Πρωταθλητές στη διεθνή ναυτιλία παραμένουν οι Ελληνες εφοπλιστές

Καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις σε όλους σχεδόν τους τομείς του κλάδου

Του Νικου Μπαρδουνια

Στην πρωτοπορία της διεθνούς ναυτιλιακής βιομηχανίας συνεχίζουν να πορεύονται οι Ελληνες εφοπλιστές, οι οποίοι ελέγχουν το 15% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε τόνους dwt, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση διεθνώς σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας του οίκου N. Cotzias Shipping Consultants. Την ίδια στιγμή, υπό τον έλεγχο των ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών βρίσκεται το 5,4% του παγκόσμιου στόλου, γεγονός που κατατάσσει την Ελλάδα στην τρίτη θέση διεθνώς. Στη δεύτερη θέση, διεθνώς, ελέγχοντας το 14% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε dwt, βρίσκεται η Ιαπωνία, η οποία, ωστόσο, έχει υπό τον έλεγχό της το 10% του παγκόσμιου στόλου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του οίκου N. Cotzias Shipping Consultants, ο παγκόσμια ενεργός στόλος ανέρχεται σε 72.268 πλοία και 1.33 δισ. τόνους μεταφορική ικανότητα dwt. Αν στα υπάρχοντα πλοία προστεθούν και τα υπό ναυπήγηση, τότε προκύπτει ότι ο παγκόσμιος στόλος αριθμεί 81.036 πλοία (8.768 πλοία υπό παραγγελία) με 1.78 δισ. τόνους μεταφορική ικανότητα (οι 450 εκατομμύρια τόνοι είναι υπό παραγγελία).

Πλοία ξηρού φορτίου

Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στη χωρητικότητα με 90 εκατ. τόνους ή το 22% και την πρώτη θέση σε αριθμό πλοίων με 1.297 σκάφη ή το 19%.

Η Ιαπωνία βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ελέγχοντας το 20% της μεταφορικής ικανότητας σε dwt και το 15% του στόλου. Η Κίνα καταλαμβάνει την τρίτη θέση τόσο στη μεταφορική ικανότητα όσο και στον αριθμό πλοίων, όμως αν προσθέσουμε τις τρεις χώρες, η Κίνα βγαίνει πρώτη στον αριθμό πλοίων με 1.591 φορτηγά και οριακά δεύτερη στη συνολική μεταφορική ικανότητα με 1 εκατ. τόνους λιγότερο από την Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι πρώτη σε παραγγελίες, με 437 φορτηγά συνολικής χωρητικότητας 20 εκατ. τόνων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 18% του συνολικού οrder book σε χωρητικότητα και το 17% σε αριθμό πλοίων.

Ακολουθεί η Κίνα με 17,3 εκατ. τόνους χωρητικότητα και 357 πλοία υπό παραγγελία και η Ιαπωνία με 16,7 εκατ. τόνους χωρητικότητα και 328 πλοία υπό παραγγελία.

Δεξαμενόπλοια

Η Ελλάδα κατέχει και εδώ την πρώτη θέση, με το 19% της παγκόσμιας χωρητικότητας συνολικού ύψους 86 εκατ. τόνων και τη δεύτερη θέση σε αριθμό πλοίων, με 1.146 πλοία ή το 10%.

Η Ιαπωνία βρίσκεται στη δεύτερη θέση, με το 12% της παγκόσμιας μεταφορικής ικανότητας σε dwt, αλλά την πρώτη θέση σε αριθμό πλοίων με το 13% του στόλου. Η Κίνα καταλαμβάνει την τρίτη θέση τόσο στη μεταφορική ικανότητα όσο και στον αριθμό πλοίων. Η δραστηριότητα της Κίνας στα δεξαμενόπλοια δεν είναι τόσο έντονη.

Υπό ναυπήγηση βρίσκονται 1.516 δεξαμενόπλοια. Ειδικότερα: η Ελλάδα έχει υπό παραγγελία 224 δεξαμενόπλοια συνολικής χωρητικότητας 12,2 εκατ. τόνων και είναι πρώτη σε παραγγελίες, με ποσοστό 19% επί του συνολικού οrder book σε χωρητικότητα και το 15% σε αριθμό πλοίων. Η Τουρκία έχει υπό παραγγελία 145 πλοία, με συνολική χωρητικότητα 3,5 εκατ. τόνων.

Παραγγελίες πλοίων

Τα ναυπηγεία της Σαγκάης Waigaoqiao Shipbuilding είναι οι αποδέκτες της νέας παραγγελίας, ύψους 480 εκατ. δολαρίων, από τον Γιάννη Αγγελικούση, τον μεγαλύτερο σήμερα Eλληνα εφοπλιστή. Η συμφωνία αφορά την κατασκευή δύο Vlcc και δύο bulk carrier χωρητικότητας 205.000 τόνων. Επίσης προβλέπονται option για τέσσερα ακόμα Vlcc και ένα ακόμα ultra capesize. Oλα τα πλοία προβλέπεται να παραδοθούν το 2013. Πριν από λίγους μήνες, ο όμιλος Αγγελικούση προχώρησε στην παραγγελία δύο ακόμα Vlcc και δύο capesize, αυτή τη φορά σε ναυπηγείο της Νότιας Κορέας, με πρόβλεψη τα τέσσερα πλοία να της παραδοθούν μέσα στο 2012.

Eν τω μεταξύ, στην αγορά του νεότευκτου φορτηγoύ πλοίου M/V INFINITY ξηρού φορτίου, χωρητικότητας 80.700 τόνων, από τα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας STX προχώρησε ο κ. Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, μέσω της εταιρείας του Aegean Bulk, σύμφωνα με τους Clarksons.

Συμφωνίες με Cosco

Ναυπηγικές παραγγελίες, ύψους 440 εκατ. δολ., από τέσσερις Ευρωπαίους εφοπλιστές για την κατασκευή νέων πλοίων φαίνεται ότι έχει εξασφαλίσει η Cosco. Σύμφωνα με τη Lloyds List μεταξύ των εφοπλιστών συγκαταλέγεται ο Γιώργος Προκοπίου, ο οποίες υπέγραψε συμφωνία για την κατασκευή τριών supramax bulk carrier για λογαριασμό της εταιρείας του Seatraders. Στα ναυπηγεία της Cosco κατασκευάζουν ήδη πέντε ακόμα πλοία για λογαριασμό του Γ. Προκοπίου, ενώ οι τρεις νέες παραγγελίες αποτελούν επέκταση της προηγούμενης. Από την Cosco έγινε γνωστό ακόμη ότι επίκειται η υπογραφή για παραγγελίες άλλων οκτώ kamsarmax. Τα πλοία αυτά πρόκειται να παραδοθούν στους πλοιοκτήτες τους στο διάστημα 2011 - 2013. Από αυτές τις συμφωνίες τουλάχιστον δύο εκτιμάται πως αφορούν ελληνικά συμφέροντα.

ΠΗΓΗ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_19/06/2010_405118

Το Μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Το Μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Σοβαρό νομικό πλήγμα στα σκληρά αντιασφαλιστικά και αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο επιφέρει η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ).

Η επιτροπή, που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, δείχνει να διαφωνεί με τη ρύθμιση τόσο σοβαρών ζητημάτων μέσω προεδρικών διαταγμάτων, ενώ τονίζει ότι οι διεθνείς συνθήκες που κυρώθηκαν με νόμο υπερισχύουν κάθε άλλου αντίθετου νόμου και επιβάλλουν πλήρη προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Είναι η πρώτη φορά που η Επιτροπή ασχολείται ειδικά με τα μέτρα που υιοθετήσαμε στο μνημόνιο, ανοίγοντας με την ιστορική αυτή γνωμοδότησή της τον δρόμο για δικαστική προσφυγή και ανατροπή των απαράδεκτων ρυθμίσεων στο Ασφαλιστικό και τα εργασιακά δικαιώματα.

Επικαλούμενη πληθώρα συνταγματικών διατάξεων, αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και διεθνείς συμβάσεις (ευρωπαϊκές και του ΟΗΕ), η ΕΕΔΑ:

* Επικρίνει εμμέσως την κυβέρνηση για την ευρεία εξουσιοδότηση που παρέχει ο νόμος 3845/2010, ο οποίος επικυρώνει το γνωστό μνημόνιο για τη ρύθμιση μέσω προεδρικών διαταγμάτων σημαντικών ζητημάτων που άπτονται θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

* Διατυπώνει τη θέση ότι η προστασία των δικαιωμάτων αυτών δεν πρέπει να έχει περιθωριακή ή ανύπαρκτη σημασία στη στρατηγική εξόδου από την κρίση δανεισμού. Αντίθετα, σημειώνει πως οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας στην προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ειδικά στη σημερινή δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία, πρέπει να τηρούνται στο ακέραιο, σύμφωνα με την επιταγή του Συντάγματος και των σχετικών διεθνών συνθηκών που υπερέχουν νομοθετικά έναντι κάθε αντιθέτου προς αυτές εθνικού νόμου (άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος).

* Κάνει αναφορά σε έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για τις επιπτώσεις του εξωτερικού χρέους και των διεθνών οικονομικών υποχρεώσεων των κρατών στα δικαιώματα του ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία η τήρηση των υποχρεώσεων αυτών από την πολιτεία επιβάλλεται και για λόγους συμμετρίας προς τις υποχρεώσεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών να σέβονται και αυτοί τα διεθνώς κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

* Επισημαίνει ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της κρίσης δανεισμού αποτελεί κρίκο μιας αλυσίδας κλονισμού όλων πλέον των εθνικών οικονομιών με σοβαρές πολιτικές, νομικές, κοινωνικές και ηθικές διαστάσεις.

* Διαπιστώνει ότι η τρέχουσα κρίση θα συνεχίσει να έχει σοβαρές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό, οδηγώντας σε επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου και απειλώντας ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού με πλήρη κοινωνικό αποκλεισμό.

Ποιες αρχές παραβιάζουν τα μέτρα και επικαλείται η επιτροπή

1 Τον απαρέγκλιτο σεβασμό στην αρχή της αναλογικότητας στη λήψη έκτακτων μέτρων εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος.

Τα μέτρα δεν πρέπει να είναι μονομερή, άνισα και δυσανάλογα επαχθή, ιδίως σε βάρος των πιο ευάλωτων ομάδων, με σοβαρό και μόνιμο αντίκτυπο στα δικαιώματά τους (άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).

2 Την αρχή της αναγκαιότητας και της προσφορότητας του μέτρου σε μια δημοκρατική κοινωνία που σέβεται και θωρακίζει την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και δεν παρεκκλίνει από την αρχή της ισότητας. Το ίδιο ισχύει και για την αρχή της συμβολής κάθε πολίτη στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις του (άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 5 του Συντάγματος).

3 Την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής, με όρους διαφάνειας και έγκαιρη παρέμβαση της πολιτείας για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής (άρθρο 25 παράγραφος 5 του Συντάγματος).

4 Την αρχή της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δημόσια Διοίκηση, που αποτελεί συνισταμένη των αρχών του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 1 και 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος).

5 Τις θέσεις της για ισότιμη απόλαυση των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προκύπτουν από τις διατάξεις για προστασία της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2 του Συντάγματος), ισότιμη πρόσβαση στην Υγεία (21 παρ. 3 Συντάγματος) και την Παιδεία (16 παρ. 2 Συντάγματος), το δικαίωμα πλήρους και σταθερής εργασίας με κοινωνική ασφάλιση διανεμητικού χαρακτήρα (22 του Συντάγματος), της συνδικαλιστικής ελευθερίας (23 του Συντάγματος).

6 Την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει προοδευτικά με όλα τα διαθέσιμα μέτρα την πλήρη άσκηση των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων (άρθρο 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα-Ν. 1532/1985).

7 Τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αρ. 87 (Ν. 4204/1961) και αρ. 98 (Ν.4205/1961), καθώς και τη νομολογία της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Ελευθερίας. Σύμφωνα με αυτές, όταν μια κυβέρνηση θεωρεί στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησης, ότι οι μισθοί δεν μπορούν να καθορίζονται ελεύθερα μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο περιορισμός αυτός θα πρέπει να αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, στο βαθμό του απολύτως αναγκαίου και για εύλογο διάστημα.

8 Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ν.Δ. 53/1974) και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις οποίες προκύπτει ότι μια δραστική μείωση κοινωνικής παροχής ενδέχεται να στοιχειοθετεί παράβαση των διατάξεων της σύμβασης.

9 Τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη του 1961 (Ν. 1426/ 1984) και τη νομολογία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. Σύμφωνα μ' αυτές, όταν ένα κράτος οφείλει να σταθμίσει αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα για να διαθέσει δημόσιους πόρους, τα μέτρα πρέπει απαραιτήτως να ισχύουν για εύλογο διάστημα και να συμβάλλουν με μετρήσιμο τρόπο στην πρόοδο.

Πηγή:

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=174360

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ (1)

Οι παραβιάσεις του Συντάγματος
προκάλεσαν τη δημοσιονομική εκτροπή

Πρέπει ν' αναφερθούμε στην υφισταμένη συνταγματική ομαλότητα και δυστυχώς στις εκτροπές απ’ αυτή, αφού υπήρξαν. Αντικρίζοντας την αλήθεια ίσως οδηγηθούμε σε ορθές λύσεις. Αλλά επιβάλλεται και από λόγους παιδαγωγικούς.

Συνταγματική ομαλότητα

Οι ελληνικοί νόμοι πρέπει να είναι, κατά πρώτον, σύμφωνοι με το ελληνικό Σύνταγμα, για να είναι νόμοι του ελληνικού δημοκρατικού πολιτεύματος.

Κατά δεύτερο, πρέπει να είναι δίκαιοι, ηθικοί και να προάγουν το γενικό συμφέρον.

• Το δίκαιο πρέπει να εναρμόνιζεται με την περί δικαίου συνείδηση του κάθε αγνού και συνετού πολίτη.
• Το ηθικό αποτελεί και συνταγματικό κανόνα, από το άρθρο 5 του Συντάγματος,το οποίο προστατεύει τα χρηστά ήθη, που έχουν αναγορευθεί σε συνταγματική διάταξη.
• Το γενικό ή δημόσιο συμφέρον διαχέεται σε όλες τις διατάξεις του Συντάγματος και αποτελείτο πνεύμα του Συντάγματος.

Το Σύνταγμα καθορίζει την τριμερή άσκηση της πολιτικής εξουσίας, από τρία διακεκριμένα όργανα: νομοθετικά, εκτελεστικά, δικαστικά. Επιτρέπει όμως, κατ' εξαίρεση, και τη διασταύρωση των εξουσιών. Έτσι, επιτρέπει και τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων από τα Δικαστήρια, τα οποία κυριαρχικά ασκούν την αρμοδιότητα αυτή, η οποία προήλθε από συνταγματικό έθιμο. Προέχον δε όργανο του κράτους είναι η Βουλή, η οποία ψηφίζει τους νόμους, αναδεικνύει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στηρίζει και ελέγχει την κυβέρνηση, πάντοτε μέσα στα όρια του Συντάγματος. Η συνταγματική αυτή ομαλότητα ίσχυσε μέχρι και τις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 1981.

Εκτροπές από τη συνταγματική ομαλότητα

Έκτοτε, επεκράτησαν διάφορα εξωσυνταγματικά συνθήματα, με κύριο την ασύνετη άποψη ότι η Βουλή μπορούσε να ψηφίζει και αντισυνταγματικούς νόμους, δεδομένου ότι αυτή εκφράζει τη λαϊκή κυριαρχία. Ενώ, κατά το άρθρο 1 παρ. 2 του ισχύοντος Συντάγματος, «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους, ασκούνται δε κατά τον τρόπο που ορίζει το Σύνταγμα». Αυτή είναι και η αξία του Συντάγματοςς. Επίσης, επεκράτησε η αλόγιστη άποψη ότι «το κράτος δεν κινδυνεύει από την οικονομία του», από τα προϊόντα της ανομίας, της οποίας μείζον ουκ έστι κακόν. Η ασύνετη και αλόγιστη αυτή άποψη υπεισήλθε σε διαφόρους «νόμους», όπως: 0 Ν.1266/1982 κατάργησε τον Ν.3745/1957, που επέτρεπε την «έκδοση» εντόκων γραμματίων μόνο για την πληρωμή παραγωγικών επενδύσεων, και επέτρεψε την πληρωμή και καταναλωτικών δαπανών, όπως οι καταναλωτικές δαπάνες των δημοσίων εκδηλώσεων.

Η ηρωική ιδιότητα του αντιστασιακού σφετερίστηκε από τότε ανηλίκους και από στυγνούς εγκληματίες κατά του λαού. Και οι συνέπειες του σφετερισμού επηρέασαν, αρνητικά, και επηρεάζουν την εθνική οικονομία. Ο Ν.1489/1984 «κατάργησε» τον προληπτικό έλεγχο των δαπανών του κράτους από το Ελεγκτικό Συνέδριο, κατά παράβαση του άρθρου 98 του Συντάγματος, και ίσχυσε η κατάργηση, επί μία ολόκληρη πενταετία (1985-1989) μέχρι της καταργήσεως του νόμου εκείνου, από το 1990, από το οποίο επανήλθε ο προληπτικός έλεγχος των δαπανών, επί υπουργίας Αντώνη Σαμαρά.

Για τον διορισμό δημοσίου υπαλλήλου ή υπαλλήλου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, το Σύνταγμα, στο άρθρο 103 παρ. 2, απαιτεί την ύπαρξη νομοθετημένης θέσεως. Προβλέπει όμως, κατ' εξαίρεση, εάν υπάρξει πραγματική απρόβλεπτη και επείγουσα ανάγκη, την πρόσληψη προσωπικού, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, για όσο χρόνο διαρκεί η ανάγκη. Προβλέπει δηλ. το Σύνταγμα και αυτό το Δίκαιο της Ανάγκης, το οποίο όπου εμφανίζεται προκαλεί μια αναστροφή των αξιών (Μ.Waline). Εν τούτοις, από τον Ν.1476/1984 (17-9-84) και εφεξής, εκδόθηκαν δεκάδες αντισυνταγματικοί νόμοι, οι οποίοι μετέβαλαν την εξαίρεση σε κανόνα και έτσι «διορίστηκαν» χιλιάδες κομματικοί υπάλληλοι, χωρίς να χρειάζονται και χωρίς να έχουν ως στόχο την προαγωγή του γενικού συμφέροντος. Οι οικονομικές συνέπειες είναι συνεχείς, είτε ως αύξηση των συντάξεων είτε ως αύξηση των μισθών.

Ο Ν.2229/1994 (Α.138), στο άρθρο 5 παρ. 6, προέβλεψε την ίδρυση ανωνύμων εταιρειών, με αποκλειστικό μέτοχο το ελληνικό Δημόσιο, οι οποίες απολαμβάνουν όλες τις διοικητικές και δικαστικές ατέλειες του Δημοσίου και ελέγχονται από ορκωτούς ελεγκτές. Ενώ κάθε εκροή από τον κρατικό προϋπολογισμό και κάθε δαπάνη απ' αυτόν υπόκειται στον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και εν συνεχεία στον κατασταλτικό έλεγχο αυτού. Τον έλεγχο αυτόν ήθελε ν' αποφύγει ο αντισυνταγματικός αυτός νόμος, για να υπάρχει ελευθεριότητα στην πραγματοποίηση των δαπανών. Το έτος 1999, παρά την ολοσχερή ανέγερση του έτοιμου προς διοικητική παράδοση-παραλαβή Μεγάρου, επιβαρύνθηκε, ακόμη, με 70 δισ. δραχμές (!), ισάξιο του ποσού ανεγέρσεων 18 ομοίων Μεγάρων, τα οποία λειτουργούν στην Αθήνα. Ιδρύθησαν, μέχρι το έτος 2001, άλλες, ανεξάρτητες αρχές, καθ' υπέρβαση των υφισταμένων οικονομικών-δημοσιονομικών δυνατοτήτων, ασύμμετρες με την επιδιωκόμενη δημόσια ωφέλεια, αλλ’ απηχούσες προσωπικές διαθέσεις των κυβερνώντων.

Πρέπει να επανεξετασθεί η περίπτωση εν σχέσει προς την αναγκαιότητα τους και τη δημοσιονομική στενότητα.

