Ένας
στρατιώτης «μακράς διαρκείας»
Γράφει ο Θεοφάνης
Γραικιώτης
Αρχοντάνθρωπος,
Λεβέντης,
Ευγενέστατος,
Με καλημέρισε
-Καλή σας μέρα κύριε
συνήγορε.
Του έδειξα την πολυθρόνα.
Κάθισε.
Με κοίταζε στα μάτια.
Μου μίλησε.
-Ο συνάδελφος με τον οποίο
συνεργάζεσθε με πληροφόρησε ότι θα αργήσει και ότι μπορώ να φιλοξενηθώ επ’
ολίγον εις το γραφείο σας..
Τί ευγένεια!!!
Ο συνάδελφός που αργοπορούσε
ήταν ο μέντοράς μου.
Ο Φάρος μου στα πρώτα
επαγγελματικά μου βήματα.
-Τυγχάνει εξαίρετος
Δικηγόρος, είπε ο ευγενής κύριος.
Ύστερα σιωπή. Έσπασε ο
ίδιος την σιωπή.
-Τα πρώτα σας βήματα στη
Δικηγορία υποθέτω..
-Ακριβώς, του απήντησα και
συνέχισα. Στοχεύω σε μία σωστή καριέρα. Εξ άλλου ξέρω από στόχους.
Χαμογέλασα. Πήρα ύφος
σοβαρό και περιπαιχτικό :
-Ειδικότητα αποκτηθείσα........εν
τω στρατεύματι...
Του κέντρισα το ενδιαφέρον.
-Εν τω στρατεύματι είπατε;;;;;;;;
-Ακριβώς απήντησα. Δυόμισι
χρόνια. Τρόμαξα να απολυθώ
-Σας καταλαβαίνω, μου
απήντησε
-Κι εσείς είχατε
υπηρετήσει τόσο;;;;;;;;
Μου χαμογέλασε.
-Πολύ περισσότερο
Απόρησα. Τι εννοεί;;;;;;;;
Σίγουρα δεν υπηρέτησε στον Στρατό. Ισως στην Αεροπορία η στο Ναυτικό. Τόλμησα
την ερώτηση
-Στην Αεροπορία;;;;;;;;;;
-Όχι .. όχι στην
αεροπορία.
-Στο Ναυτικό;;;;;;
-Όχι .. όχι. Ούτε στο
Ναυτικό.
Ο ευγενής κύριος βάλθηκε
να με τρελάνει. Ούτε στην Αεροπορία, ούτε στο Ναυτικό …. Άρα;;;;;;;;
-Στο Στρατό, πρόλαβε τη
σκέψη μου.
Εγώ όμως εκεί. Για να
υπηρετήσει περισσότερο από δυόμισυ χρόνια να δεις που θα ήταν αυτό που λέμε
πενταετούς υποχρεώσεως
-Πενταετούς
υποχρεώσεως;;;;; ρώτησα
Χαμογέλασε…
-Όχι. Όχι μου απήντησε χαμογελώντας
Μυστήριο τραίνο, ο ευγενής
κύριος.
Περίεργα μου τα λέει. Εγώ,
για να μην δείξω την έκπληξη μου λέω:
Υπηρέτησα στο Πυροβολικό. Σε
Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού
Εσείς;;;;;;;;;
Τα μάτια του έλαμψαν από
ενθουσιασμό.
-Και ‘γώ. Είμαι του Πυροβολικού
Τώρα τα είχα τελείως
χαμένα.
Ο ευγενής κύριος φαίνεται ότι
με δούλευε κανονικότατα αλλά παρ’ όλα αυτά συνέχισα …
-Και απολύθηκα με τον
βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Εσείς;;;;
-Εγώ με τον βαθμό του Στρατηγού
Την στιγμή εκείνη ήρθε κι
ο συνάδελφός μου.
Γύρισε και με κοίταξε λέγοντας
-Θεοφάνη έλα να σου
γνωρίσω τον ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ κύριο.
Δεν χρειάστηκε να πει το όνομα
του. Τον ήξερα τον ευγενή κύριο σαν όνομα ….. όταν μου μάθαιναν την ιεραρχία
στην Κόρινθο. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος . Τώρα τον είχα απέναντί μου.
Τον τρόμο και τον φόβο.
Αυτοπροσώπως.
Χαιρετηθήκαμε και γελάσαμε.
Κι εκεί του το ‘ριξα
-Χάρηκα για την γνωριμία, αν
και σας γνώρισα πολύ αργά μα πάρα πολύ αργά............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου