-->

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ



Πολλές φορές συζητούμε με άλλους γονείς για τα σχολικά βιβλία και την προχειρότητα με την οποία είναι γραμμένα. Ιδιαίτερα τα βιβλία της ιστορίας, των θρησκευτικών και της γλώσσας έχουν γραφεί με τέτοιο τρόπο που μας προβληματίζουν σχετικά με το τι πραγματικά επιδιώκουν.

Σήμερα έπεσα πάνω σε ένα εξαιρετικό άρθρο του κ. Νάτσιου, ενός δασκάλου από το Κιλκίς, και χάρηκα που ένα μέλος της διδασκαλικής κοινότητας, με αφορμή τα Χριστούγεννα και τον τρόπο που παρουσιάζονται στα σχολικά βιβλία της Ε’ και Στ’ του δημοτικού, ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας.

Θεωρώ ότι τέτοιοι δάσκαλοι κοσμούν την διδασκαλική κοινότητα και για αυτό αναδημοσιεύω το άρθρο του παραθέτοντας και την διεύθυνση του blog που το φιλοξενεί.


Τα Χριστούγεννα στα σχολικά βιβλία

Σάββατο, 20 Δεκεμβρίου 2008 Δημήτρης Νατσιός

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες, «χαρά στον κόσμο», μέρες τρανές, μέρες ευλογημένες.

Κουράζονται, ατονούν καμμιά φορά οι μαθητές μας από τον κάματο της μάθησης. Τους λέω: «υπομονή, έρχονται τα Χριστούγεννα». Και να, τα πρόσωπά τους φέγγουν, χαμογελούν, η προσμονή της εύμορφης γιορτής τα παρηγορεί. Αντέχουν ακόμη λίγες διαιρέσεις κλασμάτων και τας κατά βαρβάρων νίκας του πιστού, εν Χριστώ τω Θεώ, αυτοκράτορος των Ρωμαίων Ηρακλείου. (Είναι εκπληκτική η λεγόμενη «βυζαντινή» ιστορία. Έξοχα μαθήματα υπερηφάνειας. Η ρωμέηκη χιλιόχρονη αυτοκρατορία επιδείκνυε την ισχύ της, στέλνοντας στους γειτονικούς λαούς, όχι υπερσύγχρονα βομβαρδιστικά, αλλά τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Καμαρώνουν τα παιδιά. Αυτό θέλουμε. «Η εθνική υπερηφάνεια είναι για τις χώρες, ό,τι ο αυτοσεβασμός για τα άτομα: η αναγκαία συνθήκη για τη βελτίωσή τους»). (Ρόρτι).

Σύμφωνα όμως με το Αναλυτικό Πρόγραμμα πρέπει να διδάξουμε και το επίκαιρο κεφάλαιο των βιβλίων της γλώσσας, το οποίο αναφέρεται στα Χριστούγεννα. Διδάσκω στην πέμπτη δημοτικού. Αρχίζω αμέσως την περιδιάβαση στο εν λόγω κεφάλαιο.

Στην σελίδα 23, την πρώτη της ενότητας, παρατίθενται δύο πίνακες ζωγραφικής και ένα ποίημα. Ο πρώτος πίνακας διακωμωδεί απροκάλυπτα την ορθόδοξη εικόνα της γέννησης του Χριστού. Μπροστά σε μια κούνια, στέκονται έξι παιδιά και παραστέκονται ένας ταύρος, ένας γάιδαρος και δύο πρόβατα, με «πρόσωπα» ανθρώπινα, όπως στα κινούμενα σχέδια. Ο πίνακας είναι δημιούργημα της συγγραφικής ομάδας. Η δεύτερη είναι του Monnier και απεικονίζει ένα παιδί που στολίζει χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το ποίημα είναι κάποιου Baldwin, του τύπου «το χιόνι γέμισε μ’ ασήμι τη γη», τα γνωστά γλυκερά και χαζοχαρούμενα τραγουδάκια της Δύσης.