Κατά το άρθρο 79 παρ. 2 και 6 του Συντάγματος, «όλα τα έσοδα και έξοδα του κράτους πρέπει ν' αναγράφονται στον ετήσιο προϋπολογισμό και τον απολογισμό». «Διά νόμου δύναται να καθιερωθεί η σύνταξη προϋπολογισμού διετούς χρήσεως». Εν τούτοις, όπως αναφέρεται στη συνέντευξη μου στον «Τύπο της Κυριακής» της 8-12-2002, το ελληνικό Δημόσιο εφάρμοσε, από τον Ν. 2198/1994, διαφόρους μεθόδους επαχθούς πολυδανεισμού, απόκρυφες από τους προϋπολογισμούς και απολογισμούς του κράτους, όπως με τα προμέτοχα «μετοχοποιήσιμοι τίτλοι» (άρθρο 53 Ν.2533/1977 και 10 Ν.2642/1998) και με τις προεισπράξεις, μελλοντικών εσόδων «τίτλοι προεσόδων» (άρθρο 14 Ν.2801/2000, όπως τροποποιήθηκε). Οι «μετοχοποιήσιμοι τίτλοι» και «οι τίτλοι προεσόδων» εκδίδονται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, και αποτελούν προεισπράξεις μελλοντικών εσόδων του Δημοσίου, πολλών ετών, με πολλές επιβαρύνσεις, για το ελληνικό Δημόσιο, από προμήθειες, τόκους και έξοδα των δανείων, μεγαλύτερες από αυτές της αγοράς. Παρεμβάλλοντο, για τα αφανή αυτά δάνεια και απαγορευμένα από το Σύνταγμα, διάφορες ελληνικές εταιρείες, με έδρα το εξωτερικό: Λουξεμβούργο και Λονδίνο, και με διάφορες αρχαιοελληνικές ονομασίες, όπως «Αίολος», «Αριάδνη», «Άτλας». Οι προεισπράξει προσδιορίστηκαν μέχρι τα έτη: 2007, 2011, 2013 και 2019. Ενώ οι προϋπολογισμοί του κράτους καταρτίζονται, κατά το Σύνταγμα, το πολύ, για μία διετία.

Αλήθεια, δημοσιονομικές ενέργειες κόντρα στο ελληνικό Σύνταγμα είναι νομικά ανύπαρκτες και καθιστούν τους ενεργήσαντες de jure και de facto υπολόγους για τη ζημία που προκάλεσαν στο Δημόσιο, υπόκεινται δε στη συνήθη 20ετή παραγραφή του άρθρου 249 ΑΚ. Αποκαλύπτουν δε συγχρόνως καθεστωτική προσκόλληση στην εξουσία. Οι νομοθετικά εμφανείς δημοσιονομικές αυτές εκτροπές απετέλεσαν το πνεύμα που επικρατούσε κατά την εποχή εκείνη και που διέρρευσε εν συνεχεία.

Στην κυβερνητική λοιπόν αλλαγή του Οκτωβρίου 1981 οφείλεται η πολιτική και δημοσιονομική εκτροπή της χώρας, παρά τον πακτωλό των εισροών από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποτελεί τον ισχυρό παράγοντα υπέρ της Δημοκρατίας, στην περιοχή ευθύνης της. Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συσταθεί μια δικαστική επιτροπή στον Άρειο Πάγο, η οποία θα εντοπίσει και θα κατονομάσει τους καταχραστές του δημοσίου χρήματος και της δημοσίας περιουσίας, κατά τα έτη 1985-2009 και θα ασκήσει ποινικές διώξεις κατ' αυτών, αφού, ταυτόχρονα, θα κηρυχθεί με νόμο το απαράγραπτο των σχετικών αξιώσεων υπέρ του Δημοσίου. Οι σώφρονες και γνωρίζοντες πολίτες θα σπεύσουν και θα καταγγείλουν στη δικαστική επιτροπή τα δημόσια ανομήματα πολλών, για την απόδοση στο ζημιωθέν ελληνικό Δημόσιο του παρανόμου πλουτισμού. Η σύσταση της δικαστικής αυτής επιτροπής κρίνεται εκ των ων ουκ άνευ για να αποδοθεί «εκάστω το προσήκον». «Το προσήκον εκάστω αποδιδόναι δίκαιον εστί» (Πλάτων). Άλλως ευνοούμε τους κλέφτες του δημοσίου πλούτου.

Χωρίς την άρση παρομοίων ενεργειών, οι οποίες απορροφούν, όπως η άμμος της ερήμου, τον δημόσιο θησαυρό και πλούτο, είναι μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια-θυσία, όπως η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού και της 13ης και 14ης συντάξεως και η αναλογική περικοπή από τη σύνταξη. Δυσμενή μέτρα, που πλήττουν τους συνεπείς φορολογουμένους. Η γνώση της ανωτέρω πραγματικότητας είναι απαραίτητη και για τη γνώση των ετήσιων απολογισμών του κράτους, όπως κατά τα έτη 1977-2008, αναφορικά:

(α) με τις δαπάνες εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους,
(β) με τα σύνολα των εξόδων,
(γ) με το ονομαστικό κεφάλαιο του δημοσίου χρέους και
(δ) με το ποσοστό (%) τούτου στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).

Η δαπάνη εξυπηρετήσεως του δημόσιου χρέους, κατά τα έτη 1977-1981, ήταν, αντίστοιχα, 9, 10,11,13 και 11%, στο σύνολο των εξόδων. Ανήλθε από το έτος 1985 στο 17% και περαιτέρω αυξανόμενη μέχρι τα έτη 1995-1997, έφθασε στα 63, 64 και 62%, για να πέσει το έτος 2003 στο 46%, χωρίς όμως τις ανωτέρω κρυφές δημοσιονομικές ενέργειες, και στα έτη 2004-2008 στο 43, 38, 38, 52 και 53%.

Τα χρεολύσια και οι τόκοι των δανείων των ετών 2006, 2007 και 2008, ανήλθαν, αντίστοιχα, σε 34 δισ. ευρώ, 61 δισ. ευρώ και 67 δισ. ευρώ, κάλυψαν δε τα 39%, 52% και 53% των όλων εξόδων.

Του Κων/νου Τράκα
Αντιπροέδρου του
Ελεγκτικού Συνεδρίου ε.τ.

Πηγή:
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
6.6.2010

Σημίτης, ο μεγάλος αρχιερέας...

Έχει τεράστιες ευθύνες
γιατί οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Ζήμενς
ήταν οι κολλητοί του, οι άνθρωποι που είχε στην αυλή του

Αυτή είναι η Ελλάδα που φτιάξατε, κύριε Σημίτη. Δικοί σας άνθρωποι συναλλάχθηκαν με τη Ζήμενς, που εκμαύλισε το πολιτικό σύστημα.

Βγήκατε, τώρα που σύρθηκε και η τελευταία κουρτίνα, να κάνετε την αθώα περιστερά; Τον ανήξερο...

Αντί να αναλάβετε τις τεράστιες ευθύνες σας, να ζητήσετε συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα εκατομμύρια που φαγώθηκαν, για τον διασυρμό της χώρας, και να αποσυρθείτε σε μοναστήρι, ζητώντας έλεος από τον Θεό, δηλώνοντας παράλληλα ότι είστε στη διάθεση της Δικαιοσύνης.

Αντ’ αυτών, προσπαθήσατε να κρυφθείτε... Τόσο γενναίος είστε. Θλίβομαι, είπατε... Γι’ αυτά που έγιναν και αμαύρωσαν την κυβέρνησή σας. Καλά, μας κοροϊδεύετε; Κάτω από τη σκέπη σας δεν ήταν ο Τσουκάτος, ο Μαντέλης, ο Πανταγιάς (θυμάστε, που τον αποπέμψατε, όχι με δικής σας πρωτοβουλία, αλλά όταν η «Καθημερινή» αποκάλυψε τη... διαμεσολάβηση του διευθυντή σας για τη διαγραφή χρεών από φοροδιαφυγή του Νταλάρα;).

Δεν φανταζόμαστε να ξεχάσετε ποιος σας έκανε πρωθυπουργό; Σειόταν όλο το στάδιο, όταν μπήκε στο Συνέδριο ο Θόδωρος Τσουκάτος, με εκείνο το «Να τος, να τος ο πρωθυπουργός», ή όταν είχε αφήσει το σακάκι του στο γραφείο του στη Χαριλάου Τρικούπη και έτρεχε στην επαρχία να σας μαζέψει υποστηρικτές... Και ο οποίος βέβαια δήλωσε ότι το 1.000.000 μάρκα που πήρε από τον Χριστοφοράκο το κατέθεσε στο κόμμα, και δύο κομματικά στελέχη, ο Σπ. Αυγερινός και η Δ. Παπαχρήστου, το επιβεβαίωσαν.

Δεν πιστεύουμε ότι φύτεψε κανένας... εχθρός σας τον Μαντέλη στην αυλή σας; Εσείς δεν τον είχατε γενικό γραμματέα όταν ήσασταν υπουργός Βιομηχανίας (με υφυπουργό την Άννα Διαμαντοπούλου), ο Μαντέλης δεν έτρεχε για το μαγείρεμα της εκλογής στις 18 Γενάρη του 1996, για να βγείτε πρωθυπουργός, τον Μαντέλη δεν τον κάνατε γραμματέα της κυβέρνησης και ήταν στο διπλανό γραφείο, στο πολιτικό γραφείο σας στη Βουλή; Εσείς δεν τον κάνατε υπουργό Συγκοινωνιών και Επικοινωνιών; Ακόμα και διοικητή του ΟΤΕ; Ή ξεχνάτε ότι εκείνη την τραγική για την Ελλάδα νύχτα των Υμίων –άλλη μια θαρραλέα... προσφορά σας– όταν ο τότε διοικητής της ΕΥΠ, ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, ήρθε στο γραφείο σας στη Βουλή, όπου συνεδριάζατε –ενώ θα έπρεπε να βρίσκεστε στο Πεντάγωνο, στο Κέντρο Επιχειρήσεων, αλλά παθαίνατε αλλεργία με τον Στρατό (ποτέ ως πρωθυπουργός δεν πήγατε στο υπουργείο Άμυνας ή σε στρατόπεδο)– για να σας δώσει ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΕΣ πληροφορίες, τον παραπέμψατε, μέσω του κλητήρα σας, στον Μαντέλη! Τόσο εξ απορρήτων ήταν ο Τάσος σας...

