εκ νέου του Στρατιωτικού Νόμου τα πράγματα στη Σχολή Εφέδρων ΠΒ είχαν γίνει ακόμα δυσκολότερα για τους ΥΕΑ.

Κλεισμένος στο στρατόπεδο, σχεδόν ένα μήνα χωρίς έξοδο, βρήκα κάποια ευκαιρία να πεταχτώ στο σπίτι μου στην Αθήνα για λίγη ώρα στις 24 Νοεμβρίου το απόγευμα. Όταν γύρισα στο στρατόπεδο, γύρω στα μεσάνυχτα, μαζί με ένα άλλο φίλο μου ΥΕΑ (Υποψήφιο Έφεδρο Αξιωματικό) από την Ρόδο, μπήκα στο θάλαμο και κατευθύνθηκα στο κρεβάτι μου που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο, στην άκρη του θαλάμου. Μόλις είχα προλάβει να ξεντυθώ όταν ξαφνικά όρμησε ένας αξιωματικός σε έξαλλη κατάσταση και άρχισε να ταρακουνά τα κρεβάτια των ΥΕΑ φωνάζοντας. «Σηκωθείτε παλληκάρια μου να σώσουμε την Ελλάδα από τους εχθρούς της».

Όλοι σηκωθήκαμε αλαφιασμένοι, φορέσαμε βιαστικά τις φόρμες μας και σε κατάσταση πανικού ψάχναμε να βρούμε τις αρβύλες μας κουβαλώντας ένα σωρό ερωτηματικά. «Να σώσουμε την Ελλάδα από ποίον ; Έγινε καμιά εξέγερση στην Αθήνα, στα Μέγαρα; Μα μόλις πριν λίγες μέρες είχαν καταστείλει την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, είχε επιβληθεί ο στρατιωτικός νόμος και η κατάσταση από ότι μας έλεγαν ήταν υπό έλεγχο. Τότε λοιπόν τι;”

Συγκεντρωμένοι κατά πυροβολαρχίες μπροστά στο κτίριο της Μοίρας ΥΕΑ, βρισκόμασταν σε μια κατάσταση εγρήγορσης και έκδηλης ανησυχίας όταν εμφανίστηκε μπροστά μας ένας αξιωματικός που μας κάλεσε στο όνομα της 21^ης του Απρίλη να σώσουμε την 21^η Απρίλη από αυτούς που την επιβουλεύονταν. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Το μόνο που καταλάβαμε ήταν ότι έπρεπε να πάρουμε τον οπλισμό μας σε κλάσματα δευτερολέπτου και να ανασυνταχτούμε έξω από το κτίριο της Μοίρας

Τέλος πάντων εκείνες τις στιγμές η κατάσταση αν δεν ήταν τόσο δραματική ήταν ωστόσο τραγελαφική. Κανείς από τους ΥΕΑ δεν κατάλαβε, αυτοί οι απίθανοι τύποι που μας χώριζαν σε ομάδες και μας επιβίβαζαν στα τζιπ ή έδιναν εντολές για αυξημένα μέτρα ασφαλείας με περιπολίες μέσα και έξω από το στρατόπεδο, τι πραγματικά επεδίωκαν. Και φυσικά δεν ξέραμε ποιός ήταν ο εχθρός που καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε.

Με το που βγήκα από τον θάλαμο εκτός από τον οπλισμό πήρα μαζί μου και το απαραίτητο ραδιοφωνάκι. Κρυμμένο μέσα στην φόρμα, με περασμένο το ακουστικό μέσα από το τζάκετ και την κουκούλα ανεβασμένη έψαχνα να μάθω τα νέα από τους διάφορους ραδιοσταθμούς, αφού οι επικεφαλείς δεν μας έδωσαν να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβαινε.

Σε λίγο μαζί με άλλους στρατιώτες βρεθήκαμε στην παλιά εθνική οδό να κόβουμε την κίνηση και να γυρίζουμε τα αυτοκίνητα πίσω από εκεί που ερχόντουσαν. Το τρανζιστοράκι, που ήταν ανοιχτό όλη την ώρα, μετέδιδε το συνηθισμένο πρόγραμμα.

Οι δύο αντίπαλοι δικτάτορες

Κάπου, γύρω στα ξημερώματα, οι ραδιοσταθμοί σίγησαν και μετά από κάποια ώρα άκουσα εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια οπότε συνειδητοποίησα ότι όλα όσα μας έλεγαν ήταν ανοησίες και αυτό που υποπτευόμουνα για κάποια στρατιωτική κίνηση ήταν γεγονός.