Στη σελίδα 24, περιέχεται ένα κείμενο με τίτλο «Χριστουγεννιάτικο δώρο». (Κατά το πνεύμα της εποχής, Χριστούγεννα ίσον δώρα). Εν ολίγοις, υπάρχει ένα παιδί, ο Άντη, που ζει σε στρατόπεδο προσφύγων του ΟΗΕ, ορφανό, που λυπάται γιατί δεν θα πάρει κανένα δώρο. Αρχίζει, δηλαδή, το φαρμάκωμα της ψυχής των παιδιών. Διευκρίνιση. Ότι οι κοινωνίες, η ανθρωπότητα γενικά, είχαν, έχουν και θα έχουν ένα μεγάλο μέρος τους βουτηγμένο στο σκοτάδι, δεν σημαίνει πως λόγω ρεαλισμού ή πολυπολιτισμικότητας, πρέπει να το προβάλλουμε στα βιβλία του Δημοτικού και να μαυρίζουμε την ψυχή των μαθητών. Όχι για να κρυβόμαστε υποκριτικά, αλλά γιατί ο νους των μικρών παιδιών δεν χωράει, δεν μπορεί να ερμηνεύσει το κακό, οπότε, το μόνο που αποφέρει μια τέτοια προσπάθεια, είναι να διαταράσσεται η πνευματική τους ισορροπία. Τι να απαντήσουν τα παιδιά στην ερώτηση «γιατί ο Άντη δεν μπορεί να ζήσει τη μαγεία των Χριστουγέννων»; Είναι υπεύθυνα τα παιδιά για το κακό του πολέμου; Ή θα αρχίσει ο δάσκαλος τις γεωπολιτικές αναλύσεις; Συμβαίνουν τόσα άσχημα στον κόσμο, πνιγμένη ελληνική η οικογένεια από τα οικονομικά δεινά και τον τρόμο της αβεβαιότητας, ας αφήσουμε τα μικρά παιδιά να χαρούν, τι τα φορτώνουμε με δυστυχία και ενοχές;

(Έχω στην τάξη μου παιδιά ορφανά από πατέρα. Θα ματώσει η καρδιά τους, αν διαβάσουμε αυτό το κείμενο. Όταν τα βιβλία γράφονται από ανθρώπους που δεν έχουν πατήσει το ποδάρι τους σε τάξη, τι περιμένεις; Αναισθησία, αθλιότητες και λάθη εγκληματικά).

Η σελίδα 25, προτρέπει τα παιδιά να κατασκευάσουν ευχετικές κάρτες. Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια. Στα πέντε υποδείγματα που προτείνει, πουθενά δεν αναγράφεται η παραδοσιακή ευχή: «καλά Χριστούγεννα».

Στις σελίδες 26-27, αναγράφεται εκτενές κείμενο με τον εξής «ιδιοφυή» τίτλο: «Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα». (Μαγεία Χριστουγέννων πριν, μάγισσα τώρα, μαγική σκόνη πιο κάτω, καταπώς φαίνεται οι συγγραφείς εμπνέονται από τον ερεβώδη κόσμο του Χάρυ Πότερ, την τρισάθλια αυτή σειρά βιβλίων μιας λοξής Αγγλίδας. Υπενθυμίζω πως το υπ. Παιδείας απαγόρευσε την παρακολούθηση της κινηματογραφικής μεταφοράς τού ψυχοφθόρου σκουπιδιού από τους μαθητές. Θράσος κι αυτό! Να τρέχουμε τα σχολεία να παρακολουθήσουμε ξενόφερτες μαγαρισιές).

Κατά το κείμενο, η κακιά μάγισσα, όταν πήγαν κάτι «σκουπιδόπαιδα» (μπράβο λέξη), να της πουν τα κάλαντα, οργίστηκε και με το μαγικό ραβδί της, τα μεταμόρφωσε σε βατραχάκια, γατούλες, κατσίκια, παπάκια και λοιπά ζωντανά. Τέλος πάντων, με τα πολλά ηρέμησε η μέγαιρα και άκουσε τα κάλαντα. Ερωτώ: Η νεοελληνική λογοτεχνία κοσμείται από απαράμιλλης ομορφιάς κείμενα για τα Χριστούγεννα, γραμμένα από επιφανείς του λόγου και του πνεύματος (Καρκαβίτσας, Μωραϊτίδης, Κόντογλου, Παπαδιαμάντης), αυτό το κουρελούργημα βρήκαν να βάλλουν; Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή Ορθόδοξη, γιορτή αρωματισμένη από την παράδοση του Γένους μας, τι δουλειά έχουν σκύβαλα για κακόψυχες μάγισσες στα σχολεία; Πού να καταλάβουν οι βέβηλοι ότι η παράδοσή μας είναι η βασιλική οδός για να επιβιώσουμε στον… «κουκουλοφόρο» καιρό μας; Η παράδοσή μας και το εξ αυτής απορρέον ρωμέηκο ήθος μάς έδωσε ήρωες της πίστεως και της πατρίδας σαν τον Πατροκοσμά και τον Μακρυγιάννη, που άκουγαν και διάβαζαν «Χριστού τη θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας», και όχι για μάγισσες που μισούν τα κάλαντα.