Ή απαρνιέστε και τον Πανταγιά που τον είχατε μόνιμα υπεύθυνο Τύπου, είτε όταν ήσασταν απλός βουλευτής, είτε υπουργός και μετά πρωθυπουργός;

Οι ευθύνες σας είναι τεράστιες, κύριε Σημίτη. Μεγαλύτερες και από του Μαντέλη και του Τσουκάτου. Δεν είναι δυνατόν ακόμα και να ψελλίσετε ότι δεν γνωρίζατε τι γινόταν μέσα στα πόδια σας... Ότι εσείς απλώς προεδρεύατε... Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι δεν είχατε πάρει χαμπάρι, μόλις άρχισαν και έσκαγαν οι βόμβες το απλούστερο που έπρεπε να κάνετε ήταν μια έρευνα. Να ζητήσετε στοιχεία. Να μιλήσετε με τους εμπλεκόμενους. Και να βγείτε να απολογηθείτε. Τι άλλο από κάλυψη είναι η αδράνειά σας, η στάση σας του απλού θεατή; Ψεύτικη ήταν η εικόνα που είχατε φιλοτεχνήσει. Γι’ αυτό και δεν άντεξε... Κομμάτια και θρύψαλα έγινε. Ο έμπιστός σας κύριος Μαντέλης σφράγισε το διαβατήριό σας ως «Αρχιερέα της διαπλοκής». Οι ευθύνες σας ως ενός από τους ηθικούς αυτουργούς του μεγαλύτερου σκανδάλου στην ιστορία της χώρας δεν μπορούν από ΚΑΝΕΝΑΝ να αγνοηθούν. Ανεξάρτητα αν έχουν παραγραφεί ή όχι...


ΥΓ.: Απλώς ως επισήμανση... Κανένα από τα... ανεξάρτητα και αντικειμενικά κανάλια δεν είπε λέξη για τις ευθύνες του κ. Σημίτη. Λες και ο Μαντέλης ήταν κανένας κλητήρας που του έδινε χαρτζιλίκι ο Χριστοφοράκος για να του ανοίγει την πόρτα...
Αν ήταν κουμπάρος σας, θα σας κρέμαγαν...

Μάκης Κουρής

Πηγή:
http://www.paron.gr/v3/new.php?colid=3&id=54557&dt=2010-05-30%200:0:0

Εκάς οι βέβηλοι, οι «Φαμίλιες» και οι «Μηδενιστές»...

CΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ.

Εκάς οι βέβηλοι, οι «Φαμίλιες» και οι «Μηδενιστές»...

Aγνοια νόμου δεν συγχωρείται»... Το παγκοσμίως αποδεκτό αυτό νο­μικό αξίωμα -βασικό χαρακτηρι­στικό κάθε ευνομούμενης Πολιτείας - εφωράθη, καθ' ομολογίαν του, ν' «αγνοεί» την Τρίτη, 25 Μαΐ­ου, ο υπουργός Εργασίας και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαί­ου κ. Ανδρέας Λοβέρδος, στη διάρκεια της παρουσίασης του νο­μοσχεδίου για το Ασφαλιστικό!

Ο υπουργός Εργασίας και ο παρακαθήμενος υφυπουργός του, κ. Γ. Κουτρουμάνης, παρουσίασαν ένα σχέδιο νόμου -ο Τύπος το χα­ρακτήρισε «μπλόφα»- το οποίο απέκρυπτε επιμελώς όσα δυσμενή για τον έλληνα εργαζόμενο περι­λαμβάνονται στο «Μνημόνιο» Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - Ευ­ρωπαϊκής Ένωσης - Ελλάδας, το ο­ποίο η πλειοψηφία της Βουλής (ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ - Ντόρα Μπακογιάννη) κατέστησε νόμο του κράτους με ιδιαίτερα δεσμευτικό, μέ­χρι του σημείου της υποτέλειας, της κατοχής του ελληνικού κράτους από ξένες δυνάμεις, για τη χώρα χαρακτήρα!

Δυοίν θάτερον στη συγκεκριμέ­νη περίπτωση συμβαίνει: Ή ο κ. Λοβέρδος, ο καθηγητής του Συ­νταγματικού Δικαίου, είναι άμοιρος και των στοιχειωδέστερων νομικών γνώσεων επιπέδου πρωτοετούς φοιτητή της Νομικής, γεγονός το οποίο a priori αποκλείεται, ή ο υπουργός Εργασίας και ο υ­φυπουργέ του ενσυνειδήτως εψεύδοντο urbi et orbi με στόχο την παραπλάνηση του ελληνικού λαού!

Υπάρχει βεβαίως και η ελαφρό­τερα των περιπτώσεων, ο κ. Λο­βέρδος, κατά την κατάρτιση του σχετικού νομοσχεδίου, να διατε­λούσε εν πλήρει συγχύσει -έχει παρατηρηθεί ότι συγκαταλέγεται στην περίπτωση των «πανικόβλη­των» διαχειριστών της εξουσίας - οπότε καθίσταται επικινδύνως ε­πιβλαβής η παραμονή του στο συγκεκριμένο κυβερνητικό αξίωμα.