Ξαφνικά μου γεννήθηκαν άλλα ερωτηματικά. «Καλά αν έγινε κίνημα εμείς ποιανού εντολές εκτελούμε; Μήπως αφυπνίστηκε το δημοκρατικό αίσθημα κάποιων αξιωματικών για να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς και μας καλούν εμάς να στηρίξουμε το καθεστώς του Παπαδόπουλου; Και είναι τόσο σίγουροι ότι θα το στηρίξουμε;”

Με ετούτα και με εκείνα η ώρα πέρναγε οπότε ήλθαν άλλοι να μας αντικαταστήσουν. Τους ρωτήσαμε αν έμαθαν τίποτα και μας ψιθύρισαν ότι έγινε κίνημα αλλά δεν ξέρουν με ποιους είμαστε.

Σε λίγο επιστρέψαμε στο στρατόπεδο και τρέξαμε να πάρουμε πρωινό επί τροχάδην στην τραπεζαρία. Εκεί πληροφορηθήκαμε από ψιθύρους ότι κάτι είχε ξεκινήσει από την 8^η Μεραρχία στα Γιάννενα και ότι αρχηγός ήταν ο στρατηγός Φαίδωνας Γκιζίκης. Άλλα πάλι ερωτηματικά.

«Εμείς τι κάνουμε; Είμαστε με τον Γκιζίκη ή τον Παπαδόπουλο; Και ο αδελφός μου που υπηρετεί στα Γιάννενα είναι στο ίδιο στρατόπεδο με εμένα ή στο αντίπαλο;”

Σε λίγο τα ερωτήματα θα έπαιρναν απάντηση.

Τα πυροβόλα είχαν στραφεί με στόχο το στρατόπεδο των ΛΟΚ που βρισκόταν απέναντι από το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, στην Νέα Πέραμο, ενώ μας δόθηκε εντολή να πάμε με τον οπλισμό μας να σταθούμε πίσω από τον μαντρότοιχο του στρατοπέδου μας που έβλεπε το στρατόπεδο των ΛΟΚ. Εκεί θα περιμέναμε να μας δοθούν πρόσθετες διαταγές.

Οι Λοκατζήδες , από απέναντι, μας έκαναν πλάκα και τρέχοντας, μέχρι την άκρη της μάνδρας του δικού τους στρατοπέδου, με κρουστικό τροχαδάκι ούρλιαζαν. «Του Παπαδόπουλου η ψυχή είναι πάντα Ελληνική ζήτω η Προεδρική». «Παπαδόπουλος- Παπαδόπουλος». «ΑΕΡΑ» και άλλα συνθήματα. Εκεί πλέον συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν μονάδα που επαναστάτησε το βράδυ και ότι στρεφόμασταν ενάντια στο καθεστώς του Παπαδόπουλου. Αυτή η ιστορία κράτησε για κάποιες ώρες μέχρι που τα πράγματα ηρέμησαν μετά από κάποιους πυροβολισμούς που ακούσαμε στο στρατόπεδο των ΛΟΚ. Τότε μας δόθηκε εντολή να επιστρέψουμε στους θαλάμους μας.

Δεν σας κρύβω ότι αισθανθήκαμε ανακούφιση γιατί πιστεύαμε αφελώς ότι οι αξιωματικοί από τα Γιάννενα είχαν ξεσηκωθεί -και εμείς φυσικά μαζί τους - για να αποκαταστήσουν την Δημοκρατία. Όμως τα πράγματα κάθε άλλο παρά έτσι ήταν όπως απέδειξαν οι ραγδαίες εξελίξεις.

Κάποιες μέρες αργότερα μάθαμε ότι ο αρχηγός της ΕΣΑ ταξίαρχος Ιωαννίδης, «πιστός» φίλος του Παπαδόπουλου ήταν τελικά ο αρχηγός του κινήματος και όχι ο στρατηγός Φαίδωνας Γκιζίκης.

Το επόμενο διάστημα το καθεστώς Ιωαννίδη επρόκειτο να εξελιχθεί σε ένα επικίνδυνο καθεστώς, χειρότερο από αυτό του Παπαδόπουλου, που τελικά, μήνες αργότερα, θα οδηγούσε την χώρα σε περιπέτειες και την Κύπρο σε μια συνταρακτική τραγωδία τις συνέπειες της οποίας τις αντιμετωπίζουμε μέχρι σήμερα.