Σελίδα 29. Κείμενο με τίτλο: «Τα Χριστούγεννα στον κόσμο. Πολωνία, Μεξικό, Καναδάς, Γαλλία, Ουγγαρία και Ελλάδα την ημέρα των Φώτων». Κεντρική ιδέα σ’ όλη αυτή την πλανητική περιήγηση είναι ότι οι άνθρωποι του κόσμου, τα Χριστούγεννα διασκεδάζουν, τρώνε, πηγαίνουν «πικ νικ», ντύνονται μάγοι, Αη-Βασίληδες -το γνωστό ξωτικό που διαφημίζει αναψυκτικά και λοιπά εμπορεύματα- είναι πολύ ευτυχισμένοι, χαρούμενοι, πλούσιοι, αξιοζήλευτοι. Προσοχή! Τα Θεοφάνεια, η ημέρα των Φώτων, στην πατρίδας μας, δεν είναι η «βάπτισις του Χριστού». Όχι. Αυτά είναι «θρησκόληπτα» πράγματα. «Στη χώρα μας», γράφει το περιοδικό ποικίλης ύλης-βιβλίο γλώσσας, «ρίχνουμε το σταυρό στη θάλασσα για να τον πιάσει ο καλύτερος και γρηγορότερος κολυμβητής», και τέλος. Οπότε, εύλογα, μπορεί να μας ρωτήσει κάποιος μαθητής: και γιατί δεν το κάνουμε αυτό το καλοκαίρι που είναι ζεστή η θάλασσα και παχιές οι μύγες; Ας απαντήσουν τα σαΐνια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Σελίδα 30. Προτρέπονται οι μαθητές την ημέρα της χριστουγεννιάτικης γιορτής στο σχολείο να φτιάξουν «χριστουγεννιάτικο κορμό με μπισκότα». Και ακολουθεί η συνταγή. Την πιο όμορφη και συγκινητική γιορτή του σχολείου τα παιδιά δεν θα ψάλλουν κάλαντα, αλλά θα μαγειρεύουν. Απορώ και εξίσταμαι. «Η γαρ άνοια αυτών έκδηλος έσται πάσιν». (Τιμ. Β΄ γ,9).

Σελίδες 30-31. Κείμενο με τίτλο «το δάσος που ταξίδευε». Κι εδώ μαγικά ραβδιά, μαγικά σύνεργα, μαγική χρυσόσκονη, έλατα που βαρέθηκαν στο δάσος και ο Αη Βασίλης τα λυπήθηκε και τα πήρε, εν είδει χαλκομανίας μαζί του, και, στο τέλος, κρανιοκενείς ερωτήσεις, του τύπου «φανταστείτε ότι είστε έλατα στο παλτό του Αη Βασίλη. Πού θα θέλατε να ριζώσετε;». Το θέμα δεν είναι πού θα ριζώσουν τα παιδιά, αλλά πώς θα ξεριζώσουμε από την Παιδεία μας τις ανθρωποκάμπιες (Κόντογλου), που γράφουν βιβλία, όχι για μαθητές, αλλά για τηλεθεατές, σαν αυτά τα άταφα πτώματα που συνωστίζονται στα καθημερινά κοπροριάλιτι. Τι να πει κανείς; Μαραζωμένα σχολεία που μαραίνουν ολόδροσες παιδικές ψυχές…

ΥΓ. Στο ανθολόγιο των Ε’ και ΣΤ’, που συνοδεύει το γλωσσικό μάθημα, υπάρχει χριστουγεννιάτικο κείμενο με τίτλο «τα Χριστούγεννα του Τα Κι Κο».(σελ. 166). Σ’ αυτή την γραπτή πολυπολιτισμική σάχλα υπάρχει η εξής βλάσφημη παραπομπή. «Τα μάτια του γατιού ήταν γλυκά. Τα μάτια του Χριστού ήταν γλυκά».Δεν σέβονται ούτε το πρόσωπο του Σωτήρος οι μιξοέλληνες.