Υπεράνω, όμως, αυτών των εκ­δοχών προβάλλει το τεράστιο ηθι­κό θέμα: Πώς είναι δυνατόν, στις κρίσιμες αυτές στιγμές που διέρχε­ται ο τόπος, κυβερνητικοί αξιωμα­τούχοι να μετέρχονται τακτικές ενσυνείδητης παραπλάνησης του ελληνικού λαού για προσπόριση βραχυπρόθεσμου κομματικού οφέλους;

Εκτός και αν η περίπτωση του κ. Λοβέρδου ανάγεται στην ψυχοπαθογένεια εκείνη του «Ελληνικού Μηδενισμού», που ανατέμνει στο τελευταίο σύγγραμμα του «Το α­διανόητο τίποτα», ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος, στο οποίο προε­ξοφλεί το τέλος της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας...

Οι άνθρωποι του πνεύματος και της επιστήμης, στη μακρά πορεία του ανθρώπου προς το σύγχρονο πολιτισμό, το κράτος αλληλεγγύης και κοινωνικής πρόνοιας και δη τις κοινωνίες της ισηγορίας και ισονομίας, δεν απεμπόλησαν επ' ουδενί την προσήλωση τους στην αρ­χή: «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει η(υ)μάς...».

Ο κ. Λοβέρδος, άνθρωπος του πνεύματος, φαίνεται να αφίσταται των ενοραματικών λόγων του Ποιητή,

«...Μη φοβηθείς το δέντρο που "ρριξε

τις ρίζες του βαθιά στο χώμα.

Μη φοβηθείς τον άνθρωπο που στήριξε

την πίστη πάνω στην ελπίδα.

Τον είδα στη ζωή να μάχεται, μα πάντα ανίκητο τον είδα...».

Ανήκει μάλλον στην κατηγορία, όχι των ταγών, αλλά εκείνων στους οποίους προσιδιάζει η από­συρση από τα εγκόσμια (πολιτική) και η μόνωση στο σπουδαστήριο...

Η πολιτική, από την εποχή του Θουκυδίδη, απαιτεί εκ μέρους του πολιτικού: Ειλικρίνεια, Τόλμη και Πρόβλεψη. Και αναμφιβόλως ουχί «παίγνια εν ου παικτοίς»!

Ο έτερος της ηγεσίας του υ­πουργείου Εργασίας, ο κ. Γ. Κουτρουμάνης, είναι γνωστόν ότι ανή­κει στην κατηγορία των «επαγγελ­ματιών συνδικαλιστών».

Στο αγροτόπαιδο από τα Λαπατοχώρια των Καλαβρύτων, συμπατριώτες του και μη, στήριξαν πολλές ελπίδες στην παρουσία του στην πολιτική. Όμως η πράξη τούς απογοητεύει... Τι και αν κάποιο κοινωνικοί nova, Παναγιώτης Σοφιανόπουλος, Αριστείδης Οικονό­μου, Δ. Ρηγόπουλοw, Αρνέλλος και πλειάδα άλλων κοινωνικών αγωνι­στών, δεικνύουν το καθήκον στους Καλαβρυτινούς επιγόνους τους, εν οίς και στον κ. Κουτρουμάνη...

Η ελληνική κοινωνία, εκτός των άλλων, προσγράφει στους τελευταίους τη βαθμιαία αποβιομηχάνι­ση της χώρας, την αναποτελεσμα­τικότητα της δημόσιας διοίκησης, την κυριαρχία της αναξιοκρατίας στον δημόσιο τομέα - θεωρούνται από τους βασικούς πυλώνες της σημερινής οικονομικής κατάστασης της χώρας. Και τέλος τους κα­ταμαρτυρείται ότι μετέτρεψαν το τιμητικό αξίωμα του συνδικαλιστή σε επαγγελματικό εργαλείο άκο­που πλουσιοπάροχου βιοπορι­σμού.

Είναι τοίς πάσι γνωστόν ότι οι «συνδικαλιστές» του ευρύτερου δημόσιου τομέα, με βάση σχετικό νόμο, αμείβονται χωρίς να εργάζο­νται. Και δη οι «συνδικαλιστές» αυτής της κατηγορίας συμποσούνται σε περίπου 50.000 άτομα!

Και βεβαίως η μεταπήδηση τους στην πολιτική συνοδεύεται α­πό την ίδια κλίμακα «αξιών»...

Πιστοί κομματάνθρωποι. Η πρόσδεση τους στις «Φαμίλιες» άρρηκτος. Η σπουδαρχία το χαρα­κτηριστικό τους γνώρισμα. Η δε α­συμφωνία λόγων και πράξεων η συνήθης τακτική τους...

0 υγιής και ανιδιοτελής συνδικαλισμός αποτελεί αγωγό προό­δου των κοινωνιών και προώθησης των συμφερόντων των εργα­ζομένων.

Ο συνδικαλιστής αναλώνεται· μαχόμενος υπέρ του κοινού συμφέροντος. Ενίοτε δε θυσιάζει και τη ζωή του υπέρ αυτών των ιδανι­κών. Η ιστορία του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος αψευδής μάρτυρας...

Εκάς, λοιπόν, οι βέβηλοι

Εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Κυριακή 30.5.2010