Αφίσα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

Το Κίνημα Ιωαννίδη

Η Κυβέρνηση Μαρκεζίνη

Πιεσμένο από τη διεθνή απομόνωση το δικτατορικό καθεστώς επιχείρησε στις αρχές του 1973 ένα πείραμα “φιλελευθεροποίησης” σε μια προσπάθεια να προσφέρει μια επίφαση κοινοβουλευτισμού και ταυτόχρονα να διατηρήσει ο στρατός τον έλεγχο της εξουσίας. Έτσι ο Παπαδόπουλος πρότεινε, και ο λαός ενέκρινε σε δημοψήφισμα που διεξήχθη υπό το καθεστώς του στρατιωτικού νόμου, ένα “Σύνταγμα”, που καταργούσε το βασιλικό θεσμό, θέσπιζε θέση Προέδρου “Δημοκρατίας” με ευρύτατες εξουσίες και Συνταγματικό Δικαστήριο. Ο Παπαδόπουλος μεταπήδησε στην προεδρία της “Δημοκρατίας” και τη θέση του πρωθυπουργού κατέλαβε ο Σπύρος Μαρκεζίνης, ο οποίος παρέμεινε στο αξίωμα αυτό μέχρι τις 25 Νοεμβρίου 1973, όταν ο Παπαδόπουλος ανατράπηκε από τον Ιωαννίδη.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου προκάλεσε μια σειρά γεγονότων, που έβαλαν ένα απότομο τέλος στις προσπάθειες του Παπαδόπουλου για τη «φιλελευθεροποίηση» του Καθεστώτος. Ο Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης, ένας δυσαρεστημένος αδιάλλακτος χουντικός, χρησιμοποίησε την εξέγερση ως πρόφαση για να αποκαταστήσει τη δημόσια τάξη, και οργάνωσε ένα Κίνημα για την ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου και του Σ. Μαρκεζίνη στις 25 Νοεμβρίου 1973.

Επιβλήθηκε ο στρατιωτικός νόμος, και η νέα χούντα διόρισε το στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον οικονομολόγο Α. Ανδρουτσόπουλο ως Πρωθυπουργό, αν και Ιωαννίδης παρέμεινε ο ισχυρός άνδρας στο παρασκήνιο. Η βαριά και καιροσκοπική επέμβαση του Ιωαννίδη είχε αποτέλεσμα την καταστροφή του μύθου ότι η χούντα ήταν ιδεαλιστική ομάδα ανώτερων στελεχών του στρατού.

Το νέο Καθεστώς κατηγόρησε τη προηγούμενη φατρία για παρέκκλιση από τις αρχές της «Επανάστασης της 21ης Απριλίου» και διακήρυξε ότι έσωσε την Επανάσταση από τη φατρία Παπαδόπουλου.

Την ημέρα του Κινήματος αναπτύχθηκαν τεθωρακισμένα σε κεντρικά σημεία των πόλεων ενώ μέσω ραδιοφώνου, με μουσική υπόκρουση τα κλασικά στρατιωτικά εμβατήρια, γινόντουσαν ανακοινώσεις απαγόρευσης της κυκλοφορίας, και ότι ο στρατός έπαιρνε πίσω τα ηνία της εξουσίας προκειμένου να σωθούν οι αρχές της επανάστασης.

Ο Ιωαννίδης προτιμούσε να εργάζεται παρασκηνιακά και δεν κράτησε ποτέ οποιοδήποτε επίσημη θέση στη χούντα ενώ προσπαθούσε πάντα να αποφύγει την περιττή δημοσιότητα. Ήταν ο de facto ηγέτης ενός καθεστώτος μαριονετών. Η νέα χούντα, παρά τη μάλλον ατυχή προέλευσή της, ακολούθησε μια επιθετική εσωτερική καταστολή και μια επεκτατική εξωτερική πολιτική και οδήγησε τη Χώρα στη τραγωδία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.

Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974 αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο αντιστράτηγος Γκιζίκης, πρόεδρος της μέχρι τότε κυβέρνησης και ο αντιστράτηγος Ντάβος, διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού, κάλεσαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να επιστρέψει στην Ελλάδα για να επαναφέρει τη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου δικάστηκαν το καλοκαίρι του 1975 από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών. Κρίθηκαν ένοχοι “εσχάτης προδοσίας” και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η ποινή τους μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά.

Το Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου μετά το πραξικόπημα
κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας
Αρχιεπισκόπου Μακαρίου

Δημήτριος Ιωαννίδης

(13 Μαρτίου 1923 - 16 Αυγούστου 2010)

Στρατιωτικός και δικτάτορας. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Γ. Παπαδόπουλου γεγονός όμως που δεν τον εμπόδισε να τον ανατρέψει στις 25 Νοεμβρίου 1973 και να εγκαταστήσει ένα ακόμη σκληρότερο δικτατορικό καθεστώς.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από εύπορη οικογένεια.

Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1943 και συμμετείχε στην συνωμοτική οργάνωση ΕΕNA (Εθνική Ένωση Νέων Αξιωματικών).

Το 1952 αποφοίτησε από τη σχολή πεζικού, δύο χρόνια αργότερα από την σχολή ατομικού-βιολογικού και χημικού πολέμου και το 1956 από την σχολή πολέμου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Δυτική Γερμανία το 1961, όπου παρακολούθησε εκπαιδευτικά προγράμματα για μονάδες πεζικού.

Έλαβε μέρος στον Εμφύλιο και υπηρέτησε στο ειδικό τάγμα της Μακρονήσου, ενώ συμμετείχε και στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 1951, το οποίο είχε οργανωθεί από τον ΙΔΕΑ και του οποίου υπήρξε μέλος από το 1945. Το 1963 υπηρέτησε στην Κύπρο. Το 1964 προάχθηκε σε αντισυνταγματάρχη. Το δε 1966 διορίστηκε αρχηγός του τάγματος της Σχολής Ευελπίδων.

Από το 1957 οργάνωνε μαζί με άλλους αξιωματικούς του στρατού την ανατροπή της δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση δικτατορίας, γνωστής και ως Χούντας των συνταγματαρχών.

Στο πραξικόπημα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο αφού βρισκόταν στην καίρια θέση του αρχηγού της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Μετά την επιτυχημένη ανατροπή της κυβέρνησης διορίστηκε αρχηγός της ΕΣΑ. Τον Αύγουστο του 1969 έγινε διευθυντής του υπουργείου εθνικής άμυνας. Το 1970 προάχθηκε στον βαθμό του συνταγματάρχη.

Κατά τη διάρκεια της Επταετίας ανέλαβε διάφορες επιτελικές θέσεις κυρίως σε τομείς ασφαλείας, χωρίς ποτέ να αναλάβει κυβερνητικό πόστο. Ωστόσο διατηρούσε πάντα δικό του μηχανισμό στον στρατό .

Ο Δημήτριος Ιωαννίδης ήταν εκφραστής της αδιάλλακτης πτέρυγας των πραξικοπηματιών και ήταν αντίθετος σε κάθε επικείμενη φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος. Για τον λόγο αυτό ο ίδιος δραστηριοποίησε τον μηχανισμό που είχε στον στρατό αμέσως μετά το πείραμα του Παπαδόπουλου για την φιλελευθεροποίηση του στρατιωτικού καθεστώτος, με την τοποθέτηση του Μαρκεζίνη ως πρωθυπουργού πολιτικής κυβέρνησης και την απομάκρυνση των στρατιωτικών. Ο Ιωαννίδης άρχισε τότε να προετοιμάζεται για μια επικείμενη σύγκρουση.

Τον Αύγουστο του 1973 απομακρύνθηκε από την διοίκηση της ΕΣΑ αλλά ύστερα από πιέσεις επανήλθε στην θέση του. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου σε συνδυασμό με την επικρατούσα κατάσταση αποτέλεσε το έναυσμα για την ανατροπή Παπαδόπουλου.

Ο Ιωαννίδης, επικεφαλής πολλών χουντικών αξιωματικών και εκμεταλλευόμενος τη βαθιά πολιτική κρίση που ακολούθησε την αρνητική διεθνή συγκυρία και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη στις 25 Νοεμβρίου 1973, με σκοπό τη ματαίωση των εκλογών που σχεδίαζε ο Παπαδόπουλος.

Με διακηρυγμένο στόχο του τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής ζωής από το στρατό για άλλα 5 χρόνια ανέβαλε τις εκλογές για το 1978 και τοποθέτησε στην θέση του Πρωθυπουργού τον Ανδρουτσόπουλο και στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον στρατηγό Γκιζίκη. Ουσιαστικά όμως αρχηγός του νέου καθεστώτος ήταν ο ίδιος, ο οποίος προτιμούσε να εργάζεται σε παρασκηνιακό επίπεδο.

Βασικός στόχος του Ιωαννίδη ήταν η ανατροπή του Μακαρίου, την οποία πέτυχε με το πραξικόπημα του Ιουλίου 1974 γεγονός που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και την πτώση της χούντας στις 23 Ιουλίου του ίδιου έτους.

Καταδικάστηκε στην δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος στην ποινή του θανάτου που όμως αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά.

Πηγή:
http://boraeinai.blogspot.com/2009/11/blog-post_25.html