Νατσιός Δημήτρης

δάσκαλος-Κιλκίς

Δημοσιεύθηκε στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ

http://neo.antibaro.gr/articles/school/1208-xristougenna2.html

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ


Αν με ρωτούσατε ποιόν θεωρώ μεγαλύτερο πολιτικό για τους Έλληνες κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας δεν θα δίσταζα να σας αναφέρω το όνομα του Τάσου Παπαδόπουλου. Και αν με ρωτούσατε το γιατί, ο λόγος είναι απλός.

Γιατί ο Τάσος Παπαδόπουλος, μέσα στην μέχρι τότε πλήρη υποταγή ή συμπόρευση των πολιτικών μας με τις επιθυμίες των μεγάλων δυνάμεων, ήταν αυτός που μας δίδαξε την δύναμη της αντίστασης και μας έκαμε με το "ΟΧΙ" του, στο Σχέδιο Ανάν, να αισθανθούμε ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας Έλληνας που έχει το σθένος, κάτω μάλιστα από το βάρος πιέσεων και απειλών, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να υπερασπιστεί τα δίκαια του Ελληνισμού. Με την στάση του μάλιστα αυτή, ο εκλιπών, μας απέδειξε αφενός μεν ότι και η πιο μικρή χώρα μπορεί να υψώνει φωνή αντίστασης στις μεγάλες δυνάμεις και αφετέρου ότι αυτός που αντιστέκεται - και αν ακόμα δεν καταφέρνει να φέρει άμεσα την λύση του προβλήματος - γίνεται τουλάχιστον σεβαστός από τους αντιπάλους του.

Ο Τάσος Παπαδόπουλος, ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ, ο πρώτος υπουργός εσωτερικών της νεογέννητης Κυπριακής Δημοκρατίας, ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Κυπριακής Δημοκρατίας έφυγε για πάντα από κοντά μας . Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κυπριακής Γής που θα τον σκεπάσει.

http://uk.youtube.com/watch?v=tikGkhvLBoQ&feature=related


Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

HIV KAI AIDS


Ένας γνωστός μου «Άγνωστος», σχολιαστής της προηγούμενης ανάρτησής μου για την τρομοκρατία, είχε την καλοσύνη να με ενημερώσει για την ύπαρξη της ιστοσελίδας www.hivwave.gr που αναφέρεται στο AIDS.

Της έριξα μια γρήγορη ματιά και συγκλονίστηκα. Είναι σίγουρο ότι επειδή είμαι και γονιός που έχω παιδιά στην εφηβεία και θεωρώ το AIDS σαν μια «ελεγχόμενη απειλή» που μπορεί να βρεθεί μπροστά τους, θα ξαναγυρίσω για να την μελετήσω με περίσσια προσοχή και περισσότερο επισταμένα.

Δεν είμαι γιατρός και οι γνώσεις μου γύρω από το AIDS είναι αυτές που έρχονται μέσα από όσα αναφέρουν οι ειδήσεις, τα περιοδικά και οι ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας και κατά συνέπεια δεν μπορώ να εκφέρω παραπέρα προσωπική μου άποψη για το θέμα αυτό.

Ο «αιρετικός» όμως φίλος, μου παρουσιάζει, παραπέμποντάς με στην αναφερόμενη ιστοσελίδα, μια άλλη πλευρά που αγγίζει τα όρια της συνωμοσιολογίας. Γι’ αυτό σκέφθηκα να σας προτρέψω και εγώ να επισκεφθείτε αυτή την σελίδα για μια πολύπλευρη ενημέρωση.

Το AIDS, τουλάχιστον στα μάτια μου αποτελεί μια απειλή που δεν μπορούμε ούτε να την αγνοήσουμε ούτε να την πάρουμε αψήφιστα.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Καλημέρα κ. Υπουργέ των Οικονομικών

" Ο υπουργός Oικονομίας κ. Γ. Aλογοσκούφης μιλώντας χθες στη Βουλή τόνισε ότι τα περιθώρια είναι περιορισμένα, απέρριψε τη μείωση του ΦΠΑ, αλλά προανήγγειλε την επίσπευση της μείωσης του κεντρικού φορολογικού συντελεστή στο 24% από 25% για φυσικά πρόσωπα, από το 2009 αντί του 2010. «Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες σαν τη Γαλλία και τη Γερμανία, τάσσονται υπέρ άλλων φορολογικών μειώσεων, μακροχρόνιου και όχι προσωρινού χαρακτήρα» όπως η μείωση του ΦΠΑ, είπε ο κ. Αλογοσκούφης." (Από την ηλεκτρονική έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ 27.11.1997)

Το δικό μας σχόλιο είναι ότι το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν συμπολίτες μας στους οποίους δεν πρόκειται να φθάσει ποτέ το όφελος από την μείωση του κεντρικού φορολογικού συντελεστή αφού τα εισοδήματά τους είναι τέτοια που όχι μόνο δεν φορολογούνται αλλά δεν τους επιτρέπουν ούτε να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά έξοδα επιβίωσης τους. Αντίθετα η μείωση του ΦΠΑ σε αγαθά διαβίωσης θα ανακούφιζε την στενότητα των οικονομικών τους.

Γι' αυτό η μείωση του ΦΠΑ από τη βρετανική κυβέρνηση συνοδεύτηκε και από ένα ακόμη μέτρο: υποσχέθηκε να μετατοπίσει το φορολογικό βάρος προς τα υψηλότερα εισοδήματα. Στην Ελλάδα με βάση τα επίσημα στοιχεία, εισόδημα άνω των €75.000 έχουν περί τους 60.000 φορολογούμενους. Σας φαίνονται λίγοι;

Η οικονομική κρίση, όπως ασφαλώς θα ξέρετε κύριοι των οικονομικών επιτελείων, κτυπά και επηρεάζει ΠΑΝΤΟΤΕ και ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ τα χαμηλά εισοδήματα και όχι τους έχοντες και κατέχοντες. Μήπως είναι ώρα να το καταλάβετέ ;!!!!

Τί θα κληρονομήσουν οι αυριανοί έλληνες;

Το τελευταίο διάστημα με βασανίζει ένα ερώτημα. Είναι άραγε σωστός ο τρόπος που εγώ και η σύζυγός μου, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και ακόμη περισσότερο είναι σωστές οι αρχές και οι ηθικές αξίες που προσπαθούμε να τους μεταλαμπαδεύσουμε;

Παλαιότερα συνήθιζα, σχεδόν κάθε βράδυ, να διαβάζω στα παιδιά μου, ένα κοριτσάκι σήμερα 12 ετών και ένα αγόρι στα 11, ιστορίες μέσα από την ελληνική ιστορία καθώς και κείμενα των Ελλήνων λογοτεχνών του παρελθόντος. Ήταν ιστορίες που μιλούσαν για ηθικές αξίες, σαν κι αυτές που ο Γεροστάθης του Λέοντα Μελά έλεγε στους νέους που αποζητούσαν την σοφή σκέψη του, και άλλες που πραγματεύονταν αξίες και αρχές που ξεπηδούσαν μέσα από το βίο και την πολιτεία ηρώων και πρωτοστατών της ιστορίας μας και της πνευματικής κληρονομιάς μας όπως ο Σωκράτης, ο Αριστείδης ο Δίκαιος, ο Ρήγας, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας, ο Χαρίλαος Τρικούπης και τόσοι άλλοι που δεν δίστασαν να θυσιάσουν ακόμη και την ζωή τους για έννοιες όπως η Δικαιοσύνη, η Αρετή , η Τιμιότητα, έννοιες που δυστυχώς φαίνεται ότι έχουν ξεφτίσει στη σημερινή εποχή.

Ο προβληματισμός μου όμως αυτός γίνεται μέρα με την μέρα ακόμα πιο έντονος καθώς παρακολουθώ και γίνομαι μάρτυρας της μετεξέλιξης των εννοιών των αξιών με τις οποίες είχα γαλουχηθεί και προσπαθώ να γαλουχήσω τα παιδιά μου. Τώρα η αδικία βαπτίζεται δικαιοσύνη, η απάτη και η ανηθικότητα εξυπνάδα, ο χαφιεδισμός προστασία της εθνικής ασφάλειας, ο ραγιαδισμός σύγχρονη και ρεαλιστική εξωτερική πολιτική ενώ η δια κομματικών ευλογιών ανέλιξης στην ιεραρχία βαπτίζεται αξιοκρατία.

Και να ήταν μόνον αυτά. Βλέπεις και ζεις καθημερινά τα παιγνίδια που κάνουν οι εκάστοτε κρατούντες και διαπιστώνεις ότι η αξία σου σαν πολίτης υπάρχει μόνο, έστω και αν δεν είναι απολύτως έτσι, μόνο την ώρα που θα σου ζητηθεί η ψήφος σου. Τον υπόλοιπο καιρό η αξία σου πέφτει και η συμπεριφορά του Κράτους απέναντί σου απέχει αρκετά από αυτήν που θα επιθυμούσες να είναι σύμφωνα με τις αρχές της χρηστής Πολιτείας.

Το τραγικό της ιστορίας είναι να βλέπεις το ίδιο το κράτος με τους μηχανισμούς του να παρανομούν και συ ο ίδιος, σαν απλός πολίτης, να μην μπορείς να αμυνθείς αφού οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί είτε από λογής - λογής κυκλώματα και «παρεούλες», είτε από τα κρατικοδίαιτα όργανα του.

Βλέπεις την Δικαιοσύνη να κλονίζεται από σειρά σκανδάλων. Βλέπεις εταιρείες όπως η κρατική Ολυμπιακή να βουλιάζουν κάτω από τις ευλογίες του Κράτους και της «χρηστής» άσκησης της εξουσίας του σε ένα βάθος σαράντα ετών. Βλέπεις τους πολίτες των μεσαίων και χαμηλότερων εισοδημάτων να υποφέρουν και να υφίστανται οικονομικό μαρασμό κάτω από το βάρος μιας οικονομικής πολιτικής που βαπτίζεται πολιτική νοικοκυρέματος και που τάχα υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη αλλά, από την άλλη, αποφεύγει να ελέγξει τους μηχανισμούς εκείνους που θα έπρεπε να συνδράμουν σ’ αυτήν και που όμως προκλητικά αποφεύγουν να το κάμουν. Γιατί αλήθεια τι θα μπορούσε να πει κανείς όταν το έγκλημα του Χρηματιστηρίου θάφτηκε, όταν επενδύσεις δεν γίνονται και όταν η ανεργία φανερή και κρυφή αυξάνει. Αλλά και μήπως ο πολίτης μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση για τα δρώμενα και σε άλλους τομείς όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία και η διαχείριση και εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας;
Όμως το οδυνηρότερο όλων είναι να βλέπεις ότι το ίδιο το κράτος αδυνατεί να ελέγξει τις αναδυόμενες νέες δυνάμεις παραπολιτικής εξουσίας, που αντλούν την δύναμή τους μέσα από την δύναμη της εικόνας και της πέννας. Βέβαια κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να υπάρχει αυτή η δύναμη και να ασκεί τον έλεγχο της Κρατικής Εξουσίας αν δεν χρησιμοποιούσε τις νέες τεχνολογίες και την δύναμη επηρεασμού της Κοινής Γνώμης προς ίδιον όφελος και προ πάντων για να κερδίσει υψηλότερο μερίδιο στη νομή της εξουσίας. Όμως ο έλεγχος της διαφάνειας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης φάνηκε καθαρά ότι ήταν μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση και ένα όνειρο θερινής νύκτιος

Με αυτές τις σκέψεις και με μια ακόμη που αναδύεται συνειρμικά και που θέτει το ερώτημα αν αυτό το σημερινό κράτος είναι αυτό που ονειρεύτηκαν οι αγωνιστές του ξεσηκωμού του 1821, της Μεγάλης Ιδέας, των αγώνων του 1940 και της αντίστασης κατά της δικτατορίας, έρχομαι και εγώ να πάρω θέση και να λύσω το πρόβλημα των αρχών και των ηθικών αξιών που πρέπει να περάσω, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, στα παιδιά μου. Και πιστέψτε με είναι ένα ειλικρινά δύσκολο πρόβλημα για το οποίο, εγώ όπως και εσείς, θα έχω να απολογηθώ αύριο σε αυτά αν δεν βρω τρόπο να συνδράμω στην αλλαγή της σημερινής κατάστασης και αν δεν βρω έγκαιρα την σωστή απάντηση.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Δεν ξέρω αν κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει, σε όσους ασχολούνται με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να ανοίξουν τα εγχειρίδια των πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών σχολών και να διαβάσουν τις βασικές αρχές στις οποίες στηρίζεται η οικονομία.

Τότε θα διαπιστώνανε ότι η αγοραστική δύναμη του κοινού είναι μια βασική συνιστώσα της ανάπτυξης και αποτελεί κινητήριο μοχλό της όλης οικονομικής διαδικασίας. Γιατί , είναι φανερό ότι μόνο αν έχουν την δυνατότητα οι καταναλωτές να αγοράζουν, τότε και μόνο τότε, μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και απασχόληση.

Δημιουργείται λοιπόν εύλογα το ερώτημα αν η κίνηση χρηματοδότησης των τραπεζών, πέραν της σωτηρίας των, είναι ικανή να αποτελέσει από μόνη της κινητήρια δύναμη σωτηρίας της οικονομίας.

Απ’ ότι λένε οι οικονομικοί αναλυτές, κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το λιγότερο κράτος, που υιοθέτησε η παγκοσμιοποίηση, απ’ ότι φαίνεται μόνο καλό δεν έκανε στην οικονομία.

Σήμερα, για να μιλήσουμε και για τα καθ’ ημάς, τα ελληνικά νοικοκυριά είναι από χρεωμένα ως υπερχρεωμένα, μέσω πιστωτικών καρτών και δανείων και πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα. Παράλληλα τα φορολογικά μέτρα, που κάθε άλλο παρά στοχεύουν τα υψηλά εισοδήματα και την παραοικονομία, καθιστούν ακόμα πιο δύσκολη την επιβίωση των νοικοκυριών.

Οι ασχολούμενοι με την σωτηρία της οικονομίας , θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι τα νοικοκυριά είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς - και κατά συνέπεια της οικονομικής ανάπτυξης - και γιαυτό κάτι πρέπει να γίνει ώστε να βελτιωθεί η οικονομική τους κατάσταση. Γιατί αν ο μισθός ή η σύνταξη δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι άμεσες υποχρεώσεις και τα στοιχειώδη της επιβίωσης, και αν μάλιστα ο μισθός ή η σύνταξη εξανεμίζονται μέσα στο πρώτο δεκαήμερο, τότε πώς είναι δυνατό να μείνει διαθέσιμο ποσό για να διατεθεί και να κινήσει παραπέρα την αγορά;

Ίσως οι οικονομολόγοι μας και οι κυβερνήτες μας θα πρέπει να ξανανοίξουν τα βιβλία τους και να διαβάσουν την θεωρία του Κέυνς, την θεωρία του Μαρξ καθώς και να υιοθετήσουν την στροφή σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης από αυτό του άκρατου φιλελευθερισμού και του ξεπουλήματος των πάντων. Ίσως μάλιστα θα πρέπει να πάρουν μέτρα ανάλογα με αυτά της Μεγάλης Βρετανίας που μείωσε τον ΦΠΑ ή κάποιων άλλων κρατών που στοχεύουν στην αύξηση της ζήτησης μέσα από την βελτίωση της αγοραστικής ικανότητας των νοικοκυριών.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι αν δεν υπάρξει στροφή στο κοινωνικό κράτος και αν δεν τονωθεί ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ το εισόδημα των νοικοκυριών (και όχι ασφαλώς με καταναλωτικά δάνεια) δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ από την κρίση.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Κάτι σαν πρόλογος


Αυτή είναι η πρώτη φορά που από απλός παλιός χρήστης του Διαδικτύου αποφασίζω να ΄βγω από το καβούκι μου και να αποκτήσω φωνή μέσα από αυτό. Αν το κάνω δεν είναι απλά από την γοητεία της πιο άμεσης επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μου, αλλά και ένας έμεσος τρόπος για να γίνω και εγώ ένας περισσότερο ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Είναι πολλά αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας και τα οποία μας κάνουν να αναρωτιόμαστε σε ποιον κόσμο ζούμε και ποιος είναι ο δικός μας ρόλος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ρόλος του ενεργού πολίτη δεν είναι απλά η συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία κάθε τέσσερα χρόνια. Ο ρόλος του είναι να παρακολουθεί όσα συμβαίνουν γύρω του και να συμμετέχει ΕΝΕΡΓΑ κρίνοντας, σχολιάζοντας, προτείνοντας.

Μέσα λοιπόν από τον δικό μου χώρο θα μπορούμε αφενός μεν να λέμε την καλημέρα μας σαυτούς που επηρεάζουν, με τις ενέργειες ή τις παραλήψεις τους την καθημερινότητά μας και αφετέρου να έχουμε μια αλληλοενημέρωση πάνω σε θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος.

Καλή αρχή